Ik voelde hoe alles langzaam zwart werd voor mijn ogen, hoe het geluid afnam van de gillende mensen. Die mensen die net zoals mij dood gingen. Die mensen die ik zo raar gevonden had, waren niet de oorzaak van de rare sfeer. Ik zei in mijn hoofd nog ‘sorry’ tegen de mensen. Daarna kon ik niet meer denken, niet meer voelen en niet meer zien. Dat was het einde van mij, mijn leven en mijn carrière. Dit was het einde van Hayley Williams.
Klik als je er benieuwd naar bent
