Iedereen neemt mij de kans af om TH te ontmoeten!
Ik heb door hun een heleboel andere mensen leren kennen. Ik ken de meesten niet persoonlijk, maar via internet. En dan zie ik iedere keer weer opnieuw één van hun die een meet and greet- foto met TH op hun site zet.
Net weer één...
Ik kan er écht niet meer tegen.
Tokio Hotel ontmoeten is mijn enige droom die ik nog wil realiseren. Al mijn andere dromen maken me niks meer uit. Die lukken toch niet (en nu niet zeuren dat ik niet zo negatief moet zijn, je weet niet waarover ik het heb)
Maar het voelt alsof die droom ook tot die anderen behoort...
Ik heb er genoeg van. Ik kan niet uren wachten voor hun hotel, tourbus of whatever ookal zou ik dat zo graag willen. Fysiek gaat dat niet voor mij.
Ik heb het gevoel dat ik geen enkel doel meer heb...
(dat moest er nu echt even uit)
You are the poetry Shakespeare was missing.