Nieuw idee.
Vluchten voor de werkelijkheid is geen optie. Je bent hoe je bent, wat je bent, en daar kun je niets aan veranderen. Het zit in je bloed, je DNA, je gedrag en je manier van denken. Niet iedereen kan bij ons horen, maar jij wel. Altijd ben je anders dan de rest geweest. Je dacht anders, je liep voor op je leeftijdsgenoten. Je denkt anders, sneller dan mensen ooit zullen kunnen. Je bent geen mens, je bent nooit een mens geweest en je zult ook nooit een mens worden. Je bent een van ons, je bent een wezen van de nacht. Mensen noemen ons vampieren, maar wij noemen onszelf liever bloeddrinkers. We hebben respect voor het leven. Nooit zullen we een mens of dier al zijn bloed ontnemen, we nemen nooit meer dan we nodig hebben.
Het gaat over Ambrose, een meisje van zestien. Op haar zestiende verjaardag hebben haar ouders opgebiecht dat ze eigenlijk vampieren zijn, en Ambrose dus ook. In het begin van het verhaal zit ze sinds enkele dagen op een soort kostschool. Alle nieuwe vampieren krijgen hier les, zodat ze weten hoe ze hun geheim kunnen bewaren en hoe ze zich voor kunnen doen als normale mensen. Op deze ''school'' ontmoet ze Joshua, haar coach. Ook vampiers hebben gevoelens, maar liefde is voor hen bijzonder. Wat nou als Ambrose en Joshua de gave om lief te hebben wel bezitten? Hoe zouden de anderen hierop reageren?
- Doen/niet doen?
- Orgineel?
- Titel goed genoeg?
'I would rather fight with you, than make love to anyone else.'
.