Die nacht was ze geplaagd door spoken, herinneringen en te veel alcohol. De verkrampte positie van haar lichaam verried de onrust die ze had doorgemaakt in de uren waarop ze juist had moeten uitrusten. Ze lag schuin over het grote antieke slede-bed in de doorgaans opgeruimde Victoriaanse slaapkamer, midden in de chaos. Praktisch al haar beddengoed lag op de grond, zelfs haar gekoesterde crème kleurige dekbed was ten prooi gevallen aan de rotzooi en hing nu aan de bedstijl. Haar lange bruine benen lenen ontwricht en haar altijd zo glanzende bruine haar was dof en in de war geraakt door al het gewoel tijdens de zwaarste nacht die Olivia Davidson ooit in haar leven had mee gemaakt. Soms speelt het brein een wreed spel en het spaarde deze vrouw van 24 niet, toen ze nog lag te genieten van haar laatste seconden buiten bewust zijn. Ze opende haar ogen en een paar heerlijke seconden lang was alles nog precies zoals het de afgelopen twee jaar was geweest, sinds ze (...) had ontmoet en halsoverkop verliefd op hem was geworden. Ze vocht tegen de realiteit.
Orgineel?
Titel?
Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.