Een hele goeie vriendin van mij, S, haar moeder heeft kanker. Er is al bekendgemaakt dat ze waarschijnlijk minder dan een jaar nog te leven heeft (en dat was een paar maanden geleden).
Ik probeer mijn vriendin heel erg te steunen en die moeder ook (ik ken ze al jaren, ik kan met van alles over praten, ze weten ook bijna alles over mij).
S is zo gesloten en als ik dan met haar er over probeer te praten dan klapt ze helemaal dicht.
Ze vind het fijn als ik haar steun, maar zo kan ik het niet. Ik kan haar niet helpen als ze nergens over praat.
De moeder zit in een verzorgingstehuis best dichtbij, en ze vind het super als ik langs kom. Maar dan neemt ze de telefoon niet op, reageert ze niet op SMSjes.
Ik heb laatst met de broer van de moeder gepraat, en die zei dat ze zoveel bezoek krijgt en dat ze steeds zo snel moe is. En dat ze het waarschijnlijk ook moeilijk vind om mensen te zien omdat ze echt super is veranderd. Haar hoofd is helemaal dik door alle chemo en al die shit, en ze is zo treurig, wat logisch is.
Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen. Ik ben zo bang dat ik dan omdat zij niet reageert op telefoon, heel lang niet langs kan, en dat ze dan dalijk opeens dood is.
En straks raak ik mijn vriendin kwijt, terwijl ik haar juist heel erg probeer te helpen.
Ik heb het al vaak gezegt dat ik niet zo goed weet wat ik moet doen om haar te steunen, maar misschien heeft iemand nog tips voor wat ik kan doen?
Dankje voor het lezen van dit kilometerbericht.
