Hij staat hier nu al een tijdje, maar omdat ik er echt apetrots op ben, zet ik hem nog even in de kijker (;
Er wordt heimelijk gezwegen in de kamer waar de jongen nu al drie dagen bewegingloos in bed ligt. Allerlei apparaten zijn aan zijn lichaam verbonden, ontelbaar veel naalden steken in zijn huid en het mondmasker verbergt zowat zijn hele gezicht. Niemand durft zich uitspreken over zijn kansen op overleving. Ze rouwen in stilte mee, in de hoop dat aan de nare situatie snel een einde komt. Dat het bijna voorbij is, dat het engeltje terug kan vanwaar het kwam.
KAK.
