heb ik mijn gevoel zo goed mogelijk in een sa gedropt.
Tears, that's what I call “My boulevard of broken dreams,”
(...)
Maar ook de pijn van het verliezen van het vertrouwen in jongens, en iedereen om haar heen. De pijn om er telkens mee geconfronteerd te worden. Om telkens weer op de feiten te worden gedrukt, om telkens terug te kijken op een periode in haar leven, die ze maar niet achter zich kan laten. De periode van haar eigen 'Boulevard of broken dreams,'
vooral dat stukje in mijn quote. Ik zit nog steeds, door iemand in mijn verleden met dat gedeelte in de knoop
Ik zou reacties met tips/commentaar/kritiek erg waarderen. -het is nu niet echt een van mijn beste sa's maar goed, ik moest mijn gevoel gewoon kwijt,-
[ bericht aangepast op 4 feb 2010 - 22:35 ]
If you don't understand my silence, you will never understand my words.