Verdomme, zonder dat jij het beseft, heb je mij pijn gedaan. Ongelofelijk veel pijn. Pijn die ik niet kan beschrijven, of tenminste niet goed. Ik dacht dat ik over je was, half. En dat de pijn voorbij was. Maar de waarheid is anders. Ik blijf maar aan jou denken, en ik krijg weer tranen in mijn ogen. Ik wil je in mijn armen hebben. Iets dat ik nooit heb gehad, maar wat ik nog steeds wil. Jou voelen. Jou ruiken. Dat is wat ik wil. Maar ik kan niet bij jou zijn, ik moet verder gaan met mijn leven. Beseffen wie je bent, en hoe je tegenover mij staat. Je bent arrogant, en een klootzak. Een arrogante klootzak die ik mis, die ik haat en waarvan ik hou.
Hetgeen hierboven, is aan niemand van jullie allen gericht. Het is aan diegene gericht waarvan ik hou/hield. Ik wou dit gewoon even kwijt, ik wil geen medelijden, of wathever. Maar ik wil gewoon weten, of dat er nog mensen zijn, die dat gevoel hebben/hebben gehad. Zo een raar gevoel, dat je iemand haat, maar tegelijkertijd zie je hem nog graag. Dat je niet meer van die ene persoon houdt, maar toch nog wel. Iets dat te moeilijk is om uit te leggen.
Als je dat al hebt gehad, hoe heb je, je erover gezet? Is 'Tijd heelt alle wonden' hierbij van toepassing?
Sorry als dit stom overkomt, maar ik wou het even kwijt ._.
Only losers can act the way you do
