Oké, ik kan het nergens kwijt dus zeg ik het hier maar. Jullie kennen me toch niet. :]
Ik pieker al maanden over mijn geaardheid en denk soms dat ik bi ben, ikzelf heb er niet zo'n probleem mee, maar andere mensen wel en daarom zwijg ik. Ik heb me ook voorgenomen dat ik het pas écht zeker zou weten als ik verliefd zou zijn op een meisje, maar dat is nog niet gebeurd. Maar nu komt het echte probleem.
Ik heb een nicht, ze is een jaartje ouder dan mij en één van m'n beste vriendinnen. Op mijn verjaardag vorige maand was ze hier samen met nog wat familie en omdat ze ver wonen, moeten ze altijd vrij vroeg naar huis. En toen haar vader zei dat ze naar huis moesten (ik zat naast haar in de zetel) ging ze tegen me aan liggen, knuffelde me en zei 'Neee, ik wil hier blijven!'
Nu moet je weten dat mijn nicht een mooi meisje is, maar ik voel niks voor haar, maar toen ze dàt deed, voelde ik me opeens raar. Niet verliefd, maar verward, dus ik duwde haar weg, maar meteen erna had ik spijt. Ik snap het echt niet meer en nu zei ze op msn dat we zeker moeten afspreken met Kerst, want we zien elkaar niet vaak. Ik zei 'Ja' Dan vroeg ze nog eens 'Beloofd?' en ik zei weer 'Ja' maar ik ben bang dat ik me weer raar ga voelen... Ookal weet ik zeker dat ik niet verliefd op haar ben, want ik ben echt tot over m'n oren op een jongen, dus...
Help?
You are the poetry Shakespeare was missing.