Sirieus, ik was aan het fietsen met manon en toen lag er een dooie vogel op het fietspad en we zagen hem te laat dus reed manon daar over heen. We hoorde echt zo keihard: SPLETSJ. Manon dus stikken in dr kauwgom en ik viel bijna van mijn fiets af van het lachen. Fietsen we er nog een keer langs, blijkt die hele vogel door midden te zijn. Even later, fietsen we over zo'n idioot heuveltje en toen schoot ik in de lach en viel ik om. Wil ik weer verder gaan fiets, ligt mijn ketting eraf. Komen wij aan met het geniale idee dat manon mij gewoon naar huis duwt. Maar we moesten dus over een heuveltje heen en we waren vergeten dat ik niet kan remmen (heb een oma-fiets). Komt ze ineens aan.: "Laura, hoe wil je gaan remmen?" Zijn we al vanaf dat heuveltje. Hoor je mij keihard gillen en dr waren mensen vlakbij. Die helemaal kijken, fiets ik tegen een boom aan. Vervolgens moesten we nog een heuvel op, dat lukte al helemaal niet. En toen zagen we een of ander dood beest.
[ bericht aangepast op 17 sep 2009 - 16:26 ]
Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.