zo voel ik me dus nu.
het zit zo, mijn broertje die heeft problemen met ALLES. school, vrienden, gitaarles, thuis, zichzelf.. maar alle aandacht gaat nu dus naar hem. het is altijd 'thijs dit' of 'thijs dat' en ik en mijn zusje? nee hoor. ik heb zelf er weinig problemen mee opzich maar het begint toch wel mijn strot uit te komen.
ik en mijn zusje worden compleet genegeerd, ik heb wat geprobeerd te zeggen tijdens het eten om de stemming wat op te vrolijken (thijs was weer gaan huilen omdat hij geen nasi kreeg maar bami, de nasi was al op..) en toen vertelde ik wat over school.
toen was er stilte en begon thijs weer te praten. zonder enige reactie op mij! ik dacht echt van 'hallo? ik ben er ook nog!' ik ging dus maar weer uit het raam kijken. net als susanne, mijn zusje.
toen bedacht ik wat ik nu schrijf. ik word genegeerd, er is geen genoeg aandacht alleen maar thijs was er voor mijn ouders.
toen ik het na het eten zei, toen ook mijn broertje en zusje weg waren zei ik het tegen mijn ouders. 'ja, tegenwoordig gaat alle aandacht naar thijs. als ik iets wil zeggen word er nouwelijks geluisterd. susanne en ik lijken helemaal geen aandacht meer te krijgen'
dan begint mijn moeder metteen van 'ja, thijs heeft het heel moeilijk -bla bla- alles werkt tegen hem -bla bla-'
ging het gesprek dus weer over thijs.
'hallo?! ik zeg alleen maar dat ik en susanne nog nouwelijks aandacht krijgen. moeten we hier soms een probleem hebben voor we aandacht krijgen?!'
en nog steeds, na een heel gezeur bleef de conclusie dat thijs extra aandacht nodig heeft, dat hij vandaag een slechte dag had en dat ik ook op andere momenten voor aandacht kan vragen.
Wouw als je tot hier heb gelezen.
maarja. ik voel me er dus nu ontzettend kut door. ik ben normaal echt geen probleem kind maar dit zit me gewoon echt dwars..
xoxo Lisa
Warum bist Du so Blaß,so Kalt, so Herzlos?