Dat ene ondragelijk gevoel draag ik al enkele weken mee, ik haat jou, ik kan je niet uitstaan, het is allemaal een uitvlucht om het te verbergen maar het is zo waar. Je zou me uitlachen, je ziet alleen maar iets in mijn beste vriendin. Ik krijg het van je, zij krijgt het van je, iedereen krijg het van je. Je bent een onuitstaanbaar rotjoch dat zijn mond geen twee seconden dicht kan houden. Je rotstemmetje waar ik elke dag hoofdpijn van krijg galmt door mijn hoofd, ik denk dat mijn hart nooit bij jou terecht zou komen, Love is hating eachoter.
Tranen zijn niet het juiste voorwerp, pijn is niet het juiste gevoel, jou uit het leven krijgen, dan pas bereikt iedereen zijn doel.
Elkaar haten, is van elkaar houden. Elke avond denk ik aan jou. Ik kan je niet uitstaan maar dán als jij af en toe antwoord op een berichtje van mij, maakt mijn hart een sprongetje.
Dit verhaal heb -en ga- ik schrijven omdat ik er mijn gevoelens ik kwijt kan, op het begin is het een beetje vaag maar ik hoop dat je wilt verder lezen hoe stom een deel ook kan zijn. Prologue
Je moet het niet lezen, het is maar een vraag want meestal schrijf ik voor mezelf maar het is leuk als mensen -hoe slecht het verhaal ook is- dat lezen
Only losers can act the way you do
