Ik heb de laatste tijd (laten we zeggen, al zo'n halfjaar) last van een slaaptekort. Dit komt doordat ik gewoon niet in slaap kan komen. Soms lukt dat wel, maar dan droom ik altijd hetzelfde:
Ik sta ergens, in een grote ruimte. De muren zijn donker, het enige wat ik eigenlijk zie is mezelf en de witte tegelvloer. Ik wil weglopen, kijken waar ik ben, maar dta lukt niet. Ik kan niet lopen. Vreemd genoeg vind ik dat ook helemaal niet eng. Dan verschijnt er ineens een vrouw voor me. Ze heeft blonde krullen en een lief gezicht. "Wat doe jij hier nou, zo alleen? Arm kindje toch." zegt ze, met een stem die me meteen doet denken aan zijde. Heel raar. Dan zie ik ineens dat ik nog maar klein ben, niet ouder dan 6. De vrouw pakt mijn kleine handje en samen lopen we de duisternis in.
Dan word ik wakker. Weet iemand wat dit kan betekenen? Soms als ik wakker word, zie ik nog zo'n schim van die vrouw naast mijn bed, alsof ze over me heen gebogen stond.
Life is an art, not a science.