8 april; een jongen op netlog zet een reactie op mijn netlog, ik was daar al een tijdje bevriend mee maar we kenden elkaar niet, en we hadden nog nooit gepraat. Ik ga op zijn netlog en zet een reactie terug, hij zet weer 1 terug en dan komen we in een discussie wie het mooiste is, je weet wel wat ik bedoel, best wel grappig, uiteindelijk heb ik zijn msn en praten we. We komen echt heel goed overeen en ik voelde me meteen goed bij hem ook al kenden ik hem nog geen uur of zo. Wat ons ook opviel was dat we zot veel gemeen hadden, maar echt serieus, niet alleen over iets dezelfde mening maar ook zoals hetzelfde huisnummer, klasnummer, ok kan toeval zijn maar het is toch gemeen ! en dan ja had ik ook zijn gsmnummer.
De volgende dagen praatte we super veel op msn en werden we steeds betere vrienden en lachte ik meer, ik voelde me steeds beter.
10 arpil; hij ging op weekend met zijn chiro tot 12 april. Die avond van 12 april kwam hij terug en ja hij kon niet lang op msn blijven want hij was moe enzo.
13 april: ik vertrek naar londen, dus we konden met elkaar 4 dagen niet praten. Toch..
de 2de dag als ik in londen was, dus 14 april had ik een sms van hem, van hoe het daar was, en dat op zich vond ik heel lief, dat hij zoveel geld (0,75cent) wilde uitgeven aan mij terwijl we elkaar eens nog geen week kende. En elke dag stuurde we wel, vond ik echt lief van hem. En ik kwam dan terug van londen, ja dagen gingen voorbij, we smste echt super veel, tijdens school, na school echt té veel, en ik begon hem écht leuk te vinden. En dan besloten we eens af te spreken. Omdat we allebei op de 1ste mei vrij waren besloten we die dag af te spreken, dat gebeurde 2 weken op voorhand. Die dagen gingen traag voorbij, en ja
30mei; we smste tijdens school en we waren voortdurend bezig van ; morgen ! en zo je weet wel en we waren beide zeer zenuwachtig.
1 mei: ik was vroeg wakker en ik kon niet meer slapen, ook al wou ik dat wel zodat de tijd sneller zou gaan, zodat het sneller 1 uur was, dat was het uur dat we hadden afgesproken. Na lang wachten vertrok ik naar de plaats waar we afgesproken hadden, na even te wachten kwam hij toe met zijn bus, en zag ik hem, hij was nog mooier dan op foto. We stapte naar het park en gingen op een bankje zitten, na een tijdje in het gras, we hadden echt veel plezier en ik voelde me echt gelukkig en ik kon gewoon mijn eigen zijn, en dat voor hem de eerste keer te zien.
Dan het was rond half 6 denk ik en we wouden allebei op de bank liggen maar dat ging dus niet, dus gingen we met beide ruggen tegen elkaar zitten, wat niet goed zat natuurlijk dus gingen we liggen. Hij met zijn hoofd op mijn schouder en ik met mijn hoofd op zijn schouder, dus onze gezichten naast elkaar, vreemde mensen zouden gedacht hebben dat we een koppel waren, en hallo! We kennen elkaar 3 weken en we liggen daar zo, ik had echt kriebels op dat moment. Dan het was kwart voor 7, nog een kwartier en we gingen terug want hij moest zijn bus halen. Hij draaide zijn arm voor mij te porren en ik hield zijn hand tegen, dan maakte hij zijn hand los en pakt hij mijn hand vast zo dat onze vingers verstrengeld zitten, snap je? Precies een echt koppel, ik voelde me echt zo gelukkig ! en dan moesten we vertrekken vond ik echt super jammer! Na het afscheid begon het.. hij stuurde niet meer en als hij antwoordde op iets wat ik zei, was het steeds zo kort, en ik vroeg meermaals of er iets was en telkens zei hij dat er niks was. Vandaag rond half 1 stuur ik hem een smsje ; hey, cv ? waarop hij antwoord ‘Jaa jaa mt u ?’ ik stuur terug ; gaat wel. Hij antwoord; is er iets ? ja er was iets met mij want vanaf dat hij zo raar deed voelde ik me slecht ik wist niet waarom dus ik antwoordde; ja nee ik weet niet, ik voel me slecht en ik weet niet waarom. Hij stuurde ; ligt het aan mij ? waarop ik antwoordde; ik weet het niet. En toen, toen brak mijn hart, door het volgende berichtje dat hij stuurde; ik heb het gevoel dat je meer wilt dan dat het nu is, maar het is gewoon om te zeggen dat ik niet verliefd ben. Echt ik werd gek op dat moment ik begon te wenen en het eerste wat ik toen dacht was ; betekende gisteren dan helemaal niets voor hem, alles wat we toen gedaan hadden, en dat dan op de bank ? dat doen normale vrienden toch niet en helemaal niet als je iemand voor de eerste keer ziet ? en nu heel de dag ben ik gebroken en ik zit steeds te wenen en te denken helemaal in mijn eigen wereldje en mijn ouders en broer vragen steeds wat er met me is, maar ik wil het niet zeggen. Ik ben gewoon kapot.
Sorry voor deze lange tekst maar ik wou het gewoon even zeggen, en eens van me aftypen.
Ik kan het gewoon niet meer aan, ik heb nog nooit zoveel pijn gevoeld, en zeker niet voor een jongen..
en het klinkt misschien raar want ik heb hem nog maar 1 keer gezien maar het is gewoon zo..
Edit ; - Vannacht 2 mei om 0:07 dus eigelijk 3 mei kwam mijn moeder half wenend in mijn kamer omdat ze zich super veel zorgen maakte om mij, ze kon niet slapen omdat ze voortdurend aan mij moest denken, en ik begon toen ook weer te wenen en heb ik het gewoon gezegd, en ze vond het best wel erg dat ik het niet tegen haar wou zeggen.. en ze maakt haar nog steeds zorgen, want ze zegt dat ik er lijkwit uitzie dat ik er echt gebroken uitzie en dat ik amper eet.. Ik doe dit echt niet expres .. het gaat vanzelf, en hij heeft geen idee dat ik kapot ga door hem.. nouja.. en hij doet nog steeds zo raar en hij blijft zeggen dat er niks met hem is, maar daar geloof ik niks van, maar ik heb besloten om hem gerust te laten wat verdomd moeilijk is..
You collect mistakes like they’re postcards from exotic places.
