Ongeveer 19 jaar geleden is er een baby geboren het was een jongen, zijn ouders waren bang voor de Egyptenaren en maakte een rieten mandje en legde de baby er in en ze gooide het rieten mandje in het meer waar net de dochter van de Farao aan het baden was ze vond het mandje en besloot het kind op te voeden ze noemde het Mozes.
Ja, Mozes had geluk hij kreeg een goede opvoeding en alles erbij.
Soms vraag ik me af of Mozes ons niet kan helpen hij heeft meer macht dan ons hele volk bij elkaar.
Maar we vertrouwen er toch op dat op een dag we weer een vrij volk zijn.
Maandag,
Vandaag heb ik weer iets verschrikkelijks meegemaakt, de hele dag stond ik al voorovergebogen en ik was echt heel hard aan het werk.
Maar ik kreeg zo last van mijn rug dat ik even recht op ging staan en me uitrekte gelijk kwam er een Egyptenaar aan die me een zweepslag gaf.
Dit leven is echt zo verschrikkelijk de hele dag werken we ons te pletter en wat doen die Egyptenaren toekijken en iemand slaan die na dagen hard werken uitgeput is en niet te vergeten ze verdrinken al onze jongens.
Ja, gewoon verdrinken alle nieuwgeboren jongens alleen maar omdat de Farao bang is dat ons volk te groot wordt.
Dinsdag,
Er gaan hele vreemde geruchten de ronde namelijk dat Mozes een Egyptenaar dood heeft geslagen ik weet niet wat ik er van moet denken ik weet alleen dat Mozes nergens te bekennen is.
Toch zie ik Mozes er niet voor aan maar mensen zijn tot vreemde dingen in staat dat zie je maar aan de Egyptenaren, Ook vandaag zijn er namelijk weer behoorlijk wat klappen gevallen, Een man die eigenlijk niet in staat is om te werken was doodop en ging even uitrusten in een hoekje waar normaal niemand hem kon zien toch is er weer zo’n Egyptenaar achter gekomen en deelde een paar behoorlijk harde klappen uit en omdat hij zijn zweep kapot had geslagen deed hij het met zijn handen.
Alleen het kijken naar die klappen is al verschrikkelijk, Dus als je het mee moet maken is het nog 100 keer erger!
Zaterdag,
Ik heb dit dagboek van mijn vader gevonden en besloten om mijn verhaal hier verder te schrijven aangezien alles wat mijn vader schrijft mij heel bekend voorkomt.
Inmiddels is mijn vader oud en lijd nog steeds onder de situatie waarin wij leven, al de klappen die hij vroeger heeft gehad helpen ook niet echt zijn rug is echt 1 hoop ellende
Ik schrijf dit dagboek dus verder af en ik hoop dat ik ooit mag schrijven dat we weer een vrij volk zijn die niks meer te vrezen heeft.
Het verhaal van Mozes ken ik ook en zijn broer Aaron is nu naar hem toe God heeft Aaron namelijk geroepen om naar Mozes toe te gaan en met hem de Farao te overtuigen om ons te laten gaan.
Maandag,
Mozes en Aaron zijn terug en hebben een eerste poging gedaan om de koning te overtuigen, Mislukt maar veel anders hadden we niet verwacht!
Ook al liet Mozes een teken van God zien de Farao bleef koppig het teken van God dat Mozes liet zien was dat hij zijn staf op de grond liet vallen en deze veranderde in een slang de dienaren van de Farao deden hetzelfde maar de slang van Mozes at de slangen van de dienaren van de Farao op maar ja, Nog steeds bleef de Farao koppig!
Donderdag,
Zoals ik al schreef het eerste teken van God heeft zo te zien weinig indruk op de Farao gemaakt, Inmiddels zijn er nog wat meer plagen geweest onder andere heeft heel Egypte onder de Kikkers, Luizen en Steekvliegen gezeten maar een andere plaag was: Het uitroeien van de dieren van de Egyptenaren maar steeds hadden de Israëlieten nergens last van!
Dinsdag,
Eindelijk is het zo ver na een aantal plagen is de Farao na deze plaag echt tot bezinning gekomen een aantal keer liet hij ons al gaan en daarna weer terug komen maar nu is het zo ver, De laatste plaag is de aanleiding daarvan de Farao kon het niet meer aan de laatste plaag was namelijk dat alle eerstgeborene moesten sterven, alleen bij de Egyptenaren natuurlijk alle Joden moesten een lammetje slachten en het bloed op de deurpost smeren zodat de engel des doods aan onze deur voorbij zou gaan.
En nu is het dan zover eindelijk mogen we weg na al die tijd iedereen is aan het pakken en de vrouwen zijn brood aan het bakken alleen het kan niet rijzen dus het moet zonder gist maar dat mag de pret niet drukken nu ga ik snel door met pakken!
Donderdag,
We zijn uit het land Egypte alle ellende hebben we achter ons gelaten.
We waren net op reis en de Egyptenaren die volgde ons alweer maar door een wonder hoefde Mozes maar met zijn stok op het water te slaan en het water stroomde omhoog en wij konden doorlopen en toen wij erdoor waren ging het water weer terug en alle Egyptenaren verdronken voor onze ogen.
De kinderen zijn er wel van geschrokken maar we hebben ze weer gerust gesteld.
Nu liepen we al een tijdje en iedereen begon moe te worden dus we hebben de tenten opgezet en zijn gaan liggen nadat we met zijn alle hebben gegeten en gedankt dat we eindelijk verlost zijn van de Egyptenaren.
En ja daar lig ik nu dan een vrij man, In mijn hele leven heb ik me nog nooit vrij gevoeld al weet ik dat nog lang niet alles over is dit is een begin!
Zaterdag,
De afgelopen 2 dagen hebben we weer hele stukken gelopen maar nu blijven we een tijdje rusten op 1 plek iedereen is echt heel moe vooral de ouderen trekken het niet meer dus een beetje rust zal ons goed doen.
Onderweg is vandaag iemand overleden een 71 jarige vrouw kon het niet meer aan het was erg voor de kinderen om zoiets te zien maar ook voor ons was het erg het liet ons erbij stil staan dat ook in het gewone leven mensen sterven zonder dat daar een ziekte of klappen aan te pas hoeven te komen.
Ik ga nu eerst een tijdje goed uitrusten en dan zal ik na een tijdje wel een kort verslag geven van alles wat ik meemaak want wat maak je nu mee, Je loopt steeds met dezelfde groep mensen dus het is steeds een beetje hetzelfde wat je meemaakt.
Woensdag (14 jaar later)
Ik heb dit dagboek helemaal doorgelezen en ook gezien dat mijn vader het dagboek van zijn vader heeft overgenomen ik doe nu hetzelfde mijn vader is nu al 104 jaar oud en denkt dat zijn leven niet lang meer duurt we zijn nu al 14 jaar aan het reizen door een woestijn die eindeloos lijkt, Inmiddels hebben we al heel veel vrienden en familie tijdens deze reis moeten verliezen maar de gedachten dat we op een dag in een land voor ons leven houdt ons op de been.
Vrijdag,
Vandaag precies 14 jaar geleden hadden we geen brood meer maar Goed heeft ervoor gezorgd dat er brood uit de hemel viel wel moesten we elke 6de dag 2 keer zoveel eten verzamelen dan normaal.
Woensdag (een paar weken later)
Vandaag is het weer een dag met herinneringen en omdat mijn vader al die dingen niet heeft opgeschreven doe ik het maar.
Vandaag is het 14 jaar geleden dat Mozes terug kwam van de berg Sinaï die is hij beklommen om de 10 geboden in ontvangst te nemen de 10 geboden heeft hij dus op de berg Sinaï van god ontvangen.
De 10 geboden zijn:
- Je mag niet andere Goden vereren
- Je mag geen afbeeldingen maken van iets wat in de hemel is
- Je mag de naam van Here, uw God, niet ijdel gebruiken
- Denk aan de Sabbatdag op die dag word er niet gewerkt
- Eer u vader en u moeder
- Je mag niet doodslaan
- Je mag niet echtbreken
- Je mag niet stelen
- Je mag niet liegen
- Je mag geen overspel plegen
Maandag, (26 jaar later)
Na al die tijd ben ik erachter gekomen dat ik al 26 jaar niks meer geschreven heb.
Hoog tijd dus weer dacht ik er is nu al zoveel gebeurd we zijn in het beloofde land 40 jaar lang hebben we erover gedaan.
Eerst hebben we spionnen naar het land gestuurd om alles te bekijken er is nog zoveel gebeurd maar hoe kan je 40 jaar in een paar bladzijde omschrijven ik ben geen schrijver en de herinneringen zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Veel is er de afgelopen 40 jaar gebeurd en alles wat we hebben meegemaakt zal de rest van mijn leven beïnvloeden.
Het leven is te kort om je bezig te houden met dingen die je ongelukkig maken.
