Hellooo.
Ik was vandaag echt extreem met mijn woorden.
Het begon al voordat school begonnen was.
Ik stond op de speelplaats met wat vriendinnen te praten, één ervan zaagde heel de tijd dat ze strever genoemd werd bij de lessen gym. Ze heeft die lessen namenlijk met de Grieks-Latijntjes. En in ons jaar zijn dat dus totally nerds. Die kindjes kunnen dan ook niets van sport. Het interesseerde me totaal niet, dus antwoordde ik: 'Niet interessant. Dat die papzakjes niets van sport kunnen is hun stomme nerdzaakje.' Was ik even vergeten dat er zo'n nerdje naast me stond.
Toen zei Amber 'Waw, Jolien. Jij bent goed uitgeslapen'. En dat was dus waar. 'Ja, ik ben vandaag eens op tijd opgestaan. Ik heb gewoon zelfs gegeten, in tegenstelling tot dat anorexiakind daar.' Daarbij kwam nog eens dat ik héél subtiel naar het kind wees dat eigenlijk voor mijn neus stond.
Ook zei ik heel de dag door midden in gesprekken 'Hoi, ik ben Jolien.' En dan trok ik er nog zo'n mongolenhoofd bij ook.
Tijdens Nederlands verveelde ik me dan weer zo hard, dat ik besloot te communiceren met Laura, die aan de andere kant van de klas zit. Ik haalde mijn cursusblok tevoorscheen en schreef er 'Laura moe?' op, ze zat heel de tijd te geeuwen, om het vervolgens omhoog te houden zodat ze het kon zien. Plots was het stil in de klas en keek iedereen me aan. En nog steeds zat ik mijn cursusblok als een mongool omhoog te houden. Mevrouw Wortel keek me kwaad aan. 'Jolien, wat wordt er verwacht van jou?' 'Opletten?' Kuch. 'En wat ben jij aan het doen?' 'Communiceren met Laura, haar gegeeuw is interessanter.'
En zo bleef ik maar gaan. ><
. Die van mij kijkt me de hele dag chagrijnig aan, en probeert me op alle kleine dingen aan te pakken. Als ik een zin van het vertalen niet snap, mag ik me gaan melden en moet ik in de mediatheek een opstel gaan maken van twee kantjes waarom ik op het gymnasium zit, of ik het überhaupt wel aankan, en waarom ik zo dom ben.
