Ik ben ik mijn vriendinnen zat. Ik heb laatst met mijn moeder over hun gepraat. Normaal gesproken zou ik dat totaal niet doen, maar nu ff wel. Want ik was voor de zoveelste keer bij M. Ik vroeg aan haar wat daar mis mee was. Nou toen zei ze dit; "Nou, ze is hier bijna nooit, en ik vind haar niet zo open, maar als ze hier vaker is word het misschien minder" OK. Maar ik vind dat M juist heel open is! Misschien een beetje té open. Dit gebeurde er":
Ik zat aan tafel, bij een les; stoot ze me keihard aan. Dat deed pijn, maar oke, daar kon ze niks aan doen. Maar ik was net in het netschrift met een pén een verhaal aan het opschrijven. Ik had het met veel moeite gedaan: maar ze stootte mij dus aan en ik was net in een zin. Je raad het al, er zat een hele streep op mijn papier. En ze stond mij maar keihard uittelachen. Er kwam ook nog een andere vriendin aan (niet zo'n goede..) en die begon mee te lachen. En wat vónden ze het toch grappig! Nou heb ik nu dus zo'n klote streep op mijn papier staan. Ik ben maar niet overnieuw begonnenm. Ik had er helemaal geen zin meer in.
Ik vind dit persoonlijk een beetje raar. Met vriendinnen moet je léuk kunnen lachen; elkaar aanmoedigen! En zij stoot me aan (Hoewel ze het niet expres deed) en gaat keihard schateren. Asociaal. Ieder geval; dat vind ik. Of doe ik iets verkeerd?
x.
EGYPTIAN GOD
omdak vind da den ene groep meer om Mij lacht dan m wa anders ^^ en nu ik andere vriende heb voel ik mij beter ^^
