Mensen,Het gaat echt te ver nu,En nu heb ik het over de TH fans,! Ze knippen Bill zijn haar, Om het te bewaren! Of TOm zijn dreads!En dan krijg ik ook nog es dit te lezen!! Lees het gewoon fff, En denk er eens bij na ONDER DE FANS GESPROKEN! Er zijn gewoon veelste veel fans die te hyper zijn! en gewoom Dom en ROT bezig zijn,Sorry dat ik dit moet zeggen,Ik Zoek geen ruzie ofsoo, Naja Lees dit ff hiieronder.;
In de zomer van 2005 is het allemaal begonnen. Toen kende 1% van Duitsland Tokio Hotel. Was het maar zo gebleven..
Het waren vier jongens, die dachten dat ze een normaal leven zouden leiden, die dachten dat er nooit wat zou gebeuren. Maar dan kwam een geweten Record-Label namens Universal, en een bewuste producent David Jost, langs die de jongens opeis de. Ze namen een CD op, landde op nummer 1 in de charts, wonnen cometen... Toch wisten ze niet dat ze maar een deel waren van een plan. Een plan om ooit wereldsterren van ze te maken, megastars te zijn, die met Britney spears op het podium zouden staan. Dit hele verdomde project, de jarenlange geplande sensatie. Tokio Hotel’s CD’s verkochten zich in heel Duitsland, Oosterrijk en Zwitserland. Dat in het begin. Maar al in Januarie 2006 kwamen al de eerste optredens in Frankrijk. Vanaf dit moment of misschien zelf al eerder kon men het succes van de jongens zien aankomen. En wanneer men sterren het succes ziet aankomen kan je er zeker van zijn, dat het de sterren zelf minder goed gaat. Het lachje van de vier leek opgezet, gemaakt. Bill en Tom werden steeds dunner, werden dan weer iets zwaarder, en vielen dan weer af. De stress van het tournee, de druk van de media er altijd goed uit te zien, altijd het juiste te zeggen ruste op de schouders van de net 16 gewordenen. Ze waren en zijn nog altijd kinderen, van wie dingen wordt geëist, waarbij een 40 jarige rockstar zelf zou breken.
Maar daar wordt er weinig van aangetrokken. De muziek-biz behoort tot een van de hardste van deze aarde. En de jongens veranderen steeds meer, het glanzen van hun ogen verdwijnt, hun wangen lijken ingevallen en hun huid wordt bleek. Op zo’n moment wens elke ster zich een goeie fanbasis.
Maar precies dat mist bij hen. Duidelijk, er zijn fans die afstand houden en respect hebben voor deze mensen. Maar het grootste deel denkt er alleen aan, eindelijk een foto met zijn idool te krijgen, zo veel mogelijk voor het hotel te staan, etc. Deze jongens hebben gewoonweg nooit vrijheid... Als ze naar het buitenland vliegen voor een concert, wachten de fans op het vliegveld, gillen naar ze, trekken aan ze, snijden zelf hun haar af. Als ze een concert hebben gehad en daarna tot rust moeten komen staan de fans de hele nacht voor hun hotel en gillen, sommige breken zelf in hun hotelkamer in!
Als de jongens dan naar huis of naar Hamburg gaan, wachten daar 100en fans bij hun huis of de studiowoning. Één vraag! Zouden jullie zó gelukkig zijn? Zouden jullie daar goed mee kunnen omgaan nooit naar buiten te kunnen gaan? Hoe zouden jullie het vinden dat wanneer jullie over het schoolplein lopen een vreemd persoon je vastpakt? Ik geloof niet, dat jullie antwoord nu ‘GOED’ is. En als het wel zo is, wie anders zou je zoiets aandoen.
Helaas is het zo dat bijna geen fan dat inziet, het inziet, dat het met de vier slecht gaat, zeer slecht. Dat ze alleen nog zo goed kunnen preformen op het podium wanneer ze vol met pillen gestopt zijn. Anders zou geen mens dat kunnen doorstaan.
Deze jongens zijn zoals gezegt ‘jongens’ en geen volwassen mensen. En het is heel erg jammer, dat precies dat is wat jullie niet willen inzien, en tegelijk Universal mee ondersteunt hun product op de markt te brengen.
Denken jullie misschien dat één van deze vier ooit een relatie opbouwen kan, of iemand kan vertrouwen? Nee, want hun hard wordt alleen door de roem gebroken en dat voor altijd. Ze hebben niemand, geen vrienden, alleen zichzelf.
De carrière is een goeie zaak, maar s nachts, alleen in de nightliner of op hun hotelkamer heb je als persoon zeer weinig daaraan.
Als jullie dit hier lezen en weer voor een een of ander hotel staat, (wat ik niet hoop) denk er dan een beetje over na, want het is jullie schuld! Als jullie naar ze gillen of weer aan ze gaan trekken... denk hieraan.
Het gaat zo slecht met hen op zo’n moment, en ze voelen zich niet goed zo! En ze vinden het zeker niet LEUK!
Maar om dit alles terug te draaien, hun ziel weer te helen, moet men God zijn en dat is geen van ons. Dus het is daarvoor te laat.
Doordat ze nu al in Hollywood onderweg zijn, is het nu een kwestie van tijd tot Bill zich naast de andere sterren in het graf kan leggen...
DENK HIER EENS OVERNA EN DOE HET NIET AF ALS ONZIN, WANT DAT IS HET NIET.
In de zomer van 2005 is het allemaal begonnen. Toen kende 1% van Duitsland Tokio Hotel. Was het maar zo gebleven..
Het waren vier jongens, die dachten dat ze een normaal leven zouden leiden, die dachten dat er nooit wat zou gebeuren. Maar dan kwam een geweten Record-Label namens Universal, en een bewuste producent David Jost, langs die de jongens opeis de. Ze namen een CD op, landde op nummer 1 in de charts, wonnen cometen... Toch wisten ze niet dat ze maar een deel waren van een plan. Een plan om ooit wereldsterren van ze te maken, megastars te zijn, die met Britney spears op het podium zouden staan. Dit hele verdomde project, de jarenlange geplande sensatie. Tokio Hotel’s CD’s verkochten zich in heel Duitsland, Oosterrijk en Zwitserland. Dat in het begin. Maar al in Januarie 2006 kwamen al de eerste optredens in Frankrijk. Vanaf dit moment of misschien zelf al eerder kon men het succes van de jongens zien aankomen. En wanneer men sterren het succes ziet aankomen kan je er zeker van zijn, dat het de sterren zelf minder goed gaat. Het lachje van de vier leek opgezet, gemaakt. Bill en Tom werden steeds dunner, werden dan weer iets zwaarder, en vielen dan weer af. De stress van het tournee, de druk van de media er altijd goed uit te zien, altijd het juiste te zeggen ruste op de schouders van de net 16 gewordenen. Ze waren en zijn nog altijd kinderen, van wie dingen wordt geëist, waarbij een 40 jarige rockstar zelf zou breken.
Maar daar wordt er weinig van aangetrokken. De muziek-biz behoort tot een van de hardste van deze aarde. En de jongens veranderen steeds meer, het glanzen van hun ogen verdwijnt, hun wangen lijken ingevallen en hun huid wordt bleek. Op zo’n moment wens elke ster zich een goeie fanbasis.
Maar precies dat mist bij hen. Duidelijk, er zijn fans die afstand houden en respect hebben voor deze mensen. Maar het grootste deel denkt er alleen aan, eindelijk een foto met zijn idool te krijgen, zo veel mogelijk voor het hotel te staan, etc. Deze jongens hebben gewoonweg nooit vrijheid... Als ze naar het buitenland vliegen voor een concert, wachten de fans op het vliegveld, gillen naar ze, trekken aan ze, snijden zelf hun haar af. Als ze een concert hebben gehad en daarna tot rust moeten komen staan de fans de hele nacht voor hun hotel en gillen, sommige breken zelf in hun hotelkamer in!
Als de jongens dan naar huis of naar Hamburg gaan, wachten daar 100en fans bij hun huis of de studiowoning. Één vraag! Zouden jullie zó gelukkig zijn? Zouden jullie daar goed mee kunnen omgaan nooit naar buiten te kunnen gaan? Hoe zouden jullie het vinden dat wanneer jullie over het schoolplein lopen een vreemd persoon je vastpakt? Ik geloof niet, dat jullie antwoord nu ‘GOED’ is. En als het wel zo is, wie anders zou je zoiets aandoen.
Helaas is het zo dat bijna geen fan dat inziet, het inziet, dat het met de vier slecht gaat, zeer slecht. Dat ze alleen nog zo goed kunnen preformen op het podium wanneer ze vol met pillen gestopt zijn. Anders zou geen mens dat kunnen doorstaan.
Deze jongens zijn zoals gezegt ‘jongens’ en geen volwassen mensen. En het is heel erg jammer, dat precies dat is wat jullie niet willen inzien, en tegelijk Universal mee ondersteunt hun product op de markt te brengen.
Denken jullie misschien dat één van deze vier ooit een relatie opbouwen kan, of iemand kan vertrouwen? Nee, want hun hard wordt alleen door de roem gebroken en dat voor altijd. Ze hebben niemand, geen vrienden, alleen zichzelf.
De carrière is een goeie zaak, maar s nachts, alleen in de nightliner of op hun hotelkamer heb je als persoon zeer weinig daaraan.
Als jullie dit hier lezen en weer voor een een of ander hotel staat, (wat ik niet hoop) denk er dan een beetje over na, want het is jullie schuld! Als jullie naar ze gillen of weer aan ze gaan trekken... denk hieraan.
Het gaat zo slecht met hen op zo’n moment, en ze voelen zich niet goed zo! En ze vinden het zeker niet LEUK!
Maar om dit alles terug te draaien, hun ziel weer te helen, moet men God zijn en dat is geen van ons. Dus het is daarvoor te laat.
Doordat ze nu al in Hollywood onderweg zijn, is het nu een kwestie van tijd tot Bill zich naast de andere sterren in het graf kan leggen...
DENK HIER EENS OVERNA EN DOE HET NIET AF ALS ONZIN, WANT DAT IS HET NIET.
Dit is tog gewoon niett normaal meer? Ö
xxx
