Quotes, Lyrics & Poetry - Stamcafé - Qreaties.nl

Voeg nieuwe toe
Er staan nog geen plaatjes in je picker
Voeg nieuwe toe

Q

Even Geduld...

Qrew zet de volgende story in the spotlight: Het dorp zonder herinneringen • SOTY
CreatedByMe zet de volgende story in the spotlight: How could I be a boxer and gay? [TH][TC]
HalfBloodPrince zet de volgende story in the spotlight: Night by candlelight
Qrew zet de volgende story in the spotlight: Hoogtij [SOTY 2025]
bels zet de volgende story in the spotlight: Falling leaves.
Qrew zet de volgende story in the spotlight: Tinten van Turian - GRIJS (SOTY)
Qrew zet de volgende story in the spotlight: Hoogtij [SOTY 2025]
Merrin zet het volgende topic in the spotlight: GEZOCHT: Proeflezers! [Hedendaagse fantasy/drama]
Cuprija zet het volgende hoofdstuk in the spotlight: 5. The Hatstall, pt. 1
Merrin zet het volgende hoofdstuk in the spotlight: O5.1 NOVEMBER 3022

Index RPG Actieve Topics Zoek

1
2

26 okt 2025 - 20:10

Moriendi 409

Deel hier je favoriete quotes, lyrics of gedichten.

Je all-time favorite lyrics, de quote waar je je vandaag door begrepen voelt, the poem that keeps you holding on...

Ik ben heel benieuwd.

hodie mecum eris in paradiso

26 okt 2025 - 22:25

Derks 8570

Eigenlijk de hele songtekst van Where I Belong van Simple Plan, State Champs en We The Kings.

I'm looking in the rearview mirror
Everything looks the same
There's nothing but broken streetlights
And I'm just trying to escape
I'm waiting on a distant feeling
I'm waiting for things to change
It's getting hard to ride on empty
But maybe I'm not so far away
'Cause it feels like home
I found a reason
And suddenly, I'm not so alone
I'm finally breathing
Like I never could on my own
Start the countdown, let's get it on
Scream our lungs out to our favorite song
'Cause this is where I belong
(This is where I belong)
I can tell you just don't get it
And that you'll never understand
I'm sorry that I can't be perfect
But I'm not changing who I am
Maybe there's no destination
Maybe I'm gonna make mistakes
Let you in on one of my secrets
I'm still just as lost as yesterday
But it feels like home, let's go!
I found a reason
And suddenly I'm not so alone
I'm finally breathing
Like I never could on my own
Start the countdown, let's get it on
Scream our lungs out to our favorite song
'Cause this is where I belong
Look past the warning signs
The same ones that told me
I should just turn back and run
Play it safe before you come undone
If you saw through my eyes
This view is worth the time
Believe me when I say
There's no place in this world I'd rather be
I found a reason
And suddenly I'm not so alone
I'm finally breathing
Like I never could on my own
Start the countdown, let's get it on
Scream our lungs out to our favorite song (favorite song)
'Cause this is where I belong

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

26 okt 2025 - 22:50

HalfBloodPrince 8531

Ik kan beter mijn Pinterest board hier posten dan

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

26 okt 2025 - 22:51

Moriendi 409

HalfBloodPrince schreef:
Ik kan beter mijn Pinterest board hier posten dan

Please! Feel free to post your favs! <3

hodie mecum eris in paradiso

26 okt 2025 - 23:28

HalfBloodPrince 8531

Oke ik heb er een hoop, voornamelijk over mijn OC's and stuff.

Spoiler want sommige zijn questionable

En I swear deze 'Prompt' describes my OC couple perfectly 😂😂

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

27 okt 2025 - 0:05

inktzwart 7880

Oh dit topic is geweldig ik houd zo van gedichten

Dit is van één van mijn favoriete dichters, Louise Glück, Persephone the Wanderer (trigger warning voor seksueel misbruik voor deze). Deze in specifiek raakt mij persoonlijk zo diep, ze verwoord dit soort trauma op zo'n ontzettend kloppende manier. Ik houd van nog wel meer van haar gedichten maar dit is mijn favoriet momenteel

Persephone the Wanderer

In the first version, Persephone
is taken from her mother
and the goddess of the earth
punishes the earth—this is
consistent with what we know of human behavior,

that human beings take profound satisfaction
in doing harm, particularly
unconscious harm:

we may call this
negative creation.

Persephone's initial
sojourn in hell continues to be
pawed over by scholars who dispute
the sensations of the virgin:

did she cooperate in her rape,
or was she drugged, violated against her will,
as happens so often now to modern girls.

As is well known, the return of the beloved
does not correct
the loss of the beloved: Persephone

returns home
stained with red juice like
a character in Hawthorne—

I am not certain I will
keep this word: is earth
"home" to Persephone? Is she at home, conceivably,
in the bed of the god? Is she
at home nowhere? Is she
a born wanderer, in other words
an existential
replica of her own mother, less
hamstrung by ideas of causality?

You are allowed to like
no one, you know. The characters
are not people.
They are aspects of a dilemma or conflict.

Three parts: just as the soul is divided,
ego, superego, id. Likewise

the three levels of the known world,
a kind of diagram that separates
heaven from earth from hell.

You must ask yourself:
where is it snowing?

White of forgetfulness,
of desecration—

It is snowing on earth; the cold wind says

Persephone is having sex in hell.
Unlike the rest of us, she doesn't know
what winter is, only that
she is what causes it.

She is lying in the bed of Hades.
What is in her mind?
Is she afraid? Has something
blotted out the idea
of mind?

She does know the earth
is run by mothers, this much
is certain. She also knows
she is not what is called
a girl any longer. Regarding
incarceration, she believes

she has been a prisoner since she has been a daughter.

The terrible reunions in store for her
will take up the rest of her life.
When the passion for expiation
is chronic, fierce, you do not choose
the way you live. You do not live;
you are not allowed to die.

You drift between earth and death
which seem, finally,
strangely alike. Scholars tell us

that there is no point in knowing what you want
when the forces contending over you
could kill you.

White of forgetfulness,
white of safety—

They say
there is a rift in the human soul
which was not constructed to belong
entirely to life. Earth

asks us to deny this rift, a threat
disguised as suggestion—
as we have seen
in the tale of Persephone
which should be read

as an argument between the mother and the lover—
the daughter is just meat.

When death confronts her, she has never seen
the meadow without the daisies.
Suddenly she is no longer
singing her maidenly songs
about her mother's
beauty and fecundity. Where
the rift is, the break is.

Song of the earth,
song of the mythic vision of eternal life—

My soul
shattered with the strain
of trying to belong to earth—

What will you do,
when it is your turn in the field with the god?

Dan is hier Wishbone van Richard Siken (gaat over twee mannen op een roadtrip die een troubled seksuele relatie hebben (expliciet seksuele content hierin dus lol) en ook mensen samen vermoorden) (Siken schrijft paniek en frustratie op zo'n herkenbare manier voor mij - het werkt het best wanneer je het hardop voorleest, bijna therapeutisch vind ik, hahahaha)

Wishbone

You saved my life he says I owe you everything.
You don’t, I say, you don’t owe me squat, let’s just get going, let’s just get gone, but he’s
relentless,
keeps saying I owe you, says Your shoes are filling with your own damn blood,
you must want something, just tell me, and it’s yours.
But I can’t look at him, can hardly speak,
I took the bullet for all the wrong reasons, I’d just as soon kill you myself, I say.
You keep saying I owe you, I owe…but you say the same thing every time.
Let’s not talk about it, let’s just not talk.
Not because I don’t believe it, not because I want it any different, but I’m always saving
and you’re always owing and I’m tired of asking to settle the debt.
Don’t bother.
You never mean it anyway, not really, and it only makes me that much more ashamed.
There’s only one thing I want, don’t make me say it, just get me bandages, I’m bleeding,
I’m not just making conversation.
There’s smashed glass glittering everywhere like stars. It’s a Western, Henry,
it’s a downright shoot-em-up. We’ve made a graveyard out of the bone white afternoon.
It’s another wrong-man-dies scenario
and we keep doing it, Henry, keep saying until we get it right…
but we always win and we never quit, see, we’ve won again, here we are at the place
where I get to beg for it
where I get to say Please, for just one night, will you lay down next to me, we can leave our
clothes on, we can stay all buttoned up?
or will I say
Roll over and let me fuck you till you puke, Henry, you owe me this much, you can indulge me
this at least, can’t you? but we both know how it goes. I say I want you inside me
and you hold my head underwater, I say I want you inside me
and you split me open with a knife. I’m battling monsters, half-monkey, half-tarantula,
I’m pulling you out of the burning buildings and you say I’ll give you anything.
But you never come through.
Give me bullet power. Give me power over angels. Even when you’re standing up
you look like you’re lying down, but will you let me kiss your neck, baby? Do I have to
tie your arms down?
Do I have to stick my tongue in your mouth like the hand of a thief, like a burglary
like it’s just another petty theft? It makes me tired, Henry. Do you see what I mean?
Do you see what I’m getting at?
You swallowing matches and suddenly I’m yelling Strike me. Strike anywhere.
I swear, I end up feeling empty, like you’ve taken something out of me, and I have to search
my body for the scars, thinking
Did he find that one last tender place to sink his teeth in? I know you want me to say it, Henry,
it’s in the script, you want me to say Lie down on the bed, you’re all I ever wanted
and worth dying for too
but I think I’d rather keep the bullet this time. It’s mine, you can’t have it, see,
I’m not giving it up. This way you still owe me, and that’s
as good as anything.
You can’t get out of this one, Henry, you can’t get it out of me, and with this bullet
lodged in my chest, covered with your name, I will turn myself into a gun, because
it’s all I have,
because I’m hungry and hollow and just want something to call my own. I’ll be your
slaughterhouse, your killing floor, your morgue and final resting, walking around with this
bullet inside me
‘cause I couldn’t make you love me and I’m tired of pulling your teeth. Don’t you see, it’s like
I’ve swallowed your house keys, and it feels so natural, like the bullet was already there,
like it’s been waiting inside me the whole time.
Do you want it? Do you want anything I have? Will you throw me to the ground
like you mean it, reach inside and wrestle it out with your bare hands?
If you love me, Henry, you don’t love me in a way I understand.
Do you know how it ends? Do you feel lucky? Do you want to go home now?
There’s a bottle of whiskey in the trunk of the Chevy and a dead man at our feet
staring up at us like we’re something interesting.
This is where the evening splits in half, Henry, love or death. Grab an end, pull hard,
and make a wish.

En alhoewel ik nog veel meer zou kunnen toevoegen qua mooie quotes, want daarvan ken ik er heel veel, houd ik het nu vooral bij dit gedicht (ontzettend mooi taalgebruik - minder emotioneel en gritty, zoals de bovenste twee, maar wel heel mooi) van Keaton St. James:

EDIT: Ok I lied hier zijn een aantal quotes die mij doen Voelen

“I have love in me the likes of which you can scarcely imagine and rage the likes of which you would not believe. If I cannot satisfy the one, I will indulge the other.”

- Adam in Frankenstein, Mary Shelley (het past niet volledig als mijn signature en ik ben er boos om want een donker en getraumatiseerd deel van mijzelf herkent zichzelf zo in Frankenstein's monster en het laatste deel is wat het zo goed maakt grrrr)

“My love for Linton is like the foliage in the woods: time will change it, I'm well aware, as winter changes the trees. My love for Heathcliff resembles the eternal rocks beneath: a source of little visible delight, but necessary. Nelly, I am Healthcliff! He's always, always in my mind: not as a pleasure, any more than I am always a pleasure to myself, but as my own being.”

- Catherine Earnshaw in Wuthering Heights, Emily Brontë (dit boek werd mij aangeraden door mijn therapeut omdat ik mezelf mogelijk in deze twee karakters zou herkennen (omdat het lijkt op de interne relatie tussen mijn "mannelijke" en "vrouwelijke" zelf (als trans man die een hele tijd in heel erge ontkenning was hierover maar wel letterlijk dromen had over zijn "mannelijke zelf") - ik doe IFS therapie, waarbij je expres leert om interne delen van mezelf als karakters te zien zodat je jezelf beter begrijpt) en BOY was he right. Tears for days (ook door de rest van het boek I'm afraid)) (dit is zo'n onnodige extra uitleg lol ik ga van extreem oversharer naar extreem undersharer sorry internet)

[ bericht aangepast op 27 okt 2025 - 0:40 ]
"I have love in me the likes of which you can scarcely imagine and rage the likes of which you would not believe."

27 okt 2025 - 0:28

inktzwart 7880

HalfBloodPrince schreef:
Oke ik heb er een hoop, voornamelijk over mijn OC's and stuff.

Spoiler want sommige zijn questionable

En I swear deze 'Prompt' describes my OC couple perfectly 😂😂

Ik wil dit zo graag stalken maar de plaatjes doen het niet en maar twee van de urls die ik kan kopieren doen het 😔 Verder krijg ik een error page

"I have love in me the likes of which you can scarcely imagine and rage the likes of which you would not believe."

27 okt 2025 - 9:05

Ekko 9762

J.R.R. Tolkien will forever be my favourite.

I sit beside the fire and think
of all that I have seen,
of meadow-flowers and butterflies
in summers that have been;

Of yellow leaves and gossamer
in autumns that there were,
with morning mist and silver sun
and wind upon my hair.

I sit beside the fire and think
of how the world will be
when winter comes without a spring
that I shall ever see.

For still there are so many things
that I have never seen;
in every wood and every spring
there is a different green.

I sit beside the fire and think
of people long ago,
and people who will see the world
that I shall never know.

But all the while I sit and think
of times that were before,
I listen for returning feet
and voices at the door.

[ bericht aangepast op 27 okt 2025 - 9:05 ]
|| I told you not to play with the misfit toys ||

27 okt 2025 - 10:07

Moriendi 409

Ekko schreef:
J.R.R. Tolkien will forever be my favourite.

I sit beside the fire and think
of all that I have seen,
of meadow-flowers and butterflies
in summers that have been;

Of yellow leaves and gossamer
in autumns that there were,
with morning mist and silver sun
and wind upon my hair.

I sit beside the fire and think
of how the world will be
when winter comes without a spring
that I shall ever see.

For still there are so many things
that I have never seen;
in every wood and every spring
there is a different green.

I sit beside the fire and think
of people long ago,
and people who will see the world
that I shall never know.

But all the while I sit and think
of times that were before,
I listen for returning feet
and voices at the door.

Dit is zo mooi

hodie mecum eris in paradiso

27 okt 2025 - 12:58

Leodh 15067

Ohhh MT ik gooi hier straks m’n favo gedicht in van Annie MG Schmidt

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

27 okt 2025 - 14:41

Moriendi 409

Ekko schreef:
J.R.R. Tolkien will forever be my favourite.

I sit beside the fire and think
of all that I have seen,
of meadow-flowers and butterflies
in summers that have been;

Of yellow leaves and gossamer
in autumns that there were,
with morning mist and silver sun
and wind upon my hair.

I sit beside the fire and think
of how the world will be
when winter comes without a spring
that I shall ever see.

For still there are so many things
that I have never seen;
in every wood and every spring
there is a different green.

I sit beside the fire and think
of people long ago,
and people who will see the world
that I shall never know.

But all the while I sit and think
of times that were before,
I listen for returning feet
and voices at the door.

Over LOTR gesproken - mijn favoriete quote uit dit prachtige universum blijft:

"I can't carry it for you. But I can carry you."
-Samwise Gamgee

[ bericht aangepast op 27 okt 2025 - 14:41 ]
hodie mecum eris in paradiso

27 okt 2025 - 15:35

Sunchild 333

Ik ben echt een basic bitch hiermee, but I don't really care.

"If you can't beat fear, just do it scared."
— Glennon Doyle Melton

"Light it up."
— Sarah J. Maas

“Not all those who wander are lost.”
— J.R.R. Tolkien

[ bericht aangepast op 27 okt 2025 - 15:35 ]
•

27 okt 2025 - 16:39

Caverna 9853

De tekst van "Survive" van Lewis Capaldi. In de zwaarste tijd van mijn leven moet ik hier altijd om huilen, maar met een strijdlust die me door laat gaan:

Most nights I fear
That I’m not enough
But I refuse to spend my best years rotting in the sun
So when hope is lost
And I come undone

I swear to God I’ll survive
If it kills me to
I’m gonna get up and try
If it’s the last thing I do
I’ve still got something to give
Though it hurts sometimes
I’m gonna get up and live
Until the day that I die
I swear to God I’ll survive

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

27 okt 2025 - 18:58

Ekko 9762

Op dit moment ben ik ook helemaal inspired door deze quite van Lucifer, want het past ontzettend goed bij een OC mwihihi

There was this, uh, soul that I used to torture back in Hell. And like a good masochist, he'd call the shots. "Burn me." "Freeze me." "Hurt me." So, I did.

And this went on for centuries until one day, for some reason, he missed his daily punishment.And when I returned he was crying.
"Please, my king," he said. "Don't ever forget me again. I promise I'll be good."

It was then that I realized he was so full of self-loathing, void of any self-respect, that no matter the depth of my cruelty, whatever miniscule attention I paid gave meaning to his pointless existence.

He reminds me of you. You the former angel, powerless and pathetic, a disgraced failure with no better way to spend your days than yipping at my heels for scraps to remind you of a time of when you once mattered.

|| I told you not to play with the misfit toys ||

27 okt 2025 - 19:27

Leodh 15067

Leodh schreef:
Ohhh MT ik gooi hier straks m’n favo gedicht in van Annie MG Schmidt

Kay here it goes:

Een dichter

Piet Pluimers wou het liefste verzen schrijven
over wat late rozen in de zon.
Hij was een dichter en hij wou het blijven.
Hij schreef sonnetten toen hij pas begon.

Het rijmde ook. Maar and're dichters zeiden:
je mag niet rijmen joh, 't is geen gezicht!
Je moet zorgvuldig alle rijm vermijden,
want een gedicht dat rijmt is geen gedicht.

En dan dat metrum! Dat is uit de mode.
't Mag niet van rál de ral de rál de ral.
Punten en komma's, jongen, zijn verboden.
En denk erom: geen hoofdletters vooral.

En nooit een hele zin. Alleen maar brokken.
En rozen mógen wel een keer, maar dan
slechts in verband met baarmoeders en sokken
en zó dat niemand het begrijpen kan.

't Is maar een weet, we zeggen 't je maar even.
Piet had het spoedig door en hij zei: o.
Hij heeft diezelfde dag een vers geschreven,
zijn eerste echte vers. En dat ging zo:

'ik drijf spelden van wanhoop
in de huid van je
grutten wezenloos
woezie woezie 17 en
klaan uit je klukhaar versuikeren
bleke bliezen in schedels met spuigaten
vol blauw gehakt.'

En toen zei iedereen: dat is reusachtig!
En Paul Rodenko schreef een heel lang stuk
in 'Maatstaf' om te laten zien hoe prachtig
het was. Vooral dat 'woezie' en dat 'kluk'.

Alleen Piet Pluimers zelf was niet tevreden.
Hij wou zo graag eens rijmen, want helaas,
hij heeft nu eenmaal 't rijm onder z'n leden.
Maar nee, hij mag alleen met Sinterklaas.

En hij wou graag één keer een komma zetten.
Ach Piet! Over tien jaren slaat het om!
Dan rijmt men weer. Dan maakt men weer sonnetten.
Dan gaat het weer van póm de róm de róm.

— uit: 'Huishoudpoëzie', 1957.

De eerste keer dat ik dit gedicht tegenkwam, en vervolgens probeerde voor te dragen aan vrienden en familie, eindigde ik elke keer halverwege dat 'goede' gedicht in een lachstuip van minstens een halve minuut. Echt, doe jezelf een lol en lees het hardop voor, met wat gusto en ernst, en geniet. Het blijft denk ik mijn favoriete gedicht van allemaal, niet per se omdat het zo'n literair hoogstandje is, maar vanwege de humor en de boodschap.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

27 okt 2025 - 19:34

Omatikaya 11333

Leodh schreef:
(...)

Kay here it goes:

Een dichter

Piet Pluimers wou het liefste verzen schrijven
over wat late rozen in de zon.
Hij was een dichter en hij wou het blijven.
Hij schreef sonnetten toen hij pas begon.

Het rijmde ook. Maar and're dichters zeiden:
je mag niet rijmen joh, 't is geen gezicht!
Je moet zorgvuldig alle rijm vermijden,
want een gedicht dat rijmt is geen gedicht.

En dan dat metrum! Dat is uit de mode.
't Mag niet van rál de ral de rál de ral.
Punten en komma's, jongen, zijn verboden.
En denk erom: geen hoofdletters vooral.

En nooit een hele zin. Alleen maar brokken.
En rozen mógen wel een keer, maar dan
slechts in verband met baarmoeders en sokken
en zó dat niemand het begrijpen kan.

't Is maar een weet, we zeggen 't je maar even.
Piet had het spoedig door en hij zei: o.
Hij heeft diezelfde dag een vers geschreven,
zijn eerste echte vers. En dat ging zo:

'ik drijf spelden van wanhoop
in de huid van je
grutten wezenloos
woezie woezie 17 en
klaan uit je klukhaar versuikeren
bleke bliezen in schedels met spuigaten
vol blauw gehakt.'

En toen zei iedereen: dat is reusachtig!
En Paul Rodenko schreef een heel lang stuk
in 'Maatstaf' om te laten zien hoe prachtig
het was. Vooral dat 'woezie' en dat 'kluk'.

Alleen Piet Pluimers zelf was niet tevreden.
Hij wou zo graag eens rijmen, want helaas,
hij heeft nu eenmaal 't rijm onder z'n leden.
Maar nee, hij mag alleen met Sinterklaas.

En hij wou graag één keer een komma zetten.
Ach Piet! Over tien jaren slaat het om!
Dan rijmt men weer. Dan maakt men weer sonnetten.
Dan gaat het weer van póm de róm de róm.

— uit: 'Huishoudpoëzie', 1957.

De eerste keer dat ik dit gedicht tegenkwam, en vervolgens probeerde voor te dragen aan vrienden en familie, eindigde ik elke keer halverwege dat 'goede' gedicht in een lachstuip van minstens een halve minuut. Echt, doe jezelf een lol en lees het hardop voor, met wat gusto en ernst, en geniet. Het blijft denk ik mijn favoriete gedicht van allemaal, niet per se omdat het zo'n literair hoogstandje is, maar vanwege de humor en de boodschap.
O wat een heerlijk gedicht dit! De neerlandicus in mij gaat hier enorm goed op, thanks voor het delen!! <3

Protect the people.

1
2

Index RPG Actieve Topics Zoek