[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 16 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 21:04 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Josephine Pierce Gryffindor commonroom - Ivana Het eten begon zes uur, nou, dat kwam goed uit. De dames zagen er tip top uit. Josephine spoot nog een klein beetje van haar luchtje in haar hals voor ze helemaal klaar was om te gaan.       'Nou, laten we gaan eten dan.' Glimlachte ze naar Ivana, waarna ze haar arm door die van haar haakte en de Gryffindor commonroom weer inliep. De dames liepen samen richting de grote hal, om daar plaats te nemen aan de tafel van Gryffindor.       'Hmm, ik kan het eten al ruiken, ik heb trek.'

---

- thank you for existing -

Justin Trelawney

'Als je dit al kunt ruiken, dan ga ik het spelletje dat ik heb verzonnen voor straks keihard verliezen,' zei Justin met een kleine grijns. Daarna draaide hij zijn hoofd naar het uitzicht. 'We zitten hier op een simpel grasveld, in een inham van het kasteel. Het is best ruim, ik heb hier best wel vaak zwerkbaloefeningen gedaan met Raf.' Hij richtte zijn blik op het uitzicht. 'Als je zo'n twintig meter naar voren loopt, kom je bij een redelijk steile afgrond. Doe dat dus maar niet. Maar vanaf hier heb je wel uitzicht over het meer en een stuk van het bos.' Hij wenste dat hij beter was in het omschrijven. Hij vermoedde dat ze het fijn zou vinden om het écht goed voor zich te zien, maar zo poëtisch was hij nu eenmaal niet.
Zijn ogen gleden weer naar Rosalie. Ze had het zichzelf gemakkelijk gemaakt en hij was blij dat hij de kussens had meegenomen, want die gaven toch wel een stuk meer comfort nu.
Hij klom iets verder haar kant op. 'En recht voor je staat een tas gevuld met eten,' zei hij. 'We zitten op een kleedje - een heel saai kleedje, eigenlijk, hij is grijs -maar de kussens hebben wel allemaal vrolijke kleuren. En naast je zit een hele knappe jongen, natuurlijk.'

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 11:21 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Evan Hale Slytherin Commonroom - Zoya Evan's ogen schoten open toen hij een deur dicht hoorde vallen. Hij keek richting de deuren van de slaapzalen en zag een donkerharige dame zijn kant op lopen. Ze nam plaats in een stoel, dicht bij het vuur. Het vuur gaf haar huid een lichte gloed, ze was ontzettend mooi. Evan bleef dan ook zonder pardon de dame aankijken. Hij voelde Bob in zijn nek heen en weer gaan, wat kietelde.       'Bob, niet nu,' siste hij zacht naar het beestje, waarna de slang weer stil ging liggen. Evan bleef ook languit liggen op de bank, maar hij bleef naar het meisje kijken.       'Hey,' bracht hij kalmpjes uit. 'zat jij hier vier jaar geleden ook al op school, of ben je een uitwisselingstudent?'

---

- thank you for existing -

Rosalie haalde haar schouders op. "Tja, het is waar wat ze zeggen. Als het ene zintuig niet meer werkt, wordt de ander sterker. Al moet ik zeggen dat ik nu ook een versterkende spreuk gebruik, waardoor geuren nog intenser worden." Rosalie glimlachte voorzichtig. Een spel he? Het maakte haar alleen maar nog nieuwsgieriger wat hij verzonnen had, maar besloot geduldig te zijn in plaats van steeds te vragen. Een uitdaging ging ze zeker niet uit de weg.
      Rosalie probeerde zich iets een voorstelling te maken van wat Justin beschreef, maar het lukte haar niet in het geheel. Dus maakte ze er deels haar eigen invulling van. Bij zijn laatste opmerking draaide ze haar hoofd iets naar hem en opende haar ogen. Ze trok een wenkbrauw op bij het horen van zijn opmerking. Ze merkte wel dat Justin iets dichter op haar was komen zitten, dus leunde ze iets dichter naar hem toe. "Werkelijk? En wat is er dan zo knap aan deze jongen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh, dat kunnen we best eens voorstellen,’ zei Jeremy. ‘Ze hebben daar in Afrika toch hele andere dingen dan hier. Dan zouden ze eens een viavia moeten installeren ofzo.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella knikte even. Ze was blij dat hij zo enthousiast op haar voorstel inging, maar het zorgde er ook voor dat het gesprek daarna weer even stil viel. Om eerlijk te zijn wist Isabella niet zo goed wat ze nu precies moest vragen, of waar ze het over moesten hebben. Er waren in de afgelopen twee jaar ook genoeg dingen waar ze absoluut niet over wilde praten. Het was nu niet dat het echt geweldig hier was geweest zonder Jeremy.
      Toen Jeremy echter begon over het feit dat ze eens een kikker hadden opgeblazen in de vierde, haakte ze lachend in. Het half uur dat volgde waren ze herinneringen aan het ophalen van alles wat ze gedaan hadden in de eerste vier jaar. Uiteindelijk werd het gesprek verstoord door haar maag die rommelde. Isabella keek even naar haar buik en toen lachend naar Jeremy. "Ik denk dat het etenstijd is," raadde ze. Ze kneep een oog dicht en dacht even diep na. "Is het nog steeds Spaghetti waar ik je wakker voor kan maken?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

Zijn hartslag nam ietsje toe. 'Nou, hij heeft natuurlijk een knappe kop, en een goed lichaam. Sinds de laatste keer dat je hem gezien hebt is hij een stuk gespierder geworden - maar dat mag je uiteraard ook voelen,' zei hij plagerig.

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 21:48 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Zoya Elaine Crawfort

Zoya had de Ochtendprofeet opengeslagen en had het zichzelf gemakkelijk gemaakt in de leerlingenkamer. Vandaag was een enerverende dag geweest, met de nieuwe studenten en de voorvallen die er waren gebeurd in zowel Verweer als in Kruidenkunde. Hoewel de aanval van de planten haar weinig had kunnen schelen, hadden de hallucinaties van Nomad meer indruk op haar gemaakt. Een licht schuldgevoel had haar bekropen toen ze dat had moeten aanschouwen, want ze wist wat hij had gezien. Ze wist wat zijn vader hem had aangedaan - ten slotte had hij haar óók op een bepaalde manier gedwongen om informatie over zijn zoon los te laten. Informatie die ervoor had gezorgd dat Nomad überhaupt die pijn had moeten doorstaan.
Maar het had geen zin om dat schuldgevoel de overhand te geven. Zij had gedaan wat ze moest doen om de bescherming van de familie Morphew te behouden. Om haar broertje van goed onderwijs te voorzien zonder te veel te worden beïnvloed door de angst en druk die zijzelf regelmatig moest ervaren. Die had geleid tot de dood van hun vader.
Ze was net een artikel aan het lezen waarin gesproken werd over een nieuwe vermissing, toen ze werd gestoord. De jongen in kwestie had ze de afgelopen dagen al in de leerlingenkamer van hun afdeling zien rondlopen. Hij was haar vaag bekend voorgekomen en al snel was het haar duidelijk geworden dat hij jaren geleden ook haar afdelingsgenoot was geweest. Meer dan dat had haar interesse niet kunnen wekken.
Zijn opmerking zorgde ervoor dat haar ogen zich vernauwden. 'Je hebt je ogen niet goed opengehouden de afgelopen dagen, lijkt me,' zei ze ietsje hooghartig, 'als je me vandaag voor het eerst hier ziet.' Ze was de afgelopen avonden vroeg naar bed gegaan, maar ze had toch aardig wat uurtjes in de leerlingenkamer rondgebracht. Bovendien hadden ze ook gewoon lessen samen gehad, was ze hoofdmonitor én hadden ze al eerder een paar jaar bij elkaar op de afdeling gezeten. Ze kon zich weliswaar niet herinneren dat ze ooit een woord met hem gewisseld had, maar dat haalde niet weg dat ze op zijn minst zijn gezicht had herkend.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elena Sonya Petrova

'Ik speel geen zwerkbal,' zei ze. 'Maar ik houd mezelf wel graag fit. Ik ga graag hardlopen, maar vliegen vind ik ook leuk.' Ze glimlachte naar de jongen die nu bij hen zat. Hij had mooie ogen en ze kon niet ontkennen dat ze van zijn aandacht genoot. Jammer dat Aleksi er ook bij zat. Hoewel ze hem nodig had, kon ze niet zeggen dat ze nou echt een klík hadden. Het was gewoon niet zo'n interessante jongen en ze begreep nog steeds niet zo goed wat Mikhail nou precies in hem zag.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Alleen met een berg kaas,’ grijnsde Jeremy. ‘Anders zou ik het er niet op durven wagen.’
      Hij vouwde zijn hand om zijn bezem en kwam overeind. Omdat hij niet wilde dat Isabella straks nog misselijk van de vlieg-zenuwen was, besloot hij maar met haar terug te lopen en zo’n tien minuten later schoven ze aan de Ravenclaw-tafel aan.

[ bericht aangepast op 1 feb 2022 - 15:13 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie had wel ideeën opgeschreven, maar zijn hoofd leek ineens gevuld met pudding en hij kon het zich allemaal niet meer herinneren. Paniek laaide in hem op. Als hij nu niets zei, vond ze hem hartstikke stom!
      Zijn ogen schoten naar Lee, smekend zodat hij hem kon helpen. Voordat zijn vriend dat kon doen, ontstond er rumoer in de zaal. Talloze krantjes vlogen door de zaal en landden her en der in de zaal. Voor Vinnie werd er ook eentje neergelegd – en bij iedereen om hem heen. Toen hij opzij keek, zag hij dat alleen de mensen uit de eerste klassen waren overgeslagen.
      Hogwarts’ Secrets stond er in een boog op de voorkant, met daar onder het kasteel. Helemaal onderaan stond de naam van de auteur, Whispertown.
      Vinnie herinnerde zich de consternatie van vorig jaar nog wel, toen was het krantje ook een paar weken voor de vakantie verschenen. Gelukkig had hij er nog nooit in gestaan. Maar na wat er op het openingsfeest was gebeurd… Hij wist zeker dat daar iets over geschreven was. Misschien was het maar beter als hij het niet opende, leuk waren de berichten toch nooit.
      Ongemakkelijk vouwde hij de krant een paar keer dubbel.
      ‘H-het uhm, h-het is een rod-roddelblad,’ legde hij aan Feliks uit, terwijl hij ook vluchtig even naar Faye keek. ‘M-meestal staan g-geen leuke d-dingen in.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

---

Feliks wreef over zijn slapen. Kom op, Feliks. Even doorzetten. Hij wilde niet toegeven aan zijn nieuwe vrienden dat hij eigenlijk niet op zijn gemak was. Ergens wilde hij ook gezellig met hen eten, al voelde hij zich er niet toe. Toen Vinnie over het krantje begon, miste Feliks dan ook in eerste instantie een deel van zijn zin. Niet leuk huh? Feliks pakte de zijne op, keek er even naar en legde hem ongeopend weg. Even keek hij peinzend naar Vinnie. "Z-zullen we naar buiten gaan? I-ik heb even een frisse neus nodig." Hij hoopte maar niet dat hij vervelend over kwam ofzo.

---

It's never gonna happen, Guys.

Dat voorstel kwam eigenlijk wel als geroepen. Vinnie knikte. De jongen zag er wat bleek uit en keek erg vermoeid. 'Ja, d-dat is g-goed.'
      De kleur die op Feliks' gezicht ontbrak, voelde Vinnie naar zijn eigen wangen trekken. Had hij echt zo snel al een vriend gemaakt dat die hem al meevroeg ergens naartoe? Hij wierp een aarzelende blik op Lee — misschien was het wel voor hem bedoeld? — maar die gebaarde met zijn ogen dat hij mee moest gaan.
      'Ik ga eens kijken wat voor moois ze deze keer over me hebben geschreven,' zei de jongen, waarna hij het krantje opensloeg.
      Vinnie stond op. Hij durfde niet naar Faye te kijken, ze vond het vast idioot dat hij niet eens antwoord op zijn vraag had gegeven. Maar op dit moment wilde hij gewoon zo ver mogelijk bij haar vandaan. Hij had het gevoel dat hij vreselijk was afgegaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Faye Bergès

Faye liet haar blik over het roddelkrantje gaan en trok haar wenkbrauwen op. 'Wat voor soort dingen staan daarin?' vroeg ze. Ze hield niet van roddels, dus ze kon Vinnie's woorden goed begrijpen. Maar misschien waren ze nog vrij onschuldig?

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Meestal is het vooral een soort samenvatting van wie er mogelijk interesse in wie heeft en wie er ruzie hebben en zo.’ Lee bladerde door de roddels van de vijfde en zesde klas heen, tot hij bij hun jaarlaag was. ‘Het begint bijvoorbeeld met een paar roddels over de nieuwen, al sta jij er volgens mij niet tussen. Iets over de reden dat Jeremy terug is en wat over Alek-’ Lee kapte de zin af toen hij Nomad naam in hetzelfde stukje zag staan.
      Wat denken jullie, kan een vriendschap in één jaar echt zo hecht worden of bestond hun “vriendschap” vooral uit stomende bezigheden waar hun echte vrienden niet eens aan willen dénken?
      Aleksi en Nomad? Waren er echt mensen die dachten dat zíj wat hadden?
      Zijn gedachten vlogen naar wat Elsie had gezegd – dat Nomad gay was. Had ze dan toch gelijk? En als dat zo was, was Aleksi dan de reden dat Nomad zijn gevoelens niet kon beantwoorden? Was hij twee jaar geleden verliefd geworden op de jongen en leed hij aan een gebroken hart toen die gast weer terugging naar Durmstrang?
      Als dat zo was dan had Lee nooit een kans gemaakt. Behalve dat ze allebei jongens waren, kon Lee echt geen enkele overeenkomst tussen hemzelf en Aleksi bedenken.
      Hij wierp een blik op de Ravenclaw-tafel, maar zoals hij eigenlijk wel had kunnen verwachten, schonk Nomad geen aandacht aan het blaadje. Wat zou hij ervan vinden dat er stomende bezigheden tussen Aleksi en hem werden gesuggereerd?
      Lee wendde zijn blik weer af.
      In elk geval is Aleksi een volbloed…





Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 1 feb 2022 - 21:18 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.