Ik ben inmiddels al meer dan drie jaar samen met mijn vriend / verloofde. Door de huidige omstandigheden, heb ik hem al dik twee jaar niet meer kunnen zien - hij woont in Australie, en ik hier in Nederland.
De afgelopen jaren waren lastig - natuurlijk - vooral omdat ik eigenlijk allang naar Australie had moeten verhuizen (begin 2020), maar tussen ons ging het verder eigenlijk altijd goed.
Tot de afgelopen paar weken.
We hebben steeds vaker ruzie om - naar mijn mening - idiote, stomme, kleine dingen. Zo hadden we vorige week ruzie, omdat we net samen online een spelletje gespeeld hadden, en ik (voor we op de PC ophingen) in plaats van "I love you" gewoon "Love you!" zei (dus: ik vergat de " I " ). Deze ruzie ging zo ver, dat hij uiteindelijk zei dat hij dacht dat we misschien wat tijd apart nodig hadden (wat ik een hele rare en vergaande actie vind, als reactie op deze situatie). Na heel lang praten heb ik toen gezegd iets meer te gaan letten op mijn woorden richting hem.
Eergisteren was het weer raak, en weer om iets stoms. Aangezien ik in de nacht werk, betekent dit dat ik onze nachten altijd wakker ben, en rond onze namiddag ga slapen. Dit houdt ook in dat ik in principe volgens hetzelfde tijdschema als mijn vriend leef.
Ik had een dag vrij, en ik besloot even lekker in bed te blijven liggen aangezien ik echt heel erg moe was. Het was bij mijn vriend ondertussen half 9 in de ochtend, en hij besloot een nieuwe YouTube video online te gooien, en dit op zijn socials te vermelden. Aangezien ik nog in bed lag, en nog half aan het slapen was, zag ik dit niet (wat ik zelf eerlijk gezegd erg normaal vind). Hij stuurde me nog geen vijf minuten later (zag ik achteraf) een link naar de video via WhatsApp, en toen ik zag een berichtje van hem te hebben met de link, heb ik de video ook direct gekeken. Ik zei hem vervolgens dat ik de video erg grappig vond. Vervolgens viel ik in slaap. want ja, ik was nou eenmaal moe, en dat had ik niet heel veel eerder ook tegen hem gezegd.
Een uur later kreeg ik een boos appje. Hij had verwacht dat ik wel wat meer over zijn video zou zeggen, en was daar enorm chagrijnig om. Ik vond die reactie nogal vreemd, en hij kwam toen aan met de opmerking "jij zou beter gaan letten op deze dingen". Toen ik zei dat ik de video wel erg leuk vond, en dat ik hem goed vond, zei hij dat hij daar niets aan had, zei hij dat hij een uitleg voor mijn gedrag wilde, en zei hij ook nog in eerste instantie niet te geloven dat ik in slaap gevallen was, en dat dit de reden was dat ik niet meer zei.
We hebben twee hele dagen ruzie gehad. Gisteravond hebben we het uitgepraat, en ik heb toen ook goed tegen hem gezegd dat ik vind dat er na drie jaar (en een verloving!) best verwacht mag worden dat ik van hem hou, en ik ook niet vind dat ik dat iedere vijf minuten maar moet bevestigen door hem berichtjes te sturen met (I LOVE YOU *heelveelhartjes*). We zijn allebei achterin de 20 - kom op zeg; een beetje vertrouwen mag inmiddels wel. Hij zei dit toen te snappen.
Nu hebben we zojuist WEER onenigheid gehad, omdat ik aan het einde van ons telefoongesprek, omdat hij snel snel moest gaan slapen (want het is voor hem al laat en hij moet morgen vroeg werken) eventjes geen "I love you" zei. Chagrijnig hing hij uiteindelijk op, na nog wel even gezegd te hebben dat hij niet snapt waar mijn prioriteiten liggen.
Ik word er ondertussen echt niet goed van. Het lijkt inmiddels wel alsof ik nooit iets goed kan doen in zijn ogen, en als ik er iets van durf te zeggen, loopt het altijd uit op een urenlange ruzie.
Sorry voor dit hele lange bericht, maar ik moest het echt even kwijt. Ik heb namelijk oprecht geen idee wat ik moet doen, en ik heb ook het gevoel met niemand er echt over te kunnen praten.
Borahae.
Ledecky
