[RPG • 0] The Domus Empire • speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

13 april 2020 - 16:50 Sombre is offline

Sombre 2828

The Domus Empire
Domus [doh-mus] - the type of house occupied by the upper classes and wealthy

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

THE SETTING

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

De quest die de nakomelingen moeten uitvoeren zal bestaan uit meerdere opdrachten. Deze opdrachten zullen variëren van humane naar minder humane mogelijkheden. Zij strijden tegen elkaar, maar niet om elkaar. Na iedere opdracht zullen de deelnemers 48 uur hebben om tot rust te komen en zich voor te bereiden op de volgende opdracht.

Het uiteindelijke doel van de quest is dat het gezin met de meest succesvolle zoon of dochter van zowel het Griekse als het Noordse rijk een grote prijs zal verkrijgen. Deze prijs zal bestaan uit oneindige eer vanuit de goden Zeus en Odin, een geldprijs, meer macht dan voorheen en een mythisch wezen naar keuze (denk hierbij aan een draak, een nymf, een eenhoorn, etc.)

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

THE START

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

10 augustus 2021 komen de goden en godinnen aan in de villa van Zeus, The Domus Empire. Zij hebben 24 uur de tijd om te acclimatiseren en eventueel nog te trainen. Je kunt natuurlijk ook kennis maken met de andere goden en godinnen, maar pas op met wie je toe laat, je strijdt uiteindelijk tegen hen allemaal. Na 24 uur zal de eerste opdracht van start gaan, Zeus zal laten weten wanneer deze exact zal starten.
De eerste opdracht zal een reis zijn naar Helheim, één van de negen werelden. Dit is de wereld van de doden. De ingang wordt bewaakt door Garm, een enorme en monsterlijke hond, die ervoor zorgt dat geen enkel levend wezen dit rijk der doden zal verlaten. De hellehond laat je zonder gevecht het rijk betreden. Het is de bedoeling om Helheim te betreden en vervolgens een drakenei te vinden. In en rondom Helheim leven meerdere draken, dus genoeg eieren voor iedereen. Op de terugweg is het belangrijk dat je langs de hellehond komt, levend.

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

ROLLENTOPIC // PRAATTOPIC // SPEELTOPIC

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

RULES

De standaard regels van Q gelden hier uiteraard.
Er is geen minimaal aantal woorden voor de posts, ik verwacht echter wel wat kwaliteit.
Ruzie's en geweld binnen het speeltopic is geen probleem, maar buiten dat uiteraard niet.
Voor een reservering van een rol heb je 48 uur, mits je aangeef dat het langer zal duren.
Mocht je post 16+ zijn, geef dat dan duidelijk aan in het begin van je post.
Wees lief voor elkaar en help elkaar als dat nodig is.

liefs Demi

- thank you for existing -

13 april 2020 - 17:02 desastreus is offline

desastreus 203

MT!!!

13 april 2020 - 17:19 Naird is offline

Naird 10646

I just caught the wave in your eyes

13 april 2020 - 18:29 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Mt!

13 april 2020 - 18:57 DarkOne is offline

DarkOne 2666

14 april 2020 - 10:27 Novilunium is offline

Novilunium 1529

Marrow deep, soul deep, essence deep

14 april 2020 - 11:18 Novilunium is offline

Novilunium 1529

𝔄𝔫𝔡𝔯𝔬𝔫𝔦𝔨𝔞
Training ruimte - Alleen - Outfit

𝔖𝔥𝔢 𝔴𝔦𝔩𝔩 𝔯𝔦𝔰𝔢 𝔴𝔦𝔱𝔥 𝔞 𝔰𝔭𝔦𝔫𝔢 𝔬𝔣 𝔰𝔱𝔢𝔢𝔩 𝔞𝔫𝔡 𝔞 𝔯𝔬𝔞𝔯 𝔩𝔦𝔨𝔢 𝔗𝔥𝔲𝔫𝔡𝔢𝔯

tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

Andronika gunt niemand een blik waardig, lijkt niet eens onderscheid te zien tussen eventueel personeel of mede kandidaten. Haar tred is er een vol doelbewustheid, de plunjezak over haar schouder hetgeen al haar bezittingen voor de komende tijd huisvest. Haar kamer bereikt ze door middel van de aanwijzingen welke ze bij aankomst heeft verschaft en ze bazuint er zonder te kloppen binnen, niet bepaald geïnteresseerd in of ze iets onderbreekt ja of nee. Ze blijkt echter de eerste en 'Frior', wie dat dan ook mag zijn, is nog nergens te bekennen. Zonder ook maar echt te kijken naar het decorum werpt ze haar tas op het dichtstbijzijnde bed en maakt alweer rechtsomkeert de kamer uit.
Het feit dat ze zichzelf heeft opgegeven, zonder ook maar enige wetenschap van haar vader, heeft niets te maken met het prijzengeld of de andere beloningen, maar alles te maken met het aanzien wat ze zal winnen. Niemand zal meer twijfelen aan het feit dat ze zelfs haar vader zou kunnen overstijgen al zou ze dit willen. Materiële zaken kunnen haar gestolen worden, maar bekend staan als onoverwinnelijk is het meest kostbare in haar ogen.
De sterkste zijn vergt echter training, vergt het benutten van ieder moment vrije tijd om je krachten te vergroten en je grenzen te verleggen. Sociaal zijn en wachten tot anderen arriveren is dus zeker niet iets wat haar noodzakelijk lijkt, al is het nooit verkeerd om te zien wat voor vlees ze in de kuip heeft. Eerste indrukken zijn alles en ze komt liever bezweet en afgepeigerd uit een training zetten om zich als laatste aan te sluiten, dan in een mooie jurk met een drankje in de hand te wachten aan de bar. Dus zonder verdere omwegen vind Andronika haar weg naar de trainingsruimte.

Marrow deep, soul deep, essence deep

14 april 2020 - 16:39 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

mt c:

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

15 april 2020 - 13:39 Naird is offline

Naird 10646

─ Melaina ─

Met een gefrustreerde kreet trapte Melaina tegen haar hutkoffer aan, veel bracht dit echter niet teweeg; het ding was nog geen millimeter verschoven. Nijdig plofte ze neer op haar bed en blikte ze richting het lege bed aan de andere kant van de kamer. Welke achterlijke gladiool had gedacht dat het een goed idee zou zijn om haar op te schepen met een huppelkutje als Kalani? Straks moest ze haar kostbare tijd verdoen met cupcakes bakken in een met hartjes en franjes versierd schort. Melaina liet haar ogen over het interieur van de kamer gaan — wat een inrichting ook. Afkeurend haalde ze haar neus op, zoveel wit zag er toch totaal niet uit? Ze stond op en liep richting het openstaande raam. Buiten scheen de zon volop en lieten vogels uitgebreid van zich horen met enthousiast gekwetter.
'Ik word nu al gek,' mompelde Melaina tegen zichzelf en deed het raam vlug dicht. Dit loste het probleem van de vrolijke vogelgeluiden op, maar de zonneschijn liet zich niet tegenhouden en een hele plens ervan scheen dan ook nog steeds door het venster de kamer in. Een aantal stralen vielen op de bleke huid van Melaina's arm en dit liet een branderig gevoel achter, als gestoken door een wesp trok ze haar hand vlug terug. Als er iets was wat ze vrijwel nooit had gezien in haar leven was het wel de zon, die was ook vrij moeilijk te vinden in Hades. Haar zus Hemera had haar wel eens geprobeerd mee te nemen naar de bovenwereld, om de "pracht" van de dag te laten zien aan haar, maar Melaina had eigenlijk een bloedhekel aan alles waar de dag en haar zus voor stonden. Ze omhulde zich veel liever door de vertrouwde schaduwen en duisternis van de Tartaros. Ze keek opzij naar de zware gordijnen die voor het raam hingen. Bingo. Met een ruk trok ze deze voor het raam en al gauw verdween vrijwel al het licht uit de kamer. Much better. Tevreden keek Melaina om zich heen en besloot toen dat ze beter de rest van het huis kon gaan bekijken, kijken wat het te bieden had. Na wat rondgedwaald te hebben stond ze opeens in een grote trainingsruimte. Ze liet haar blik gaan over apparatuur waar ze zich, al gaf ze dat zeker niet graag toe, geen raad mee zou weten. Haar ogen bleven hangen bij een donkere vrouw met lange witte haren, die kende ze wel, het was de dochter van Ares — Andronika. Ze wist dat het nogal een bruut kon zijn, vandaar dat ze haar voorlopig te vriend wilde houden. Stilletjes sloop Melaina dichterbij.
'Als we daar niet Andronika hebben,' zei ze met een geamuseerde grijns en kwam van achter Andronika vandaan, waarna ze om haar heen liep. 'Het verbaast me niks dat ik jou hier tref.'

Cause we are the same in the dark
☾
Nyx & Erebos — Goddess of Nightmares & Fears — Andronika

[ bericht aangepast op 15 april 2020 - 13:42 ]

I just caught the wave in your eyes

15 april 2020 - 14:08 DarkOne is offline

DarkOne 2666

Athanasia

Athanasia gooide de deur van de villa open en stapte boos de villa in, haar vader stond erop om deel te nemen aan deze quest. Ja het zal haar nieuwe voordelen geven, waar ze trots op zou zijn als ze zou winnen. Maar toch was ze gewoon liever thuis gebleven, alleen in haar eigen ruimte waar niemand haar kon storen, waar ze niemand hoefde te zien, met niemand hoefde te praten en nu, nu zit ze met andere goden en godinnen opgescheept die ze nauwelijks kent en ze weet ook niet of ze die überhaupt wel wil leren kennen. Ze was er altijd van overtuigd dat er niemand was die van haar hield, haar aardig vond en om haar kon geven.
Athanasia vader hoopte dat ze zichzelf zou verbeteren hier, dat ze uit eindelijk toch voor de goede pad keus in plaats van de slechte pad, die dood en verderf achterliet.
Ze keek waar haar kamer was en ze liep erin, de deur ging open en ze stapte haar kamer in die ze deelde met een of ander godin.
Ze keek even rond en gooide haar spullen op haar bed.
'Gelukkig als eerste in deze kamer.' Ze merkte dat haar kamergenoot er nog niet was, daar was ze blij mee misschien zou ze helemaal niet komen, was er onderweg iets gebeurd. Dat hoopte ze maar.

15 april 2020 - 14:20 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

K A L A N I
☀️ 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖘 ☀️

❝A happy soul is the best shield
•´¯`•» for a cruel world. «•´¯`•.❞

◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊

🌻 Daughter of Theia and Apollo 🌻outfit 🌻 Alone 🌻

In haar donkerblauwe jurk liep Kalani haar onderkomen in Delphi binnen. Overal waar de jongedame kwam was er zonlicht en vrolijkheid, maar toch bracht het officieel binnenkomen in de strijd haar een nerveus gevoel. Kalani kwam niet om te winnen. Voor haar was er geen vijand in dit huis, maar hoe anderen erover dachten kon ze niet raden. Voor haar roommate had ze in iedergeval al een cadeau meegebracht, namelijk de heerlijkste koekjes naar recept van haar vader. Niet dat hij een wonderbaarlijk kookgenie was, wel was het voor hem mogelijk geluk in een koekje te stoppen en dat proefde je.
Ze had veel spullen die voor haar van waarde waren, want ieder cadeau dat ze kreeg deed haar goed. In een doorzichtig zakje met gouden linten legde ze de koekjes in hartjes gevormd op het kussen van haar kamergenoot, daarna besloot ze eerst uit te pakken. Op kleur sorteerde ze haar vrolijke outfits. Voor iedere situatie had ze wel een bijpassend kledij.
Uiteindelijk besloot Kalani haar rust te vinden in een boek waar ze vanaf haar kinderjaren al interesse in had getoond. Het urenlange voorlezen had haar altijd weer sereniteit gebracht, waardoor ze gemakkelijk in slaap viel. Ook al kon ze het boek uit haar hoofd oplezen, nooit zou Kalani het boek achterlaten. Met elegante passen vond ze haar weg naar de tuin. In de buitenlucht, zittend op een bankje, vond ze haar vrolijkheid en genoot ze van gedichten.

[ bericht aangepast op 15 april 2020 - 16:51 ]

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

15 april 2020 - 17:33 desastreus is offline

desastreus 203

» Frior Gry «
godin | outfit | thuis >> villa | alleen >> met Sören

Het afscheid was ongemakkelijk geweest. Ten eerste had haar tweelingbroer, Forseti, haar drie dagen en nachten niet aangekeken. Hij was woest vanwege Frior’s besluit om mee te doen met de quest. De stille vijandschap tussen de tweeling was met een knal naar buiten gekomen. De schijn, die ze ophielden naar de rest van de wereld, was als een bom uit elkaar gespat. Forseti had haar lang genoeg getolereerd; zijn geduld was op. En dat liet hij merken ook.
Ook oom Váli was niet blij met haar keuze. Hij zei dingen zoals: “Je ouders zouden gewild hebben dat je gelukkig zou worden.”
Onzin, natuurlijk. Geluk bestond niet. Dat is iets wat ze al van jongs af aan had geleerd. Met uiterste voorzichtigheid groeide ze op en zelfs dan omarmde het ongeluk haar leven. Nee, Frior geloofde niet in geluk.
Terwijl ze de laatste kilometers naar de villa liep, gingen haar gedachten weer terug naar het afscheid.
Forseti was niet op komen dagen. Ze haalde haar schouders erbij op. Het is niet dat zij hem zo graag nog even had gezien. Integendeel, zelfs. De haat die in het diepste kamertje van hart broeide, was na de uitbarsting ontwaakt en had haar hele lichaam en verstand overgenomen. Ze zou bewijzen dat zij beter was dan haar stomme broer en iedereen zou het weten. Zij zou aanbeden worden.
Haar rechtermondhoek schoot kort omhoog bij het dagdromen over hoe zij over iedereen zou heersen. Ze zou de trots van de goden en godinnen zijn. De trots van haar ouders.
Toen Frior het gebouw naderde, hief ze haar kin op. Het huis, wat meer op een paleis leek, was enorm. Ze geloofde bijna niet dat het echt was. Vergeleken met het zelfgebouwde hutje van haar oom, was dit een heel koninkrijk.
Ondanks dat ze deze luxe niet gewend was, gedroeg ze zich alsof ze er thuiskwam. Sierlijk zette ze haar voet op de eerste tree van de prachtige trap. Vanaf buiten zag zij niemand, maar misschien zag iemand anders haar wel. Dus vervolgde ze met een geheven hoofd haar weg naar binnen.
Het leek binnen nog groter dan van de buitenkant. Ze was onder de indruk van Zeus’ smaak, want alles was zo sprankelend wit. Ze zou bijna denken dat het de bedoeling was om de goden en godinnen te verblinden.
Eerst maar eens haar kamer zoeken. Ze wist dat ze een kamer deelde met Andronika, een godin waarvan ze dacht dat ze die maar beter te vriend kon houden. Oom Váli had Frior geïnformeerd over de goden en godinnen tegen wie ze zou strijden. En over Andronika had hij gezegd dat ze heel wreed kon zijn tijdens een strijd. Dus hoopte Frior eigenlijk zo min mogelijk met haar te maken te krijgen. Aan de andere kant, was het misschien juist handig om bevriend met haar te zijn…
Ze borg netjes haar spullen op in haar kamer en dacht dat de zon misschien wel haar zenuwen wat kon kalmeren.
In de achtertuin bevond zich een overdekt zwembad en het water zag er zo mooi uit, dat ze er het liefst meteen in dook. Maar iets anders trok haar aandacht. Iemand anders.
Aan de andere kant van het zwembad zag ze een halfgod staan. Aan zijn donkere haren en stoppelbaardje zag ze dat dat Sören moest zijn. Oom Váli bleek goed te zijn in het omschrijven van de goden en godinnen; Sören zag er inderdaad nog heel jong uit. Maar dat zei niets, natuurlijk.
Zich half afvragend hoe zorgelijk het was dat zijn krachten op die van haar leken, stapte ze op hem af. Ondertussen kwam er een vriendelijke glimlach tevoorschijn op haar gezicht.
“Jij bent Sören, nietwaar?”

15 april 2020 - 23:01 Kobyla is offline

Kobyla 19250

S Ö R E N

Halfgod ~ Zoon van Freya ~ Buiten ~ Frior

Sören voelde zich niet prettig in de grote villa die een en al weldaad uitstraalde. Al het witte marmer deed pijn aan zijn ogen, al helemaal als het weerkaatst werd door de zon. Waarom moest het nou per se wit zijn? Er waren zoveel andere marmerkleuren om uit te kiezen die veel prettiger waren om naar te kijken, als het überhaupt al perse in marmer moest. Hij had de ijdelheid van rijken en goden nooit gesnapt. Zijn grootvader had er ook aan geleden, of nahja, grootvader, het was Brents vader geweest, die hij dan weer als een vader beschouwd had. Dat maakte dat de oude man wat betreft gevoel een grootvader was geweest, al had hij dat zelf misschien nooit zo ervaren. Laat maar, zijn familie was verwarrend. Het was dan in ieder geval misschien geen marmer waar zijn grootvader zijn huis mee versierde, maar het was duidelijk dat de man met zijn rijkdom pronkte. Ook daar had Sören zich nooit helemaal thuis gevoeld.
Nadat hij zijn kamer had gevonden, had hij gauw zijn spullen op bed gelegd en was daarna weer vertrokken. Zelfs de slaapkamers waren overgoten van het witte marmer. Het leek erop dat hij daar maar aan moest gaan wennen, maar voor nu meed hij die witheid het liefst. Hij volgde het natuurlijke licht en al gauw vond hij zichzelf buiten bij een zwembad. Wauw, ze hadden wel echt aan allerlei vormen van luxe voor hen gedacht. Hij zuchtte diep. Goden waren uitslovers.
Hij ging een stukje van het zwembad af staan, zodat hij kon uitkijken over het landschap. Het uitzicht over de golf van Korinthe was prachtig en de rest van de omgeving leek ook zeker de moeite waard voor een lange wandeling. Zeker iets om te onthouden voor een andere keer als ze hier al wat langer zaten. Hij voelde een vertrouwde kriebel langs zijn been en na door zijn knieën te zijn gegaan, kroelde hij ietwat afwezig Köttr op haar kop.
'Jij hebt dus ook je weg naar hier gevonden,' grinnikte hij. De grote kat liet zich naast hem neervallen en spinde tevreden. 'Gelukkig heb ik jou nog.' Het leek erop dat hij de enige halfgod hier was en dat maakte toch dat hij zich wat ongemakkelijk naar de rest toe voelde. Thuis dacht nauwelijks iemand er meer over na dat hij geen volbloed was, maar andere goden vonden het heerlijk om zijn sterfelijke afkomst te benadrukken en dan vooral in negatieve zin. Hun kinderen zouden waarschijnlijk niet veel anders zijn.
'Jij bent Sören, nietwaar?' Hij was zo opgegaan in het uitzicht en het kroelen van Köttr dat hij niet had gehoord dat er iemand was komen aanlopen. Zijn hart sloeg een slag over van schrik toen hij haar hoorde, maar hij dwong zichzelf om rustig te reageren. Hij zou zich niet bang laten maken door deze goden. Langzaam kwam hij overeind en keek de vrouw die gesproken had aan.
'Dat klopt. Wie ben jij dan?' Zijn moeder had hem vaag over de anderen verteld, maar hij wist te weinig over hen om te kunnen bepalen wie hij voor zich had, maar de vrouw met de bruine haren en vriendelijke glimlach leek hem niet één van de duistere types. Blijkbaar waren de anderen beter voorbereid. Of viel hij gewoon op omdat hij de halfgod was? De gedachte maakte hem ongemakkelijk, maar hij schudde het weg. Nee, hij had geen ruimte voor onzekerheden hier. Toch bleef het knagen.

[ bericht aangepast op 15 april 2020 - 23:04 ]

15 april 2020 - 23:19 Novilunium is offline

Novilunium 1529

𝔄𝔫𝔡𝔯𝔬𝔫𝔦𝔨𝔞
Trainingsruimte - Melaina - Outfit

tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

De rust in de trainingsruimte is meer dan gewenst terwijl Andronika een reeks oefeningen volbrengt welke haar spieren zullen opwarmen en versoepelen. Ze geniet met haar ogen gesloten van de stilte om haar heen, welke haar de kans geeft een soortement van trance te creëren — een staat waarin ze zich enkel bewust is van het kloppen van haar hart, het rondpompen van het bloed door haar lichaam. Het is een absolute weldaad dat —
"Als we daar niet Andronika hebben," spreekt een stem, ogenschijnlijk uit het niets. Andronika haar ogen vliegen open en boren zich fel in de buitengewoon ijselijke kijkers van Melaina, wiens grijns verraad dat ze maar al te goed weet dat ze de witharige verrast. Haar lippen nemen als automatisch een sneer aan, de rust van zoeven per direct vervlogen. "Het verbaast me niks dat ik jou hier tref."
En om eerlijk te zijn is dat een sentiment wat Andronika deelt in opzichten tot haar. Nét de plek voor een vleesgeworden nachtmerrie met een knap gezichtje. De oergodin steekt een belachelijke kop boven Andronika uit, al is dat niets wat ze niet gewend is. Misschien had ze zich toch iets meer moeten verdiepen in haar tegenstanders, in plaats van al haar aandacht te focussen op het behalen van optimale fysieke kracht.
"Wel, ik zie dat ze tegenwoordig iedereen maar overal binnenlaten," sneert ze, misschien iets minder giftig dan hoe ze een ander toe zou spreken — wat niet wegneemt dat het onvriendelijk klinkt. Waarheid is dat als ze met iemand opgesloten moet zitten in dit verdomde huis, ze Melaina dan nog wel zou kunnen tolereren. "Wat brengt jou hier? Wil je graag een eenhoorn winnen?"

[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 17:44 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

16 april 2020 - 13:28 Sombre is offline

Sombre 2828

𝑯𝑨𝑳𝑫𝑶𝑹 𝑽𝑰𝑫𝑨𝑹

Haldor︱ son of Thor and Ostara︱outfit︱with Kalani︱at the gardens

Het heerlijke gevoel van het warme gras onder mijn huid was verwelkomend. Het was een soort traditie om bij iedere nieuwe locatie in de zon te gaan liggen, het liefst op gras. Gewoon om even te wennen aan de omgeving en een eigen plekje te creëren. Het gras rook ook erg lekker, in tegenstelling tot mijn bezoekje aan New York, waar het gras in de stad naar uitlaatgassen rook in plaats van naar natuur. Liggend op de grond staarde ik naar de wolken en keek ik zo nu en dan heen en weer. Mijn ogen vulden zich met blijdschap toen ik zag dat er een appelboom in de tuin stond, met werkelijk waar de meest perfecte appels ooit. Met een brede glimlach kwam ik overeind uit het gras en plukte ik een appel. Mijn mouw ging er soepel overheen om de stofjes er af te vegen en zonder twijfel nam ik een hap. De appel was knapperig, sappig en zoet, fantastisch. Tevreden liep ik met de appel weer terug richting de villa, ik kon mezelf namelijk niet voor eeuwig blijven afzonderen. Niet zo ver van de villa vandaan zat een dame op een bankje met een boek. Mijn prikkelende nieuwsgierigheid stuurde me haar kant op, waarna ik voor ik het wist voor haar stond, met de appel. Ik nam er weer een hap van, een redelijk luide hap, waardoor mijn gezelschap niet te missen was.
'Hallo daar,' kwam er vriendelijk over mijn lippen terwijl ik nog bezig was met het verwerken van de appel. Soepel liet ik mezelf naast de dame op het bankje zakken.
'Wat lees je?' vroeg ik dan ook nieuwsgierig. Ik kon aan de tekst in het boek al zien dat het waarschijnlijk gedichten waren.

[ bericht aangepast op 16 april 2020 - 13:28 ]

- thank you for existing -

17 april 2020 - 13:31 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

K A L A N I
☀️ 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖘 ☀️

❝A happy soul is the best shield
•´¯`•» for a cruel world. «•´¯`•.❞

◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊

🌻 Daughter of Theia and Apollo 🌻outfit 🌻 With Haldor 🌻

De blauwe lucht met zonlicht deed de jongedames huid goed. Eventjes deed ze haar ogen dicht om er van te genieten en uit haar hoofd kon ze het gedicht herhalen. Het was een goed moment van rust en een kans om haar hoofd leeg te maken, voordat ze haar huisgenoten en tegenstanders zou ontmoeten. Waarschijnlijk zou ze dan voortdurend om zich heen moeten kijken, want ze wist niet hoe competitief de anderen waren. Zelf zou ze hier de rest van de dagen willen blijven zitten, genietend van de zon in complete stilte.
,,Hallo daar. Wat lees je?'' Op automatisch reflex sloeg Kalani het boek dicht en keek ze de nieuwkomer geschrokken aan. Ze had hem totaal niet horen aankomen of de appel in zijn hand horen kauwen, ook al was smakken echt een ding dat ze van ver al hoorde. Sterk was ze betoverd door de gedichten die haar van de wereld waar ze was hadden ontvoerd. Nu ze weer terug werd gebracht door een jongeman, was ze even van haar stuk gebracht. Hierdoor staarde ze de jongeman een paar minuten ongemakkelijk aan. In haar hoofd was even helemaal niks, totdat ze zich realiseerde dat ze was terug moest zeggen.
,,Niets interessants,'' probeerde ze onverschillig te klinken, terwijl het duidelijk hoorbaar was dat ze loog. Haar lippen vormden een glimlach, want zelf had de jongedame het ook door. Wel probeerde ze hem achter haar hand te verbergen, terwijl ze haar ogen van hem afwendde. ,,Als je wil mag je met me meelezen? Er is genoeg plek op het bankje,'' Kalani klopte op de lege plek aan haar rechterkant, als uitnodiging.

[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 13:31 ]

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

Index RPG Actieve Topics Zoek