De laatste maanden heb ik echt geprobeerd om hier weer wat actiever te zijn, maar telkens als ik een vleugje creativiteit heb, lijkt het weer te verdwijnen van zodra ik me er echt op wil focussen. Dat ik de Sims 4 heb (her)ontdekt, helpt hier ook niet bij...
Ik heb altijd fantasy geschreven. Mijn werelden waren nooit 100% in deze realiteit geplaatst. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ik me in fantasy volledig kan uitleven en me niet aan alledaagse regels hoef te houden. Dat het bevrijdend schrijft.
De laatste tijd lees ik meer chicklit of in ieder geval verhalen over vrouwen die hun gezin proberen te redden, zelf carrière willen maken of gewoon op zoek zijn naar zichzelf. Denk maar aan bijvoorbeeld de boeken van Liane Moriarty.
Nu ben ik zelf mijn mama verloren deze zomer. Ik heb het in enkele blogposts neergepend, de gevoelens in woorden omgezet. Maar nog steeds heb ik het gevoel dat er meer in zit, dat ik het nog niet helemaal heb kunnen uitschrijven. Schrijven werkt therapeutisch voor mij en helpt me ook om mijn chaotische gedachten wat ordelijker te maken. Top, waarom schrijf je dan niet gewoon denk je vast? Wel... ik heb geprobeerd het in een fantasy vorm te gieten, dat gaat gewoon zo automatisch na al die jaren... maar het werkt niet. Ik kan verhalen over verlies en verder gaan verzinnen, flapteksten schrijven die uitnodigen tot meer en dan zit ik vast. Ik geraak zelfs niet voorbij de eerste zin. Ik word er gek van.
Volgens mij ligt het probleem grotendeels bij het genre. Ik hou nog steeds enorm van fantasy, maar momenteel lijkt het niet de juiste stijl. Ik heb ooit wel fanfiction in het genre contemporary romance (help wat is de Nederlandstalige naam voor dit genre??) geschreven en een poging gedaan om een verhaal te schrijven over de high society in Engeland, maar zoals je al leest was het een poging tot... gelukt is het dus niet.
Ik weet op dit moment gewoon niet meer wat voor een schrijver ik ben. Ik wil al maanden schrijven, echt het frustreert me zo dat dit niet lukt. Maar ik heb het gevoel dat van zodra ik iets concreet probeer uit te zetten, ik telkens het gevoel krijg van 'dit klopt niet'. Ik weet welke thema's ik wil aanhalen. Ik weet ook dat ik het niet autobiografisch wil maken. Maar ik worstel zo met het genre. Ik schrijf namelijk zo graag actie en momenteel denk ik: wat als ik dit combineer. Iemand blijft achter na de moord op haar man/zus/vader... en komt dan achter zijn (of haar) geheimen. En wat gaat ze dan met deze geheimen doen?? Dit is wat ik nu in mijn hoofd heb, maar ik ben vooral zo bang om te schrijven. Ik denk dat het dat vooral is. Bang om niet origineel te zijn, om iets neer te schrijven dat onbewust te hard lijkt om een boek dat ik net heb gelezen. En bang om geen fantasy te schrijven want het is zo uit mijn comfort zone. Maar vooral bang om weer aan iets te beginnen dat ik niet kan afmaken.
Je denkt nu vast: waarom focus je zo hard op het genre? Ik weet het niet. Het lijkt zo banaal, iets waar je tijdens het schrijven niet te veel mee moet bezig zijn. Ik denk dat het vooral met de vorming van de wereld te maken heeft. Hoe verschillend die is tussen fantasy en meer hedendaagse literatuur.
Het enige positieve aan dit alles is dat ik al wel een idee van de cover heb. Vreemd genoeg zijn covers altijd één van de eerste dingen waar ik inspiratie voor krijg die ik ook echt kan uitwerken.
Als je dit alles hebt gelezen, echt super bedankt. Ik moest het gewoon van me af schrijven. En als iemand tips heeft om meer rust te vinden in het schrijven of hoe je kunt zien welke stijl het beste bij je ideeën past, mag je ze altijd meedelen. (:
The soul needs autumn.