[Rpg • 0] Experium || 11 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 21:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Met een zucht rolde Onyx zich weer op zijn rug. 'Ik weet het ook niet.'
      Eerlijk gezegd had hij ook niet meer zo veel zin om erover na te denken. Het voelde als een enorm lange dag, hij was moe en hij moest straks halverwege de nacht ook nog zijn nachtmerrie naar Yrla sturen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"De eerste opdracht?" Vroeg ze verbaasd. Ze keek naar de stenen muur voor haar en wenste dat ze ook kon zien wat Fox zag. Dit moest ze Jester vertellen, net zoals Fox dit aan Fire zou vertellen. "Wat zie je precies?" vroeg ze nieuwsgierig

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Het gaat vast wel lukken," zei Jester. "En zo niet, ach, daarvoor waren we toch al hun prime target." Hij draaide zich op zijn zij en geeuwde. "Slaap lekker."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox liet zich weer naar beneden zakken, al was de verleiding groot om het gebied te verkennen. Hij vermoedde echter dat hij nog wel zo'n twee uur bezig zou zijn en wilde dat Vienna niet aandoen.
'Ik zag in elk geval iets wat op een moeras leek en een rotsvlakte,' vertelde hij. 'We kunnen Fire en Jester hier wel naartoe brengen, dan hebben onze teams een dikke voorsprong.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Dat zou wel heel fijn zijn. Er ging een bondgenootschap komen toch tussen de Lions en Panthers?” Ze liep samen met Fox langs de muur heen in de richting van de uitgang van het bos. Ergens wilde ze het niet hebben over de zuivering, maar het was nu eenmaal alledaags nieuws.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Dat hoop ik. Ik heb het een beetje verpest,' gaf hij toe. 'Het overleg vanavond. Maar hiermee kan ik het vast goedmaken!' zei hij enthousiast. 'Dus nog niets tegen Jester zeggen, hopelijk zien ze mijn stommiteit dan door de vingers. Morgenavond hebben we opnieuw overleg.'

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 20:57 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Het komt vast goed," zei ze met een kleine glimlach. Ze legde even haar hand op zijn schouder.
      Ze waren al terug bij het hek en dit keer ging Vienna eerst. Ze nam zich voor om straks eerst lekker warm te douchen. Nu ze het bos uit waren, leek de kou meer grip op haar te krijgen. In stilte liepen ze terug naar het house van de Panthers, maar het was geen vervelende stilte. Bij de deur van de Panthers campus stonden ze stil. "Bedankt voor echt een hele leuke avond. Ik heb werkelijk waar dingen gedaan die ik nooit voor mogelijk hield," zei ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna's stem trok hem weer uit zijn gedachten, die waren afgedwaald toen ze terug langs het meer waren gelopen en hij daar een glimp van Adam had opgevangen, die in zijn eentje aan de oever zat en in het niets staarde. Dat hij daar midden in de nacht zat, wees wel uit dat hij waarschijnlijk met slapeloosheid kampte en Fox vond het moeilijk hem daar helemaal alleen te zien zitten, ook al was hij zelf degene die iedereen wegduwde. Hij was koppig — maar Fox was dat ook. Als hij in zijn gewone vorm niet welkom was, was er nog altijd iets anders wat hij kon proberen.
      Hij richtte zijn aandacht weer op Vienna en glimlachte. 'Ik ben blij dat je het leuk vond en een beetje uit je comfortzone durfde te stappen,' zei hij. 'Ik vond het ook een heerlijke avond, ondanks de stroeve start. Moeten we maar gauw weer eens doen.' Afscheid nemen bij dates vond hij altijd een beetje awkward. Een kus op de wang voelde geforceerd, hij hield iemand liever in zijn armen en spreidde ze. 'Je hebt nog recht op een extra dikke Fox-knuffel.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze glimlachte en sloeg haar armen om Fox schouders heen. Het was vreemd om haar armen om Fox heen te slaan, het bracht de gevoelens terug omhoog waar Vienna nog niet aan wilde denken. Dit was altijd het meest akward moment van een date, het afscheid. Zou ze een kus geven aan hem? Ergens durfde ze het niet, al zou ze misschien niet gek eraan doen. Ze had al twee keer de mogelijkheid gehad hem te kussen of zoenen. Uiteindelijk drukte ze haar lippen zachtjes tegen zijn slaap aan en trok zich met een grijns terug. Veel zelfverzekerder dan ze zich voelde, zei ze: "Die had je nu wel verdiend toch?" En knipoogde naar hem. "Welterusten, Fox." Ze wilde zich al omdraaien, maar bedacht zich opeens. Vanuit de zak van haar broek haalde ze het papiertje eruit dat ze eerder die avond er al ingestopt had. Ze drukte het zachtjes in Fox handen. "Hoewel ik onze brieven heel romantisch vind, misschien ben ik hier makkelijker op te bereiken. Voor eventuele spontane acties," zei ze met een knipoog. Ze zwaaide naar de jongen achter haar en verdween het house van de Panthers in.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox zwaaide Vienna gedag en keerde zich om. Hij kon haar lippen nog tegen zijn slaap voelen en vond dat prettiger dan hij gedacht had. Hij glimlachte. Hoewel het een hartstikke leuke avond was geweest en hij even had kunnen loskomen van wat er eerder op de dag was gebeurd, keerde het zware gevoel in zijn maag terug toen hij het pad afliep en weer aan Adam dacht. Steeds wanneer zijn gedachten naar de jongen afdwaalden, zag hij hem weer snikkend in een hoekje van zijn kamer zitten, murmelend dat hij het niet wilde – wat het dan ook mocht wezen wat hij niet wilde.
      Hij snapte maar al te goed dat Merrin zich zorgen om hem maakte.
      Maar hij snapte absoluut niet dat Merrin geloofde dat het álleen door zijn geaardheid kwam.
      Waar hij gisteren nog niet eens zelf van op de hoogte was geweest.
      Hij veranderde zich in de golden retriever en begon te rennen.
      De jongen zat er nog steeds, precies op dezelfde plek waar Fox hem even geleden had gezien. Hij reageerde niet toen Fox hem zachtjes naderde. Hij snuffelde; hij rook bloed. Toen hij vlak bij de jongen was, zag hij een bebloed stuk glas naast hem. Een moment later ontdekte hij de pleister op zijn arm. Zijn hart zonk in zijn schoenen – als hij die gedragen had.
      Was dat de reden dat hij hier helemaal alleen zat? Had hij zichzelf willen pijnigen?
      Fox had genoeg ervaring met zichzelf haten om te weten dat het geen zin had om nu terug in Fox te veranderen en hem het hemd van zijn lijf te vragen. Zelfs hem zwijgend een knuffel geven zou hem misschien weer in paniek laten raken. Ze waren geen vrienden. Hoe graag hij dat ook wilde. Hij kon beter Merrin halen en hem vertellen wat hij vermoedde en hem aanmoedigen om hem niet met vragen te bestoken maar zijn vriend gewoon stevig vast te houden – maar hij wist niet of Merrin zich over zijn eigen gekwetste gevoelens heen kon zetten en hij kon ook niet met zekerheid zeggen dat Adam dáár goed op zou reageren. De jongen was te koppig om in te zien wat hij écht nodig had.
      Fox jankte zachtjes om zijn aandacht te trekken, hij wilde hem niet laten schrikken door hem plotseling aan te raken. Het was bijna een week geleden dat hij hem meegenomen had het bos in – wie weet hoeveel dagen of weken er in Adams hoofd al voorbij waren gegaan.
      De Panther draaide zijn hoofd opzij en zijn ogen werden groot van verbazing.
      ‘Rex!’
      Fox zette een stapje dichterbij. Adam leunde naar hem toe en trok hem in een omhelzing. ‘Ik heb je gemist,’ mompelde hij in zijn vacht.
      Fox slikte. Het voelde cru, te weten dat Adam heel anders gereageerd zou hebben als hij wist wie Rex écht was. Het maakt niet uit, overtuigde hij zichzelf. Je hebt nu een manier gevonden om er voor hem te zijn. Als hij er op een dag achter komt zal hij zich misschien bedrogen voelen, maar hij zal zich wél herinneren dat je er op alle mogelijke manieren voor hem bent geweest.
      Hij drukte zijn kop dichter tegen Adams schouder aan. De vingers van de jongen grepen zich aan zijn vacht vast alsof hij een reddingsboei was. Fox aarzelde. Moest hij hem de kans geven om even goed uit te huilen of moest hij proberen hem op te vrolijken?
      Hij besloot voor het laatste te gaan. De jongen had de laatste dagen waarschijnlijk al zo veel tranen vergoten dat het hem veel beter zou doen als Fox hem wat positieve energie gaf. Hij trok zich los uit de omhelzing, rende blaffend om hem heen en sprong met zijn voorpoten tegen Adams schouder in een poging hem om te duwen.
      Voor hij het wist, rolden ze door het gras en hoorde hij de jongen zachtjes grinniken.
      Inwendig glimlachte Fox.
      Mission accomplished.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij was schreeuwend wakker geworden. Zweet liep als pareltjes langs zijn slapen heen en zijn ademhaling had zich versneld. Het was maar een droom... Maar een droom. Yrla liet zich uitgeput achterover vallen in de kussens. Het was maar een droom... Fack, wat had het echt geleken. Hij hoopte maar dat hij nooit in het echt in drijfzand zou belanden, want dit was een werkelijke nachtmerrie... Yrla stond op uit zijn bed en liep naar zijn wastafel om een glas water achterover te slaan. De tijd op zijn iNet gaf aan dat vroeg in de ochtend was. Wel, hij was nu toch al wakker. De meeste spierpijn zou was gelukkig verdwenen, maar de nachtmerrie zou nog wel even in zijn hoofd blijven spoken. De jongen trok zijn kast open en trok een handdoek van de bovenste plank om daarna in de badkamer te verdwijnen.

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 12:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Het was gisteravond later geworden dan verwacht. Fayr had haar zojuist wakker gemaakt en ze voelde zich brakker dan ze had verwacht. Fox had zich de hele nacht in haar dromen gewurmd en met een glimlach op haar gezicht dacht ze terug aan de avond ervoor. Fayr had gelukkig geen vragen gesteld en ondanks alles wist ze nog altijd niet goed of ze dit aan Fayr moest vertellen. Fayr had haar zo gewaarschuwd voor deze jongen en eigenlijk had ze gisteravond alles in de wind geslagen. Ze schudde het schuldgevoel van zich af en pakte een korte spijkerbroek met donkerrood shirt uit de kast.
      Ze zat ook nog met de situatie wat ze gisteravond ontdekt hadden. Vienna wilde het dolgraag aan Jester vertellen, maar Fox had haar gevraagd te zwijgen. Dan zat ze met twee problemen; als ze het wel zou vertellen, zou Fox zich verraden voelen. Dan had ze haar mond niet kunnen houden. Als ze echter niets zou vertellen en Fox zou vertellen dat hij samen met haar de arena had ontdekt, had ze Jester die avond op haar dak. Argh, hoe moest ze dit oplossen? Ze liep naar de badkamer toe om haar tanden te poetsen, waar Fayr net uit de douche kwam. Ze besloot het meisje niets te vragen over haar vorige avond, bang dat ze de vraag terug zou krijgen. Wat zou ze antwoorden aan Fayr? Vienna wist het echt niet...

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx had een halfuurtje eerder zijn wekker gezet, zodat hij zachtjes spelend op zijn gitaar de droom weer uit zijn geheugen bijeenraapte om hem naar Yrla te sturen. Een grijns krulde om zijn lippen toen hij twintig minuten later een schorre schreeuw hoorde van een kamer verderop. Een beter geluid was er niet om mee wakker te worden. Nadat Onyx zich had aangekleed, constateerde hij dat zijn kamergenoot nog steeds onder zeil was. Hij trok zijn dekbed weg — realiseerde zich ergens vaag dat Jester de enige jongen was die hij kende die een pyjama droeg en dat hij dat maar idioot vond — en gaf een ruk aan zijn enkel toen zijn vriend daar ook niet op reageerde.
      'Wakker worden, princess. We hebben een lange dag voor de boeg.'
      Hij grijnsde toen de jongen met een klap uit bed viel.

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 11:36 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Echt lekker sliep Adam niet. Dat was echter al een week zo, dus daar keek hij nauwelijks van op. Het waren hazenslaapjes waarin verschillende gesprekken en beelden door elkaar heen liepen. Gisternacht had hij een hele poos met die maffe hond gespeeld, waardoor het eindelijk voelde alsof de gletsjers in zijn aderen begonnen te smelten.
      Nu niet in zijn eigen bed wakker worden, zorgde ervoor dat er weer direct een rotsblok in zijn maag zat. Gisteren nog was hij naast Michiel wakker geworden. Michiels arm had om hem heen gelegen, Adams wang op zijn rustig op- en neergaande borstkas.
      Goed – hij was in paniek geraakt omdat hij dacht dat het Dezi was, maar hij kon zich walgelijk goed indenken hoe fijn het anders zou hebben gevoeld. Hij wilde met zijn humeur niet dat van Agami verpesten, dus hij zond haar iets wat op een glimlach moest lijken en zei goedemorgen terwijl hij een shirt over zijn hoofd trok en in een broek schoot.
      Voor de spiegel waste hij zijn gezicht en met een beetje gel deed hij zijn haar goed, daarna zei hij dat hij wel in de woonkamer op haar zou wachten zodat ze daarna naar het ontbijt konden gaan. Hij stopte zijn boeken in zijn tas en liep toen naar beneden toe, haar de ruimte gevend om zich om te kleden en klaar te maken voor de dag zonder dat er een jongen stond toe te kijken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Het was gek dat zijn kamer weer leeg was. Merrin keek naar het lege bed van Adam aan de overkant. Wat had hij er snel aan gewend om weer een kamergenoot te hebben. Nu was het bed echter weer leeg, angstvallig leeg. De jongen durfde er niet goed naar te kijken en negeerde de lege plek dus verder. Merrin veegde de slaap uit zijn ogen en kwam moeizaam overeind. Hij was later wakker dan hij van zichzelf gewend was. Oké, dat werd dus niet douchen vanochtend.
      De jongen liep naar de kast om een witte korte broek aan te trekken met een blauw T-shirt erboven. Hij keek uiteindelijk toch nog even achterom naar Adams lege bed, maar verliet uiteindelijk met zijn tas over zijn schouder de kamer. Terwijl hij beneden door de gang liep, ving hij een glimp op van Adam in de woonkamer. Voor heel even stopte Merrin, waarbij hij de blik van Adam ving. De jongen legde een glimlach op zijn gezicht, maar voelde hem halverwege bevriezen. Doe dit jezelf niet aan, Merrin. Teleurgesteld wendde de jongen zijn gezicht af en liep zonder iets te zeggen door naar de ontbijtzaal.

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 12:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.