Al jaren leefden mensen in vrede samen met de aarde, de natuur.
Bomen, planten, alles werd met respect behandeld.
Computers en andere vormen van (intelligente) techniek leverden alternatieven voor voedsel, zodat ieder leven geëerd bleef.
Door nieuwe technieken te gebruiken zoals clonen, celmutatie, en andere manieren kon voedsel gemaakt worden.
Echter waren hier, zoals standaard is, ook tegenstanders van.
Felle en intelligente mensen die het onverstandig vonden en bang waren voor de komende consequenties.
Gevaar zit immers in een klein hoekje, toch?
Halden Xian, een techniekstudent met grote ambities, begon zijn laatste practicum in het lab.
‘In een grote hoeveelheid voedzame producten produceren’, zo luidde de titel.
“Jack, zou je mij de genetische code van broccoli door kunnen sturen?” vroeg Halden terwijl hij de apparatuur opstartte.
“Klein momentje, Hal, ik ben even bezig met mijn monsters,” mompelde Jack.
Leviathan was er niks bij vergeleken met de misbaksels van Jack.
‘Monsters’ noemde hij ze, terwijl het gelukkig niet eens kon bewegen of praten.
Nu de twee studenten aan het eind van hun opleiding zaten konden ze doen wat ze wilden en zo had Jack een afgrijselijke combinatie van aardbei, banaan, graan, sinaasappel en ei gemaakt.
Of dit nou zo’n succes zou zijn qua smaak was nog maar de vraag, maar de voedselwaardes logen er niet om: het was theoretisch goed bedacht.
Praktisch was anders, want door de kwetsbare schaal – van het ei in de combinatie – zat het lab nogal eens onder de fruitprut.
Quasi-verdrietig ruimde Jack dan ook het zoveelste gesneuvelde monster op.
“Rotdingen zijn het,” bromde hij terwijl hij de prut van zijn handen af waste.
“Stuur die code nou maar gewoon, klagen kan daarna nog,” zuchtte Halden en na veel gekreun en gezeur had hij dan eindelijk de code.
Tijdens het wachten op de productie waren Jack en Halden in een hevige discussie over mogelijke consequenties en de ethische kant van deze techniek beland.
Uit het niets begon de productiemachine echter errors te leveren; eerst gele broccoli, gevolgd door vreemde patronen erop, daarna combinaties met ander etenswaar, maar net voor de machine een broccoli met menselijke delen kon uitspugen trok Halden de stekker eruit.
Vrijwel direct begon de onafgemaakte broccoli te spartelen, ondanks dat deze nog vast zat in de machine.
“What the fuck is dat,” stamelde Jack met grote ogen.
“Xian-standpunt-bewijs,” zei Halden terwijl hij een mes opnieuw en opnieuw in de mens-broccoli stak.
“Yakuza-praktijken zul je bedoelen: ‘Kijk toe hoe ik je armen op een broccoli naai’,” grapte Jack om de schrik te verbergen en de sfeer te verlichten.
Zo gingen de twee nog even door, maar geen van beide heeft de machine ooit nog aangeraakt.