300 • The War is Over • Shadowhunters • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY 2 Oktober 2017 — Het is 5 jaar na het einde van de Cold Peace, de verdrijving van de Shadowhunters uit Idris, en het begin van het leiderschap onder Consul Alec Lightwood. De spanningen tussen de Shadowhunters en de Downworlders lijkt minder dan ooit. Zelfs met de Seelie's en Unseelies gaan de betrekkingen langzaam aan beter. Zelfs de meeste oudere en meer conservatieve Shadowhunters beginnen in te zien dat dit leven, samen met de Downworlders in plaats van tegen ze, meer voor dan nadelen heeft. Toch zijn er nog altijd Shadowhunters, ook buiten Idris, die de weg van de Consul en zijn Warlock echtgenoot maar niets vinden, of die toch wel heel sterk terugverlangen naar hun thuisland. Deze Shadowhunters zijn maar met enkelen, maar toch geeft het wat roering in de gemeenschap. Daarbij is het ook nog lang niet zo rustig onder de Downworlders als het lijkt. Inmiddels is er op hetzelfde landgoed als de Shadowhunter Academy ook een ander complex verschenen: de School for Downworlder Training and Guidance. Deze school geeft les aan jonge en net veranderde Downworlders. Het is een initiatief tussen de representatives van de 4 groepen Downworlders: Vampieren, Weerwolven, Warlocks, en Fair Folk. Dit is iets waar de meningen onder de Shadowhunters erg over verdeeld zijn, zeker omdat de minderjarigen van de twee scholen leefruimtes zullen delen. Een deel van de ouders was pas overtuigd om hun kinderen toch weer naar school te laten gaan na een persoonlijk gesprek met de Consul. Deze rpg gaat over de studenten van de twee scholen. Zijn zullen plots moeten omgaan met de realiteit dat ze vanaf nu hun school, een in elk geval hun leefruimtes, delen met studenten die geen Shadowhunter zijn. Hoe zal dat aflopen?

---

INFORMATION Bloedlijnen Shadowhunters Shadowhunters zijn mensen met engelenbloed. Ze leven gescheiden van de normale mensen, n mogen ook absoluut niet met ze trouwen. Over het algemeen leven ze in Institutes, waar ze wonen en trainen. Vroeger hadden ze een eigen land, maar hier zijn ze niet meer welkom. Ze zijn degenen die de regels opstellen voor de Shadow World en deze ook handhaven. Ook jagen ze op demonen die mogelijk de rust in de normale wereld kunnen verstoren. Hun krachten komen van Runes op hun lichaam, dit zijn speciale markeringen aangebracht met een Stele die aan hen zijn gegeven door de engelen. Shadowhunters zijn stervelingen. Werewolfs Weerwolven zijn Downworlders, dit betekend dat ze demonenbloed hebben. Bij weerwolven worden ze hiermee besmet na een beet of krab van een andere weerwolf. Hun eerste verandering is meestal met volle maan, maar over het algemeen kunnen ze vrijwillig veranderen, waarbij ze hun kleren aan flarden scheuren als ze die nog aan hebben. Weerwolven zijn zowel in menselijke als in wolfvorm onnatuurlijk sterk, hebben supersnelle reflexen, en helen veel sneller en beter dan mensen. Als wolf kunnen ze veel beter zien, horen, en vooral ruiken dan normaal, maar dit is niet het geval in hun menselijk vorm. Weerwolven zijn stervelingen. Vampires Vampiren zijn Downworlders, en hebben dus demonenbloed. Om en vampier te worden moet een mens eerst gebeten worden en dan binnen korte tijd een menselijke dood sterven. Pas als ze daarna worden begraven kunnen ze transformeren en zullen ze uit hun graf kruipen. Als laatste moeten ze binnen 24 uur na herrijzen veel menselijk bloed drinken om te kunnen blijven leven. Als een van deze stappen verkeerd loopt, ontstaat er geen vampier en kan de Fledgeling mogelijk sterven al dan niet nooit verrijzen of ontstaan. Vampieren zijn meestal bleker dan ze waren toen ze nog sterfelijk waren, en meestal ook magerder. Hun bloed is felrood en ze kunnen niet huilen, als ze dat doen is dit bloed wat over hun wangen loopt. Vampieren hebben geen hartslag en hoeven niet te ademen, ze zullen dus nooit stikken of verdrinken, maar de meesten ademen wel uit gewoonte. Daarbij versterkt dit hun reuk. Vampieren zijn gelinkt aan hun Sire, degene die hen heeft geturned. Voor de ene is deze band sterker dan voor de ander. Ook de grafaarde van de Vampier heeft macht over hen, hiermee kunnen onder andere simpele berichten worden gestuurd of de vampier naar een plek worden gelokt. Vampieren zijn niet te tracken met magie, en ze zijn onsterfelijk. Wel zijn Vampieren steriel, en zijn te doden met vuur, zonlicht, of een houten staak. Heilige symbolen zijn ook heel schadelijk voor Vampieren, maar als ze er zelf voor kiezen om zichzelf er systematisch aan bloot te stellen, kunnen ze er ongevoelig voor worden, maar nooit volledig resistent. Als een Vampier geen morele waarden ziet in een geloof, ook niet onbewust, hebben de namen en symbolen ervan ook geen macht over de Vampier. Warlocks Warlocks zijn Downworlders en hebben dus demonenbloed. Ht zijn biologische kinderen van een demon en een mens, maar ze zijn zelf steriel. Warlocks zijn onsterfelijk, maar wanneer ze stoppen met verouderen is afhankelijk van hun Demon ouder. Toch zullen de meesten over tijd, de ene eerder dan de ander, vervagen en verstenen omdat ze geen vreugde meer uit het leven halen en niet meer naar de toekomst kijken. Alle Warlocks hebben een of meerdere Demon Marks. Dit zijn uiterlijke kenmerken die niet menselijk zijn en sterk kunnen verschillen tussen Warlocks. Toch hebben de kinderen van 1 individuele Demon over het algemeen dezelfde soort kenmerken. Enkel kinderen van Shadowhunters en Demons hebben soms geen Mark, maar hier is maar 1 geval van bekend. Alle Warlocks bezitten de mogelijkheid om magie te gebruiken. De kracht van de magie hangt af van hun ouder en hun bereidheid te trainen en te studeren. Wat Warlocks met hun magie doen is en persoonlijke keuze en loopt erg uiteen. De meeste Warlocks spenderen in elk geval wat tijd in het Spiral Labyrinth, het centrum van de Warlock kennis en onderzoek, om hun krachten verder te leren kennen. Enkel de meest getalenteerde blijven hier om de magie verder te studeren en nieuwe kanten van de magie te ontdekken en vast te leggen. Fair Folk Fair Folk is een term voor een diverse groep van Downworlders die een ding gemeen hebben: Ze hebben engelen en demonenbloed, geen mensenbloed, al hebben ze wel een menselijke ziel. Ze hebben een engelachtige schoonheid, maar zijn meestal zo fel en misleidend als een demon. Fair Folk hebben net als Warlocks een of meerdere Demon Marks. Verder hebben ze eigenlijk allemaal puntige oren, en meestal proberen ze iets van de natuur in hun kleding te verwerken. De meer menselijke Fair Folk leven in de Seelie en Unseelie Courts, maar de minder menselijke Fair Folk leven eerder vrij in de wereld. In de Courts loopt de tijd anders dan op aarde, al maakt dit voor de Fair Folk niet uit. De tijd gaat er heel traag, waardoor Fair Folk geen enkel probleem hebben om een Millennium te wachten. Hoe ouder ze worden, hoe krachtiger zij en hun magie worden, maar officieel zijn ze niet onsterfelijk, in tegenstelling tot wat de meesten denken. Fair Folk zijn heel trots met een sterk gevoel voor eer en etiquette, wat je maar beter in eren kan houden. Fair Folk kunnen ook niet liegen, maar zijn slim genoeg om woorden zo te kiezen en verdraaien zodat ze zich op de letter aan hun woord houden, en intussen toch iets anders bedoelen of doen dan degene tegenover hen dacht of bedoelde. Ook kunnen ze wel vertellen wat ze denken dat de waarheid is, zonder dat het feitelijk waar is, net als niet de hele waarheid vertellen en mensen die fouten maken niet verbeteren. Naast steenoude en krachtige magie, die noch van de engelen noch van de demonen komt, hebben Fair Folk ook een onmenselijke sierlijkheid over zich heen. Daarbij kunnen ze beter horen en ruiken dan een mens. Ijzer is giftig voor Fair Folk, hoe ruwer hoe giftiger, ijzerverbindingen verzwakken ze, maar zijn niet giftig. Lijsterbes hout, zout, en grafaarde verzwakken Fair Folk ook. Fair Folk hebben minder problemen met wijwater dan Vampieren, maar als ze het drinken verzwakt het ze wel heel erg, aanraken is geen probleem. De enige manier om echt macht te krijgen over Fair Folk is het weten en gebruiken van hun echte naam. Deze houden ze dan ook strikt geheim om dit te voorkomen. Uniforms De Shadowhunters dragen een volledig zwart uniform bestaande uit een polo met hun schoolembleem erop, een lange broek, en stevige schoenen of laarzen. Gympen zijn niet toegestaan tijdens schooltijd. In hun vrije tijd mogen ze hun eigen kleding dragen, maar door traditie is dit bij de meeste nog altijd bijna volledig zwart. Wit zal je in de kledingkasten hier niet vinden. Grijs en beige zijn ook niet aanwezig in het kleurenpallet van de kinderen. De Downworlders dragen ook zwarte polo's met daarop het embleem van hun school, maar zijn vrijer in wat ze eronder dragen, zolang het tot op de knie komt of langer is. In hun vrije tijd zijn ze helemaal vrij in hun kledingkeuze, zolang ze maar kleding dragen(Deze regel is speciaal voor de weerwolven ingesteld maar geldt natuurlijk voor iedereen) Vakken Verplichte vakken • Mathematics • Biology • Chemistry • Physics • English • Mundane History • Shadow World History (formerly Shadowhunter history) • Geography • Runes and weapons(Shadowhunters only) or Power control(Downworlders only) • Physical education and training Keuzevakken(Minimaal 2. Maximaal 5) • Home Ed • Art • Music • Theatre • Philosophy • French / German / Italian / Spanish / Portuguese / Japanese / Mandarin Chinese / Russian / Arabic / Malay / Hindi -> Een extra taal naast Engels. Twee extra talen is mogelijk na goedkeuring van de schoolleiding. Meer dan twee talen is nooit mogelijk. Talen worden gegeven door een lid van een relevant Institute ergens op de wereld. Buitenschoolse activiteiten(Minimaal 1. Maximaal 3) • Dramaclub • American Football • Soccer • Blacksmithing, woodworking, and carpentry • Cross Species sparring • Glee club • Cheerleading • Baseball Keuzevakken en Buitenschoolse Activiteiten samen mogen er niet minder zijn dan 5 en niet meer dan 7. Landen Leerlingen van beide scholen komen van over de hele wereld, vooral uit de grotere steden waar de grotere packs en clans zich bevinden en waar de Institutes liggen. Shadowhunters komen natuurlijk sowieso van een van de Institutes. Schoolsysteem We werken met een Amerikaans schoolsysteem voor High School leerlingen. Hierbij blijf je niet zitten, maar als je een vak niet haalt moet je dit het jaar erna op hetzelfde niveau volgen in plaats van op hetzelfde niveau als je leeftijdsgenoten. De Academy en de SDTG hebben daarnaast de regel dat er een verplichte zomerschool is voor iedereen die voor een vak is gezakt, zodat je het toch nog kan halen voor het volgende schooljaar start. De Academy wordt geleid door Jem Carstairs De SDTG wordt geleid door Amabel Garcia(Werewolf), Dolly O'Connell(Vampire), Tessa Gray(Warlock), en Mark Blackthorn(Fair Folk). Jem Carstairs en Tessa Gray zijn de enige die permanent op het terrein verblijven tijdens het schooljaar, op Luke en Jocelyn Garroway na die aan de poort van het landgoed in de boerderij wonen. Huisdieren Elk huisdier wat een leerling wil meenemen moet minimaal 8 uur per dag zonder problemen alleen in de dorm kunnen verblijven en mag niet meer dan 5 kilo wegen. Er is een voorkeur voor dieren die makkelijk in een kooi gehouden kunnen worden en die niet te veel herrie maken, vooral niet 's nachts.

---

ROLES Schadowhunter Werewolf Vampire Warlock Fair Folk Jongens 6 • Carlos DeCruz • Senior • Handsome Freak • Beshte • Timothy Granaderos • 1.1 • Caiden Elias Wright • Senior • Try-Hard • Fika • Brenton Thwaites • 1.1 • Noel Sébastian Debroux • Senior • Reputatie • Venustic • Timothée Chalamet • 1.1 • Omar Santiago De La Fuente • Junior • Big Bad Pup • Hargreeves • Maverick McConnell • 1.2 • Naam • Jaar • Reputatie • Username • Faceclaim • Pagina • Darcy Kaine • Junior • Reputatie • Hanson • Samuel Larsen • 1.1 • Leslie • Senior • Harmless Sweetheart • KIaus • Finlay MacMillan • 1.1 Meisjes 5 • Rin Matsumoto • Senior • Warrior Doll • Hanson • Kina Shen • 1.1 • Naam • Jaar • Reputatie • Username • Faceclaim • Pagina • Kira Quinn Stevens • Junior • British Bookworm • Fika • Emily Rudd • 1.1 • Kiara Gwenneth Turner • Jaar • Reputatie • Venustic • Faceclaim • 1.3 • Dominique Odette Thibault • Junior • Abysmal French Girl • KIaus • Danna Paola • 1.1 • Naam • Jaar • Reputatie • Username • Faceclaim • Pagina

---

RULES • De huisregels van Quizlet gelden hier • Alleen KIaus openen nieuwe topics • Afwezigheid langer dan drie dagen graag even melden • Houd de geslachten en bloedlijnen gelijk • Geen special snowflakes of Mary Sues • Wees origineel • 300 woorden per post • 16+ n aanstootgevend mag, maar bovenaan de post duidelijk aangeven en onder een spoiler plaatsen • Heb je vragen? Stel ze gerust!

---

---

Start

---

---

Bowties were never Cooler

---

Ik wist nog niet heel goed hoe ik Darcy moest plaatsen. Hij was een Warlock, waardoor ik niet goed wist waarom hij hier was en niet in hun eigen kenniscentrum. Daar zou ik vast nog wel achter zien te komen. Daarbij trapte hij niet in de meest simpele trucs om t zorgen dat hij een schuld bij me had. Zijn antwoorden waren grotendeels vaag, maar met zijn laatste uitspraak kon ik mogelijk wat. Hij specificeerde niet wie het zou onthouden, maar wel dat hij het fijn vond, waardoor ik de twee zinnen mocht linken, toch? Ik kon niet liegen, maar misverstanden kon ik ook in mijn voordeel gebruiken, mocht het nodig zijn. We liepen rustig naar binnen. Gebouwen stonden me nooit echt aan, zeker niet een gebouw van steen en cement. Er stonden gelukkig best wat planten, maar het was toch anders. Tja, waarom was ik eigenlijk hier? Het feit dat het nog altijd onrustig was in het koninkrijk hoefde niemand niet te weten. Iedereen wist er wel iets van, maar het feit dat nu de meeste kinderen hierheen werden gestuurd, om het voortbestaan van de Unseelies te verzekeren mocht de onrust weer oplaaien, hoefden ze niet te weten. Nu hadden Fae eigenlijk amper kinderen, dus zelfs met z'n allen waren we niet met veel. De Unseelie King wilde ook graag zijn welwillendheid laten zien. Zeker na dat debacle met de Cold Peace. King Kieran wilde graag een betere relatie opbouwen met de rest van de Shadow World, ondanks alles wat de Shadowhunters ons hadden aangedaan. Ik kon zijn logica niet perse volgen, maar hij was de koning, dus hij zou wel weten waar hij heen wilde. Zijn vraag had geen duidelijk antwoord, vooral omdat ik niet had gekozen hierheen te gaan. Toch waren er vakken waar ik meer interesse in had dan anderen. "Theater. Wel vak wil jij absoluut niet missen?" Emery leek intussen in slaap gevallen, met zijn klauwtjes diep in mijn shirt. Comfortabel was anders, maar het was fijn te weten dat hij daar veilig hing. Eenmaal binnen zag ik talloze jongeren, de een had al visueel een duidelijk teken van hun afkomst, terwijl dat bij een ander een stuk minder was. Ik keek nog eens rond en zag een groot bord hangen, waarop schijnbaar in krijt kamernummers en namen waren geschreven. Ik hoopte een kamer te delen met een bekende, maar je wist het nooit. "Kom." zei ik, voor ik naar het bord liep om en betere blik te krijgen.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Kiara volgde de bewegingen van de weerwolf nauw terwijl hij zijn spullen weer in zijn sporttas probeerde te duwen, maar het paste duidelijk niet zo goed als het eerder had gedaan. Alles opgepropt nam toch wat meer ruimte in beslag dan wanneer je alles netjes opvouwde. "Omar De La Fuente," stelde Omar zich voor, terwijl hij langzaam Kiara haar hand schudde. Zijn hand voelde warm aan tegen Kiara haar koude vingers, misschien schrikte dat de weerwolf ook wel af, want hij trok zijn hand snel weer terug. "Weerwolf inderdaad, uit Mexico." Kiara knikte kort maar besloot hem niet dezelfde samenvatting te geven. Ze voelde nou niet de behoefte om hem te vertellen dat zij een vampier was, want ze wist wat voor vooroordelen dat met zich mee zou brengen vooral van een weerwolf zoals hem.
"Zijn de slaapvertrekken in dit gebouw trouwens? " vroeg Omar vervolgens. 'Ja inderdaad, twee verdiepingen naar boven.' legde Kiara uit, dat was namelijk al waar ze haar nacht had door gebracht, in principe kon ze hem er ook naartoe brengen, maar ze kende zelf het gebouw nog niet goed genoeg om hem hier te begeleiden.
"Hoe is het om vampier te zijn? Je bent een vampier toch?" vroeg Omar toen plotseling, Kiara keek lichtelijk geschokt op, ze had ergens toch gehoopt dat hij dit niet zomaar door zou hebben, maar hij wist het te spotten net zoals zij door had gehad dat hij een weerwolf was. 'Ehm...' stamelde Kiara dan ook een beetje ongemakkelijk niet wetend wat voor antwoord ze op deze vraag moest geven. 'Ik zou liever gewoon een mens zijn,' gaf ze uiteindelijk toe, ze wist niet precies of ze nu een heel trots verhaal over het vampier zijn moest geven, maar dit was de waarheid. 'En jij, wat voor cijfer zou je het weerwolf zijn geven?' vroeg ze hem, vooral om hem even aan te tonen hoe vreemd zijn eerdere vraag was overgekomen.

---

---

Noel haalde een hand door zijn donkere haren heen terwijl hij naar Dominique keek. "Alles eigenlijk, of in elk geval het belangrijkste. Ik heb geen idee hoe het hier allemaal werkt, of hoe de Shadow World werkt. Mijn vader heeft me dat allemaal nooit vertelt." zei de jongedame, Noel wist niet of de jongedame doorhad dat het nog best lastig was even een snelle samenvatting te geven over de Shadow World, natuurlijk wist Noel wel heel veel, maar om uit het niets te beginnen met vertellen was toch wel lastig. "Of gewoon wat over jezelf, als je dat fijner vind." ging Dominique verder, over zichzelf vertellen was waarschijnlijk iets makkelijker, sinds hij daar iets meer houvast had, misschien dat ze op die manier wel wat meer kon opsteken.
'Ehm, oké...' begon Noel met een lichte twijfel in zijn stem. 'Ik ben dus Noel, ik ben achttien jaar, geboren en getogen in Parijs, waar mijn ouders het hoofd van het instituut zijn' vertelde Noel terwijl hij weer neerstreek op de trap waar hij net ook had gezeten, als hij haar een samenvatting over de hele schaduwwereld moest geven dan waren ze hier nog wel even, dan kon hij beter maar gaan zitten. Hij maakte dan ook een klein gebaar naar de lege plek naast hem om Dominique aan te geven dat ze daar wel mocht gaan zitten. 'Weet je wat een instituut is?' vroeg hij maar, want hij wist niet precies waar Dominique haar kennis wel en waar het niet lag. 'Het is een beetje zoals de mundane een ambassade hebben, het is waar alle Shadowhunters heen kunnen als een save heaven en ook waar alle missies vanuit worden bestuurd voor de bepaalde stad waar het ligt.' legde Noel uit terwijl hij weer even opkeek naar Dominique om te checken of ze hem nog volgde. 'Maar de Alpen' begon Noel om het onderwerp te veranderen zodat het niet alleen over hem ging, maar hij ook nog wat over Dominique te weten zou komen. 'Wat deed je daar zoal, betekend het dat je heel goed kan skiën of snowboarden?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Noel was een knappe jongen, maar de vreemde tekens op zijn huid bleven me afleiden. Er waren hier meer jongeren met die tekens, maar ik wist niet wat ze betekende, maar er was vast een reden voor. Als antwoord op mijn vraag begon hij eerst wat twijfelend iets over zichzelf te vertellen. Zijn naam en plaats van herkomst wist ik al, maar toch luisterde ik aandachtig. Hij ging intussen weer op de trap zitten, en ik nm zijn uitnodiging aan om naast hem te komen zitten. Een staande receptie houden was ook zo wat. Ik knikte bij zijn vraag. Ik had die in Parijs wel gezien, en ook er bezoek van gehad. Zijn uitleg matchte alleen helemaal niet met mijn ervaring met de mensen ervan. Ik had eerder gedacht dat het een legerkazerne of politiebureau was. Het was vast een verschil in perceptie. Hij veranderde vrij snel van onderwerp naar mijn woonplaats. Het bracht een iets bredere glimlach op mijn gezicht en waarschijnlijk kleine vlammetjes, als theelichtjes, in mijn ogen. Een zacht lachje rolde over mijn lippen. "Ik kan het redelijk, maar in het sneeuwseizoen zijn er allemaal toeristen, dus dan hebben we niet heel veel plek om van de pistes te genieten." legde ik hem rustig uit. "Gewoon wonen, naar school gaan, rondhangen met vrienden, mijn moeder of de afwasser helpen op hele drukke dagen." Ik keek even naar mijn handen. "Maar me vooral gedeisd houden, om eerlijk te zijn. De verstoringen in de Leylines hebben mijn leven en dat van mijn ouders al genoeg problemen opgeleverd. Dit zal de eerste keer zijn dat ik echt mijn magie ga gebruiken, op een aantal ongelukjes thuis na." Ik grinnikte een beetje. Ik ging hem maar niet vertellen over de keer dat ik per ongeluk een hele kudde geiten op een of andere manier in het klaslokaal had gekregen. Oops. "Ik wil jou of je cultuur absoluut niet beledigen, maar dit vraag ik me al langer af: Waarom hebben Shadowhunters allerlei tekens op hun huid? Het lijkt voor een buitenstaander als ik een beetje op een cult dingetje." Ik hoopte dat dit hem niet te erg zou beledigen, maar ik vroeg het me oprecht af. Het leek namelijk een beetje op een groep mensen, die we een aantal jaar geleden in het hotel hadden gehad met allemaal dezelfde tattoos. Mijn moeder had gezegd bij hun weg te blijven, omdat ze gevaarlijk konden zijn. Nu was dat ook in Parijs mijn indruk van de Shadowhunters geweest, maar Noel leek tot nu toe enorm aardig. Ik zou misschien hem misschien zelfs durven noemen in de brieven die ik binnenkort naar mijn ouders wilde sturen. Die wilden ook graag weten hoe het ging, en ik hoopte wat van hun zorgen weg te kunnen nemen door hen te vertellen dat ik in elk geval niet de enige uit Frankrijk was hier. Voor mij was dat ook wel echt een opluchting geweest. "Maar hoe is Parijs echt? Is het altijd zo enorm druk, luid, en fel verlicht? Of wordt het er ook wel eens stil en donker? En is het echt waar dat het Louvre zo geweldig is als ze zeggen?" ging ik verder. Ik had nog zoveel vragen over zo veel dingen. Ik hoopt maar dat ik hem niet irriteerde. Ik was maar een keer in Parijs geweest, maar zelfs zonder de Shadowhunters was ik er volledig gek geworden van alle indrukken. Toch wilde ik ooit echt nog het Louvre in als het museum zo geweldig was als iedereen zei.

---

Bowties were never Cooler

OMAR SANTIAGO DE LA FUENTE

Tot mijn opluchting had ik me niet voor niets hier voor schud gezet. Ik zat inderdaad in het juiste gebouw. 'Ja inderdaad, twee verdiepingen naar boven.' legde Kiara uit, en ik knikte even als een soort van dankbaarheid, zonder het echt te zeggen. Toen ik de Kiara dan ook vroeg hoe haar vampierleventje haar beviel, keek ze me lichtelijk geschrokken aan, waardoor ik al door had dat het niet mijn beste zet was geweest. 'Ehm...' het feit dat ik haar plots op de rooster legde, was onredelijk geweest en net toen ik haar wilde zeggen dat ze niet hoefde te antwoorden als ze dat niet wilde, wist ze toch haar woorden te vinden. 'Ik zou liever gewoon een mens zijn,' ik beet op de binnenkant van mijn kaak en knikte begrijpelijk, waarna een zachte 'snap ik' mijn lippen verliet. Ze was duidelijk niet op haar gemak en ik wist nu niet wat ik kon doen om niet 100% als een eikel over te komen, daarvoor was het al te laat vreesde ik.
'En jij, wat voor cijfer zou je het weerwolf zijn geven?' Ietswat verrast keek ik Kiara nu aan, ze had de bal dan toch teruggekaats waardoor een klein schuldig grijnsje mijn lippen sierde. Toegevend dat het inderdaad niet mijn beste vraag was geweest. "Alright, *lo siento" sprak ik waarna ik mijn armen, welke eerder verdedigend gekruist waren nu los liet hangen, al stak ik mijn ene hand wat nonchalant in mijn broekzak. " Ehm een zesje, denk ik." sprak ik dan bedenkelijk, toch antwoord gevend, gezien dat wel zo eerlijk was. " De versterkte zintuigen zijn wel geinig enzo, maar volle mannen vind ik verschrikkelijk." legde ik uit. " En soms ruik ik naar natte hond, maar dat terzijde." ik haalde mijn schouders op. "Ik ben gelukkig in een goede roedel beland en deze kans gekregen." vervolgde ik, en gebaarde even naar de school.
" Nooit school afgemaakt, dus dit is eens iets nieuws." ik haalde vervolgens mijn schouders op en nam mijn tas dan maar wat onhandig van de grond en klemde deze onder mijn arm, aanstanten makend om maar naar boven te gaan. "Derde verdiep zei je?" vroeg ik haar dan nog eens voor de zekerheid, alweer vergetend hoeveel trappen ik moest doen. Ik kende mijn stad helemaal vanbuiten, maar hier zou ik overal kunnen verdwalen..

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

'Snap ik,' had er zachtjes over Omar zijn lippen gekomen toen Kiara had toegegeven dat ze nog altijd liever mens was geweest dan vampier, misschien was ze zelfs liever weerwolf geweest. Natuurlijk was ze er wel van overtuigd dat de vampiers het superieur ras waren tegenover de weerwolven, maar Kiara wou wel iets minder geweldig zijn als dat betekende dat ze onbeperkt naar buiten toe kon. Kiara miste gewoon de zon en miste het bruin zat, tenminste oprecht bruin zijn. Ze had haar bleke huid nog een beetje proberen te verdoezelen met zelf bruiner, maar ze wist wel dat haar bleke huid er als het ware toch door heen zou schijnen.
Omdat Omar iets te brutaal aan haar had gevraagd hoe haar het vampieren leven beviel, kaatste Kiara Omar nu een soort gelijke vraag terug. Omar leek de hint meteen op te vatten. "Alright, *lo siento" zei de jongen, Kiara wist niet precies wat die laatste twee woorden betekenden, maar aan de manier waarop de weerwolf zijn woorden uitsprak ging Kiara er vanuit dat dit een verontschuldiging was geweest.
" Ehm een zesje, denk ik." zei Omar uiteindelijk. " De versterkte zintuigen zijn wel geinig enzo, maar volle mannen vind ik verschrikkelijk." Omar ging een stuk verder in detail dan Kiara had aangedurfd die haar mening in een korte zin had geuit terwijl Omar met een hele uitleg wist te komen. " En soms ruik ik naar natte hond, maar dat terzijde." voegde Omar nog aan zijn woorden toe, waarna Kiara haar mondhoeken even omhoog krulden. 'Oh, dat was me nou nog niet opgevallen.' zei ze met een kleine grijns op haar gezicht, omdat die geur inderdaad het eerste was wat de blondine was opgevallen.
"Ik ben gelukkig in een goede roedel beland en deze kans gekregen." zei Omar, waarna Kiara lichtelijk knikte. 'Aah dat is fijn, ik ben denk ik ook wel blij hier te zijn.' zei Kiara terwijl ze een hand door haar lange blonde haar heen haalde. 'Ik weet alleen nog niet of de shadowhunters zo blij zijn dat we hier zijn.'
"Derde verdiep zei je?" vroeg Omar uiteindelijk waarna hij even naar boven keek alsof hij daar plotseling zijn kamer zou zien. Kiara knikte. 'Ja, ik wil anders wel even met je meelopen om het aan te wijzen.'

---

---

Nadat Noel een heel deel over zichzelf en zijn eigen leven had uitgelegd had hij Dominique gevraagd om iets meer over zichzelf te vertellen. Nu zij van alles over hem wist was hij ook wel benieuwd naar haar leven in de Alpen. Noel zijn ouders hadden hem ook wel eens meegenomen naar de Franse Alpen, maar dat was toch wel wat anders dan daar je hele leven lang leven. Noel kon zich er maar weinig bij voorstellen, hij had zijn hele leven in een drukke stad gewoond en kon zich maar slecht voorstellen hoe het zou zijn om ergens te wonen omringd door de natuur. "Ik kan het redelijk, maar in het sneeuwseizoen zijn er allemaal toeristen, dus dan hebben we niet heel veel plek om van de pistes te genieten." vertelde Dominique, waarmee ze antwoordde op Noel zijn vraag of ze ook kon skiën. 'Aha,' begon Noel. Gewoon wonen, naar school gaan, rondhangen met vrienden, mijn moeder of de afwasser helpen op hele drukke dagen." ging Dominique verder. 'Zit je moeder ook echt in de toeristensector dan?' vroeg Noel de jongedame geïnteresseerd terwijl hij een hand door zijn donkere haren heen haalde.. Hij leunde nonchalant op de traptreden die één hoger zag dan de treden waar hij zelf op zat.
"Maar me vooral gedeisd houden, om eerlijk te zijn. De verstoringen in de Leylines hebben mijn leven en dat van mijn ouders al genoeg problemen opgeleverd. Dit zal de eerste keer zijn dat ik echt mijn magie ga gebruiken, op een aantal ongelukjes thuis na." zei Dominique, Noel knikte, toch wel lichtelijk geschokt dat de jongedame nog nooit eerder haar magie had gebruikt. Dan zou ze nog heel wat te leren hebben op de de academy. 'Oh jeetje,' zei Noel, de verbazing was waarschijnlijk wel uit zijn stem te horen. 'Dan zal de komende tijd vast een beetje spannend voor je worden. ' merkte Noel op. 'Heb je er wel zin in?'
"Ik wil jou of je cultuur absoluut niet beledigen, maar dit vraag ik me al langer af: Waarom hebben Shadowhunters allerlei tekens op hun huid? Het lijkt voor een buitenstaander als ik een beetje op een cult dingetje."[/ii] vroeg Dominique plotseling, een lach rolde over Noel zijn lippen heen bij het horen van haar woorden. 'Hmm, misschien zijn we ook wel een beetje culty,' gaf Noel eerlijk toe. 'Maar niet op een verkeerde manier' voegde Noel er nog snel aan toe, voordat Dominique echt een verkeerd idee van de shadowhunters kreeg. 'Het zijn runes,' gaf Noel aan. 'Ze zorgen er voor dat wij Shadowhunters, bepaalde krachten krijgen die buiten het menselijk bereik gaan.' Noel wees één van de runes aan die op zijn onderarm stond. 'Deze zorgt er bijvoorbeeld voor dat ik extra snel ben.'
Noel wiebelde heen en weer op de trap terwijl hij van de hal weer terug keek naar Dominique keek. "Maar hoe is Parijs echt? Is het altijd zo enorm druk, luid, en fel verlicht? Of wordt het er ook wel eens stil en donker? En is het echt waar dat het Louvre zo geweldig is als ze zeggen?" vroeg Dominique vervolgens, Noel was wel blij dat ze over Parijs vroeg, hij sprak veel liever over zijn stad dan over een shadowhunter zijn, niet dat hij er niet trots op was. Hij wist alleen niet hoe hij Dominique zo goed mogelijk kon uitleggen wat of wie hij was zonder dat ze argwaan kreeg jegens de shadowhunters. 'Persoonlijk houd ik enorm veel van Parijs, altijd als ik de stad inrijd voel ik me meteen weer helemaal thuis.' vertelde Noel enthousiast. 'Maar ik begrijp best dat het niet voor ieder is, want het is inderdaad bijna altijd enorm druk, maar ik denk als je de juiste plekken vind dat er wel iets is voor ieder. In de buitenwijken is het ook al een stuk minder druk en zelfs ook nog wel eens stil.' zei Noel waarna hij kort grinnikte. 'Oh ja wat het Louvre betreft, moet ik toegeven dat het lichtelijk overrated is, het Louvre is zeker wel mooi om te zien, maar Parijs heeft zoveel meer te bieden.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Ik knikte bij zijn vraag over mijn moeder. Ja, de meeste in de regio wel als ze niet in de landbouw zitten. Ik kon me zo voorstellen dat dit in Parijs geheel anders was. Daar had je zo veel mogelijkheden, te veel bijna. Dat was wel heel fijn aan thuis: Veel keuzestress was er niet als je besloot te blijven. Hij leek wel geschokt dat ik nog nooit echt mijn krachten had gebruikt. Zelf had ik nooit gedacht dat het abnormaal was. Je mocht ook geen autorijden onder de 16, en niet alleen onder de 18, dus waarom zou ik wel magie mogen gebruiken, wat nog veel gevaarlijker is dan een auto? Het zou inderdaad wel spannend worden. Ik had geen idee wat ik kon, en hoe het allemaal moest. "Ik heb er heel veel zin in. Nu maar hopen dat het lukt en de geiten thuis blijven." giechelde ik. Het was niet alleen van de zenuwen maar ook van mijn herinnering aan de kudde geiten in het kleine klaslokaal een paar jaar geleden. Toch wilde ik heel graag meer weten, van hem en vooral ook van deze wereld. Gelukkig beledigde ik hem niet met mijn eerste vraag, waar ik toch ergens wel een beetje bang voor was. Zijn antwoord verwarde me alleen een beetje. Hoe kon een cult goed zijn? Ik had geen idee, maar ik wilde hem niet wegjagen door er heel diep op in te gaan. Ik zou er hopelijk nog wel achter komen tijdens mijn tijd hier. Wel vond ik het fascinerend dat je jezelf zomaar krachten kon geven. "Is het niet echt heel lastig om ze goed te tekenen? Straks wil je onder water kunnen ademen en eindig je met je haar wat in de fik staat." Ik lachte een beetje bij het beeld ervan. Gelukkig zou je dan wel water in de buurt hebben om het te blussen. Zijn verhaal over Parijs gaf me een heel ander beeld van de stad, dan mijn eigen ervaring. Misschien was wat drukte zo slecht nog niet, en hoorde het bij de identiteit van de stad. Zijn enthousiasme was ook enorm aanstekelijk, waardoor ik naar hem kon blijven luisteren. Ik was daarom ook bijna teleurgesteld toen hij stopte. "Ik denk dat ik dan toch weer een keer terug zal moeten gaan. Hopelijk dit keer zonder problemen. Laat jij me dan de stad zien? Ik wil heel graag weten hoe het er nu door jou ogen uitziet." Ik was oprecht benieuwd hoe veel mooier Parijs zou zijn door de ogen van een Parijzenaar. Als ik hem zo hoorde praten moest het wel op het paradijs lijken. en pluspunt zou ook zijn dat ik hopelijk niet weer bezoek kreeg van Shadowhunters die een stuk minder aardig waren dan hij. Als ze allemaal zo aardig waren, was mijn vader vast niet zo huiverig tegenover ze, en ik ook niet. "En als jij ooit in de buurt bent, mag je altijd langs komen, zomer of winter." Dit was deels uit beleefdheid, maar hij leek ook oprecht aardig en er was niets zo leuk dan zien hoe een stadsjongen omging met het dagelijks leven in een dorp. Wat ik van toeristen wist was dat het gedag zeggen en het af en toe tegenkomen van een stel koeien in het dorp in de zomer toch wel de meeste verwarring schapen. "Weet jij of het eten hier een beetje goed is? Ik heb thuis allemaal van die horrorverhalen over vet en smaakloos Amerikaans eten gehoord. Ik hoop dat het niet waar is." Een keer hamburgers met friet was prima, maar na twee keer wilde ik toch echt ook gewoon groente. Zo niet, dan zou ik heel snel moeten leren hoe ik zo'n portal maakte waarmee de High Warlock van Turijn reisde.

---

Bowties were never Cooler