300 • The War is Over • Shadowhunters • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY 2 Oktober 2017 — Het is 5 jaar na het einde van de Cold Peace, de verdrijving van de Shadowhunters uit Idris, en het begin van het leiderschap onder Consul Alec Lightwood. De spanningen tussen de Shadowhunters en de Downworlders lijkt minder dan ooit. Zelfs met de Seelie's en Unseelies gaan de betrekkingen langzaam aan beter. Zelfs de meeste oudere en meer conservatieve Shadowhunters beginnen in te zien dat dit leven, samen met de Downworlders in plaats van tegen ze, meer voor dan nadelen heeft. Toch zijn er nog altijd Shadowhunters, ook buiten Idris, die de weg van de Consul en zijn Warlock echtgenoot maar niets vinden, of die toch wel heel sterk terugverlangen naar hun thuisland. Deze Shadowhunters zijn maar met enkelen, maar toch geeft het wat roering in de gemeenschap. Daarbij is het ook nog lang niet zo rustig onder de Downworlders als het lijkt. Inmiddels is er op hetzelfde landgoed als de Shadowhunter Academy ook een ander complex verschenen: de School for Downworlder Training and Guidance. Deze school geeft les aan jonge en net veranderde Downworlders. Het is een initiatief tussen de representatives van de 4 groepen Downworlders: Vampieren, Weerwolven, Warlocks, en Fair Folk. Dit is iets waar de meningen onder de Shadowhunters erg over verdeeld zijn, zeker omdat de minderjarigen van de twee scholen leefruimtes zullen delen. Een deel van de ouders was pas overtuigd om hun kinderen toch weer naar school te laten gaan na een persoonlijk gesprek met de Consul. Deze rpg gaat over de studenten van de twee scholen. Zijn zullen plots moeten omgaan met de realiteit dat ze vanaf nu hun school, een in elk geval hun leefruimtes, delen met studenten die geen Shadowhunter zijn. Hoe zal dat aflopen?

---

INFORMATION Bloedlijnen Shadowhunters Shadowhunters zijn mensen met engelenbloed. Ze leven gescheiden van de normale mensen, n mogen ook absoluut niet met ze trouwen. Over het algemeen leven ze in Institutes, waar ze wonen en trainen. Vroeger hadden ze een eigen land, maar hier zijn ze niet meer welkom. Ze zijn degenen die de regels opstellen voor de Shadow World en deze ook handhaven. Ook jagen ze op demonen die mogelijk de rust in de normale wereld kunnen verstoren. Hun krachten komen van Runes op hun lichaam, dit zijn speciale markeringen aangebracht met een Stele die aan hen zijn gegeven door de engelen. Shadowhunters zijn stervelingen. Werewolfs Weerwolven zijn Downworlders, dit betekend dat ze demonenbloed hebben. Bij weerwolven worden ze hiermee besmet na een beet of krab van een andere weerwolf. Hun eerste verandering is meestal met volle maan, maar over het algemeen kunnen ze vrijwillig veranderen, waarbij ze hun kleren aan flarden scheuren als ze die nog aan hebben. Weerwolven zijn zowel in menselijke als in wolfvorm onnatuurlijk sterk, hebben supersnelle reflexen, en helen veel sneller en beter dan mensen. Als wolf kunnen ze veel beter zien, horen, en vooral ruiken dan normaal, maar dit is niet het geval in hun menselijk vorm. Weerwolven zijn stervelingen. Vampires Vampiren zijn Downworlders, en hebben dus demonenbloed. Om en vampier te worden moet een mens eerst gebeten worden en dan binnen korte tijd een menselijke dood sterven. Pas als ze daarna worden begraven kunnen ze transformeren en zullen ze uit hun graf kruipen. Als laatste moeten ze binnen 24 uur na herrijzen veel menselijk bloed drinken om te kunnen blijven leven. Als een van deze stappen verkeerd loopt, ontstaat er geen vampier en kan de Fledgeling mogelijk sterven al dan niet nooit verrijzen of ontstaan. Vampieren zijn meestal bleker dan ze waren toen ze nog sterfelijk waren, en meestal ook magerder. Hun bloed is felrood en ze kunnen niet huilen, als ze dat doen is dit bloed wat over hun wangen loopt. Vampieren hebben geen hartslag en hoeven niet te ademen, ze zullen dus nooit stikken of verdrinken, maar de meesten ademen wel uit gewoonte. Daarbij versterkt dit hun reuk. Vampieren zijn gelinkt aan hun Sire, degene die hen heeft geturned. Voor de ene is deze band sterker dan voor de ander. Ook de grafaarde van de Vampier heeft macht over hen, hiermee kunnen onder andere simpele berichten worden gestuurd of de vampier naar een plek worden gelokt. Vampieren zijn niet te tracken met magie, en ze zijn onsterfelijk. Wel zijn Vampieren steriel, en zijn te doden met vuur, zonlicht, of een houten staak. Heilige symbolen zijn ook heel schadelijk voor Vampieren, maar als ze er zelf voor kiezen om zichzelf er systematisch aan bloot te stellen, kunnen ze er ongevoelig voor worden, maar nooit volledig resistent. Als een Vampier geen morele waarden ziet in een geloof, ook niet onbewust, hebben de namen en symbolen ervan ook geen macht over de Vampier. Warlocks Warlocks zijn Downworlders en hebben dus demonenbloed. Ht zijn biologische kinderen van een demon en een mens, maar ze zijn zelf steriel. Warlocks zijn onsterfelijk, maar wanneer ze stoppen met verouderen is afhankelijk van hun Demon ouder. Toch zullen de meesten over tijd, de ene eerder dan de ander, vervagen en verstenen omdat ze geen vreugde meer uit het leven halen en niet meer naar de toekomst kijken. Alle Warlocks hebben een of meerdere Demon Marks. Dit zijn uiterlijke kenmerken die niet menselijk zijn en sterk kunnen verschillen tussen Warlocks. Toch hebben de kinderen van 1 individuele Demon over het algemeen dezelfde soort kenmerken. Enkel kinderen van Shadowhunters en Demons hebben soms geen Mark, maar hier is maar 1 geval van bekend. Alle Warlocks bezitten de mogelijkheid om magie te gebruiken. De kracht van de magie hangt af van hun ouder en hun bereidheid te trainen en te studeren. Wat Warlocks met hun magie doen is en persoonlijke keuze en loopt erg uiteen. De meeste Warlocks spenderen in elk geval wat tijd in het Spiral Labyrinth, het centrum van de Warlock kennis en onderzoek, om hun krachten verder te leren kennen. Enkel de meest getalenteerde blijven hier om de magie verder te studeren en nieuwe kanten van de magie te ontdekken en vast te leggen. Fair Folk Fair Folk is een term voor een diverse groep van Downworlders die een ding gemeen hebben: Ze hebben engelen en demonenbloed, geen mensenbloed, al hebben ze wel een menselijke ziel. Ze hebben een engelachtige schoonheid, maar zijn meestal zo fel en misleidend als een demon. Fair Folk hebben net als Warlocks een of meerdere Demon Marks. Verder hebben ze eigenlijk allemaal puntige oren, en meestal proberen ze iets van de natuur in hun kleding te verwerken. De meer menselijke Fair Folk leven in de Seelie en Unseelie Courts, maar de minder menselijke Fair Folk leven eerder vrij in de wereld. In de Courts loopt de tijd anders dan op aarde, al maakt dit voor de Fair Folk niet uit. De tijd gaat er heel traag, waardoor Fair Folk geen enkel probleem hebben om een Millennium te wachten. Hoe ouder ze worden, hoe krachtiger zij en hun magie worden, maar officieel zijn ze niet onsterfelijk, in tegenstelling tot wat de meesten denken. Fair Folk zijn heel trots met een sterk gevoel voor eer en etiquette, wat je maar beter in eren kan houden. Fair Folk kunnen ook niet liegen, maar zijn slim genoeg om woorden zo te kiezen en verdraaien zodat ze zich op de letter aan hun woord houden, en intussen toch iets anders bedoelen of doen dan degene tegenover hen dacht of bedoelde. Ook kunnen ze wel vertellen wat ze denken dat de waarheid is, zonder dat het feitelijk waar is, net als niet de hele waarheid vertellen en mensen die fouten maken niet verbeteren. Naast steenoude en krachtige magie, die noch van de engelen noch van de demonen komt, hebben Fair Folk ook een onmenselijke sierlijkheid over zich heen. Daarbij kunnen ze beter horen en ruiken dan een mens. Ijzer is giftig voor Fair Folk, hoe ruwer hoe giftiger, ijzerverbindingen verzwakken ze, maar zijn niet giftig. Lijsterbes hout, zout, en grafaarde verzwakken Fair Folk ook. Fair Folk hebben minder problemen met wijwater dan Vampieren, maar als ze het drinken verzwakt het ze wel heel erg, aanraken is geen probleem. De enige manier om echt macht te krijgen over Fair Folk is het weten en gebruiken van hun echte naam. Deze houden ze dan ook strikt geheim om dit te voorkomen. Uniforms De Shadowhunters dragen een volledig zwart uniform bestaande uit een polo met hun schoolembleem erop, een lange broek, en stevige schoenen of laarzen. Gympen zijn niet toegestaan tijdens schooltijd. In hun vrije tijd mogen ze hun eigen kleding dragen, maar door traditie is dit bij de meeste nog altijd bijna volledig zwart. Wit zal je in de kledingkasten hier niet vinden. Grijs en beige zijn ook niet aanwezig in het kleurenpallet van de kinderen. De Downworlders dragen ook zwarte polo's met daarop het embleem van hun school, maar zijn vrijer in wat ze eronder dragen, zolang het tot op de knie komt of langer is. In hun vrije tijd zijn ze helemaal vrij in hun kledingkeuze, zolang ze maar kleding dragen(Deze regel is speciaal voor de weerwolven ingesteld maar geldt natuurlijk voor iedereen) Vakken Verplichte vakken • Mathematics • Biology • Chemistry • Physics • English • Mundane History • Shadow World History (formerly Shadowhunter history) • Geography • Runes and weapons(Shadowhunters only) or Power control(Downworlders only) • Physical education and training Keuzevakken(Minimaal 2. Maximaal 5) • Home Ed • Art • Music • Theatre • Philosophy • French / German / Italian / Spanish / Portuguese / Japanese / Mandarin Chinese / Russian / Arabic / Malay / Hindi -> Een extra taal naast Engels. Twee extra talen is mogelijk na goedkeuring van de schoolleiding. Meer dan twee talen is nooit mogelijk. Talen worden gegeven door een lid van een relevant Institute ergens op de wereld. Buitenschoolse activiteiten(Minimaal 1. Maximaal 3) • Dramaclub • American Football • Soccer • Blacksmithing, woodworking, and carpentry • Cross Species sparring • Glee club • Cheerleading • Baseball Keuzevakken en Buitenschoolse Activiteiten samen mogen er niet minder zijn dan 5 en niet meer dan 7. Landen Leerlingen van beide scholen komen van over de hele wereld, vooral uit de grotere steden waar de grotere packs en clans zich bevinden en waar de Institutes liggen. Shadowhunters komen natuurlijk sowieso van een van de Institutes. Schoolsysteem We werken met een Amerikaans schoolsysteem voor High School leerlingen. Hierbij blijf je niet zitten, maar als je een vak niet haalt moet je dit het jaar erna op hetzelfde niveau volgen in plaats van op hetzelfde niveau als je leeftijdsgenoten. De Academy en de SDTG hebben daarnaast de regel dat er een verplichte zomerschool is voor iedereen die voor een vak is gezakt, zodat je het toch nog kan halen voor het volgende schooljaar start. De Academy wordt geleid door Jem Carstairs De SDTG wordt geleid door Amabel Garcia(Werewolf), Dolly O'Connell(Vampire), Tessa Gray(Warlock), en Mark Blackthorn(Fair Folk). Jem Carstairs en Tessa Gray zijn de enige die permanent op het terrein verblijven tijdens het schooljaar, op Luke en Jocelyn Garroway na die aan de poort van het landgoed in de boerderij wonen. Huisdieren Elk huisdier wat een leerling wil meenemen moet minimaal 8 uur per dag zonder problemen alleen in de dorm kunnen verblijven en mag niet meer dan 5 kilo wegen. Er is een voorkeur voor dieren die makkelijk in een kooi gehouden kunnen worden en die niet te veel herrie maken, vooral niet 's nachts.

---

ROLES Schadowhunter Werewolf Vampire Warlock Fair Folk Jongens 6 • Carlos DeCruz • Senior • Handsome Freak • Beshte • Timothy Granaderos • 1.1 • Caiden Elias Wright • Senior • Try-Hard • Fika • Brenton Thwaites • 1.1 • Noel Sébastian Debroux • Senior • Reputatie • Venustic • Timothée Chalamet • 1.1 • Omar Santiago De La Fuente • Junior • Big Bad Pup • Hargreeves • Maverick McConnell • 1.2 • Naam • Jaar • Reputatie • Username • Faceclaim • Pagina • Darcy Kaine • Junior • Reputatie • Hanson • Samuel Larsen • 1.1 • Leslie • Senior • Harmless Sweetheart • KIaus • Finlay MacMillan • 1.1 Meisjes 5 • Rin Matsumoto • Senior • Warrior Doll • Hanson • Kina Shen • 1.1 • Naam • Jaar • Reputatie • Username • Faceclaim • Pagina • Kira Quinn Stevens • Junior • British Bookworm • Fika • Emily Rudd • 1.1 • Kiara Gwenneth Turner • Jaar • Reputatie • Venustic • Faceclaim • 1.3 • Dominique Odette Thibault • Junior • Abysmal French Girl • KIaus • Danna Paola • 1.1 • Naam • Jaar • Reputatie • Username • Faceclaim • Pagina

---

RULES • De huisregels van Quizlet gelden hier • Alleen KIaus openen nieuwe topics • Afwezigheid langer dan drie dagen graag even melden • Houd de geslachten en bloedlijnen gelijk • Geen special snowflakes of Mary Sues • Wees origineel • 300 woorden per post • 16+ n aanstootgevend mag, maar bovenaan de post duidelijk aangeven en onder een spoiler plaatsen • Heb je vragen? Stel ze gerust!

---

---

Start

---

---

Bowties were never Cooler

Mt

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

MT

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

MT

---

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

---

---

Een kleine zucht rolde over Noel zijn lippen terwijl hij het stukje draad wat hij net uit zijn trui had getrokken om zijn vinger heen wond. Hij was neer gestreken op de trap in de hal van de Academy. Noel was redelijk aan de vroege kant geweest en had zich alweer gesetteld had voor het jaar, nu was hij terug gelopen naar de hal om te kijken hoe zijn mede studenten één voor één naar binnen wandelde. De shadowhunters die binnen kwamen kende Noel meestal al, maar er waren dit jaar ook genoeg nieuwe gezichten. Downworlders die vaak een beetje verloren om zich heen keken niet wetend waar ze nu beland waren. Tijdens de zomervakantie hadden Noel zijn ouders het vaak genoeg aan tafel over deze gebeurtenis gehad. Hoe het zou zijn en natuurlijk wat ze er zelf van vonden. Noel zijn eigen ouders waren het er niet bepaald mee eens dat het Downworlder complex bij dat van de Shadowhunters kwam te staan. Het idee dat de downworlders zich zo in de buurt van hun zoon zouden bevinden stond hen niet aan. Noel zelf zou er niet direct een probleem van maken, maar zijn ouders keken daar duidelijk heel anders op. Hij had avonden lang moeten luisteren naar de twee volwassenen die hun zorgen uitspraken terwijl Noel hen samen met zijn oudere zus Genèvieve hun ouders probeerde te overtuigen dat het helemaal geen probleem zou zijn.
Inmiddels was Noel een beetje weggedroomd, zijn gedachten voornamelijk bij afgelopen zomer. Afgezien van de preken van zijn ouders, had Noel een goede zomer gehad. Hij was altijd blij wanneer hij weer terug naar huis toe kon gaan. Noel voelde zich enorm op zijn plaats op de academy, maar hij zou zich waarschijnlijk nergens zo thuis kunnen voelen als in Parijs. Niet alleen het instituut voelde zo bekend voor Noel aan ook de Franse straten voelden enorm comfortabel. Noel had niet eens echt iets bijzonders gedaan, maar hij kon gewoon genieten van de kleine dingen. Ontbijten in één van zijn favoriete cafeetjes, wandelen aan de Seine of toeristen belachelijk maken met Genèvieve, het was alsof er altijd wel wat te doen was in Parijs.
Doordat Noel zo weggedroomd was had hij pas later door dat iemand in zijn licht stond. Noel keek langzaam op naar de jongedame die voor hem stond. 'Bonjour,' sprak Noel, nog een beetje in de Franse sferen van afgelopen zomer. Al snel bedacht Noel zich dat het meisje voor hem hier waarschijnlijk niet stond om met hem te keuvelen. Noel bedacht zich dat ze natuurlijk de trap op moest, de trap die hij momenteel lichtelijk aan het blokkeren was. Snel kwam Noel omhoog van zijn plek. 'Sorry, je moet er natuurlijk langs.' zei hij terwijl hij een handgebaar naar de trap maakte. 'Ga je gang, of misschien meer ga je trap.' Humor was duidelijk Noel zijn beste eigenschap.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

MT

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

OMAR SANTIAGO DE LA FUENTE

Iets nerveus beet ik op mijn korte duimnagel terwijl ik voor de grote ingang van de academy stond. Ik had nooit gedacht dat ik me ooit klein kon voelen, ik woonde in Mexico City for christ sake en toch... Ik had wat afstand genomen van de menigte mensen of 'wezens' die de schoolpoort binnenliepen. Vroeger zou ik me gewoon omdraaien en mezelf bezighouden met alles wat niet met school te maken had, maar dat kon ik nu niet maken. Daarbij kon ik ook nergens heen gaan...
Ik zuchtte even en liet mijn hand nu rusten op de vuilwitte sportzak waar al mijn spullen inzaten. Te zien aan de zak bevatte ik niet zo veel spullen als sommige andere hier. Ik nam de strap van mijn zak beet en zette dan toch vaart richting de school. Het was best spannend, een heel nieuw iets waar ik mee moest leren leven. Een koude rilling gleed over mijn armen heen, het was hier verdomd koud zeg... Ik zag overal mensen, rook verschillende geuren en herkende geen enkel gezicht. Het verwarde mij enorm en haf me dat tikkeltje meer stress dat ik niet echt nodig had.
Hierdoor vluchtte ik gauw naar binnen waar ik uit kwam op een grote hall met een enorme set trappen... Veel mensen waren er hier niet dus besloot ik de trappen omhoog te nemen in de hoop toch jusit te zitten. Het waren verdomd veel trappen en ondanks mijn goede conditie had ik na twee verdiepingen er toch ook schoon genoeg van, veel hielp het dan ook niet dan mijn sportzak het begaf en de trap scheurde, waardoor mijn spullen een hele verdieping naar beneden dtuimelde ."Godverd..." gromde ik waarna ik kwaad de trap afstormde. Mijn zak was voor de voeten van een blondine gerold, waardoor ik de schaamte al voelde opkolken. "Sorry." momeplde ik tegen de dame zonder haar echt aan te kijken . Ik hurkte me neem om de zak op te rapen, tot het door me door drong dat deze dame niet rook, of niet levend leek, ik keek dan ook fronsend op en voelde een naar gevoel in mijn maag. "Jij bent geen weerwolf." kwam er iets neidig over mijn lippen, waarna ik mijn zak nam en omhoog kwam.

[ bericht aangepast op 7 nov 2019 - 15:04 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

"Well hello beastie," sprak hij fluisterend tegen het bijzondere wezen. Hij wist niet precies wat het diertje wezen mocht, maar Darcy deed zijn best een respectvolle afstand in te schatten en te houden. Gefascineerd bekeek hij de vleugels, haast lederachtig van textuur. Zijn vacht leek in dit licht een bepaalde gouden gloed te hebben en zijn ogen verrieden een wijsheid en bewustzijn waar Darcy tot zijn ongenoegen enkel het raden naar had. Vanuit zijn ooghoek zal de Warlock een bleke snavel verschijnen, en kwam zijn eigen reactie net te laat om onheil te voorkomen. Ook de gevleugelde vreemdeling had het stuk fruit in Poe's bek opgemerkt, een smaakvolle snack die in geen geval aan de vogel toebehoorde. Darcy mocht zijn trouwe idioot dan wel kennen, en weten dat hij het lekkernij terug had willen bezorgen aan het gevlederde mysterie, hij verwachte niet dat die laatste dat ook zou doen. Een schril geluid, dat klonk ergens tussen een schreeuw en een huilende baby, vulde de ruimte en al snel kwam de net zo rustige haarbal als een furie in actie. Handelend puur op reflex greep Darcy de witte raaf vast, en trok hem bij de aanvaller vandaan. Het beestje bleek echter sneller dan hij leek, waardoor hij alsnog enkele staartveren van Poe te pakken kreeg. Beschermend klemde de Warlock zijn Familiar tegen zich aan, het dier verbergend tussen zijn armen, half met zijn rug naar het gevleugelde aapje gedraaid. Luid krijsend uitte de raaf zijn ongenoegen. "Het is oké, dommerik," suste Darcy de vogel. "Wat had je nu in godsnaam verwacht. Jij laat je toch ook zomaar je eten niet onder de neus vandaan stelen?" Opnieuw kwam er een hels protest. "Ja ik weet het, ik weet dat je wilde helpen," ging Darcy verder, alsof het beest hem begreep en andersom net hetzelfde. In zijn bekommernis om Poe waren de muisstille voetstappen achter hem hem echter niet ontgaan. Hij wachtte even, maar sprak dan toch zijn bezorgdheid uit. "Is hij -" Zijn eigen huisdier vond het nodig hem met veel kabaal te onderbreken. "Excuseer! Mag ik even?!" gaf hij de vogel een standje. Deze sloot zijn ogen en nestelde zich dieper in Darcy's armen. "Dank je!" Hij keek over zijn schouder en kreeg een jongeman te zien die hij vrijwel onmiddellijk als niet-mens wilde bestempelen, al wist hij niet exact wat hem die indruk gaf. "Is hij in orde?" vroeg de Warlock nogmaals, blikkend naar de defender of fruits.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Ik liep met voorzichtige pasjes over het terrein. Dit was mijn eerste keer zo ver weg van huis. Ik sprak de taal maar heel matig, en voelde me in dit vlakke landschap enorm ongemakkelijk. Het was hier ook nog eens heel druk. Ongeveer zo druk als thuis in het skiseizoen, maar dan en stuk warmer. Ik plukte wat rusteloos aan de zoom van mijn jurkje. Ik zag overal mensen lopen van ongeveer mijn leeftijd en wat jonger. Sommigen zaten al onder de zwarte tekens die veel leken op tattoos, anderen hadden puntige oren, hoorns, een staart, of een ongewone huidskleur, en weer anderen zagen er heel normaal uit. Ik trok een koffer met mijn kleding meet me mee en had nog een rugzak met wat persoonlijke spulletjes, net als vele anderen. Ik liep maar naar de ingang, net als de rest, maar bleef wel weg uit de grootste drukte. Daar kon ik echt niet goed tegen. In de hal viel ik stil. Het was enorm, prachtig, luxe, onwerkelijk. Ik wist echt niet wat ik ermee aan moest en begon me nog minder thuis te voelen. Ik kreeg nu al heimwee en ik was maar amper weg. Plots, met een woordje, dat toch een heel stuk wegzakte. Ik draaide mijn hoofd meteen naar waar de bekende begroeting vandaan kwam. Er zat een jongen met lieve ogen op de trap, die mijn mondhoeken iets omhoog liet krullen. Nog voor ik iets terug kon zeggen sprong hij op en ging verder in het Engels, in een tempo wat ik niet kon volgen. "Kan je dat alsjeblieft herhalen? Mijn Engels is niet zo goed." Ik haalde een hand door mijn lange haren en deed een stapje naar hem toe. Intussen bekeek ik hem eens goed. Hij had ook van die intrigerende tattoos op zijn lichaam staan. Verder was hij een knappe jongen, al zag hij er toch een beetje somber uit in zijn donkere kleding. "Mijn naam is Dominique, uit Alpes-de-Haute-Provence. Aangenaam." Ik stak mijn vrije hand naar hem uit. Het was fijn om iemand uit Frankrijk, of in elk geval een Franstalig land, te spreken. Misschien wist hij iemand die me kon helpen met het Engels. Als iedereen hier namelijk zo snel sprak, ging het nog lastig worden. Ik deed mijn best mijn ogen kalm te houden en niet breed te lachen, om hem hopelijk niet te veel te laten schrikken. Zwart tandvlees en letterlijke vlammende ogen schrokken mensen nog wel eens af. Heel veel controle had ik er niet over, maar hopelijk genoeg om deze nog onbekende vriendelijke jongen niet meteen weg te jagen. "Ik ben vrij nieuw met dit..." Ik bewoog even met mijn armen om de hele situatie aan te duiden. "Kan jij me meer vertellen?" Hij leek hier wel op zijn gemak, en het was toch wel fijner informatie te krijgen in mijn eigen taal, dan in het Engels. Daarbij was elk beetje informatie nu meer dan ik al wist, dus zelfs al wist hij amper iets, dan was dat al veel meer dan dat ik wist.

---

Mijn ouders hadden gedacht dat met de onrust die nog gaande was in de Unseelie Court dat het beter was dat ik naar school ging. Velen zouden dat ook zo ervaren, maar mijn eerste momenten hier waren verre van rustig. Emery en ik waren echt net aangekomen bij de school, en hij had nog niet eens z'n pre-slaap snack op, toen er plots een witte gevederde rat op hem af vloog en zijn peer probeerde de stelen. Ik deed er dan ook niets aan toen Emery zijn eten terug ging halen. Het was de natuur en dat beest moest weten waar hij stond in relatie tot die van mij. Ik keek met een klein glimlachje toe naar het schouwspel, terwijl ik rustig naar het 'baasje' van de fruitdief liep. Emery's gekrijs baarde me weinig zorgen, het waren niet veel meer dan strijdkreten. Na even kwam hij weer terug met de peer en een aantal witte veren. Ik stak de veren achter mijn oor en hij ging weer rustig verder met eten, terwijl ik luisterde naar het gebabbel van de jongen tegen de mottige vogel, die nu wat veren miste. Ik keek nog even naar mijn gevleugelde vriendje toen de jongen vroeg of alles goed met hem ging. Er leek niets met hem aan de hand te zijn. Anders hadden de jongen en de vogel een veel groter probleem gehad dan wat uitgetrokken veren. "Je moet hem echt manieren leren. Emery is niet zo vergevingsgezind als het op bepaalde dingen aankomt." zei ik, voor ik kort over het kopje van het diertje aaide. Hij hoefde niet alle details te kennen, dat maakte het leven alleen maar voorspelbaar en saai. Ik keek naar de witte vogel, die nog altijd vrij ontgoocheld en ontevreden in de jongen z'n armen zat, terwijl Emery het laatste stukje van de peer smakelijk soldaat maakte. "Klaar voor de eerste dag?" Ik was wel benieuwd naar hoe anderen er tegenover stonden. Ik wist nog niet zo goed wat ik ervan moest maken. Shadowhunters vertrouwde ik sowieso nog niet helemaal, zelfs al leek de koning zeker van zijn zaak. Ik zou hem niet snel verraden, maar was het echt wel slim om hier samen te zitten met wezens die ons als tweederangs zagen, terwijl wij al eons langer bestonden dan zij. Ik keek wel. Ik kon altijd nog snel terug naar de Court, mocht het nodig zijn. Ik was wel trouw, maar zelfbehoud was toch zeker wel een overkoepelende eigenschap van de Fair Folk. Altijd. Achja, eerst maar eens kijken hoe alles liep. Ik moest mezelf altijd vertellen dat ik alle tijd had, net als nu, want ik had het geduld nog niet helemaal onder controle, maar dat kwam vast met de leeftijd.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Darcy had een lectuur kunnen afsteken, dat de jongeman niet zo hard op z'n teentjes getrapt moest zijn omdat het in de eerste plaats geheel onterecht was; dat Poe enkel het gevallen stuk fruit had willen terug bezorgen. Blijkbaar had het dier zijn streken echter van niet ver mee, en de Warlock besloot dat het het hem niet waard was hierover in discussie te gaan. In plaats daarvan deed hij alsof hij de opmerking simpelweg niet gehoord had, en pikte het gesprek op bij de vraag die de vreemdeling gesteld had, nadat hij zich omgedraaid had en nu richting de jongeman stond. "Ik laat het maar gewoon op me afkomen," antwoordde hij. Veel anders kon hij niet. Echt benieuwd of zenuwachtig was hij niet, maar het was ook weer niet zo dat hij tegen zijn zin hierheen gekomen was. Hij zou wel zien wat het was en of het hem al dan niet beviel. "Ik heb geloof ik je naam niet meegekregen," ging hij vervolgens verder terwijl hij de vogel op zijn schouder zette en zijn handen in de zakken stopte. "Mijn naam is Darcy." Hij was altijd voorzichtig met hoe hij zijn voorstelling formuleerde. Hij was tevreden met zijn naam; het was tien keren beter dan hij Jack of Brad geheten had. Het zou jammer zijn mocht hij deze kwijtspelen door een domme fout. "Deze domoor heet Poe," voegde hij er aan toe, terwijl hij met zijn gezicht een knikje naar de vogel maakte, die inmiddels weer gekalmeerd was. Hij liet zijn blik nogmaals over de jongeman voor hem heen glijden, terwijl hij probeerde te gissen naar zijn afkomst. Wanneer dat niet lukte besloot hij beroep te doen op een truukje dat hij van een Warlock in London geleerd had. Het was vergelijkbaar met een echo-signaal, dat weerkaatste op magie. De frequentie waarop Shadowhunters en Warlocks vibreerden wist hij inmiddels zeer goed te herkennen. Ook Weerwolven was hij wel eens gepasseerd, maar deze keer voelde het niet bekend aan. Geïntrigeerd staarde hij de jongen aan, terwijl hij het proces van eliminatie doorliep. Afgaand op welke volken uitgenodigd waren op de school, bleef enkel nog de keus tussen Vampier of Fae over. Een klein lachje kroop op zijn lippen toen het kwartje viel. Darcy deed zijn uiterste best zijn nieuwsgierigheid te bedwingen en de jongeman de kans te geven zichzelf voor te stellen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Een lichte zucht rolde over Kiara haar lippen terwijl ze zich uit haar bed liet glijden. Haar nieuwe klasgenoten zouden nu ongeveer aan moeten komen op de academie, terwijl Kiara vannacht al aan was gekomen. Stiekem was Kiara nog altijd lichtelijk jaloers, zij was hier in het donker aangekomen, terwijl de rest nu door het daglicht naar binnen liep. Waarschijnlijk zouden ze zich amper realiseren wat voor voorrecht ze hiermee hadden, Kiara miste het gevoel van de warme zonnestralen op haar gezicht.
Hoewel Kiara niet tegelijk met haar medeleerlingen aan kon komen was ze toch wel benieuwd met wie ze de academie zou delen komend jaar. Kiara zelf wist dan ook totaal niet hoe ze er tegen aan moest kijken. Snel haalde Kiara een borstel door haar blonde haren een deed ze een beetje mascara op haar wimpers om er enigszins acceptabel uit te zien als ze haar nieuwe klasgenoten zou treffen. Als die al naar binnen waren gelopen dan.
Vanaf de eerste verdieping wou Kiara eigenlijk naar beneden toelopen, maar voordat ze aanstalten kon maken die kant op te lopen rolde er ineens een tas gevolgd door een stapel kleding de van de trap van boven af. Kiara keek op en zag een gespierde jongen al de tas al achterna lopen. Een kleine glimlach sierde Kiara haar lippen. "Sorry." hoorde Kiara hem zeggen waarna de jongen zelf naar de grond dook om zijn spullen te verzamelen. "Jij bent geen weerwolf." zei de jongen voordat hij omhoog kwam en Kiara voor het eerst aan keek.
'Ook leuk om jou te ontmoeten,' zei Kiara sarcastsich, niet helemaal tevreden met de eerste zin die de jongen tegen haar had uitgesproken. 'Maar inderdaad scherp,' mompelde Kiara waarna de geur van de jongen tegenover haar haar binnendrong. Natte hond, Kiara vond alle weerwolven altijd naar natte hond ruiken, ze snapte niet hoe ze het voor elkaar kregen. Je zou zeggen dat het met een beetje deo toch wel tegen te werken was, maar de geur wist altijd door te dringen. 'En jij overduidelijk wel.' zei ze waarna ze hem even fronsend aankeek.
'Kiara Turner,' zei Kiara uiteindelijk om een beetje beleefd te blijven, waarna ze haar hand naar de weerwolf uitstak.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

Langzaam kwam Noel omhoog van de trap waar hij zichzelf eerder op had geplaatst, deels zodat de jongedame tegenover hem eventueel kon passeren, maar ook zodat hij haar beter kon bekijken. "Kan je dat alsjeblieft herhalen? Mijn Engels is niet zo goed." zei de jongedame in perfect Frans, Noel trok zijn wenkbrauw verrast op, maar liet een een kleine glimlach zien toen hij zijn taal hoorde. 'Dan heb je geluk, mijn Frans is ook beter dan mij Engels. zei Noel waarna hij naar de brunette knipoogde. In zijn eigen geval kon hij ook redelijk perfect Engels praten, sinds dat toch wel de voertaal was op het instituut van Parijs, maar met zijn ouders sprak hij altijd Frans.
"Mijn naam is Dominique, uit Alpes-de-Haute-Provence. Aangenaam." zei de jongedame terwijl ze haar hand naar Noel uitstak. Noel nam hem aan en duwde een lichte kus op Dominique haar hand. 'Ik ben Noel, van het instituut van Parijs.' zei Noel, waarna hij de jongedame even aan keek, pas nu zag hij haar ogen die vuur leken te geven, pas nu realiseerde Noel zich ook wat Dominique was. Het was alsof hij er even niet over na had gedacht dat er ook andere mensen dan schaduwjager hier waren. Dominique was een warlock.
Ik ben vrij nieuw met dit zei Dominique vervolgens, terwijl ze haar hand een beetje om zich heen zwaaide om de academie aan te geven. Kan jij me meer vertellen? Voegde de jongedame aan haar woorden toe. Noel knikte kort en keek daarna om zich heen de hal door. 'Hmm' mompelde hij terwijl hij zijn armen over elkaar heen sloeg. 'Ik weet niet wat ik je moet zeggen, ik wil je als eerst verwelkomen hier, maar wat wil je weten?

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Het was heel fijn dat hij echt goed Frans sprak. Ik voelde me meteen wat meer thuis en mijn zenuwen begonnen iets te zakken. Zo had ik hopelijk ook iemand die me kon helpen als ik hier ergens vastliep, wat zeker met het Engels wel zou gebeuren. Ik stelde mezelf voor en stak mijn hand uit. Ik was dan ook verbaasd dat hij mijn hand pakte en er galant een kusje op drukte. Ik bloosde licht, puur uit verbazing, maar ook dat ik nog maar amper dit soort contact met jongens had gehad, zeker onbekende jongens. Hij zei dat hij uit een Institute in Parijs kwam. Ik wist dat die daar was, ik had het gezien tijdens mijn schoolreisje naar Parijs. Ik had zelfs ervan bezoek gehad, omdat ik zorgde voor onbekende activiteiten in de Leylines. Ze waren best heel intimiderend geweest en ik was blij dat ze niet zo ver zuidelijk kwamen als de Alpen, en degenen van Genève en Turijn niet over de grenzen gingen. Ik werd thuis wel met rust gelaten, behalve door af en toe de High Warlock van Turijn. Ik ging het daar nu maar niet over hebben. Ik wilde hem niet een naar gevoel geven, of hem het gevoel geven dat ik al een oordeel over hem klaar had. Hij leek tot nu toe namelijk heel aardig en goed opgevoed. Ik vroeg hem dus maar gewoon om wat meer informatie, vooral omdat ik niet wist hoe de sociale regels hier lagen. Sowieso in dit land, maar zeker ook bij de Shadowhunters. Hij knikte en keek even rond, maar al snel sloot hij zijn houding. Zijn woorden waren niet heel hoopvol. "Alles eigenlijk, of in elk geval het belangrijkste. Ik heb geen idee hoe het hier allemaal werkt, of hoe de Shadow World werkt. Mijn vader heeft me dat allemaal nooit vertelt." Ik wist niet of het handig was om mijn vader te vermelden, maar ik zag hoe hij net even naar me had gekeken, dus hij had denk ik wel door wat ik was. "Of gewoon wat over jezelf, als je dat fijner vind." Ik haalde nog een keertje mijn schouders op en wikkelde een plukje haar om mijn vinger om mezelf een houding te geven. Om ons heen liepen allerlei andere leeftijdsgenootjes, maar op dit moment had ik meer interesse in de jongen voor me dan iets of iemand anders. Al voelde ik wel wat ogen op ons branden, en vooral op mij, maar daar was ik na 16 jaar ook wel aan gewend. Nu maar hopen dat hij in elk geval iets van antwoorden voor me had, of een gezellig gesprek, dat was ook al meer dan genoeg.

---

Bowties were never Cooler

---

Zijn antwoord op mijn vraag verbaasde me een klein beetje. Net genoeg om een wenkbrauw omhoog te krijgen. Meer eigenlijk niet. Dat hij niet reageerde op mijn eerdere opmerkingen vond ik niet heel prettig, maar dat zou ik moeten onthouden voor een andere keer. Ik moest niet meteen vijanden gaan maken hier. Hij maakte wel klassieke fout nummer 1. Je naam geven aan een Fay. Nu was hij mogelijk slim genoeg om zijn achternaam niet te vermelden, maar dit zei me toch dat hij misschien makkelijker te bespelen was dan dat hij zelf dacht of wilde laten lijken. "Zeg maar Leslie." Fair Folk gebruikten hun echte namen nooit. Dat gaf macht over je, en die macht moest je heel voorzichtig mee omspringen, want dat kon je ondergang betekenen. Zijn vogel heette blijkbaar Poe. Grappig, naar de schrijver van the Raven. Poëzie was een van de weinige goede dingen de van de mundanes vandaan was gekomen. Daar moest ik heel eerlijk in zijn. "Zijn naam is Em." Ik haalde een hand door mijn krullen en voelde Emery naar mijn rug kruipen om daar vast te gaan dutten. Hij sliep normaal ook rond dit tijdstip, alleen met het reizen kon dat niet. Ik voelde plots een soort golf over me heen stromen. Een keer eerder had ik het gehad, bij een warlock die wilde zien of ik een normaal kind was of niet. Het voelde niet fijn, maar ik wist ook dat Fair Folk magie niet op te pikken was door andere soorten, omdat het veel ouder was dan welke magie dan ook, zowel hemels als demonisch. Toch vond ik het nooit fijn als anderen hun magie op mij probeerden te gebruiken. Zeker niet voor dingen die ze gewoon konden vragen. Of ze een gewoon rechtlijnig antwoord kregen was een tweede, maar dat kreeg je altijd met Fair Folk. De jongen moest dus wel een Warlock zijn, gezien die meestal de meeste magie bezaten, in de zon kwamen, en ook het meest afhankelijk waren van magie. Dat had ik in elk geval wel door na alle verhalen die ik had gehoord over de jaren. Je zou toch denken dat het volk wat zich prees op haar wijsheid, andere magische volkeren kon herkennen. Het was met mijn outfit en puntoren toch niet zo lastig raden. Het was niet of ik het verstopte. "Zullen we zo naar binnen gaan? We willen niet te laat komen." Ik grijnsde en beetje en keek van de baas naar de vogel, die nu wel weer rustig was, zeker nu Emery uit beeld was. Het was ook wel echt een dom ding. Ik respecteerde de hele natuur, maar ik snapte soms echt niet hoe vogels ooit de evolutie hadden weten doorstaan. De meesten waren gewoon zo oliedom. Ik gooide het op het kunnen vliegen. Toch had ik een beetje met het ding te doen. Hij was al oliedom en dan ook nog een albino. Het minste wat ik kon doen was hem zijn veren teruggeven, die nu achter mijn oor staken. Ik bracht een hand richting de vogel en maakte een simpel gebaar. Het duurde even, maar er verschenen toch al kleine nieuwe veertjes waar Em ze uit had getrokken. "Geef het even, maar voor de nacht valt is hij weer de oude." zei ik tegen de jongen. Later kon ik dit altijd gebruiken als reden voor een gunst van hem, maar voor nu was het vooral handig om te zorgen dat ik bij iedereen in het goede boekje bleef staan. Dat was namelijk altijd de meest gunstige uitgangspositie voor alles in het leven.

---

Bowties were never Cooler

---

---

De jonge Warlock luisterde aandachtig naar wat Leslie, zoals hij zichzelf had genoemd, vertelde. "Em," herhaalde hij met een glimlach, toen hij de naam van het vliegende raadsel te weten kwam. Het was een goede naam; kort, maar krachtig. "Zullen we zo naar binnen gaan? We willen niet te laat komen." "Klinkt als een plan," beaamde Darcy vriendelijk, in de hoop zijn woorden goed gekozen te hebben. Hij wilde niet achterdochtig wezen, maar hij had genoeg verhalen gehoord om elk laatste beetje zelfpreservatie dat hem aangeleerd was te gebruiken. Het laatste dat hij wilde was in de schuld van een Faerie te komen staan. Gefascineerd keek hij toe hoe Leslie een hand naar Poe toe bracht. Hij besefte dat als de jongen zijn vogel kwaad had willen doen, hij dit al lang gedaan had, en bracht dan ook zijn schouder wat dichter. Hoewel zijn gezicht het niet zou verraden spraken zijn ogen boekdelen; hoe fantastisch hij het vond om kleine donsjes te zien verschijnen op de plaats waar Emery Poe er een paar afhandig had gemaakt. "Geef het even, maar voor de nacht valt is hij weer de oude." "Ik apprecieer je goedhartig gebaar," deelde Darcy zijn dankbaarheid, waarbij hij er in het bijzonder op lette niet letterlijk 'bedankt' of 'dankjewel' te zeggen. "Het wordt niet vergeten." Ook hierbij liet hij ruimte voor speling, waardoor Leslie niet wist wie zijn hulp precies zou onthouden. Misschien sloeg het op Darcy, misschien sloeg het op Poe, of Emery of wellicht op Leslie zelf. De Warlock stond er namelijk niet om te springen zichzelf in de schuld te schrijven bij een Faerie. "Naar welke vakken kijk jij het meeste uit?" vroeg Darcy dan, om het gesprek op andere voet te brengen. Hij vroeg zich in stilte af waarom Fae überhaupt les zouden moeten volgen. Als hij zich zijn Lore goed herinnerde dan behoorden zij tot de meest omniscient wezens op de planeet, misschien wel in het heelal. Wat zou Leslie hier kunnen leren, van leraren die hoogstwaarschijnlijk slechts een derde van zijn leeftijd waren. Hij hield zijn bedenkingen echter wijselijk voor zich.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

OMAR SANTIAGO DE LA FUENTE

'Ook leuk om jou te ontmoeten,' kwam er sarcastisch over de lippen van het meisje. Oké akkoord, niet meteen de vriendelijkste ontmoeting, maar ik was wel een flapuit op dit vlak. Ik propte al mijn spullen in de kapotte tas en liet deze naast mijn voeten liggen zodat ik rechtop kon komen, om het meisje eens aankijken. 'Maar inderdaad scherp,' Mompelde ze vervolgens. Het was vrij subtiel, maar ik merkte dat ze me ook even in zich opnam, waardoor ik mijn armen even over elkaar heen sloeg en haar gezicht in me opnam. Op zich leek er niets abnormaals te bespeuren aan haar, maar de lichte arrogantie die ik in mezelf voelde opborrelen, verraadde ergens dat ze een vampier was. 'En jij overduidelijk wel.' zei ze fronsend, waardoor ik mijn wenkbrauw optrok. Wat moest dat nou betekenen?
'Kiara Turner,' Ze stelde zich voor, waardoor ik de dame nog niet helemaal af schreef, en loste dan ook mijn gesloten houding om haar de hand te schudden. Deze was echter koud, en vreemd, waardoor ik me wat ongemakkelijk voelde. "Omar De La Fuente," stelde ik mezelf dan ook voor en liet haar hand weer los. "Weerwolf inderdaad, uit Mexico." vervolgde ik om een soort samenvattingetje te maken voor haar. "Zijn de slaapvertrekken in dit gebouw trouwens? " vroeg ik haar dan maar vervolgens. Ik was nu wel war gegeneerd dat mijn ouwe tas het hier begeven had en tot de kop nog toe mijn spullen blootgesteld had. Maar ik vond het genantste van al dat dit echt ook alles was dat ik had. Ik keek weer kort naar Kiara. "Hoe is het om vampier te zijn? Je bent een vampier toch?" kwam er dan toch uit nieuwsgierigheid over mijn lippen, zonder er echt goed over na te denken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH