• Highschool killings

    Zondag 10 februari

    Beste ouders,

    We brengen u met pijn in ons hart op de hoogte van het overlijden van de 16-jarige Senna Faulkner. De leerkrachten en het personeel staan klaar om de leerlingen maandagochtend tijdens de eerste lesuren te ontvangen en te begeleiden bij het verwerken van deze verschrikkelijke gebeurtenis. Alle activiteiten worden momenteel opgeschort tot en met woensdag. Als u nog verdere vragen heeft, nodigen wij u graag uit voor het infomoment in de grote sporthal, maandag 20.00u.

    J.P. Price
    Directeur Oakton Highschool





    INFO

    Oakton
    -      California, dicht bij Riverside
    -      klein stadje met zo’n 3000 inwoners, 2 lagere scholen, 2 middle-schools & 1 highschool.
    -      een meer: populaire zomerbesteding
    -      naast het meer: een klein bos, met aan de rand een krottig huis (Higgins’ house) met een plaatselijke spooklegende. In het bos zijn kampeermogelijkheden. Er is ook een plek voor een groot kampvuur (Campfire pit)
    -      populaire plaatsen: Suzie’s Diner, Campfire Pit, ...

    Oakton high
    STUDENTEN
    De school heeft zo'n 1200 leerlingen, uit Oakton en omstreken.
    -      Freshman: ca. 15 jaar (3de middelbaar)
    -      Sophomore: ca. 16 jaar (4de middelbaar)
    -      Junior: ca. 17 jaar (5de middelbaar)
    -      Senior: ca. 18 jaar (6de middelbaar)

    CAMPUS
    De school bestaat uit vijf gebouwen:
    -      2 lesgebouwen (1 voor de freshmen en sophomores, en 1 voor de juniors en seniors)
    -      een administratiegebouw
    -      een binnensporthal
    -      een zwembad.
    Daarnaast ligt er nog een footballfield met daarrond een renbaan en enkele tribunes.

    SPORT
    Oakton High staat ervoor bekend goede sporters voort te brengen. Ze staan vooral hoog als footballteam en op vlak van hardlopen en zwemmen.
    -      Football (m)
    -      Cheerleading (m&v)
    -      Zwemmen (m/v)
    -      Atletiek (m/v)
    -      Lacrosse (v)

    ANDERE
    Oakton high staat goed aangeschreven. Ze bieden een hoge kwaliteit qua lessen en inhouden, maar ook qua begeleiding. Ze zetten veel in op teamspirit en algemene ontwikkeling. Zo is er een erg actieve ouderraad. Ook de leerlingen zelf worden aangespoord om hoge resultaten te behalen en extra activiteiten aan te gaan.
    Er zijn dan ook enkele mogelijkheden:
    -      Leerlingenraad
    -      Feestcomité
    -      Sportcomité
    -      Wiskunde en wetenschappenclub
    -      Theater/dramaclub
    -      Kunstclub
    -      Debatclub
    -      Schaakclub
    -      Koor (zowel zang als instrumentaal)
    -      Lees/literatuurclub
    -      ...

    Senna Faulkner
    Senna was junior. Ze behoorde niet tot het bekende en populaire kliekje, maar stond wel bekend als een lief en open meisje, met toch een grote kenniskring. Ze deed lacrosse en zat in het koor.
    Senna werd voor het laatst gezien op zaterdagavond, rond 20u. Ze had net een kleine, vriendschappelijke lacrosse wedstrijd gehad in een naburig stadje. Ze was wat langer achtergebleven, wat ze heeft laten weten. Ze zou daarna nog iets laten weten om opgehaald te worden of de bus et nemen, maar dat is er niet meer van gekomen. Enkele uren later werd ze ernstig en bijna onherkenbaar toegetakeld teruggevonden in de bosjes naast de parking. Ze was toen al gestorven. De precieze omstandigheden en doodsoorzaak zijn nog niet vrijgegeven aan het publiek, wel dat ze een onnatuurlijke dood is gestorven.

    ROLLEN

    Welke?
    We spelen de leerlingen van Oakton High. De moordenaar van Senna speel ik zelf, maar voor de rest kan je kiezen wie of wat (: Broers, zussen, kennissen, totale onbekenden, maakt niet uit.

    Lijstje
    -      Naam
    -      Leeftijd
    -      Jaar
    -      Teams/clubs
    -      Status
    -      Uiterlijk
    -      Innerlijk
    -      Achtergrond (geschiedenis, familie, eventuele connectie met Senna)
    -      Extra
    -      Relaties

    Jongens ( 5 ) - Meisjes ( 5 )
          User - Naam - Leeftijd - Jaar - Status - Pagina
          Luftmensch - Ash Doe/Collins - 17 - Sr - Charming badboy - 3
          Remiinds - Naam - Leeftijd - Jaar - Status - Pagina
          Riccardio - Lyon Michelangelo Bianchi -17 - Jr - Status - 4
          xJess - Isaac Thorpe - 18 - Sr - Rich kid - 2
          Fika - Caleb Elias Rodriguez - 18 - Sr - Creatieveling - 4
          User - Naam - Leeftijd - Jaar - Status - Pagina
          Ricciardo - Estrelle Aminah Karim - 18 - Sr - Cheerleader - 1
          Ferdinand- Rosalina Parker-Fernandez - 17 - Sr - Status - Pagina
          xJess - Liz Anderson - 17 - Jr. - Status - 2
          VampireMichelle - Rose Catherine Adams - 17 - Jr - Bitch - 4
          Rionach - Tessa Mae Sandler - 18 - Sr. - Status - 4


    REGELS

    -      De huisregels van Q zijn uiteraard geldig
    -      Maximum 2 rollen
    -      Geen ruzie OOC
    -      OOC duidelijk aangeven
    -      Ik open de topics, tenzij anders gevraagd
    -      Veel plezier!!

    [ bericht aangepast op 1 mei 2019 - 22:07 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Begin


    -      Maandag 11 februari, 12.30u.
    Het is middagpauze voor de laatste twee jaren. De pauze duurt uitzonderlijk tot 14.00u. en de jongeren mogen daarbij buiten de school gaan als ze willen en toestemming hebben van hun ouders.
    -      In de voormiddag is er een algemeen moment geweest in één van de sporthallen ter nagedachtenis aan Senna. Er is wat uitleg gegeven over haar dood en begrafenis, daarna kregen de jongeren de tijd om hun ervaringen en emoties te uiten, ook naar elkaar toe. Er is daarna nog één uurtje les gegeven.
    -      Er zijn enkele schoolpsychologen beschikbaar, en er is een rouwhoekje in zowel de sporthal, als de refter.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Mine.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Ash Doe
    Senior - Hallways - with Liz

    Ash stond voor zijn locker en staarde naar de inhoud. Het was niet veel, op wat rommel na. Vooral losse papieren: notities (niet per se de zijne), werkblaadjes, kladpapier en enkele brieven die hij aan zijn ouders had moeten geven, maar ach, ze kregen toch een e-mail. Verder zag hij een halflege drinkbus en een banaan die hij er best eens uit kon halen.
          Hij pakte het stuk fruit vast en het viel meteen als een kwak uiteen. Het stonk, maar Ash kon er tegen en daarbij, hij had al erger geroken. Toch trok hij zijn neus op en keek naar zijn hand, die ook onder de smurrie hing. “Ew, gross,” mompelde hij.
          Hij pakte het hoopje zo goed mogelijk op, liep ermee naar de vuilnisbak om het te dumpen en glipte de jongenswc binnen om zijn handen te wassen. Toen hij weer naar buiten kwam, had hij een wc-rol mee gepikt om de restjes op te ruimen.
          Toen hij daarmee klaar was, sloot hij zijn locker en legde er zijn voorhoofd tegen. “Stom, stom, stom,” mompelde hij tegen zichzelf, met zijn ogen gesloten. Hij zuchtte, kwam weer overeind en draaide zich om, waar hij Liz zag staan.
          “Hey,” glimlachte hij, niet echt gemeend. Hij dacht even na, aan al die dingen die mensen zeiden en deden wanneer er iemand stierf, en vroeg toen: “Alles oké?” Hij was slim genoeg om te raden dat het antwoord een ‘nee’ zou zijn, maar hij hoopte dat zij ook kon inzien dat hij niet de beste persoon was om erover te praten. Daarbij had hij liever niet dat Rosa hen te veel samen zou zien, ook al had hij wel al verteld dat ze vrienden waren.

    [ bericht aangepast op 1 mei 2019 - 14:08 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Mt


    What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

    MT.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    MT


    Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

    Liz Anderson
    17 | junior | hallway | with Ash

          Hoewel de klap enorm was geweest, voelde Liz zich nu leeg van binnen. Het was moeilijk om Senna niet te zien en het zou nog veel moeilijker worden als ze hun eerste lacrosse training weer hadden zonder het meisje. De vorige dag had ze gerouwd samen met een paar meiden van het lacrosse team. Ze wilden niet alleen zijn maar hadden ook geen zin om iets uit te voeren - waardoor ze de tijd maar simpelweg samen door hadden gebracht, pratende over Senna en over onzin. Het klonk zo ontzettend stom en hoewel ze ergens wel dat schuldgevoel opmerkte, voelde ze zich als een robot die op de automatische piloot was gezet.
    Ze haatte het dat mensen huilden die Senna niet eens kenden. Ze zochten gewoon een reden om te janken en dat was ook de reden dat Liz die ochtend al een paar mensen af had gesnauwd. Waarom zou je janken om iemand die je niet kende?
    Halverwege de hal bleef ze staan en fronste ze. Wat ging ze ook al weer doen? Ze haalde haar hand door haar haren en schudde haar hoofd kort, gefrustreerd dat ze niet meer wist wat ze van plan was geweest.. Ze liet haar hand in haar jaszak glijden en zuchtte toen ze het pakje sigaretten voelde. Misschien was dat een goed idee.
          'Hey,' Alleen de stem zou haar niet uit haar gedachten gehaald hebben. Het was de aanblik van de jongen samen met het herkennen van zijn stem die ervoor zorgden dat ze op keek.
          'Alles oké?' Ze zuchtte zachtjes en schudde haar hoofd lichtjes. Natuurlijk was ze dat niet maar ze wist dat Ash het antwoord al wel zou hebben geweten - het was waarschijnlijk meer een beleefdheidsvraag. Het kon haar eigenlijk niet eens iets schelen wáárom hij het vroeg, ze was allang blij dat iemand tegen haar sprak die ze wel tot zekere hoogte tolereerde.
          ''Nee,'' zei ze uiteindelijk en haalde haar schouders op als teken dat ze er niet over hoefde te praten. ''ik kan wel wat afleiding gebruiken,'' Haar mondhoek trok automatisch iets omhoog in een wat uitdagende glimlach. Normaal zou de speelse twinkeling in haar ogen ook tevoorschijn komen maar die bleef voor nu achterwege. Ash zou de hint wel snappen en ze was ook niet van plan om er verdere uitleg over te geven midden in de gang, voor hij nog gesnapt zou worden.

    Ash Doe
    Senior - Hallways - with Liz

    "Nee," zei ze en Ash kreunde in zichzelf. Hij hoopte dat ze geen schouder zocht om op te huilen, want dan was hij weg. Zo goed bevriend waren ze volgens hem nu ook weer niet, en hij was gewoon echt niet goed met emoties en gevoelens. Hij had - uiteraard - geen problemen met Senna's dood, behalve dan dat het zo fucking dichtbij was. Don't shit where you eat, was zijn levenslange principe geweest, en nu had hij een grote hoop recht in z'n bord gelaten, bij wijze van spreken.
          "Ik kan wel wat afleiding gebruiken," zei Liz vervolgens, en Ash trok verbaasd zijn wenkbrauwen op. Hij antwoordde niet meteen, maar bestudeerde haar gezicht. Ze lachte wel, die ene waardoor hij de eerste keer de fout in ging, maar er was iets fundamenteel anders. Het klopte niet, niet heel haar gezicht deed mee. Hij wist niet goed wat hij er mee aan moest, maar besloot er gewoon in mee te gaan en grijnsde even uitdagend terug.
          "Oh? En wat had je in gedachten?" Hij keek even de gang rond, maar het was nog erg leeg. De meesten waren nog aan het praten geweest toen hij wegging. Hij was er zich echter wel van bewust dat daar elk moment verandering in kon komen. Hij stapte wat dichterbij Liz, keek even grijnzend op haar neer, en wenkte haar toen in de richting van een achterdeur, die ook wel de rookdeur werd genoemd. Officieel mochten ze er niet komen, maar sloten hadden voor Ash nooit geheimen gehad. Het was dan ook de plek waar hij en zijn vrienden eens een sigaretje opstaken. En omdat het een dubbele set deuren waren, kon hij ook nooit betrapt worden, wat hij ook deed.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Liz Anderson
    17 | junior | hallway | with Ash

          De verbazing was van zijn gezicht te lezen en zorgde ervoor dat ze wat breder begon te grijnzen. Misschien klonk het stom ja maar ze wist dondersgoed dat áls ze hier al nog meer over wilde praten, Ash daar niet de geschikte persoon voor was. Al vrij snel veranderde zijn gezicht echter in een uitdagende grijns.
          'Oh? En wat had je in gedachten?' Opnieuw haalde ze lichtjes haar schouders op, alsof ze het niet zo goed wist. Zacht beet ze op haar lip toen hij dichter naar haar toe kwam nadat hij kort een blik door de hal had geworpen. Schijnbaar waren er niet genoeg mensen voor hem om zich druk te maken hierover. Ze stond er überhaupt al van te kijken dat hij haar zo aansprak in de hal.
    Ze volgde kort zijn gebaar naar de deuren die officieel verboden waren. Alsof dat haar - hen - tegen hield. Ze volgde Ash richting de deuren en eenmaal buiten inhaleerde ze de frisse lucht. Dat deed haar beter dan die muffe lucht bij de bijeenkomst. Zwetende pubers in één zaal zetten, waar ze ook nog eens verdrietig en nerveus waren en daarmee alle zuurstof opvraten. Nee bedankt.
          ''Niet bang dat iemand ons betrapt?'' vroeg ze plagerig aan Ash terwijl ze zich op een muurtje hees en daar plaats nam. Ze richtte haar blik op Ash nu ze op ongeveer gelijke hoogte als hem was - in plaats van een stuk kleiner - en viste ondertussen haar pakje sigaretten uit haar jaszak. Ze viste er zelf eentje uit en stak het doosje vervolgens zijn kant op, als vraag of hij er ook eentje wilde. Ondertussen stak ze haar eigen sigaret alvast aan en blies ze de rook langzaam uit. Ze hadden immers tijd genoeg en als Liz hier echt van wilde kunnen genieten - dan had ze die sigaret eerst nodig.

    Ash Doe
    Senior - Hallways - with Liz

    ''Niet bang dat iemand ons betrapt?''
          Ash rolde met zijn ogen en wilde zijn middelvinger opsteken, maar Liz bood hem al een sigaret aan. Met een goedkeurende hum pakte hij er eentje aan, terwijl zijn andere hand zijn aansteker uit zijn kontzak viste. Eenmaal aangestoken, deed hij één oog dicht tegen de rook en leunde met zijn rug tegen de stalen deur. Er stonden enkele containers op het smalle koertje, die de perfecte schutting vormden.
          "Weet jij iets meer, eigenlijk?" vroeg hij, nogal nonchalant. Hij had al heel de voormiddag zijn best moeten doen dat alles hem wat raakte, dat was hij even beu. Daarbij, het was wel algemeen bekend dat hij hard kon reageren op drama's. Hij kon maar tot op een bepaald punt faken.
          Hij keek haar nieuwsgierig aan, wetende dat het lacrosseteam misschien wat meer had gehoord dan de rest van de school. Al wat zij wisten, was dat Senna vermoord was en dat ze voorzichtig moesten zijn. Altijd met twee, blablabla. Ash maakte zich weinig zorgen en de rest hoefde dat ook niet te doen, hij ging niet dezelfde fout opnieuw maken.
          Hij hoorde door de deur heen wat meer lawaai, doordat de gangen langzaam vol stroomden. Ash zette zijn voet ook even tegen de deur, al had hij best zin om wat dichter te gaan staan. Al had hij op dit moment natuurlijk nog niets te verbergen voor Rosa, en het zou best fijn zijn om daar niet over te hoeven liegen. Hij was nog moe van het weekend en zijn hoofd stond niet helemaal helder.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Liz Anderson
    17 | junior | hallway | with Ash

          De oogrol van zijn kant vond ze heerlijk. Ze vond het heerlijk om hem wat te stangen, het moest ook niet té makkelijk voor hem zijn, toch? Het viel haar tegen dat hij tegen de deur aanleunde en ze begon zich af te vragen of hij hier wel zin in had.. aan de andere kant, als hij geen zin had dan was hij vast niet op haar 'uitdaging' in gegaan.
          'Weet jij iets meer, eigenlijk?' Ze zuchtte diep en wendde haar blik af. Even staarde ze naar de sigaret in haar hand voor ze antwoord gaf. Ze had gehoopt dat Ash er helemaal niet over wilde praten maar schijnbaar won zijn nieuwsgierigheid het en daar was het dan. De vraag die iedereen wilde stellen maar niemand die het deed.
          ''Dat het gebeurd is vlak na onze wedstrijd en er weinig over was van haar,'' Dat betekende dat als Senna een willekeurig slachtoffer was geweest, de kans groot was dat iemand anders dat slachtoffer was geweest als diegene net wat trager was. Ze haalde eens diep adem alvorens ze nog een trekje nam van haar sigaret. Zodra ze de rook weer uit had geblazen, richtte ze zich tot Ash.
          ''Maar als ik erover wil praten zoek ik wel een psycholoog op. Kom,'' Ze wenkte hem en schoot haar peuk weg. Genoeg daarvan, ze wilde gewoon even aan iets anders denken.

    Ash Doe
    Senior - Rookdeur - with Liz

    Er kwam niet meteen antwoord en Ash tikte met zijn wijsvinger tegen de muur, terwijl de andere nog steeds zijn sigaret vasthield. Het was niet dat hij ongeduldig was, hij kon gewoon moeilijk zijn aandacht vasthouden. En hij was nu eenmaal altijd wel in beweging.
          "Dat het gebeurd is vlak na onze wedstrijd en er weinig over was van haar," antwoordde Liz uiteindelijk, waarna ze diep ademhaalde. Ash knikte voor de schijn. Ze had ook gewoon nee kunnen zeggen, maar dat hield hij maar voor zich.
          "Maar als ik erover wil praten zoek ik wel een psycholoog op. Kom." Ash keek haar aan en glimlachte ondeugend, maar kwam nog niet in beweging. Zijn sigaret was nog niet zo ver gevorderd als die van haar en hij wilde twee seconden nadenken. Hij wist - rationeel gezien - dat hij nu zou moeten twijfelen. Dat hij zich schuldig zou moeten voelen. Denken aan Rosa - wat hij op zich wel deed - en hoe dit haar pijn zou doen - wat hij dan weer niet deed. Hij gaf om haar, geloofde hij oprecht, meer dan om Liz. Misschien zou dat genoeg moeten zijn.
          Hij schoot zijn peuk uiteindelijk ook op de grond en duwde zich af. Enkele stappen later had hij zich tussen haar benen in gezet en legde hij zijn handen op haar heupen. "Psychologen zijn shit," mompelde hij, erg dicht bij haar gezicht. Zijn blik zakte naar haar lippen. "Dit is veel leuker."
    Aaagh, klootzak


    Mijn brein breint zoals het breint.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Tessa Mae Sandler

    ”I claim you to whatever end.”

    • Cheerleader • 18 • w/ Isaac & Estrelle •

    Met een ietwat bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht was Tessa buiten op een van de bankjes gaan zitten. Haar donkere kijkers gleden weinigzeggend over de leerlingen heen die voorbij kwamen, waarbij de verdrietige uitdrukking bij enkele van hen haar niet was ontgaan. De brunette zelf wist niet precies hoe ze zich moest voelen. Dat ze er van onder de indruk was, was één ding zeker. In shock, misschien een beetje. En ze had het zeker enorm te doen met de nabestaande, waarbij ze het vreselijk vond voor het jonge meisje zelf.
    Tessa kende haar niet persoonlijk, hooguit in het voorbijgaan had ze Senna eens gezien — of had ze per toeval achter haar gestaan tijdens het halen van wat eten in de kantine. Wellicht dat dát de reden was waarom er vooralsnog geen tranen hebben gevloeid na het horen van het schokkende nieuws over de dood van de jonge leerlinge. Het moet afschuwelijk zijn geweest als Tessa volledig af mocht gaan op wat ze hoorde, de manier waarop het meisje was toegetakeld, waardoor er ook nu weer een huivering door haar heen trok.
          ”Hey,” begroet de brunette Isaac, als ze deze haar kant op ziet komen. Haar donkere kijkers nemen ook hem heel even tot zich op alvorens ze haar blik op zijn gezicht laat hangen. Subtiel schoof ze iets op zodat hij eventueel langs haar kon zitten, mocht hij dat willen en schonk ze hem een flauwe glimlach. De sfeer die er in en rondom de school heersten was allesbehalve plezierig te noemen, waardoor Tessa nood had gehad aan een frisse neus voordat ze weer terug naar binnen ging. Met een zijdelingse blik keek ze naar Isaac en liet de vraag met een lichte twijfel over haar lippen heen rollen, wetende dat het er een was die iedereen elkaar nu stelde.
          ”Alles goed?”
    Bij het zien van een ander bekend gezicht, een stukje verder op, stak ze haar hand op en zwaaide kort naar Estrelle — die op haar beurt wat zoekende om haar heen leek te kijken alvorens ze hen tegemoet kwam.

    [ bericht aangepast op 2 mei 2019 - 21:08 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Isaac Thorpe
    18 | senior | outside| with Tessa & Estrelle

    Het was vreemd hoe snel de sfeer om was geslagen. Of, eigenlijk was het logisch maar Isaac kon er niet zo goed mee omgaan om eerlijk te zijn. Hij wist niet hoe snel hij zich uit de voeten moest maken en weg moest wezen uit die zaal. Hij had geen zin in nog meer huilende mensen. Als hij daar teveel in mee ging dan werd hij er zelf nog eens depressief van en daar zat hij niet op te wachten.
          Hij was dan ook opgelucht toen hij een bekende stem 'hey' hoorde zeggen en al helemaal toen het Tessa bleek te zijn. Dan had hij tenminste om met iemand de pauze (gedeeltelijk) door te brengen. Hij glimlachte naar haar toen ze opschoof en liet zich naast haar op het bankje vallen.
          'Alles goed?' Hij knikte terwijl hij kort naar Estrelle blikte, waar Tessa al naar had gezwaaid, maar richtte zich vervolgens op Tessa.
          ''Prima hoor, als ik zoiets kan en mag zeggen,'' Hij beet kort op zijn lip en bestudeerde haar.
          ''En jij? Hopelijk niet te erg geschrokken van dit alles?''

    ROBERT SAMUEL MCCAUGHLIN
    Wat een absurde dag was dit. De gehele dag ging erg snel voorbij, maar tegelijkertijd ook heel langzaam. Alles leek een beetje langs me heen te gaan. Ik kon er niet bij wat en hoe dit gebeurd kon zijn. Hoe kon Senna plots weg zijn uit mijn leven?
    Natuurlijk was ik al een langere tijd niet meer met haar en spraken we elkaar een stuk minder dan eerder. Bovendien waren de gesprekken die we hadden heel anders dan eerder, veel korter en veel ongemakkelijker.
    Wanneer ik aan Senna dacht, werd ik altijd blij van het mooie gezicht dat in mijn gedachten opkwam. Zonder haar had ik het eerste jaar waarschijnlijk echt niet zo goed overleefd, was ik niet zo goed gesettled als ik nu was. Ze had zoveel goeds voor me gedaan.
    Een warm zomeravondje kwam op in mijn hoofd. Senna en ik waren naar een plekje gegaan aan de rivier. Het was een plekje waar zij vroeger altijd heen ging met haar familie, maar dat ze nu aan mij wilde laten zien. Alhoewel het niet echt een strandje te noemen was, gingen we er languit liggen met zijn tweeën en doken we het water in. Senna's lange bruine benen en haar prachtige lach maakten mijn hoofd warm en snel daarop heel erg koud. Dat was nu niet meer. Al eerder niet meer, maar nu definitief niet meer.
    Ik schrok op van een harde klap. Ik keek om me een en merkte dat ik die klap zelf veroorzaakt had door mijn kluisje dicht te slaan.
    Wat doe ik hier? Ik vroeg het me af terwijl ik vanuit routine een paar boeken uit mijn tas haalde, in mijn kluisje stopte en andersom. Ik wilde wakker worden uit deze nare droom, naar Senna toe kunnen gaan en alles goed maken. Waarom had ik dat niet eerder gedaan?


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman