This is Gotham
If you don't bend, you get broken.
If you don't bend, you get broken.
●●● please behave ● minimum of 150 words ● no fights outside the RPG ● no perfect characters ● Q-rules ROLES TALK PLAY sombre © |
- thank you for existing -
[RPG 150] This is Gotham [ Speeltopic ] - Speeltopics
-
2 feb 2019 - 15:27
2 feb 2019 - 15:30
2 feb 2019 - 15:31
2 feb 2019 - 15:44
Michael BONES Davidson
How are you doing cupcake?
at the diner " picking up moneyEen dag vol met verplichtingen, wat had ik daar toch een schijthekel aan. Vier juli, de dag dat Amerika zogenaamd onafhankelijk werd, wat een volslagen nonsens. Deze staat, deze wereld, dit universum... het zal nooit onafhankelijk worden. Er zal altijd wel iemand zijn die de vinger in de pap heeft. Onafhankelijkheid is onzin. Op deze vrije dag moet ook ik weer geld ophalen bij één van de panden onder mijn naam. Gelukkig is het een redelijk gezellig pand, namelijk een diner. Het scheelt ook dat ze ontzettend goede krulfriet hebben, waar ik wellicht een beetje verslaafd aan ben geraakt.
Met een zucht stapte ik de diner binnen en meteen kreeg ik een vriendelijke glimlach van een puber achter de balie. Binnen een fractie van een seconde was hij naar achter gerend om door te geven dat ik er was. Buiten adem kwam de jongeman weer terug.
'Meneer Davidson eh... uw bestelling komt er aan!' de woorden kwamen niet heel zeker over zijn lippen, maar toch schonk ik hem een tevreden knipoog. Hij mocht dan jong zijn, maar luisteren kon hij in ieder geval wel. Wijze jongen, als je het mij vraagt. Een oudere dame kwam de keuken uit met twee to-go zakken. Waarschijnlijk was de één zoals altijd gevuld met geld en de ander met mijn krulfriet.
'We hebben onze nieuwe dip bij uw krulfriet gedaan meneer, wij hopen dat het u smaakt!' ik knikte naar de dame en nam beide zakken in mijn handen.
- thank you for existing -
2 feb 2019 - 16:54
2 feb 2019 - 19:07
2 feb 2019 - 19:34
Alec Tveit
26 Deaf Dog Training Secretary What a fine day for a beer. The Park Alone with doggies
Het was 4 Juli, wat betekende dat zelfs ik vrij was. Ik zat op een kleedje in het park, met mijn honden bij me en een biertje in mijn hand. Mijn ouders waren een weekje op vakantie en mijn broer moest werken, dus ik zat hier alleen. Mijn leerboek van mijn cursus lag op schoot, maar ik had er maar weinig naar gekeken, vooral ook omdat Basil bovenop het boek was gaan liggen een halfuurtje geleden, en ze lag al even lang te slapen. Ik had nog wat met Karen met een bal gespeeld, maar nu was de rust toch echt neergedaald over mijn honden. Ik drukte nog een kus op Basil's hoofd en nam nog een slokje van mijn bier. Normaal dronk ik niet overdag, of in de buurt van mijn honden, maar de sfeer op straat stond ernaar en dit zou waarschijnlijk mijn enige biertje van de dag zijn. Morgen was namelijk gewoon weer een standaard werkdag. Nu was er op dit moment echt niets te doen op kantoor. Zelfs de PIs zaten half uit hun neus te eten, laat staan ik als veredelde secretaresse. Het maakte me soms wel moedeloos, maar waar kon ik anders terecht? Niemand wilde me hebben, ondanks mijn kennis en capaciteiten, puur door mijn doofheid. De 'oplossing' zou zijn om weer implantaten te laten plaatsen, maar ik had echt geen zin om weer de hele medische rompslomp over me heen te krijgen. Nee, ik bleef lekker doof, al was het gewoon kut dat ik daarom eigenlijk geen baan kon krijgen die ik zo graag wilde. Maar genoeg negativiteit voor vandaag. Vandaag was het een vrije dag om van de zon te genieten en te denken aan de mogelijkheden in plaats van de beperkingen van het leven. 
Bowties were never Cooler
2 feb 2019 - 20:07
Reaper
Eleanore Howard Assassin @ Bar Eden
Het is vier juli. Een feestdag die eveneens wordt gevierd in Gotham.
Eleanore is pas ontwaakt uit haar slaap, in haar luxe appartement net buiten het centrum. Het is slechts één van de bezittingen die ze heeft in de stad, maar ze waardeert de luxe van het interieur. Bovendien is ze niet alleen.
Haar vingertoppen glijden luttele seconden over de gespierde jongeman die nog altijd in diepe slaap tussen haar linnen dekbed ligt. Ze klakt kort met haar tong, voor ze een restje whiskey dat op het nachtkastje is blijven staan achterover giet. Op automatische piloot verdwijnt ze in de badkamer, om een korte douche te nemen en op te frissen, voor ze zichzelf kan aankleden. Ze neuriet zachtjes terwijl ze haar messen zorgvuldig in haar kousen steekt, gevolgd door een klein vuurwapen in de band van haar rok. Ondanks het feit dat haar klassieke kleding nauwsluitend is zijn de wapens onzichtbaar voor buitenstaanders. Precies zoals ze het graag heeft. Eleanore twijfelt, maar besluit dat ze voor de feestelijkheden vandaag een rode lippenstift zal gebruiken om het zwart iets te onderbreken. Ze weet hoe mannen kijken als ze net dat beetje extra aandacht aan haar gezicht schenkt.
De kantoren mogen dan misschien gesloten zijn dit is nog altijd business as usual voor Reaper. Ze zet haar tanden in een appel die ze van de fruitschaal heeft geplukt, waarbij ze tegelijkertijd een paar lakzwarte pumps aan haar voeten trekt. Klakkend doorkruist ze het appartement naar de lift, wetende dat haar verovering van de nacht ervoor er als een haas vandoor zal gaan als hij is ontwaakt. Eleanore doet niet aan formaliteiten.
Met de zon op haar bleke gezicht, haar telefoon in haar ene en de appel in haar andere hand, zet ze koers naar het eerste punt op haar agenda: een afspraak in een bar met de naam Eden.
Feel the fire, but do not succumb to it.
2 feb 2019 - 23:20
LUCIFER
Devin Oscar Wilde
At the diner || looking for 'Bones' || Not enjoying this holliday
Als een soort heilige routine hield ik de half verraste foto liefkozend vast. De vieze plekjes voorzichtig afvegend van de oude foto uit een vorig verleden, eentje waar ik nog een gelukkig leventje kende. Iedere dag verplichte ik mezelf om mezelf door deze marteling te laten ondergaan, de gelukkige oogjes van mijn vriendin Lillian te bestuderen en het vrolijke lachje van de kleine Reeves te bekijken , pure onschuld. De steken in het hart negerend borg ik de fotot weer weg eens ik zicht had op mijn doelwit. Ik zat hier niet uren te niksen op dit dak hier in Gotham. Mr.Davidson, eentje van de rijkste hier in Gotham. Eens de man binnen was, klom ik behendig van het gebouw af en deed mijn zonnebril op waarna ik op mjin gemak de straat overstak zodat ik de diner binnen kon. Het zag er relatief leeg uit, naast de jonge tiener achter de toonbank en de man welke ik al een eindje in de gaten hield. "Mister Davidson, wat een toeval dat ik u hier tegenkom." klink ik luchtig, maar luid genoeg om mijn stem te laten halmen in de lege diner. Ik hield mijn handen omhoog als teken dat ik 'in vrede' kom al valt mijn blik wel even op de twee zakken afhaaleten dat hij bij zich heeft ."U heeft zeker geen extra frietje die je met me wil delen, ofwel soms?" ik grijnsde licht, maar emotieloos waarna ik mijn handen liet zakken. "Geen haast toch, waarom drink je er geen biertje bij? Ik trakteer."
[ bericht aangepast op 2 feb 2019 - 23:21 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
3 feb 2019 - 11:36
Michael BONES Davidson
How are you doing cupcake?at the diner " picking up money " with unknown
Tevreden had ik een krulfrietje uit het zakje gehaald, waarna hij regelrecht naar mijn mond ging. Ik had het ding echter nog niet doorgeslikt of iemand kwam mijn rust al verstoren. Een man met een erg bekend gezicht kwam de diner binnen. Hij had een zonnebril op, wat raar was aangezien hij nu binnen was.
'Mister Davidson, wat een toeval dat ik u hier tegenkom.' Kwam er dan ook zelfverzekerd over zijn lippen. Mijn wenkbrauwen gingen even de lucht in. Kende ik deze man? Hij hield zijn handen als teken van vrede in de lucht, wat betekende dat hij mij wel degelijk kende.
'Wat een toeval, meneer...?' vragend keek ik de jongeman aan zodat hij zich voor kon stellen, wel zo beleefd natuurlijk. Zijn ogen gleden over de to-go zakken in mijn handen, waardoor ik al meteen weer een stuk onrustiger werd. Wat dacht deze kerel wel niet, mijn lunch verpesten met zijn rare houding.
'U heeft zeker geen extra frietje die je met me wil delen, ofwel soms?' vroeg hij dan ook zonder pardon met een lichte grijns. Weer ging één wenkbrauw de lucht in. Deze gozer had het wel erg hoog in zijn bol. Met een zucht draaide ik me om naar de dame achter de bar.
'Doe nog maar een portie krulfriet voor deze meneer hier.' Meteen liep de dame naar achter, waarna ik me weer omdraaide richting de man die tegenover me stond. Ondertussen had hij zijn handen ook al weer laten zakken.
'Geen haast toch, waarom drink je er geen biertje bij? Ik trakteer.' Zei hij dan ook nog. Met een zucht schudde ik mijn hoofd. Hij dacht toch niet werkelijk dat ik zomaar even een biertje met hem ging drinken.
'Ik moet nog rijden.' Zei ik dan ook kort af, wijzend naar de Mercedes die voor de diner stond. Ik reed altijd liever zelf, omdat de meeste chauffeurs niet hard genoeg reden.
'En ik geloof niet dat ik hier tijd voor heb. Ondanks de feestdagen is het nog altijd druk, niet waar?' er kwam een soort van onschuldige glimlach van mijn gezicht af. Ik was tenslotte een zakenman, tijd voor rust had ik niet.
- thank you for existing -
5 feb 2019 - 22:35
LUCIFER
Devin Oscar Wilde
At the diner || looking for 'Bones' || Not enjoying this holliday
De diner zag er leegjes uit, maar had wel zijn charme, ik kon wel bedenken dat er rond de middag en avond een heus aantal mensen hierheen kwamen om de ellende van Gotham even buiten deze deuren te houden. Ik kon zien aan de houding van Davidson dat hij duidelijk niet tevreden was met mijn aanwezigheid. Hij haalde zijn wenkbrauw meermaals op waarna een zucht zijn lippen verliet vooraleer hij zich naar de jobstudente toegedraaid had. 'Doe nog maar een portie krulfriet voor deze meneer hier.' Ik schonk hem een quasi dankbaar knikje waarna ik met slome passen naar de bali toeliep terwijl ik het gebouw nog even in me opnam. Ik liet mijn hand kort rusten op de rode lederen leuning van het retro barkrukje, vooraleer ik me naast Mr Davidson plaatste, gezien dat wel zo fijner praten was. Op mijn vriendelijk aanbod om hem een biertje te trakteren schudde hij zuchtend zijn hoofd waardoor ik mijn hoofd wat schuin hield. Iemnd leek hier ongemakkelijk.
'Ik moet nog rijden.' was zijn zwak excuus waarna ik zijn blik ook volgde naar de klassebak buiten waarbij ik even goedkeurend fluitte, alsof ik nog niet wist dat hij een dure wagen had. Bij het zien van zijn outft alleen kon je wel al zien, zelfs ruiken dat deze man voor me zeker niet te klagen had met zijn fortuin. 'En ik geloof niet dat ik hier tijd voor heb. Ondanks de feestdagen is het nog altijd druk, niet waar?' nu was ik het die mijn wenkbrauw ophaalde als hij me een quasi onschuldige glimlach schonk, ik merkte dan ook aan zijn houding dat hij er vandoor wilde muizen, maar zo snel liet ik hem nog niet gaan.
" Juist ja, want tijd is geld en dat is belangerijk voor een zakeman als u." mijn lippen krulden wat geamuseerd omhoog en lichtelijke sarcasme was dan ook in mijn stem te horen. "Niet dat de briefjes zullen verwijnen na een kort gesprekje toch Mr.Davidson?" Ik kuchtte even waarna mijn blik weer viel op de zakken in zijn handen. "Ik ben hier eigenlijk voor zaken." sprak ik dan ook als ik het me iets gemakkelijker maakte op de barkruk. "Oh juist, hoe onbeleefd van me ik heb me nog niet voorgesteld." zei ik met een lachje, welke ver van vrolijk te noemen was. ik sloot mijn ogen kort en haalde mijn zonnebril af, waarna ik deze op de toonbank legde en de man voor me aankeek. " Lucifer, aangenaam. " ik stak mijn hand zakelijk naar de man uit. "Ik ben niet geïntereseerd in je bloedgeld Bones, maar wel voor de andere dingen waar je in hell bekend voor staat." grijnsde ik. "Care for a deal?" a deal with the devil.
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
6 feb 2019 - 10:50
Michael BONES Davidson
How are you doing cupcake?
at the diner " picking up money " with lucifer
De jongeman kwam sloom mijn kant op gelopen en leunde tegen de balie aan, waar hij het interieur van het gebouw even tot zich nam. Vervolgens nam hij plaats op de kruk naast mij. Hij zat zo wat dichterbij, het praten was makkelijker, maar of ik het nou prettig vond... Hij bood me aan een biertje met hem te drinken. Ik was een liefhebber van drank, al eerder van een likeur dan bier. Helaas moest ik zo nog rijden en had ik geen in om nu al aan het bier te gaan, zeker niet met iemand die ik niet kende. Bij zijn blik op mijn auto floot hij goedkeurend, waardoor er toch soort van een glimlach op mijn gezicht tevoorschijn kwam. Mannen onder elkaar, het maakt niet uit wie het was, over auto's kon je praten.
'En ik geloof niet dat ik hier tijd voor heb. Ondanks de feestdagen is het nog altijd druk, niet waar?' vertelde ik de jongeman nog. Ik moest zometeen door voor een lunch meeting met een dame uit Gotham. Daarna moest ik gewoon verder naar het kantoor. Hij had zijn wenkbrauwen opgehaald en keek me even aan.
'Juist ja, want tijd is geld en dat is belangerijk voor een zakeman als u.' Kwam er met een aparte toon over zijn lippen, maar toch besloot ik gewoon te knikken.
'Niet dat de briefjes zullen verwijnen na een kort gesprekje toch Mr.Davidson?' weer sprak hij mijn naam uit, waardoor ik mijn hoofd even schuin hield. Het was niet raar dat hij me kende, maar dat hij deed alsof hij me persoonlijk kende stond me niet zo aan. Hij vertelde me dat hij hier eigenlijk kwam voor zaken, waardoor mijn wenkbrauwen een stukje de lucht in gingen en ik hem vragend aankeek.
'Oh juist, hoe onbeleefd van me ik heb me nog niet voorgesteld.' Kwam er met een lachje over de lippen van de jongeman. Hij deed zijn zonnebril af en opende zijn ogen, waardoor ik kon zien dat één oog compleet wit was. Nu herkende ik hem al een stuk meer. Ik had over deze man gehoord.
'Lucifer, aangenaam.' Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak, die ik dan ook maar gewoon aannam. 'Ik ben niet geïntereseerd in je bloedgeld Bones, maar wel voor de andere dingen waar je in hell bekend voor staat.' Lucifer keek me met een grijns aan, waardoor ik begon te lachen. 'Care for a deal?' kwam er nog achteraan.
'Wat een interessant aanbod, meneer Lucifer.' Ik keek de man even schuin aan met een lachje. 'Bloedgeld, ik weet niet waar u deze termen vandaan haalt, maar we staan in een diner. Dit pand is van mij en ik kom de huur ophalen.' Vertelde ik de man rustig terwijl ik de inhoud van de to-go zak liet zien. Heel wat briefjes geld zaten in de zak en die liet ik zonder twijfel aan deze man zien. Als hij me zo goed kende als hij zei, ging hij vast niet proberen het geld te stelen.
'Maar goed, zaken doen is wel mijn specialiteit, waar kan ik je mee helpen?' de glimlach op mijn gezicht veranderde in een zakelijke blik. Voorzichtig haalde ik mijn agenda uit mijn jaszak, zodat de makker hier niet dacht dat ik een pistool ging pakken.
'Zal ik even een lunch voor je verplaatsen, zodat we er over kunnen praten? hm?' vroeg ik terwijl ik met de pen aan het klikken was.
[ bericht aangepast op 6 feb 2019 - 10:50 ]
- thank you for existing -
7 feb 2019 - 20:30
Tallulah Tulley
24 | Waitress | Good Citizen | Diner | Uniform | Bones & Lucifer
Het was heel ander werk dan ze gewend was, maar ze deed het minstens net zo graag; zeker nu ze eindelijk onder de knie begon te krijgen hoe ze een vol dienblad met één hand kon dragen en een kan heerlijk geurende koffie in de andere. Het loon was voldoende, ze had genoeg reserve om hier en daar donaties te kunnen maken en toch nog sober maar comfortabel te kunnen leven. Ze was tevreden, het was goed zo.
Bovendien gaf deze job haar de kans om zich de hele dag onder mensen te begeven, en vrolijk te kunnen keuvelen zoveel als het haar tere hartje beliefde.
"Oh-oh," lachte ze naar een klein knaapje met ketchup en mosterd over zijn guitige gezichtje gesmeerd. "Dat moeten we niet hebben." Ze zette kort de koffiekan, die ze bijna standaard in haar rechterhand had, op het tafeltje van de klanten en haalde een proper serviet uit haar schort, waarmee ze snel en efficient het kereltje weer op wist te knappen. "Eet nog smakelijk verder." Met die woorden nam ze afscheid en pikte de kan opnieuw op.
Met nog een blik over haar schouder wilde ze zich naar de bar begeven - veel werk was er verder niet; de koffie was vers, de tafels waren proper en tot nu toe waren er nog geen bestellingen klaar die ze kon bedelen.
Toen ze voor zich uit keek sloeg een paniek haar om het hart. Ze had absoluut geen oog gehad voor de duistere figuur die intussen de diner was binnen gekomen, zo druk aan het werk geweest, tot nu toe. Het was echter reeds te laat. Ze botste frontaal tegen de reus aan, waardoor ook de kan tussen haar vingers vandaan glipte en op de koop toe bovenop de nette schoenen van de man aan duigen viel.
"Het - het spijt me zo," bracht ze geschrokken uit. "Ik - ik - ik had beter moeten opl-" Verder kwam ze echter niet. Zodra ze de blik op het gezicht van de gigant zag stokten haar woorden in haar keel, en voelde ze zich net een klein konijntje in het nauw gedreven. Haar onderlip begon te trillen, van angst of uit schuldgevoel - ze wist het niet zeker- en ze voelde het bloed uit haar wangen wegtrekken. Een enkele snik ontsnapte haar, terwijl ze hem met bevende hand een serviet aan reikte en het haar elk beetje zelfbeheersing kostte niet als een kleuter in huilen uit te barsten.
[ bericht aangepast op 7 feb 2019 - 20:30 ]
Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.
10 feb 2019 - 23:14
LUCIFER
Devin Oscar Wilde
At the diner || looking for 'Bones' || Not enjoying this holliday
Ik kon zien dat Mr.Davidson me nu al wat meer leek te herkennen. Niet dat ik het hem kwalijk nam, maar ik wilde mijn aanwezigheid nu ook niet voor heel Gotham bekend maken. Hij nam mijn hand aan welke ik vriendelijk schudde. Ik maakte hem dan ook meteen duidelijk dat ik hier niet voor zijn geld was, waardoor hij even beon te lachen. 'Wat een interessant aanbod, meneer Lucifer.' Hij hield zijn hoofd wat schuin en schonk me een lachje. 'Bloedgeld, ik weet niet waar u deze termen vandaan haalt, maar we staan in een diner. Dit pand is van mij en ik kom de huur ophalen.' sprak Bones vervolgens rustig waarna hij me zijn geldbriefjes toonde. Meer dan genoeg om een mooie buit te kunnen zijn al had ik wel al verhalen gehoord dat je niet van Bones moest stelen, dus hield ik mjin pootjes ook keurig thuis. "Maar natuurlijk, mijn excuses voor de... vergissing." zei ik waarna de vrouw van net terug kwam met een portie krulfriet voor mij en ik haar vriendelijk voor nog een biertje vroeg. 'Maar goed, zaken doen is wel mijn specialiteit, waar kan ik je mee helpen?' Bones' uitdrukking veranderde weer naar zakelijk, waarna hij naar zijn jaszak greep. Ik volgde zijn blik, en hield me gedeist klaar om weg te duiken indien nodig, maar al snel zag ik dat hij enkel zijn agenda nam dus ontspande ik me al weer en stak zelfs een krulfrietje in mijn mond welke heerlijk was. 'Zal ik even een lunch voor je verplaatsen, zodat we er over kunnen praten? hm?' vroeg hij terwijl hij even met zijn pen klikte en een glimlachje krulde om mijn lippen. "Graag, al vraag ik niet heel veel van je tijd. Mijn plannen zijn namelijk voor vanavond al." zei ik simpel waarna een van de serveersters tegen de man voor me zag aanbotsen, waardoor haar tas koffie op de grond in scherven viel. Ik vond het vreselijk om deels blind te zijn, waardoor ik de dame ook niet had zien aankomen. Met mij was er gelukkig niet veel ergs, naast een druppel of twee van de koffie op me gespetterd, maar Bones... Wat Bones vast ook niet wist was dat ik afgelopen week hier bijna dagdagelijks kwam, puur om de plek al wat te bestuderen en zo ook zijn werknemers en laat de jongedae net niet het nieuwelingetje zijn van de Diner. "Het - het spijt me zo," De jonge meid bibberde bijna van angst bij het zien van Bones, niet eens wetende dat ze de koffie vlak over haar intimderende baas had gegooid. "Ik - ik - ik had beter moeten opl-" Het arme schaap begon bijna te huilen.
Ze schonk hem bevend een serviet en een eenzame snik verliet haar lippen. Nogsteeds met een geamuseerde blik keek ik de meid aan waarna ik kort mijn hand op haar schouder liet rusten. "Rustig maar Tallulah, zoiets kan gebeuren bij nieuwelingen, Toch Mr.Davidson? " ik blikte even naar Bones voor me. " Die vlekken gaan er wel uit met wat koud water en een sponje." vervolgde ik luchtig. "Hij zal je heus niet ontslaan hoor, een vriendelijk gezichtje als dat van jou vind je niet snel in een plek als Gotham, vind je niet?" ik kon het niet laten om dit toch lichtjes in te wrijven bij de zakeman en vervolgens stak ik op mijn dooie gemak nog een frietje in mijn mond, waarna ik Talullah enkele servietjes aanbood om de vloer mee af te deppen.
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
11 feb 2019 - 14:15
Michael BONES Davidson
How are you doing cupcake?at the diner " picking up money " with lucifer&tallulah
Al snel had ik Lucifer gewezen op het feit dat dit niets met bloedgeld temaken had, we stonden in een diner, niet in een drugshol. Hij leek het echter wel soort van te begrijpen.
'Maar natuurlijk, mijn excuses voor de... vergissing.' Hij had ook een blik geworpen in de zak met briefgeld die ik hem had laten zien en zoals verwacht hield hij zijn handjes thuis. Dat was ook wel de juiste keuze voor de beste man, anders had hij geen vingers meer gehad.
'Maar goed, zaken doen is wel mijn specialiteit, waar kan ik je mee helpen?' besloot ik toch maar voor te stellen, ik stond eigenlijk altijd wel open voor nieuwe zaken en deals, dus ik was wel benieuwd wat deze jongeman mij te bieden had. Voorzichtig had ik mijn agenda uit mijn zak gehaald. Lucifer volgde mijn bewegingen, maar leek te ontspannen bij het zicht op de agenda.
'Zal ik even een lunch voor je verplaatsen, zodat we er over kunnen praten? hm?' vroeg ik terwijl ik klikte met mijn pen. Een glimlach verscheen op Lucifers gezicht, blijkbaar was hij wel blij met dit aanbod.
'Graag, al vraag ik niet heel veel van je tijd. Mijn plannen zijn namelijk voor vanavond al.' bracht hij uit, waardoor ik nieuwsgierig mijn wenkbrauwen ophaalde. Het was een feestdag, wat was hij van plan?
'Heeft het betrekking tot het feest in het centrum vanavond?' vroeg ik dan ook nieuwsgierig. Hij kon me natuurlijk niet midden in een diner details geven, maar ik wilde wel oppervlakkig weten wat hij in gedachten had. Echter kon Lucifer nog geen antwoord geven, want iemand botste tegen me op. De kan met hete koffie knalde kapot op de grond en de onderkant van mijn pantalon en mijn schoenen waren doorweekt met koffie. De hete vloeistoef drong door mijn sokken heen en mijn kaken klemden hard op elkaar.
'Godskolere,' gromde ik, terwijl ik me omdraaide naar de persoon die tegen me op was gebotst. 'Het - het spijt me zo,' kwam er over de lippen van een jongedame in een uniform van de diner. Even haalde ik diep adem, tegen dames wilde ik nooit uitvallen, het was iets dat ik moeilijk over mijn hart kreeg. Hoe mijn vader vroeger mijn moeder en zusje behandelde, dat wens ik geen enkele dame toe. 'Ik - ik - ik had beter moeten opl-' kwam er paniekerig over haar lippen. Ik had mezelf echter al weer gekalmeer en ik keek haar met een kalme blik aan.
'Rustig maar Tallulah, zoiets kan gebeuren bij nieuwelingen, Toch Mr.Davidson?' hoorde ik Lucifer zeggen. Hoe wist hij haar naam, ik had haar nog nooit eerder gezien, ze was zonder twijfel nieuw.
'Die vlekken gaan er wel uit met wat koud water en een sponsje.' Ging Lucifer verder. 'Hij zal je heus niet ontslaan hoor, een vriendelijk gezichtje als dat van jou vind je niet snel in een plek als Gotham, vind je niet?' even keek ik met een schuin hoofd naar Lucifer. Het was wel een beetje een wijsneus, dat kon ik niet ontkennen. Mijn ogen gingen weer naar de dame.
'Het is al goed,' kwam er met een zucht over mijn lippen. 'Tallulah is je naam?' vroeg ik de dame. Even kort bekeek ik haar, het was inderdaad wel een gezichtje die je niet snel zou vinden in Gotham. Zo onschuldig en puur, al helemaal in combinatie met haar gedrag. Als ze hier wilde overleven moest ze wel even aan haar attitude gaan werken.
[ bericht aangepast op 11 feb 2019 - 14:15 ]
- thank you for existing -
16 feb 2019 - 15:40
Tallulah Tulley
24 | Waitress | Good Citizen | Diner | Uniform | Bones & Lucifer
"Rustig maar Tallulah, zoiets kan gebeuren bij nieuwelingen, Toch Mr.Davidson?" Zo goed als ze kon probeerde Tallulah over de schouder van de zogeheten meneer Davidson te blikken, nog niet in staat om haar klanten aan hun stem te herkennen. Uiteindelijk moest ze voor de zoveelste keer forfait geven aan haar lengte -of eerder gebrek daaraan- en om de man heen kijken. Ze hapte even naar adem toen ze Lucifer zag staan, die gewoon vrolijk door kwetterde, zoals ze van hem gewend had. Ondanks de situatie was ze opgelucht dat hij besloten had haar dit keer wel met haar naam aan te spreken, in plaats van het gebruikelijke Moppie of Schatje waar ze zo'n hekel aan had.
"Die vlekken gaan er wel uit met wat koud water en een sponsje. Hij zal je heus niet ontslaan hoor, een vriendelijk gezichtje als dat van jou vind je niet snel in een plek als Gotham, vind je niet?"
"Ontslaan?" vroeg ze ongelovig, blikkend van Lucifer naar de nog steeds indrukwekkende meneer Davidson, terwijl ze blind de servetten van de meer bekende man aannam. Voor zover zij wist werkte ze voor Arnold; hij had haar tenslotte het gesprek afgenomen én aanvaard. Nooit had ze erbij stil gestaan dat hij zich misschien ook moest verantwoorden bij iemand anders. Ze ging door de knieën en depte de tissues die ze van Lucifer gekregen had op de vloer om de gemorste koffie te doen verdwijnen.
"Het is al goed," klonk het toen van wat wel twee meter boven haar vandaan leek. Ze pikte de drijfnatte servetjes op, stond op, en dumpte deze op de toog waar haar collega ze al snel vandaan nam om ze vervolgens in de prullenbak te gooien. "Tallulah is je naam?" Toen de man weer sprak betrapte ze zichzelf erop naar zijn gezicht te staren en schudde zichzelf wakker. De angst die ze eerder had gevoeld was nog niet compleet verdwenen, maar wel gedeeltelijk vervangen door een bepaalde nieuwsgierigheid. Het had geleken alsof hij op het punt had gestaan haar de huid vol te gaan schelden. Ze vroeg zich in stilte af of ze het zich ingebeeld had, maar vooral waarom hij dat uiteindelijk niet gedaan had, en waarom hij nu zo kalm oogde.
Ze stopte een opstandige krul achter haar oor en reek ondertussen aarzelend meneer Davidson haar andere hand aan, terwijl ze zich officieel voorstelde,
"Tallulah Tulley. Zoals Lucifer al opmerkte ben ik nieuw, maar dat is amper een excuus. Ik-" Ze blikte nog even over haar schouder, in de richting van het schattige ukkie dat inmiddels alweer een vieze snoet had. Ze wist de glimlach niet van haar lippen te houden voor ze zich terug tot de kolos waar ze tegen opgebotst was richtte "Ik was afgeleid. Ik betaal graag de rekening van de stomerij," bood ze aan. Dat was wel het minste dat ze kon doen. "En uiteraard let ik de volgende keer op..." Waar ze het lef vandaan haalde te durven hopen dat ze nog zou mogen blijven wist ze niet. Verrast door zichzelf knipperde ze met haar wimpers en keek kort terug naar Lucifer, alsof hij het antwoord wel zou weten. Daarvoor moest hij dan wel eerst gedachten kunnen lezen, en aangezien hij zelfs niet leek te begrijpen dat ze geen koosnaampjes kon verdragen nadat ze het hem verscheidene keren letterlijk zei leek haar dat wel zeer sterk. "...Meneer Davidson," flapte ze er nog snel achteraan, toen ze inzag dat haar manieren haar reeds voor de tweede maal vandaag in de steek hadden gelaten. Ze perste haar lippen op elkaar om niet in een nerveus gegiechel over te gaan en richtte haar blik naar beneden. Ze vroeg zich af hoe Eleanore dit soort situatie aan zou pakken.Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.
Valkyria