[RPG I 100] Las Encinas - Speeltopic 1 - Speeltopics

CREDITS NAAR invisibilia

LAS ENCINAS
A Spanish high school for rich b*tches.

LAS ENCINAS Las Encinas is een middelbare school die de kinderen van rijke, Spaanse ouders opleidt tot de zogenaamde 'leiders van morgen.' Alles lijkt te draaien om wat je presteert, maar is dat wel waar? Of speelt het geld dat je ouders bezitten een grote rol in je cijfers of je reputatie? Zijn de sieraden die je draagt of de vele feestjes die je houdt wel genoeg om de vele duistere geheimen te bewaren? Want tja, hoe zijn jouw ouders, zo maar ineens, zo rijk geworden? Las Encicas is een school uit de Netflixserie, Elite. We volgen dat verhaal totaal niet. WAT GAAN WE NU EIGENLIJK SPELEN? Onze rollen zijn leerlingen op een middelbare school, Las Encinas, waar ze de meeste dagen zullen doorbrengen. We zullen nooit de lessen zelf spelen, want dat is echt vervelend, maar eerder er buiten om. Dingen zoals de pauzes op school, de feestjes thuis of sportwedstrijden op school. Er zullen dus ook tijdsprongen gemaakt worden. Onze rollen zijn laatste jaars.

Should have burned this place down when I had the chance.


ROLLEN
      DAMES
● Calla Toria Glass | Dood van haar broer | 17 | Invisibilia - 1.3
● Maia Ferreira Da Costa | 18 | Ongeval en trauma | Ricciardo - 1.2
● Maxine Cordelia Lyon | 18 | Willenheim - 1.4
● Celeste Elena Morales | 17 | Camgirl | Kavinsky - 1.4
● Alyssa Reyes | 17 | Verkoopt drugs | Arcenciel - 1.3
● Nikia Willishka Marshall | Onbekende ouders | 18 | Nesryn - 1.2
● Beatrice "Bea" Hayes| 17 | Pleegouders en moord | MadaIena - 1.3
● Artemis Tamlin | 18 |Ongelukkig Gezin | Necessity - 1.2
● Amaia Santos de Mendoza | 17 | Dochter van de kroonprins | IrisWestAllen - 1.6

      HEREN
● Narciso Javier Nieves | 17 | Vergiftiging en moord | invisibilia - 1.3
● Oliver "Ollie" Ace Finch | 18 | Ondanks reputatie nog maagd |Plum - 1.5
● Axel Romeo Usero |18 | Kleine diefstallen | Kavinsky - 1.4
● Manuel Alejandro DeSantos | 18 | Dubbelleven | Maluma 1.4
● Gabriel San Nicolás Mora | 18 | Overdosis | Ricciardo - 1.5
● Salvador Guillermo Ortiz | 18 | Anger issues |Salem - 1.5
● August Christian Matamoros | 18 | Verkrachting | Sombre - 1.5












You're all going to regret it if you're not dating me this year.

HOE ZIET DE SCHOOL ER UIT? Klaslokalen Zwembad Sportzaal De School De school is extreem modern en erg bezig met de gezondheid van de leerlingen, waardoor ze kunnen kiezen uit verschillende sporten. De school heeft een binnenzwembad, maar ook buiten een voetbalveld en een sportzaal voor basketbal of danslessen. De school heeft één grote hal, waar je ook binnenkomt, die leidt naar de rest van het gebouw. Deze hal kun je hier en hier een beetje zien. De hal heeft een aula, natuurlijk, maar deze wordt alleen gebruikt voor pauzes of belangrijke mededelingen. De schoolfeesten worden gehouden in de sportzaal. Om de school heen hangen meestal de meeste leerlingen rond, om te genieten van het mooie uitzicht.

Would you like to be my date at prom?


REGELS
      SCHOOL
● Graag verschijnen in uniform.
● Graag geen duidelijke details in je uniform, zoals hoofddoeken of sjaaltjes.
● Geen zoenpartijen in de gangen.
● We hebben een duidelijk beleid op drugsgebruik en alcohol, gelijk geschorst van Las Encinas.
● We hebben een voorkeur voor relaties van man-op-vrouw en vrouw-op-man.
● Met pesten boek je gelijk een schorsing.

      RPG
● Je hoeft niet perse de regels van de school te volgen, wel verschijn je in je uniform.
● Geen perfecte rollen, er bestaan ook geen echte mensen.
● Geen ruzie buiten de RPG.
● 16+ Is toegestaan, geef dit wel aan in je bericht.
● Alleen ik, Invisibilia, open nieuwe topics.
● 100 Woorden per post, meer mag ook.
● Enjoy!





Praattopic

Beginsituatie

Het is vrijdagmiddag. Dat betekent niet alleen het einde van de week en het begin van het wel verdiende weekend, maar er staat ook wat anders te gebeuren: het feest waar iedereen het al weken over heeft, wat plaats zal vinden bij Manuel thuis.
De leerlingen kunnen hun gedachten maar moeilijk bij de lesstof houden, het belooft namelijk het feest van de eeuw te worden...

[ bericht aangepast op 3 feb 2019 - 11:49 ]

---

How far is far

━ AUGUST CHRISTIAN MATAMOROS ━ at the lockers with Alyss ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━       Gelukkig verscheen er een glimlach op het mooie gezicht van Alyss zodra ze mij zag. Gek genoeg kreeg ik een kleine grijns, gecombineerd met wat kriebels in mijn buik.       'Hi,' kwam er verlegen over haar lippen. Haar bescheiden houding was heerlijk, tenminste niet zo arrogant, zoals de meeste meiden op deze school. Voor ik het wist begon ik al een beetje te ratelen over het feest en met de vraag of ze al een date had. Alyss begon te grinniken en schudde haar hoofd, waardoor er een brede glimlach op mijn gezicht stond.       'Nope – tenminste, nog niet,' zei ze terwijl ze haar kluisje sloot en er tegen aan ging staan. Ze stond nu recht tegenover me en het viel me op hoe kort ze eigenlijk was. Ik moest wel degelijk een stukje omlaag kijken. Haar ogen gleden even over me heen, waardoor er een uitdagende blik op mijn gezicht tevoorschijn kwam.       'En jij? Wie is de ongelukkige dame?' kwam er plagend uit haar mond. Mijn wenkbrauwen ging quasi-beledigd de lucht in, maar al snel veranderde de blik weer in een glimlach.       'Ik hoopte eigenlijk dat jij de gelukkige dame wilde zijn.' Mijn vinger tikte zacht op haar neus bij "jij". Mijn meest smekende puppyoogjes kwamen tevoorschijn, in de hoop dat ze met mij wilde gaan. Normaal was ik eigenlijk nooit zo, ik was meer van het opeisen, maar bij Alyss was ik toch wat zachter. Misscien was het haar lieve gezicht en haar bescheiden houding als ze bij mij in de buurt was, oprecht, ik had geen idee. Gek genoeg beviel het me wel.

[ bericht aangepast op 2 feb 2019 - 22:53 ]

---

- thank you for existing -

18 - I'm really fucking gay - At Manuels' place

Ollie gooide wat verveeld de zoveelste pingpongbal richting de fel gekleurde plastic bekers die hij netjes had klaar gezet voor de "beer pong", een van de activiteiten van vanavond, blijkbaar. De grond lag nu al aardig bezaaid met de balletjes gezien Ollie al een tijdje aan zijn lot over gelaten was. Ollie had nou eenmaal graag aandacht en dat schoof hij niet onder stoelen of banken. Hij had geen zin in school gehad vandaag en was hem dan ook vroegtijdig gesmeerd. Dit keer had hij echter het perfecte excuus: Manuel helpen voorbereiden voor zijn feest vanavond. Al kwam daar niet erg veel van terecht gezien Manuel meer bezig leek te zijn met zijn alcohol collectie dan daadwerkelijk met het decoreren en klaar zetten van alles. "Zeg, lover boy," zei hij en sprong van de pingpongtafel af om vervolgens naar de andere jongen toe te lopen. "Ben ik hier om je te helpen of om je alcohol te proeven?" grijnsde hij en kon het niet laten om zijn hand af te laten dwalen naar het achterste van de jongen. Hij wist dat Manuel hetero was en dat hij dus echt geen kans maakte, maar de twee hadden vaker dan eens een heavy flirt sessie die soms uit liep tot net iets meer dan dat, vooral als er alcohol in het spel was. Ollie wist dat er verder niets in zat en dat het niets betekende maar het was wel iets waar hij enorm van kon genieten. Manuel was namelijk absoluut niet lelijk en viel misschien wel onder de benaming één van de knapste jongens die Ollie ooit had gezien. Ollie gaf een zacht kneepje in het achterwerk van de jongen en gooide vervolgens wat bekers van de tafel af waar Manuel bezig was om er vervolgens op te gaan zitten. Hij keek Manuel met een speelse grijns aan en speelde wat met zijn half open hangende blouse en liet vervolgens zijn blik weer op die van Manuel rusten. "Ik bedoel, als je me toch niet nodig hebt wil ik ook wel weer naar huis gaan..." zei hij terwijl zijn blik weer over was gegaan op de rest van Manuel zijn lichaam en hij beet verveeld op zijn lip. "Kostbare tijd, Manuel..." zei hij met een scheve grijns en keek de jongen weer aan. "Ik weet namelijk wel een paar leukere dingen om te doen..." zei hij en trok met zijn vinger een paar cirkeltjes op zijn borst. "Maar als jij liever bezig bent met je..." hij pakte één van de flessen alcohol van de tafel om het etiket te lezen. "Jack Daniels..." zei hij en keek Manuel nu breed grijnzend aan. "Genoeg tijd zou ik zeggen..." zei hij terwijl hij zijn gezicht voorzichtig net iets dichterbij die van Manuel bracht.

[ bericht aangepast op 3 feb 2019 - 11:10 ]

---

How far is far

SALVADOR ORTIZ

Met de handoek nog om mijn nek haalde ik nog een laatste keer een hand door mijn korte haren waarna ik mijn kledinglokker opende en mij begon om te kleden. HEt laatste uur de vrijdag had ik zwemmen, wat ik zeker niet beklaagde. Ik was de coach dan ook erg dankbaar voor deze tweede kans en had mijn persoonlijk record vandaag verbroken met 3 seconden en 9 honderste wat behoorlijk veel was. Net zoals de coach me zei een nieuwe duik in het frisse water deed me wel goed al moest mijn houding wel weer wat opgetraind worden. Na mijn broek aangetrokken te hebben haalde ik even mijn mobiel boven, over een goed uur zou bijne de hele school te vinden zijn bij Manuel, welke waarschijnlijk al het feestje aan het voorbereiden was.

To Manu:
Got the booze ready?

To Alyss:
Party!

Ik was niet meteen iemand die iedereen zou gaan berichtten sturen, al hadden mijn vrienden wel voorgesteld iets socialer te worden op sociale media en dergelijke, dus na wat aarzelen besloot ik dan toch een selfie te nemen met onderschrift 'Party'. Meesterwerk... Na een diepe zucht plaatste ik de foto op instagram, waarna ik mijn shirt aandeed en de blazer die altijd enorm spande, om mijn schouder gooide. Mijn mobiel liet ik in mijn broekzak glijden waarna ik met mijn andere vrije hand mijn kluisje dicht sloeg en mijn tas nam. De laatste stop voordat ik naar Manu's ging was nog mijn andere locker waar ik mijn boeken in kon dumpen. Terwijl ik door de hall slenterte herkende ik al menig gezichtjes, veel mensen waren al aan het praten over het feestje. Niet vreemd gezein het het topic van de dag was. Ik stopte mijn pas toch even door ik de rooie krullende lokken van het nieuwe meisje herkende. Artemis. "Hola," begroette ik haar vriendelijk, het schooljaar was nog niet zo lang gestard, waardoor ze als nieuwe ook nog niet zo opviel in de hangen. " Zie ik je op Manu's feestje straks? Ik beloof het je, ze zijn beter dan menig andere feestjes die gegeven worden op Las Encinas." Ik leunde lichtjes tegen de lokkers aan terwijl ik het antwoord van Artemis afwachtte.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Terwijl August bezig was met zijn boeken, zag Alyss haar kans om onverstoord naar hem te staren. Zijn wenkbrauwen rezen omhoog bij haar opmerking waarop ze lachte. “Ik hoopte eigenlijk dat jij de gelukkige dame wilde zijn,” vertelde hij terwijl hij op haar neus tikte. Kort rimpelde Alyss haar neus en liet haar hoofd tegen de lockers rusten en keek zogenaamd teleurgesteld naar het plafond. “Damn it,” mompelde ze, maar kon het niet laten om te grinniken.       De jongeman toverde zijn puppy-ogen tevoorschijn waarop Alyss haar lachspieren onder controle moest houden om niet breed te glimlachen. Ze bevochtigde snel haar lippen met haar tong en vulde haar longen met lucht om wat tijd te trekken zodat ze haar volgende zin zo neutraal mogelijk uit kon komen.       “Weet je, ik wil niet dat de andere dames gaan lijden. Als een echte heldin, opper ik mezelf wel op,” plaagde Alyss hem door. Wat vond ze het heerlijk om dat te doen. Ze kon het niet lang volhouden en begon al te grinniken.       Een getril in haar zak wist haar aandacht te trekken. Ze brak de oogcontact met August om haar telefoon uit haar zak te vissen. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zag dat het Salva was, vooral toen ze zijn bericht zag. Meteen zocht ze een bijpassende gif om deze naar Salva te sturen.       > Salvo: Jaa, ik heb er zin in!       > Salvo: Gif Ze stopte haar telefoon weer in haar zak en richtte haar kijkers weer op de jongeman tegenover haar. "Hoe laat spreken we af? Ik moet na school nog mensen verblijden met stuff."

---

Zodra de bel aankondigde dat het laatste uur erop zat, was Gabriel het lokaal al snel uit. Met zijn rugzak over een schouder heen geslingerd liep hij naar zijn kluisje toe. Eenmaal daar maakte hij die open en legde zijn boeken erin. Het kluisje was van binnen lichtelijk een rommel; de boeken en schriften lagen op een stapel, een kleine rugzak met extra, schone sportkleding lag daarboven op en er stonden enkele blikjes Red Bull, op losse formulieren; waarschijnlijk nog van het begin van het schooljaar. Gabriel zou zijn kluisje nog wel eens opruimen, maar 'eens' was niet nu, dus deed hij zijn kluisje weer dicht en begon naar buiten te lopen.       Buiten zag hij Nikia lopen en dus versnelde hij zijn pas totdat hij naast haar liep. "Hola." begroette hij de brunette. Gabriel haalde zijn hand kort door zijn haar en keek even om zich heen, voordat hij zijn aandacht weer op Nikia vestigde. ''Ik neem aan dat ik je vanavond ook zie bij Manuel?'' vroeg hij haar. Het feest bij Manuel was weken geleden bekend gemaakt en het was hét gespreksonderwerp geweest op Las Encinas en Gabriel heeft sommigen horen praten over hoe het feest 'het feest van de eeuw' zou zijn.

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Het zal niet de eerste keer zijn dat mijn ouders de deur uit zijn voor een 'zakenreisje', combineer dat met het feit dat ik mijn zussen en broers ook ergens heb kunnen dumpen... Ik heb het rijk voor mij alleen wat een ding kan betekenen: Feestje. Wat ook betekende dat ik moest voorbereiden, ik heb een reputatie om hoog te houden als het aan komt op feestje. Daarom had ik Ollie ook uitgenodigd, hij heeft hier oog voor en werkt wel hard voor mij, no? Een grijns speelt op mijn lippen terwijl ik mijn zwarte colbert uit doe en die op een stoel leg. Ook doe ik de eerste paar knopen van mijn shirt open, waarna ik weer een aantal flessen alcohol pak en naar de grote woonkamer loop waar Ollie ook zit. Ondertussen hoor ik ook mijn telefoon af gaan. Ik zet de flessen neer bij de grote hoeveelheid die er al staat en neem dan een moment om om me heen te kijken. Het zag er geweldig uit en was zo extra, zoals ze gewend zijn ofcourse.
Ik pak mijn telefoon erbij en zie Salva's naam bovenaan staan.

To: Salva
Ik heb zoveel booze, ik herken sommige flessen niet eens en ik ben een expert (;

"Zeg, lover boy," hoor ik dan opeens maar ik kijk nog niet meteen op van mijn telefoon. "Ben ik hier om je te helpen of om je alcohol te proeven?" vervolgt Ollie al snel en hij kon het blijkbaar niet laten om zijn hand af te laten dwalen naar mijn achterste. Ik schud mijn hoofd en lach zacht, waarna ik mijn hoofd naar hem keer. Ik luister naar hem en keer mijn hoofd wat. "Genoeg tijd zou ik zeggen..." Ik grijns weer en leun ook wat naar hem toe. 'Hmh.. Genoeg tijd? Wilde plannen?' fluister ik en lach dan zachtjes. 'En ik heb jou altijd nodig darling,' vervolg ik en laat nog net niet mijn lippen tegen zijn hals glijden. Opeens leun ik terug en kijk naar hem met een speelse lach. 'Wie gaat anders rare drankjes voor me testen, ik bedoel...' zeg ik dan en pak een fles met een blauwe drank erin. 'hoe moet ik anders weten of dit te doen is of niet?' zeg ik plagend. Dan draai ik de fles open en schenk twee glazen in. 'Cheers,' zeg ik dan en hef mijn glas naar hem, de speelse grijns is nog altijd op mijn gezicht te vinden.
Ik wacht even af tot hij een slok neemt, voor ik mijn eigen glas naar mijn lippen breng. Dan haal ik mijn schouders op, 'niet al te slecht.' is mijn conclusie. Ik kijk om me heen. 'Hmh, nog iets wat erbij kan?' vraag ik hem dan. 'Ik bedoel... Jij zou ook een mooi meesterwerk zijn om mee te pronken natuurlijk,' begin ik en kijk even naar de verschillende kunstwerken die de ruimte sieren. 'Maar ik hou niet van delen' zeg ik dan nonchalant en knipoog naar hem voordat ik langzaam begin te lopen.

---

El Diablo.

---

---

Artemis was druk in haar kluisje aan het rommelen. In een paar dagen tijd had ze het al voor elkaar gekregen er een grote puinhoop van te maken uiteraard. Thuis in Ierland hadden haar vrienden haar er altijd mee uitgelachen. Hoe kreeg ze het altijd voor elkaar? Nee, het was geen thuis in Ierland. Thuis moest hier in Spanje worden, en des te eerder ze dat zou accepteren, des te minder lang zou ze terugverlangen naar het land waar de zon niet zo hard scheen en waar ze zich constant goed moest insmeren om niet te verbranden. De hele dag waren de gesprekken alleen maar gegaan over het geweldige feest dat die avond gegeven zou worden. Het zou het feest van de eeuw worden, als Artemis de woorden mocht geloven van haar klasgenoten. Het feest waar jaren later nog steeds over gesproken zou worden en die je absoluut niet mocht missen. Voor Artemis zou het wel een avondje op haar kamer met Netflix worden vermoedde ze zo. Het was vast een ‘invite only’ party, en een uitnodiging had ze uiteraard niet. Ze wist niet eens zeker of ze wel het juiste gezicht bij de organisator van het feest in gedachten had. Straks bleek het heel iemand anders te zijn! “Hola,” hoorde ze. Toen ze opkeek, zag ze Salvador bij haar staan. “Hello Salva,” antwoordde ze glimlachend. Hoewel ze prima verstaanbaar Spaans sprak, zij het dan met een licht accent, was en bleef Engels haar moedertaal natuurlijk. “Zie ik je op Manu’s feestje straks? Ik beloof het je, ze zijn beter dan menig andere feestjes die gegeven worden op Las Encinas.” Ze propte de laatste spullen in haar kluisje en sloot de deur snel voor er weer iets uit kon vallen. Toen haalde ze haar schouders op. “Ik weet het niet,” antwoordde ze eerlijk. “Als ik iedereens verhalen hoor, wordt dit inderdaad een onvergetelijk feest die ik absoluut niet mag missen, maar zitten ze echt op de newbie die niemand kent te wachten?” Want hoe graag ze ook zou gaan – zowel omdat ze wel van feestjes en uitgaan hield, als omdat het een goede reden was om niet thuis te zijn – ze had ook geen zin om diegene die altijd alleen rondliep en zich dan maar opdrong bij groepjes waar ze eigenlijk niet welkom was.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

━ AUGUST CHRISTIAN MATAMOROS ━ at the lockers with Alyss ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━       Bij de tik op haar neus trok Alyss een schattig gezicht. Haar neus ging een beetje omhoog en ik kon het niet laten een beetje te lachen. Ze keek dan ook richting het plafond terwijl ze iets mompelde. Ik dacht dat ik "Damn it" verstond, waardoor ik wederom begon te grinniken. Zelf begon ze ook te grinniken, waarna ze even met haar tong langs haar lippen ging. Mijn ogen werden groot door het aanzicht, dat zag er niet verkeerd uit, ookal deed ze het waarschijnlijk niet met opzet.       'Weet je, ik wil niet dat de andere dames gaan lijden. Als een echte heldin, opper ik mezelf wel op,' kwam er plagerig over haar lippen, waardoor ik weer begon te lachen. Speels gaf ik haar een por in haar zij.       'Zeg, ik zou toch bijna denken dat je het een straf vindt om met mij te gaan vanavond!' Mijn vingers maakten de vorm van een hart, die vervolgens doormidden brak.       'Erg pijnlijk Alyss...' kwam er dramatisch uit mijn mond. Ze was even afgeleid door haar trillende mobieltje, maar die verdween al snel weer zodra ze had geantwoord.       'Hoe laat spreken we af? Ik moet na school nog mensen verblijden met stuff.' Vroeg ze waardoor ik even na ging denken. Ik had eigenlijk geen idee hoe laat het feest vanavond begon.       'Hoe laat wil je dat ik voor je klaar sta, mi amore?' glimlachte ik breed, vervolgd door een knipoog. Stiekem was ik ook wel nieuwsgierig wat ze vanmiddag van plan was.       'Wie ga je vanmiddag blij maken dan?' vroeg ik nieuwsgierig, maar niet op een rare manier. Tenminste, dat hoopte ik toch.

---

- thank you for existing -

---

Ik probeerde zo snel mogelijk mijn boeken en schriften bijeen te rapen, voor de rest van de klassen leeg zouden lopen, en er overheen zouden lopen. Plots hoorde ik een bekende stem naast me. Ik keek even opzij en schonk hem een glimlach. Een klein lachje rolde over mijn lippen bij zijn woorden, voor ik weer zo snel mogelijk mijn boeken bijeen schoof en in mijn tas propte. "Iemand moet toch proberen meer mensen aan het lezen te krijgen? Meneer Sanchez van Spaans lukt het namelijk echt niet." mompelde ik half lachend tegen hem. Net op tijd kreeg ik alles weer in mijn tas, met de hulp van Axel. Ik pakte het laatste boek, wat Axel van de andere kant van de gang had gehaald, en propte dat er nog bij. Ik trok de rits dicht terwijl de bel ging en krabbelde zo snel mogelijk op. Ik wilde niet vertrappeld worden door de horde mensen die zo snel mogelijk van het weekend wilde gaan genieten. "Prima. Die van jou?" Ik had gewoon echt geen zin om over het feestje te praten. Axel zou vast gaan en een geweldige avond hebben. Hij verdiende het zeker. Ik zou gewoon kijken, mijn boek lezen, en na een acceptabele tijd op het feestje te zijn geweest, weer naar het appartement gaan. Mijn thuis lag in Baskenland, maar dat was te ver van de school, dus mijn moeder en stiefvader hadden hier een appartement gekocht voor mij en mijn broertjes. We hadden een huishoudster en de jongens een nanny. Het was fijn, maar het was niet thuis. Ik had oma wel eens gevraagd om mee te komen, maar die weigerde in Spanje te wonen. Logisch ook. Ze was ook niet blij dat wij in Spanje op school zaten, maar er was geen betere school te vinden volgens mama. Ik controleerde nog een keer dat mijn rugzak echt dicht zat, voor ik hem op m'n rug hing. "Heel erg bedankt, trouwens. I owe you." De drukke gang maakte me een beetje ongemakkelijk, maar het zorgde er ook voor dat ik niet makkelijk weg kon. Ik herinnerde me dat Axel's kluisje aan het einde van de gang was, op een rustigere plek. "Moet jij nog naar je locker?" Dit kon enkel goed uitpakken. Ofwel hij moest erheen, en dan konden we weg uit het drukste stukje gang, ofwel hij hoefde er niet heen, en dan konden we hier helemaal weg. Ik keek hem kort aan en toen weer naar mijn voeten. Langs ons raceten allerlei anderen, sloegen met kluisjes en maakten veel herrie. Waarom moest de wereld zo luid zijn? Nee, waarom waren tieners zo belachelijk luid?

---

Bowties were never Cooler

---

Terwijl Celeste haar klasgenootjes bijna de klas uit renden deed Celeste rustig aan, ze stopte rustig haar spullen in haar tas terwijl ze iedereen zich door de deur zag persen. Ze begreep nooit helemaal waarom iedereen altijd zo snel mogelijk weg moest zijn, natuurlijk het was weekend daar maakte je Celeste echt ook wel bij mee, maar het was niet alsof die enkele seconden zoveel deden. Ze kon zich bijna niet voorstellen dat haar klasgenoten die een paar seconden eerder dan zij de deur uit waren zoveel meer plezier kregen van hun weekend dan zij zelf. Uiteindelijk was het dan ook Celeste die als laatste het lokaal verliet nadat ze haar leraar een fijn weekend had gewest, de man schonk haar een vriendelijke glimlach bij het horen van Celeste haar woorden. Ze was echt geen slijmbal ofzo, maar een beetje manieren naar je leraren toe vond ze wel kunnen. Het waren ook mensen, die vonden het vast fijn om te horen dat ook hun een fijn weekend toe werd gewenst.
Toen Celeste haar boekentas over haar schouder heen gooide zag ze verder op in de gang een bekend gezicht. Maia stond bij haar kluisje een paar boeken er in te duwen, of er uit te halen dat wist Celeste niet precies. Ze versnelde lichtjes haar pas voordat Maia weer weg was gelopen. Door de gang schreeuwen zou ze niet heel snel doen, dan zou niet alleen Maia omkijken, maar ook de andere leerlingen op de gang en dat hoefde nou ook weer niet.
'Hey,' zei Celeste toen ze naast de brunette stond een glimlach verscheen op haar lippen bij het zien van haar vriendin. Celeste kende Maia al sinds... Celeste dacht zo haar geboorte. Ze kon zich niet eens meer een tijd herinneren waarin zij en Maia niet bevriend met elkaar waren geweest. Dit was te danken aan hun ouders die altijd al vrienden met elkaar waren geweest. Ze spraken veel met elkaar af en dan werden beide meisjes altijd mee gesleept naar de afspraakjes, dan werd je toch soort van gedwongen om met elkaar te spelen. Gelukkig had Celeste daar nooit echt een probleem mee gehad.
'Heb je nog plannen vanmiddag?' vroeg Celeste vervolgens terwijl ze een hand door haar blonde haar heen haalde. Ze had haar haren al een tijdje blond, origineel had haar haar een donker bruine kleur gehad, maar ergens vorig jaar had ze het drastische besluit genomen het blond te verven. Wat had ze zich zelf de dagen daarna gehaat, iedereen die naar haar omkeek, want wat was er met haar haar gebeurd? In het begin had ze het niet eens echt mooi gevonden, maar nu vond ze het een stuk beter dan het bruine haar. 'Ik dacht misschien kunnen we wel even naar de winkels, ik wou nog wat leuks kopen voor vanavond.' zei Celeste. Vanavond gaf Manuel een feestje, Celeste was lang niet altijd van de partij op zulke feestjes, maar vanavond moest ze wel soort van. Manuel was haar beste vriend, ze vond dus eigenlijk niet dat ze het kon maken zijn feestje te missen. Niet dat hij haar zou missen waarschijnlijk, Celeste was bang dat Manuel genoeg plezier zou maken met zijn andere vrienden. Ze kon het hem niet echt kwalijk nemen eigenlijk, hij zou waarschijnlijk liever omgaan met mensen die wel de tijd van hun leven hadden daar dan Celeste die er hoogstwaarschijnlijk een beetje ongemakkelijk bij stond.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Axel schoof net een paar papieren weer op elkaar toen hij Amaia tegen hem hoorde praten. "Iemand moet toch proberen meer mensen aan het lezen te krijgen? Meneer Sanchez van Spaans lukt het namelijk echt niet." Een kleine lach rolde over Axel zijn lippen. 'Wat, na zijn speech vorige week heeft hij me wel echt aangezet om een stripboek te lezen hoor.' grapte Axel, Amaia had gelijk Meneer Sanchez was niet echt goed in zijn taak om de literatuur te presenteren als iets leuks. Het was, na Axel zijn mening, een nogal saaie man en als hij praatte kon Axel wel bijna in slaap vallen. Hem horen praten over de mooie boeken die de Spaanse literatuur meebracht maakte dan waarschijnlijk niemand echt enthousiast. Hij kon het niet met de passie vertellen die iemand nodig had om geïnteresseerd te worden in een bepaald boek.
Net voordat de stroom leerlingen hun kon bereiken stonden Axel en Amaia beide weer op hun benen. Axel veegde het beetje stof wat op zijn broek was gekomen eraf. Over het algemeen was de school redelijk netjes, maar na een lange dag lag er toch wel wat vuil op de grond. Dan konden de schoonmaaksters wel weer aan de gang. Over de schoonmaaksters gesproken, Axel had na zijn gymnastiek les vanochtend een briefje van vijftig uit de jaszak van een van zijn klasgenoten kunnen vissen. Geld wat hij zelf in zijn huidige situatie niet nodig had maar wat hij wel vaker aan de schoonmaaksters toestak. Hij was eigenlijk een soort Robin Hood.
"Prima. Die van jou?" zei Amaia nog als antwoord op de vraag die Axel haar eerder had gesteld, hoe haar dat was. 'Mooi, ja was wel oké. Beetje lang, maar ja dat is het voor mijn idee altijd.' zei Axel waarna hij Amaia een glimlach schonk. Hij wachtte geduldig tot Amaia zelf klaar was bij haar kluisje. "Heel erg bedankt, trouwens. I owe you." zei ze terwijl ze nu keek of ze haar rugzak wel echt dicht had geritst. Axel zijn mondhoeken krulden lichtjes omhoog toen hij haar dit zag doen. 'Geen probleem,' zei hij waarna hij kort zijn schouders ophaalde. 'Ik had niet gewild dat je werd vertrapt door een menigte tieners. Het is hier soms net The lion king,' zei Axel tegen haar. Refererend naar de scène in The lion king waarin Simba bijna werd vertrapt door een kudde gnoe's.
"Moet jij nog naar je locker?" vroeg Amaia vervolgens, Axel knikte. 'Ja, ik moet nog even mijn spullen bij elkaar pakken, maar dan kunnen we gaan.' zei Axel alsof ze iets met elkaar hadden afgesproken. Niet dus, maar nu hij Amaia toch tegengekomen was kon hij net zo goed even bij haar thuis langs gaan of zij bij hem.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

• Eighteen • The Rebel • w/ Gabriel - Outside •

In tegenstelling tot de meeste andere leerlingen nam Nikia de tijd om het leslokaal te verlaten, zodra de bel het einde van het laatste uur had aangekondigd. Op haar gemak stak ze haar lesboeken diep in haar tas terwijl een lichte frons op haar gezicht speelde. De brunette was allang niet meer met haar lesstoffen bezig, maar eerder in gedachten haar outfit voor de avond al aan het uitzoeken. Toch was dat niet het enige wat er door haar hoofd heen spookte, al had ze echter wel besloten dat het voor het belangrijkste was. De fikse ruzie met haar moeder gisteren probeerde ze langs zich neer te leggen, wetende dat deze zoals gewoonlijk weer iemand nodig had om haar gal op af te spuien — hetgeen waar Nikia op dit moment perfect voor was, daar haar vader voor zaken op reis was.
Een zachte zucht verliet haar mond eens ze haar tas dicht had geklapt en de band over haar schouder heen zodat ze op weg kon naar haar kluisje. Onderweg schonk ze niet veel aandacht aan de andere, hooguit een korte glimlach naar de een of een knikje naar de ander, daar ze opnieuw in gedachten verzonken was en zo snel mogelijk op weg naar huis wilde om alvast wat voorbereidingen de treffen.

Eenmaal buiten aangekomen en een deel van haar boeken zorgvuldig in haar kluisje gedumpt te hebben, werd Nikia algauw begroet door een stem die haar maar al te bekend voor kwam.
      ”Hola.”
Als vanzelf verschijnt er een kleine glimlach rondom de brunette haar lippen, waarop haar blik al gauw op de jongen naast haar gericht is. “Hey Gabriel,” bracht ze vervolgens uit terwijl de jongen op zijn beurt losjes zijn hand een keer door zijn haren heen haalde. “Ik neem aan dat ik je vanavond ook zie bij Manuel?” Nikia knikte kort. Het feest van Manuel was er een waar iedereen over te spreken was, zelfs degene die niet uitgenodigd waren konden het niet laten er toch over te praten. Het zou naar zeggen het feest van de eeuw zijn, dus ergens verwachtte Nikia er wel een hoop van.
      ”Natuurlijk,” glimlachte ze daarom dan ook. “Er zijn maar weinig feestjes waar ik niet graag naar toe ga,”voegde Nikia er oprecht aan toe. Dat ze geen date had liet ze maar terzijde, dat was haar laatste zorg wel. “En jij, ben je er klaar voor?” vroeg ze hem. Met een schuine blik keek Nikia op naar Gabriel terwijl ze beide ondertussen op een rustig tempo richting het parkeerterrein liepen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

18 - I'm really fucking gay - At Manuels' place

Ollie wilde aandacht en als Ollie aandacht wilde -wilde hij het nu. Hij had het dan ook niet kunnen laten zich aan Manuel op te dringen met de alcohol als perfecte excuus om aan zijn mooie lichaam te zitten. Helaas voor Ollie leek Manuel te druk te zijn met zijn telefoon. Een zacht geërgerde zucht verliet Ollie zijn mond en rolde met zijn ogen. Vervolgens trok hij in een soepele beweging Manuel zijn telefoon uit zijn handen en liet deze verdwijnen in zijn eigen kontzak. 'Het is onbeleefd met je telefoon bezig te zijn in gezelschap.' grijnsde hij. 'Zeker als je kijkt naar wat voor gezelschap je hebt. Ik bedoel, genoeg anders om mee bezig te zijn hoor, handsome.' zei hij en zond de jongen een knipoog. Die telefoon ging hij pas terug krijgen als Ollie zijn zin had gekregen en na afloop zou hij hem weer mogen pakken. Iets wat een win-win situatie was gezien Ollie het ding strategisch in zijn kontzak had geschoven zodat Manuel wel in de buurt moest komen van zijn achterste. "Hmh.. Genoeg tijd? Wilde plannen?" Ollie zijn grijns werd alleen maar breder met deze woorden. 'Met jou? Altijd.' zei hij en beet hard op zijn lip terwijl hij zijn blik over Manuel zijn lichaam liet gaan. Hij kon zo ter plekken wel een aantal dingen bedenken die hij met Manuel wilde doen... "En ik heb jou altijd nodig darling," een brede tevreden grijns verscheen rond Ollie zijn lippen, wetend dat hij zijn zin begon te krijgen toen Manuel zijn gezicht zich gevaarlijk dicht bij zijn hals bevond. "Wie gaat anders rare drankjes voor me testen, ik bedoel..." Ollie sloeg zijn ogen ten hemel en sloeg zijn armen over elkaar. Typisch. 'Schat, je weet dat er betere manieren te vinden zijn om me om te leggen dan alcoholvergiftiging, toch?' grijnsde Ollie maar pakte vervolgens wel het glas van Manuel aan. 'I swear to god DeSantos als die blauwe zooi op mijn kleding komt...' dreigde Ollie alvorens hij Manuel zijn voorbeeld volgde en zijn glas tegen die van hem aan liet komen. 'Saludos,' grijnsde hij alvorens hij zijn lippen naar het glas bracht en een slok nam van het blauwe goedje, hij was immers het proefkonijn hier. Hij keek Manuel aan en haalde zijn schouders op. Misschien kwam het door het feit dat de twee al aardig wat op hadden maar Ollie leek het verschil niet echt meer te merken tussen deze alcohol en de afgelopen vijf. Het hielp ook niet echt dat Ollie niet erg veel alcohol nodig had gezien zijn lichaamsbouw. "cIk bedoel... Jij zou ook een mooi meesterwerk zijn om mee te pronken natuurlijk," Ollie zette met een grijns het glas naast zich op de tafel en hield zijn hoofd schuin terwijl hij naar Manuel luisterde. Hij kon wel uren luisteren naar jongen die met hem flirtte. "Maar ik hou niet van delen" Ollie grijnsde en sprong van de tafel af. 'Maar Manuel,' zei hij terwijl hij zich dichterbij Manuel bracht. 'dat hoeft ook helemaal niet.' fluisterde hij. Ollie wilde net de afstand tussen hun nog meer inkorten toen Manuel plots begon met lopen. Ollie beet even half grijnzend op zijn lip alvorens hij zich ook omdraaide en achter de jongen aan liep. Eenmaal Manuel weer stil stond draaide hij hem in één beweging aan zijn arm naar hem toe. 'Je weet wat ze zeggen over die gekleurde drankjes, toch?' vroeg Ollie met een grijns. 'Als je niet uitkijkt is je hele tong blauw, en zeg nou zelf, dat staat niet echt netjes voor je gasten, wel?' zei hij en sloeg zijn armen om Manuel zijn hals om vervolgens wat afwezig met het labeltje van zijn blouse in zijn nek te spelen. 'Gelukkig heb je mij nog om je er vanaf te helpen...' fluisterde hij en liet zijn lippen verlangend langs zijn wang, vlak langs zijn lippen gaan.

[ bericht aangepast op 4 feb 2019 - 22:55 ]

---

How far is far

Bea paradeerde door de gangen van de school heen en ging in een rechte lijn door naar haar kluisje. Eindelijk was de dag voorbij. Nu was het eindelijk weekend en kon ze dagenlang ontspannen en niet denken aan wiskunde of natuurkundige formules. Snel propte ze haar spullen in haar kluisje en nam voor de sier maar een lesboek waarvan ze dacht dat ze het wellicht nodig zou hebben mee in haar tas. Veel schoolwerk deed ze in het weekend niet, zeker als er vanavond een feest bij Manuel op de planning stond en ze heel waarschijnlijk morgen met een kater op bed zou liggen. In welk bed dat zou zijn wist ze nog niet.       Ze greep haar jas en duwde haar kluisje dicht toen haar oog op twee bekenden van haar vielen en met een kleine glimlach ging ze op August en Alyss af. Het duurde niet lang voor ze haar arm rond de middel van haar beste vriend sloeg en met een kleine grijns naar Alyss keek. 'Waar praten we over?' vroeg ze plagend en ze drukte een kusje op Augusts wang. Hun relatie was puur platonisch en hij wist als enige wat de echte reden van de brandwonden die de linkerhelft van haar lichaam ontsierden was. Alyss en zij konden goed met elkaar opschieten, maar Bea vertrouwde niemand zoveel als August.       Ze maakte zich uiteindelijk los en leunde tegen de kluisjes aan en zette haar voet tegen de onderste kluisjes aan. 'Ik ben echt toe aan een feest,' merkte ze op. 'Vijf dagen les is te veel,' pruilde ze speels. Ze greep haar telefoon uit haar kontzak en opende het gesprek met Manuel.       >> Manuel: You better have enough booze to drown in tonight xo

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

---

Axel had gelijk. De man van Spaans had vandaag een hele preek gehouden over het feit dat stripboeen de ziel bezoedelden, en zelfs ik kreeg nu zin om een stripboek te lezen in plaats van mijn normale boeken. Het was zo'n saaie man dat zelfs ik er en beetje rebels van werd. Toen ik eenmaal al mijn boeken bijeen had en mijn tas zeker weer veilig dicht zat, gaf ik hem antwoord op zijn vraag. Ik lachte een beetje bij zijn woorden. Axel was niet zo'n studiebol als ik, maar hij was zeker wel aandoenlijk. Ik bedankte hem, wat hem deed lachen. Het was fijn om te zien dat ik iemand toch wat plezier kon doen. Zijn uitleg over de Lion King deed me grinniken. Hij was ergens toch wel een heer, meer dan een deel van de andere jongens hier. Ik vroeg hem of hij nog naar zijn locker wilde en liep vervolgens met hem mee. Zijn woorden over 'we' was ik inmiddels gewend. Van Axel kon ik het wel hebben. Hij was niet te klef of aanhankelijk. Bij zijn kluisje leunde ik tegen de dichte kluisjes ernaast. Ik kon niet laten om toch even het boek in mijn handen open te slaan om verder te lezen. Axel was hier hopelijk wel aan gewend na al die jaren. "Ga jij naar het feestje vanavond?" vroeg ik aan hem, zonder op te kijken van het boek. Hij zou vast gaan en de tijd van zijn leven hebben, maar dan kende ik in elk geval een iemand, die voor me tegen mijn moeder zou liegen over hoe ik me op het feest had gedragen. Ik zuchtte en stopte het boek uiteindelijk maar weer terug in mijn tas. Ik sloot de rits goed, heel goed. Dat voorval met de boeken moest niet nogmaals voorkomen, zeker niet vandaag. Toen hij klaar was, liep ik rustig met hem mee naar buiten. Het was fijn om de zon op mijn huid te voelen na een lange dag school. Ik sloot even mijn ogen om te genieten van de warme stralen op mijn gezicht, voor ik verder de school uit liep. Ik neuriede zacht een oud liedje wat mijn oma me had geleerd. Ik wist niet zeker wat de woorden waren, dat zou ik haar moeten vragen als ik weer thuis was. Echt thuis, niet in het appartement. "Zal ik je ophalen? Dan hoef je niet nuchter te blijven?" Zelf dronk ik nooit en ik wist dat velen het wel lekker en leuk vonden, dus ik bood me maar aan als bob. Dat was het minste wat ik kon doen nadat Axel me had geholpen met mijn boeken. Ik woelde even door mijn krullen en draaide een krul om mijn vinger. Dat deed ik wel vaker als ik niet zo goed wist wat ik moest doen. Al dit sociale gedoe en feestjes waren echt niet mijn ding, zeker niet zonder boek in mijn handen.

---

Bowties were never Cooler