Het is niet zo spannend, maar het moet eruit, want gisteren is echt àlles misgegaan. Zondagavond, toen ik terugkwam naar mijn kot van thuis, sloeg ik mijn voet om. Nu, die pijn ging vrij snel over, dus ik heb het gelaten voor wat het is, maar het kwam er wel op neer dat ik maar een uur later op mijn kot thuiskwam en ik een aantal dingen die ik nog wilde doen niet meer heb kunnen doen. And that, my friends, appeared to be that. Ik ging het dinsdag wel doen (want maandag heb ik ziek veel les).
Maar dan, dinsdagochtend, merkte ik dat ik mijn fietssleutel niet vond. Niet te verbazen, gezien mijn kot eerder op een stort dan een studeerplek lijkt, maar goed, ik had nog twee busticketjes, dus ik besloot maar met de bus te gaan. Op weg naar de busstop kwam ik iemand tegen die op dezelfde gang op kot zit als ik, dus ik zeg vriendelijk hallo, maar zie niet dat ik in een hondestront loop, sla mijn linkervoet om (again), val recht op mijn rechterknie en rechterelleboog en dat deed echt enorm veel pijn. Die jongen van op mijn gang bleef even bij me, bood nog aan om me te helpen naar de bushalte te lopen, maar gezien het maar een twintigtal meter verder was, dacht ik dat dat wel ging lukken. Dus ik kom toe aan de bushalte, wanneer ik merk dat ik mijn gsm (waar mijn tickets op staan) niet meer vind. Ik stap dus terug naar de plek waar ik gevallen was, maar zie hem niet direct liggen. Na twee minuten zoeken zie ik hem uiteindelijk in het gras, dus pak hem en loop (ja, loop, want de bus kwam eraan en ik heb 'm godzijdank nog net gehaald) op die pijnlijke voet naar de bus.
Goed, dacht ik, de bus stopt toch vlak aan mijn faculteit, dus veel stappen zal ik niet moeten doen. Maar De Lijn (de Vlaamse busmaatschappij) zou De Lijn niet zijn, mocht er niet iets mislopen, dus opeens neemt die een afslag om redenen die ik niet ken en moet ik nog helemaal van aan de cinema tot aan mijn faculteit lopen, wat me op een pijnlijke voet toch een kwartier kost. Net op tijd voor mijn les, mocht het niet geweest zijn dat ik eerst nog een taak moest gaan indienen op de derde verdieping. Yippie. Gelukkig hebben we een lift.
Ik zit dan terug in de lift naar beneden (mijn les was in de kelder), dus ik druk op -1, maar blijkt dat dat niet de verdieping was die ik wilde, want ik stond opeens op een parking. Dus terug naar nul (nadat de lift eerst naar zes geweest was en dan pas terugging naar nul, natuurlijk) en van daar de trap naar de kelder.
Kom ik een kwartier te laat toe in de les, merk ik opeens mijn vel eraf is aan mijn knie (echt bijna heel mijn knie) en een deel aan mijn elleboog. Dus ik dacht: ik zoek na de les wel wat ontsmettingsmiddel, maar het begon echt pijn te doen. Gezien het een praktijkles was in een kleine groep, vroeg ik aan m'n prof of zij toevallig wist waar op onze faculteit ik een EHBO-kist kon vinden. Studentenadministratie, zei ze.
Dus ik weer naar het gelijkvloers - studentenadministratie gesloten. Geen enkele prof of faculteitsmedewerker te bespeuren in de directe omgeving en in de kantoren ernaast was ook niemand aanwezig. Ik terug naar de kelder, naar de mensen van de studentenverenigingen om te vragen of zij toevallig ontsmettingsmiddel hebben. "Normaal gezien wel hoor." Maar die bleek nergens te bespeuren, dus zei iemand "dat ik het aan Tom moest gaan vragen, boven naast de ingang". Terug naar boven - Tom zat niet in z'n kantoor.
Ik had het gehad tegen dan, dus ik besloot maar terug te gaan naar mijn les en later naar de apotheek te gaan. Dat heb ik gedaan, teruggelopen naar m'n faculteit en die wonden daar verzorgd (tegen dat moment was het er wel al iets te laat voor, maar goed, beter laat dan nooit). Oh, en niet te vergeten dat ik ook nog een blaar had staan op mijn voet, alsof het niet beter kon.
's Avonds was die pijn nog steeds niet over, dus ik besloot een afspraak te maken met een studentenarts. Die waren blijkbaar allemaal volzet. Naar een gewone huisarts geweest, dan maar. Met de bus, uiteraard, want op mijn fiets lukte het niet met die voet.
Blijkt dat mijn ligamenten gewoon wat uitgerekt zijn, maar niet gescheurd (godzijdank). Maar het doet nog altijd pijn, al kan ik wel weer fietsen.
tl;dr: ik heb m'n voet omgeslagen, alles zat tegen en als je miserie wilt vermijden, ga met de fiets ipv de bus.
En, hoe was jullie dag? 
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
