• Nja... Hoe vullen jullie een gevoel van leegte op?

    Oké, dit klinkt misschien heel kinderachtig en overdreven. Maar geloof me: ik ben geen klein kind dat in een hoekje zit te janken op dit moment. Ik ben alleen op zoek naar wat tips. (:

    Het zit zo: mijn relatie is over. En daar ben ik aan de ene kant heel erg blij mee, maar aan de andere kant voelt het wel erg leeg. Het is toch weer iets dat 'over' is, zegmaar.

    Voor mij is dit de eerste keer, dus ik heb geen idee wat ik met dit dubbele gevoel van vrijheid en leegte tegelijk aan moet, haha. :')
    Daarom vroeg ik me af: wat doen/deden jullie wanneer je relatie over was om de leegte op te vullen? En hoe gingen jullie met dat dubbele gevoel om?

    Wat mij heeft geholpen elke keer dat er een leegte ontstond was een combinatie van nieuwe dingen uitproberen en je storten in hobbies /sport / nieuwe ervaringen opdoen, en langzaam beginnen te wennen aan het idee dat dat gedeelte van je leven er misschien dan wel niet meer is maar dat dat je leven niet minder compleet maakt in the long run. En dat je gewoon met tijd alles kan helen :)


    Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

    Ah fre ik herken je gevoel echt heel erg. Het eerste stukkie nadat een relatie uit is voelt altijd zo raar en leeg maar dat zwakt ook wel weer af gelukkig wat bij mij goed werkt is om eventjes de tijd te nemen om al die gevoelens helemaal over me heen te laten komen. Ik slaap veel, kijk een serie en laat gewoon al die gevoelens even geworden (ook beetje self pity) daarna voel je toch al snel dat je die leegte graag wil opvullen. Een ideaal moment om dingen te gaan doen die je je al eem hele tijd voorgenomen had om te doen, lees dat boek, speel die game, ga die sport uitproberen of maak die grote tekening die je al heel lang wil maken. Ook helpt het om veel met vrienden af te spreken en te genieten van probleemloze vriendschappen en omgaan. Het gevoel zwakt vanzelf weer een beetje af maar je moet jezelf ook gewoon echt de tijd geven en gunnen om weer te wennen aan de nieuwe situatie. Als je wil praten u know where to find me. 😘


    The truth is out there.

    Awh Frederick, first of all: ik las het en ik vind het enorm jammer voor je - second of all: Ik heb vooral vrienden gebruikt om die leegte op te vullen. Ik ging vaker met vrienden iets doen, om mezelf bezig te houden en te zorgen dat ik niet na ga denken over de breakup en dan weer sad word. Ik game(de) ook veel om gewoon mezelf bezig te houden, Hardlopen is ook een goede manier om jezelf af te leiden, maar de leegte vullen kon ik alleen door met anderen om te gaan. Ik zal je niet mijn slechte copingmechanisms vertellen want dat is niet echt een leuk iets, maar zoiets heeft helaas wel tijd nodig - en maak gebruik van die tijd, want niets is erger dan jezelf vertellen dat je oké bent, terwijl je dat niet bent. Je mag pijn hebben, en op het zelfde moment blij zijn dat de relatie over is. Het mag allemaal. weet wel dat je altijd een berichtje bij mij kwijt mag!


    — Inner peace, it's hard to find. —

    Ik liet mijzelf gewoon kut voelen maar dan wel op momenten dat ik het mocht. Dus bv een uur de tijd om bankseries te kijken of jank muziek te luisteren en mijzelf leeg te gooien en daarna was het ook klaar. Maar dat is ook omdat ik er anders teveel en te lang in blijf hangen.

    Het is oké om die gevoelens te hebben en te accepteren. Je hebt iets afgesloten wat zo veilig, vertrouwd en fijn leek maar dit het kennelijk niet was. Je hebt de keuze misschien zelf gemaakt maar misschien ook wel helemaal niet. Denk dan zo, deze ervaring heb ik nu gehad en hoe zweverig ook. Je mag ook blij zijn dat je die liefde, vertrouwensheid etc. Gevoeld hebt.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Eten. McDonald's. Ohh en pasta. Of Ben & Jerry's. Oja en natuurlijk de adviezen hierboven, maar vooral eten!


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Heeeeel veel met vrienden geweest. Het was toen zomervakantie en ik heb toen elke dag wel iemand gezien. Ook heb ik veel gebeld als ik het moeilijk had. Dus heel, heel veel praten over m'n shit. En mijn vriendinnen zijn gelukkig fantastisch genoeg om alles 12x aan te horen en alsnog advies te geven.

    Wat mij uiteindelijk hielp was tijd en geen contact. Tijd slijt wonden, en ik heb nog een paar keer met mijn ex geappt maar dat reet de wond weer open. Ik was sneller geheeld als ik geen contact had gehad vanaf het begin.


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    Oh neee Frederick that shucks big time.
    Ik weet niet helemaal zeker of ik de goede persoon ben om advies van aan te nemen, maar ik zal mijn verhaal delen voor de geïnteresseerden. Toen ik het uitmaakte met mijn toenmalige vriend zat ik in Engeland voor stage. Het boterde al een hele tijd niet meer echt lekker tussen ons -lees: al een paar maanden - Ik heb het uitgemaakt via Skype (go ahead, drag me, maar toen was het de beste optie) en ben daar basically met een Engelse jongen in bed gedoken. Dat- was leuk voor zolang het duurde. Toen ik weer thuis was verwaterde het contact tot helemaal geen contact meer, ging ik me zorgen maken of ik een overhaaste beslissing had genomen. Ik twijfelde zelfs of ik hem weer terug moest nemen, maar duwde die gedachte resoluut weg. Het hielp dat ik nog een aantal weken in Engeland zat want ik weet niet wat ik had gedaan als ik gewoon thuis was geweest; Hij woont namelijk 3 straten achter mij.
    Nu is dat ondertussen bijna een jaar geleden, en ik sta zo ongelooflijk veel sterker in het leven. Ik vermaak me prima als Single Pringle, ben uitgekomen als bi en voel me daar nog veel beter door.
    Ik denk dat mijn advies zou zijn; blijf sterk, je komt er echt wel overheen. Het feit dat het nu voelt alsof er een leegte is snap ik, maar het is niet noodzakelijk die op te vullen, een beetje wat Rickert ook zegt. Ik dacht heel oppervlakkig het op te kunnen vullen met een Engelse aubergine but let me tell you that doesn't work :') Met vrienden afspreken bijvoorbeeld, sporten, onbeschaamd 14 uur achter elkaar Netflixen en 3 bakken ijs leegeten zonder dat iemand je beoordeelt dan weer wel.


    What’s tasty in Busan?

    Ik heb 1,5 maand geleden ook een breakup gehad. Dit was zo zwaar voor me. Hij had het uitgemaakt en ik was zo verliefd op hem!
    Ik heb me 2 dagen lang heel naar gevoeld in de vorm van, constante stress en geen trek hebben in eten. Daarna heb ik de draad gauw weer opgepakt en heb ik geprobeerd me te richten op school en vriendinnen.
    Toch bleef ik 3 weken lang echt nog met hem in mijn hoofd rondlopen. Toen ging ik op vakantie en gingen we met een clubje mensen die ik daar leerde kennen eigenlijk veel uit en naar feestjes. Op deze manier kon ik het heel goed van me af zetten.
    Toen kwam ik terug in Nederland en ik dacht dat ik hem was vergeten. Maar toen vriend in de kroeg vroeg of ik met hem mee naar huis ging en daar bleef slapen, heb ik hem toch afgewezen omdat iets in mij toch nog niet helemaal geheeld was, I guess.
    Maar ik zou het fijn vinden om te praten. Heerlijk om met iemand te praten die hetzelfde heeft.
    Als je het zelfde gevoel heb zie ik wel een pb'tje verschijnen. Zou ik fijn vinden! (H)

    [ bericht aangepast op 1 sep 2018 - 19:17 ]


    Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg.

    @Grohl:
    Thanks! Je hebt wel gelijk. (:

    @Sansa:
    Awh, dankjewel! Daar kan ik wel wat mee. Hopelijk lukt het om de leegte op die manier op te vullen. Ik ga mijn best doen. (:

    @Moxxi:
    Dankjewel! Vrienden zijn misschien wel een optie. Maar het vervelendste is dat mijn vriendin voor onze relatie mijn best friend was. En dat willen we nu dus weer voortzetten. Hopelijk gaat dat meevallen, haha.

    @IrishNialler:
    Ja, je hebt wel gelijk. Het was geen verloren moeite. We hebben het fijn gehad, voor zolang het duurde. En dat moet ik omarmen. En wat dat janken enzo betreft: ik ga nu eindelijk eens mijn eigen emoties toelaten en ze gewoon uiten. Daar leer ik ook alleen maar weer van. (:

    @Mayfield:
    Mja, ik verdien nu eigenlijk wel comfort food hahaha :'D
    Maar aan de andere kant wil ik er wel strak uitzien voor eventuele andere dames, hehe. :')

    @Nym:
    Thanks! Ja, ik merk wel dat praten met andere mensen helpt. En of dat nou vrienden, ouders of wat dan ook zijn, het helpt. Anderen kunnen je helpen om de dingen wat meer in perspectief te zien wanneer je dat zelf niet meer ziet.
    En hmm... Geen contact... Ik weet niet. Aan de ene kant zou dat misschien fijn zijn, maar aan de andere kant willen we elkaar ook niet kwijt. We zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan. We hebben zelfs toen we het uitmaakten nog gewoon gelachen met elkaar. Het was eigenlijk een heel chill gesprek.

    @Baechu:
    Dankjewel!
    Dat is ook een heel verhaal, zeg! Fijn dat je er beter uitgekomen bent! Ik ben trots op je! (:
    Ik ga zeker wat doen met je advies. Liefde moet je tegenkomen, niet afdwingen.

    @IngridBirdy:
    Awh, wat rot voor je... Ik begrijp dat je nog niet helemaal geheeld was. Dat heeft natuurlijk tijd nodig. :/
    Als je behoefte hebt om er over te praten, mag je best wat sturen. Ik denk alleen wel dat mijn situatie een stuk anders is dan de jouwe.

    Update:
    Ik heb echt heftige zegmaar baal-aanvallen waarin het voelt alsof ik alles kwijt ben en zo ontzettend baal.
    It's like: ''You don't know what you've got 'till it's gone.'' Fijn, dit.
    I think I want her back. Maar deze keer wil ik het beter doen. Ik weet alleen niet hoe ik haar terug krijg... Iemand tips hoe ik dit aan zou kunnen pakken?
    Ik zou willen dat we allebei even een momentje voor onszelf konden pakken en dan allebei met nieuwe inzichten opnieuw zouden kunnen beginnen. Maar ugh... HOE?