Tropes - Stamcafé

Hallo mensen c:

Ik heb een vraagje en de titel verklapt over wat. Wat zijn jullie favoriete en minst favoriete tropes? (ik heb geen idee wat de Nederlandse term is, maar wie doet er nu aan Nederlandse termen anyway)

Een trope is een soort motief in de literatuur dat je wel eens ziet terugkomen, maar niet extreem vaak. Wanneer een trope te vaak voorkomt, wordt het een cliché. Dus, welke tropes vind je geweldig en bij welke wil je het liefst even overgeven?

Ik heb zelf ook twee lijstjes gemaakt hierover:
Tropes die voor mij not done zijn
Tropes waar ik geen genoeg van krijg

---

If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

Ik heb zo genoeg van de badboy trope. Vroeger vond ik het helemaal geweldig (ik was dan ook helemaal into Damon Salvatore), maar nu ik ouder en hopelijk ook iets wijzer ben, zie ik pas hoe ongezond zulke jongens/relaties zijn. Ik wou dat ze niet zo geromaniseerd werden, vooral in YA Lit.

Waar ik echt van hou is enemy to lovers. Ugh en dan vooral als ze gedwongen worden samen te werken voor één of andere reden en dan zo ontdekken dat de andere toch niet zo erg is als ze dachten, maar dit blijven ontkennen tegenover henzelf skfjsgjkhsdkgjh

---

The soul needs autumn.

Ugh, ik heb een hekel aan de bad boy die voor de good girl valt tbh, en wanneer verhalen te snel evolueren, met name liefdesrelaties. Build up is forever key (niet dat ik daar nou zo goed in ben, maar oké.)

---

We were the forever that didn't last

wat ik echt háát is de standaard 'ik ben een lelijk zestienjarig meisje met bruin haar en bruine ogen en ik ben een stille muis maar oh plotse wending ik moet iets doen en eigenlijk ace ik dat wel en bam hier zit ik dan in een liefdesdriehoek terwijl ik lelijk ben en niet zo speciaal maar toch alles naar me toe weet te trekken'
en als je er op let, is eigenlijk 90 procent van de ya lit zo hahaha ik snap echt niet waarom dat zo verkoopt :') het was goed voor een keer, nu wordt het gewoon irritant

oh of de trope waarin je een machtig personage hebt en dat de ya heldin dan de tegenovergestelde krachten bezit
tenzij dat het goed uitgewerkt is, anders moet je daar echt ver ver weg van blijven

speaking of liefdesdriehoeken
ik weet niet of het al ooit eens gedaan is
but you know what i would absolutely love? Een liefdesdriehoek tussen het meisjes hoofdpersonage en twee dudes en dat zij dan denkt van 'omg ik zit in een liefdesdriehoek' but guess what, the dudes are gay for eachother. Somebody write that right now i will buy 1000 copies

---

A to the Z

Waar ik echt een hekel aan heb, is instalove waarbij het vanaf de eerste keer dat ze elkaar zien al duidelijk is dat ze verliefd gaan worden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Pixielisje schreef:
wat ik echt háát is de standaard 'ik ben een lelijk zestienjarig meisje met bruin haar en bruine ogen en ik ben een stille muis maar oh plotse wending ik moet iets doen en eigenlijk ace ik dat wel en bam hier zit ik dan in een liefdesdriehoek terwijl ik lelijk ben en niet zo speciaal maar toch alles naar me toe weet te trekken'
en als je er op let, is eigenlijk 90 procent van de ya lit zo hahaha ik snap echt niet waarom dat zo verkoopt :') het was goed voor een keer, nu wordt het gewoon irritant

oh of de trope waarin je een machtig personage hebt en dat de ya heldin dan de tegenovergestelde krachten bezit
tenzij dat het goed uitgewerkt is, anders moet je daar echt ver ver weg van blijven

speaking of liefdesdriehoeken
ik weet niet of het al ooit eens gedaan is
but you know what i would absolutely love? Een liefdesdriehoek tussen het meisjes hoofdpersonage en twee dudes en dat zij dan denkt van 'omg ik zit in een liefdesdriehoek' but guess what, the dudes are gay for eachother. Somebody write that right now i will buy 1000 copies

Deze post is life. Fantastisch.

---

~ It's impossible to forget someone who gave you so much to remember ~

Lets not act alsof alle YA boeken tegenwoordig niet gebouwd zijn op "Ik ben gewoon ik, zucht, en dit is mijn veel meer avontuurlijke coole vriend(-in). ohnee langzaamaan heb ik door dat ze toxic zijn!!!1? also ben ik homoseksueel,''?????,"

I've had it

---

Heaven is a place that we all have

Pixielisje schreef:
wat ik echt háát is de standaard 'ik ben een lelijk zestienjarig meisje met bruin haar en bruine ogen en ik ben een stille muis maar oh plotse wending ik moet iets doen en eigenlijk ace ik dat wel en bam hier zit ik dan in een liefdesdriehoek terwijl ik lelijk ben en niet zo speciaal maar toch alles naar me toe weet te trekken'
...

OF OF OF

'Meisje dat niet weet hoe mooi ze werkelijk is van 16 of 18 jaar dat een wapen kan hanteren en waar iedere jongen verliefd op word, is de enige die de wereld kan en moet redden'

---

There are poems inside of you that paper can't handle

Florent schreef:
(...)
OF OF OF

'Meisje dat niet weet hoe mooi ze werkelijk is van 16 of 18 jaar dat een wapen kan hanteren en waar iedere jongen verliefd op word, is de enige die de wereld kan en moet redden'

Ik ben zo blij dit te lezen want dat is basically waar mijn masterproef over ging en soms twijfelde ik echt ofdat YA lezers zich daar echt zo aan ergeren of dat ik te selectief ben geweest met mijn onderzoeksmateriaal, maar opnieuw bewijs dat het zo is! ^^

Wat ik me ook aan erger: ouders die NOOIT aanwezig zijn of vader/moeder die tragisch is overleden like ik wil gewoon aanwezige ouders is dat nu zo veel gevraagd?

Oh en waarom hebben hoofdpersonage zo vaak van die rare namen???

---

The soul needs autumn.

Ik houd echt van deze trope en tegelijkertijd haat ik het haha.

Wanneer je een hacker hebt die heel snel met zijn vingers op een toetsenbord ramt en vervolgens hoor je allemaal moderne bliep bloep geluidjes (wat een computer echt gewoon niet doet) en dan hackt hij even heel snel een vliegtuig ofzo.

Of een politie serie waarin ze een foto hebben en dan moeten ze inzoomen. De computer maakt dan weer van die rare bliep geluidjes en het maakt niet uit hoe ver ze inzoomen, de kwaliteit van de foto blijft altijd super HD.

Niet alleen zijn dit onrealistische fouten, ik heb het te vaak gezien in actie, thriller of misdaad films, het ''hacker personage.''

[ bericht aangepast op 8 juni 2018 - 8:13 ]

Grace schreef:
(...)

Ik ben zo blij dit te lezen want dat is basically waar mijn masterproef over ging en soms twijfelde ik echt ofdat YA lezers zich daar echt zo aan ergeren of dat ik te selectief ben geweest met mijn onderzoeksmateriaal, maar opnieuw bewijs dat het zo is! ^^

Wat ik me ook aan erger: ouders die NOOIT aanwezig zijn of vader/moeder die tragisch is overleden like ik wil gewoon aanwezige ouders is dat nu zo veel gevraagd?

Oh en waarom hebben hoofdpersonage zo vaak van die rare namen???

In tegendeel: ik ben het me juist gaan realiseren door het topic dat je toen aanmaakte

---

There are poems inside of you that paper can't handle

Ik houd echt van goed uitgewerkte slechteriken. Niet dat je het met ze eens hoeft te zijn (ze zijn de vijand :'D) maar dat je ze kan begrijpen. Dat je weet waarom ze het doen, en misschien zelfs wel kan zien dat in de juiste omstandigheden iedereen zo zou zijn geworden. Helaas kom je vaak niet veel verder dan 'ik ben gewoon evil omdat het kan', 'ik wil macht', '[insert tragic backstory]'.
Ik wil juist slechteriken met een menselijke kant, die niet alleen puur evil zijn, maar bijvoorbeeld ook een familiemens. Die zulke idealen hebben dat ze zelf niet meer doorhebben dat ze de slechterik geworden zijn omdat ze alleen hun eigen idealen nastreven en doen wat nodig is om dat te bereiken. Die het goed bedoelen, maar te veel in 'het doel heiligt de middelen' geloven.

En iets waar ik ook dol op ben is het breken van personages :'D hoe pijnlijker het kan worden, hoe beter. Ze alles laten verliezen waar ze van houden en dan door moeten laten gaan. En dan ook niet door een of andere magische oplossing alles weer terugkrijgen, maar dat ze het echt niet terugkrijgen en moeten leren verder te gaan, met het verlies en de pijn moeten leren leven.

En praat me alsjeblieft niet van 'ik ben een onzeker meisje en ik ben niks bijzonders en totaal niet populair, maar ik heb een crush op de meeste populaire en stoere jongen van de school, en door een random gebeurtenis komen we elkaar tegen/moeten we met elkaar omgaan en dan realiseert hij zich hoe leuk ik ben en leven we nog lang en gelukkig'.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Ik heb een hekel aan personages die gewoon fucked up zijn omdat ze gruwelijke dingen doen, maar dan gaat er een boekje open over hun verleden en zijn hun acties ineens goed te praten. Of het romantiseren van depressies, zelfdoding en psychische problematiek. Walgelijk vind ik dat.

---

26 - 02 - '16

Necessity schreef:
En praat me alsjeblieft niet van 'ik ben een onzeker meisje en ik ben niks bijzonders en totaal niet populair, maar ik heb een crush op de meeste populaire en stoere jongen van de school, en door een random gebeurtenis komen we elkaar tegen/moeten we met elkaar omgaan en dan realiseert hij zich hoe leuk ik ben en leven we nog lang en gelukkig'.

Omg ja dit dus hahaha

---

And then we'll see it.

Mijn favo is zo'n personage dat van buiten helemaal geweldig is, maar die dat eigenlijk alleen maar faket (of dat dat alleen maar zo lijkt) en in close company zeg maar een totale kneus is. Er zal vast een naam voor zijn, maar dat is ook een trope die ik echt vaak gebruik, haha.
Een guilty pleasure is enemies (to friends) to lovers. Ik wil bijna geen andere soort liefdesverhalen meer lezen :')

Minst favo trope is denk ik wat er al genoemd is. Perfecte personages of antihelden die ondanks hun kwalen ook perfect zijn. Wat ik ook haat, is als er personages zijn die bepaalde "problemen" hebben, mentaal of qua seksuele geaardheid of zo, maar zonder dat dit iets toevoegt aan het verhaal. Weet niet of dat fenomeen op zich een trope is, maar ik vind het nooit zo inclusive als het lijkt alsof er random personages gekozen zijn om de niche representaties op te vullen terwijl ze er niet voor geschreven zijn. Zelfs al kan Jantje prima op weg met zijn schizofrenie, zoals heel wat IRL lotgenoten, lijkt het me onnodig om dat neer te zetten als er geen stuk dedicated aan is. Het leest gewoon fake en daar kan ik niet tegen, haha :')

Voor de rest nog wat clichés, maar goed, dat zijn dan geen tropes meer, me dunkt.

---

She was acting pretty, thought she owned the city. Someone should've told her that pretty ain't a job.

Nooitgedachtlan schreef:
Ik heb een hekel aan personages die gewoon fucked up zijn omdat ze gruwelijke dingen doen, maar dan gaat er een boekje open over hun verleden en zijn hun acties ineens goed te praten. Of het romantiseren van depressies, zelfdoding en psychische problematiek. Walgelijk vind ik dat.

Uh haat ik ook!

*kuch* The Fault in Our Stars *kuch*

---

The soul needs autumn.