• SOULMATES
    "The best possible match for one human in another."


    The Beginning

    Temperature; 29°C, zonnig met weinig tot geen bewolking.
    Het is ongeveer acht uur in de avond
    Het is de eerste dag in het resort en de geselecteerden zijn vanochtend aangekomen in het resort, nietsvermoedend. Ze denken dat ze van een geweldige vakantie gaan genieten met veel drank en vooral; ze mogen los gaan wat betreft de partners. Er is hen verteld dat de reglementen omtrent de soulmates afgeschaft zijn en dat ze hun gang mogen gaan in het resort. De kans is groot dat sommigen niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan en dus compleet los zullen gaan.
    De singles hebben de hele dag de tijd gehad om te wennen, wat kennis te maken met elkaar en om hun spullen naar de kamers te verhuizen. Voor de avond zijn alle spullen klaargezet voor een feest met natuurlijk het thema 'Hawai'. Drank is in overvloede aanwezig, hapjes zijn verdeeld over de tafels en er zijn bloemenkransen voor iedereen. Buiten zijn lichtjes opgehangen zodat de sfeer gezellig blijft als het donker wordt.
    Let's party

    Mt


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Mt.

    [ bericht aangepast op 2 juni 2018 - 8:45 ]


    chaos makes the muse

    MT


    « The "earth" without "art" is just "eh." »

    MT, ik heb hier zoveel zin in (krul)


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    FABIAN MILLSTONE
    || 23 || Alone --> With Jill || outfit




    Ik was werkelijk sprakeloos door het luxe-leventje, waar ik zomaar was binnen gelopen. Het resort waar we in verbleven bleek een hemels paradijs - zeker na jarenlang op mijn studenten-appartementje te wonen. We werden meteen in het avontuur gesmeten en de hele middag de tijd gehad om elkaar te leren kennen. Er waren een paar namen me bijgebleven; Ellison, Rafael en Jill. De rest was helaas niet blijven plakken. Na de ontmoetingen, was ik overal een beetje rond gaan kijken, om daarna richting de slaapkamers gelopen. Daar had ik mijn naam gevonden, op een houten plaatje. Fabian & Jill. Enorm opgelucht dat ik een gezicht bij de naam kon plakken, had ik de deur open gegooid.
    Jill bleek nog niet aanwezig te zijn in de kamer; waarschijnlijk nog druk in gesprek of nog op zoek. Ik had even getwijfeld om het tweepersoonsbed, maar toen toch maar mijn spullen erop gegooid. Ik zou later wel met haar bespreken wat we zouden doen. Daarna had ik me naar de badkamer begeven en van kleren gewisseld. Het dunne hemd en de bruine short waren een hele verademing na de lange broek en trui, die ik tijdens de vlucht had gedragen. Ik gooide nog wat water in mijn gezicht en keek toen in de spiegel. Hoewel ik mijn soulmate hier niet zou vinden, wilde ik toch goed overkomen. Daarnaast zou er deze avond zou een groot feest georganiseerd worden, waar ik de rest nog beter kon leren kennen. Ik kon me immers niet voorstellen dat iemand dat aan zich voorbij zou laten gaan.
    Op dat moment hoorde ik hoe in de ruimte langs me wat lawaai werd gemaakt. Dat moest Jill zijn. Ik liep de slaapkamer binnen en, inderdaad, daar stond het donkerharige meisje. 'Hé Jill, zullen we samen naar het feest lopen, als je klaar bent? Samen is altijd beter dan alleen, toch?' Ik glimlach schaapachtig naar haar en hoop niet te dom over te komen. Ik word soms gewoon wat onzeker bij meisjes - zeker als ze zo mooi zijn als het exemplaar voor me.






    [ bericht aangepast op 3 juni 2018 - 22:01 ]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Jake McAllen
    25 • Alone • At his (shared) room



    Met een plof liet ik mijn tas vallen toen ik eenmaal de kamer waar ik was ingedeeld had gevonden. Ik deelde de kamer met iemand, maar de namen en gezichten waren niet blijven hangen na de introductie van vanmiddag. Best waardeloos, zal wel komen omdat ik gewend ben een dossier van iemand bij me te dragen als herinnering aan wie ik voor me heb. Jezus, ik moet echt socialer worden. Hoofdschuddend begon ik alvast wat andere kleren uit te zoeken. Het was hier absoluut veel te warm voor de kleding waarmee ik was aangekomen. 29°C, had een thermometer buiten aan de muur gezegd, halleluja. Maar wat viel er dan ook te verwachten, ik was gewoon in Hawai! En man, wat een luxe. Verwonderd keek ik nog eens de kamer en badkamer door. Zo iets had ik echt nog nooit gezien.
    Snel koos ik een korte broek en dun shirt uit en sloot ik mezelf op in de badkamer. Als ik de kamer deel met een meisje zal die ook wel snel de badkamer in willen, wanneer ze de kamer heeft gevonden. Niet te lang blijven treuzelen, dus. Ik sprong voor 5 minuutjes onder de douche en droogde me daarna als een speer weer af. Waar had ik nou... Ah, meen je die? Ik had de gekozen kleding laten liggen op het tweepersoons bed in de kamer hier naast. Toen ik zeker wist dat ik geen natte sporen zou achterlaten op de grond wikkelde ik de handdoek rond mijn heupen en gluurde ik langs een kiertje van de deur de kamer in. Nog niemand te bekennen, nice. Stilletjes liep ik naar het bed om mijn kleding te pakken.


    « The "earth" without "art" is just "eh." »

    Jill Kate Bellamy
    20 • Room -> Outside, party • Fabian • outfit

    Hoewel ze vanochtend aangekomen waren in het resort, kon Jill het nog steeds niet helemaal bevatten. Ze snapte niet helemaal hoe de overheid ineens besloten kon hebben dat ze het hele soulmate gedoe loslieten maar ergens was het toch een opluchting. Ze was niet lang in New York en ze werd er nu al gek van, dat zei genoeg, toch? Daarbij kwam de 'vakantie' als een welkome verademing. Ze kon er hopelijk wat contacten opdoen en aangezien ze nog amper vrienden had gemaakt in New York, was dat nooit verkeerd.
    De dag had ze gebruikt om zich in haar kamer op te frissen en haar spullen daar te dumpen, waarna ze eerst de tijd had genomen om kennis te maken met de rest. Tegen de avond was iedereen terug naar zijn kamer gegaan om zich om te kleden en voor te bereiden op het feest. Jill was blij dat ze bij aankomst al een korte douche had genomen en haar bril had verwisseld voor lenzen, zodat ze zich daar nu niet druk om hoefde te maken. Nu kon ze gewoon haar kleding verwisselen en haar haren en gezicht fatsoeneren. Met die intentie vertrok ze dan ook naar de kamer die ze deelde met Fabian. Ze had geen idee hoe ze het gingen doen en of ze ook echt naast elkaar zouden slapen vannacht maar dat was een zorg voor later.
          'Hé Jill, zullen we samen naar het feest lopen, als je klaar bent? Samen is altijd beter dan alleen, toch?' Ze keek op van haar koffer, waar ze een outfit in aan het zoeken was en ze toverde een glimlachje tevoorschijn bij het zien van Fabian. ''Prima, ik ben zo klaar hoor.'' Ze griste snel het setje uit haar koffer en nam dan maar meteen het mini make up tasje mee - zoveel make up smeerde ze ook weer niet op - en haar borstel. Jill kleedde zich in de badkamer snel om, ze zou het sneu vinden als Fabian lang op haar moest wachten. Eenmaal klaar kwam ze de badkamer uit.
          ''Let's go.'' Ze trok Fabian mee aan zijn arm naar buiten, waar de drankjes al klaar stonden. Ze grinnikte bij het zien van de bloemenkransen en nam er eentje, die ze om deed bij Fabian. ''Dat ziet er al een stuk feestelijker uit.'' zei ze met een plagerige grijns.

    Rafael Emilio Reyes

    23 y/o || Alone --> Fabian & Jill

    Na even langs verschillende deuren te hebben gelopen en zijn blik op verschillende naambordjes had geworpen, vond hij uiteindelijk zijn eigen kamer - die hij tot zijn spijt moest delen met ene Chunga. Geweldig. De naam zei hem echter vrij weinig en het was dat hij via de andere bordjes had gezien dat er steeds een jongen en een meisje een kamer deelde, anders had hij niet eens geweten tot welk geslacht zijn kamergenootje behoorde.
    Ze hadden bijna deze hele dag al de tijd gekregen met elkaar kennis te maken, maar Rafael moest eerlijk bekennen dat hij zich niet heel erg in de rest had verdiept. Hij had wat woorden gewisseld met wat mensen en misschien hier en daar een lach laten rollen, maar echt kennismaken, nee, dat had hij nog niet gedaan. Met gemak zwaaide hij de deur open om vervolgens even zijn blik door de ruimte te laten gaan.
    Hij fronste even bij het zien van het ene tweepersoonsbed dat in de kamer stond. Wat hij hier nu weer van moest denken, wist hij niet zo goed. De overheid meende het hele soulmates gedoe gecanceld te hebben, maar ironisch genoeg propte ze je toch op een kamer met iemand waardoor de privacy toch niet zo aanwezig was als dat hij graag had gezien.
    Echter was de dame met wie hij zijn kamer deelde er - nog - niet, en als hij heel eerlijk was, vond hij dat allesbehalve erg. Met een zucht opende hij zijn zwarte koffer en viste er een korte zwarte broek uit van een dunne stof. Hij was blij dat zijn lange zwarte broek - die eveneens zwart was - uit kon. Het was nu al stikheet en de korte broek was een aangename verfrissing. Een wit t-shirt had hij al aan gehad, het spijkerjasje dat hij erover had gedragen had hij eerder deze dag al ergens achtergelaten. Nadat hij even een hand door zijn haar had gehaald en een blik in de spiegel had geworpen, liep hij de deur weer uit en vertrok richting de plek waar het feestje plaats zou vinden.

    Hij trok even zijn wenkbrauwen op bij het zien van de bloemenkransen - die overduidelijk bedoeld waren om om je nek te hangen. Rafael liep er echter straal voorbij, geen kans dat hij zo'n onding zou pakken. Hij ging in één keer door naar de tafel waar diverse drankjes stonden uitgestald, uiteindelijk pakte hij één van de glazen waarin een drankje leek te zitten wat hopelijk niet mierzoet was. Hij rook er even kort aan en haalde toen zijn schouders eens op, dan maar smerig, het was in ieder geval alcohol. Even keek hij wat rond en zijn blik viel op een tweetal dat net aan kwam lopen, en ondanks dat hij zich hun namen niet meer kon herinneren, herkende hij hun gezichten wel. Omdat hij zich toch wat sneu voelde om in zijn eentje te blijven staan, liep hij op de twee af en lachte even.
          'Hee,' begroette hij hen toen.





    [ bericht aangepast op 4 juni 2018 - 21:50 ]


    chaos makes the muse

    Jake McAllen
    25 • Alone --> Jill, Fabian, Rafael • His room --> Party

         

    Snel griste ik de kleding van het bed en maakte ik rechtsomkeert naar de badkamer. Eenmaal terug zuchtte ik opgelucht, wat een- tweede- ontmoeting zou dat zijn, als er iemand binnen was gekomen. Dan was ik zeker weten het lachertje van de groep geworden, denk ik. Of juist niet? Fuck, te weinig mensenkennis om er wat van te begrijpen. Zou ik misschien autisme hebben? Pff, maak het niet zo moeilijk voor jezelf, waar slaan die gedachtes nou op. Maar dat wist ik wel, ik werd gewoon erg onzeker van vreemden om me heen, waar ik sociaal mee zou gaan doen. Maar geen probleem, ik kon het best. Mensen vonden me altijd een hele charmante arts. Tot ik grapjes ging maken. Hoofdschuddend liet ik mijn shirt over mijn hoofd zakken. Gewoon opletten dat ik niet te veel alcohol consumeer, dan houd ik mijn hoofd er wel bij. Niet dat ik anders losse handjes krijg, in tegendeel. Ik leek iemand te worden die ik zelf niet kende, flirterig, luidruchtig. Daar hield ik niet van, dus dat zou ik koste wat het kost willen vermijden. Ik gluurde even in de spiegel. Mijn shirt liep mooi mee met mijn biceps en was rond en laag uitgesneden, waardoor mijn sleutelbeenderen opvielen en je het begin van mijn borstspieren kon zien. Zouden de meisjes gespierde jongens leuk vinden? Of is dat alweer uit de mode. Als ik iets niet kon volgen was het mode wel! Daarom droeg ik altijd maar gewoon wat ik zelf mooi vond en lekker vond zitten.
    Voorzichtig liet ik mijn ketting over mijn hoofd zakken. Het was de ketting van mijn broer geweest, een simpele vorm van een berg, hij hing tot mijn borstbeen. Ironisch genoeg stond het voor hogerop komen in het leven, en het deed hem altijd denken aan zijn lievelingssport, wat uiteindelijk ook zijn dood is geworden. Nee! Optimisme, feesten. Met die gedachtes maakte ik de badkamer weer netjes, deed ik mijn tas weer dicht en trok ik mijn schoenen aan.
    Buiten zag ik dat het allemaal typisch Hawaiaans versierd was. Verderop stonden twee mensen, en er kwam een derde bij staan. 2 jongens een een meisje. Als ik snel genoeg was, zouden ze zich misschien aan elkaar voorstellen, en kon ik de namen meepikken. Ik naderde het groepje en toen ik dicht bij genoeg was lachte ik vriendelijk - hoopte ik - 'Hey.'

    [ bericht aangepast op 5 juni 2018 - 11:51 ]


    « The "earth" without "art" is just "eh." »

    MT


    - thank you for existing -

    Zachary Zach Winters
    ━━━━━━━━━━━━━━━━━━ ♔ ━━━━━━━━━━━━━━━━━━

    Zach︲veterinarian︲22︲outfit︲party︲with Chunga

    ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

    Met een glimlach liep ik met mijn koffer de gang op. Ik had echt nog totaal geen zin om de koffer uit te pakken, dus ik besloot hem maar gewoon even in de gang te laten staan. Het was veel te warm om moeite te doen. Eindelijk liep ik zonder de koffer achter me aan te trekken door het huis en keek ik een beetje rond. De woonkamer was ruim en echt prachtig. Ik liep door naar de keuken en meteen keek ik even in de koelkast, waar ik een flesje koud water vond.
          'Ah eindelijk,' zei ik in mezelf. Achter me hoorde ik voetstappen, waardoor ik me nieuwsgierig omdraaide. Voor me zag ik een leuke verschijning, aziatisch dacht ik, al wist ik het eigenlijk wel zeker.
          'Hey!' zei ik iets harder terwijl ik haar kant op liep. Meteen stak ik mijn hand uit om die van haar te schudden.
          'Zach Winters,' glimlachte ik naar de dame. Ik nam nog een slok uit het flesje en keek even van het flesje naar de dame.
          'Wil je ook een flesje drinken?' vroeg ik terwijl ik al naar de koelkast liep en daar een flesje water uit haalde. Ik liep weer terug en gaf het koude flesje aan de dame.
          'Wat vind je er tot nu toe van? best een mooi huis, niet?' zei ik terwijl ik de ruimte een beetje rondkeek. Nieuwsgierig liep ik richting de keukenkastjes, die ik stuk voor stuk opende om er in te gluren. Ook de lades spitte ik even door.
          'Wil je even kijken of er al andere mensen zijn? of heb je toevallig al mensen gezien?' vroeg ik met een glimlach.



    ♔      ♔      ♔


    - thank you for existing -

    FABIAN MILLSTONE
    || 23 || With Jill, Rafael & Jake|| outfit



    Jill zit te rommelen in haar koffer en kijkt op als ze mijn vraag hoort. Meteen verschijnt er een glimlach op haar gezicht en ik bedenk me dat ze er al lachend nòg mooier uitziet. 'Prima, ik ben zo klaar hoor,' zegt ze, waarna ze wat spullen uit haar koffer haalt. Ze glipt langs me door en ik doe zachtjes de badkamerdeur achter haar toe. Daarna glijden mijn ogen naar het bed, waar Jill haar tas ook nonchalant heeft neergegooid. De vraag of we in hetzelfde bed zullen eindigen vanavond, komt nogmaals in me op. Ik schud echter kort met mijn hoofd en glimlach kleintjes. Ik zal hoogstwaarschijnlijk op de bank eindigen.
    Als Jill terug uit de badkamer komt, valt mijn mond nog net niet wagenwijd open. Een losse, zwarte blouse siert haar bovenlichaam, terwijl een strakke rok haar vormen benadrukt. Ze ziet er werkelijk prachtig uit.
    Voor ik er echter iets van kan zeggen, neemt ze me bij de arm en zegt: 'Let's go.' Ik word meteen meegesleept in haar enthousiasme en grijzend ontvang ik de bloemenkrans, die ze bij me omdoet. 'Dat ziet er al een stuk feestelijker uit,' zegt ze plagerig. Ik boor mijn ogen in de hare. 'Veel beter ja,' zeg ik, terwijl mijn mondhoeken nogmaals omhoog krullen. Misschien is dit het moment om haar te zeggen hoe mooi ze eruit ziet?
    Net als ik mijn mond open doe, komt er een jonge man op ons afgelopen. Met een nonchalante 'Hee', komt hij bij ons staan. Nog geen seconde later komt er nog een jongen bij, die ons ook begroet. De moed zakt me in mijn schoenen. Drie jongens en één meisje? Ze heeft keuze zat.
    Om mijn teleurstelling te verbergen, pak ik twee cocktails van de tafel en geef er één aan Jill. 'Proost,' zeg ik zachtjes. Daarna richt ik me naar de jongens en in een poging om toch nog vriendelijk over te komen, zeg ik op luchtige toon: 'Hoi! Hebben jullie een beetje zin in het feest?'




    [ bericht aangepast op 5 juni 2018 - 18:16 ]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Chunga Moon || With Zach




    Na een nogal lange dag vol reizen en gezeur met de koffers, kwam ik eindelijk aan. Meteen besluit ik om als eerst al mijn spullen netjes op te ruimen. Ik loop het gehele huis door en al gauw besef ik dat er een ‘kamerindeling’ is. Het is volgens mij nog niet vast aangezien de naambordjes met gemak te verplaatsen zijn. Uiteraard vind ik de kamer met onder andere het boordje met mijn naam ‘Chunga’ als laatst. Ik kijk lichtelijk raar op als ik zie dat ik niet de enige ben die in deze kamer is ingedeeld. Ik doe de deur open en meteen valt het me op dat mijn ‘kamergenoot’ die ik dus niet ken hier al is geweest. Echter zie ik alleen zijn spullen en is er voor de rest geen spoor van leven. Niet dat het me veel uitmaakt hoor, een beetje in stilte mijn spullen opbergen is altijd mijn voorkeur geweest. Na ongeveer een kwartiertje ben ik tevreden met hoe ik mijn spullen heb neergelegd en besluit ik om het gebouw te verkennen. Na een tijdje hoor ik voetstappen waardoor ik meteen omdraai. Meteen zie ik een als ik eerlijk mag zijn aantrekkelijke figuur mijn kant op komen. ‘Hey,’ hoorde ik hem zeggen waarna hij vervolgens zijn hand uitsteekt, die ik meteen vastpak om hem te schudden. ‘Hoi,’ zeg ik met een subtiele glimlach. ‘Zach Winters,’ zegt hij vervolgens dat blijkbaar zijn naam is. ‘Leuk je te ontmoeten Zach, ik ben Chunga,’ zeg ik vervolgens. Hierna liep Zach naar de koelkast om weet ik veel wat eruit te halen. Ik zie hem een flesje koud water pakken en vroeg vervolgens of ik ook wou. ‘Sure, met dit weer heb ik dat zeker nodig,’ zeg ik met een klein lachje die iets te luid voor mijn doen is. Wanneer hij mij het flesje gaf, bedank ik hem voordat ik een slok neem. Heerlijk, koud water. ‘Wat vind je er tot nu toe van? Best een mooi huis,niet?’ zegt hij vervolgens waarop ik knik. ‘Ja, het is wat anders dan mijn kleine appartement,’ antwoord ik terwijl ik ook een beetje rond kijk. ‘Wil je even kijken of er al andere mensen zijn? Of heb je toevallig al mensen gezien?’ vroeg Zach vervolgens met glimlach. ‘Oké,’ zeg ik ‘volgens mij zijn er al andere mensen, alleen heb ik het denk ik voor elkaar gekregen om hun precies mis te lopen,’.


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Jill Kate Bellamy
    20 • Outside, party • Fabian, Rafael & Jake • outfit


    Jill had Fabian eigenlijk niet echt de kans gegeven om iets te zeggen of te doen - ze had hem gewoon meegesleurd en een bloemenkrans om zijn nek gehangen. 'Dat ziet er al een stuk feestelijker uit.' was ze plagerig tot de conclusie gekomen, waarop Fabian haar aan keek.
          'Veel beter ja.' bevestigde hij terwijl zijn mondhoeken omhoog krulden, waardoor ze een grinnik niet kon onderdrukken. Misschien moest ze maar blij zijn dat hij haar kamergenoot was, tot nog toe leek hij in ieder geval gezellig te zijn. Net toen Fabian zijn mond open deed om nog iets te zeggen kwam er één van de andere jongens bij hen staan. Ze dacht zich te herinneren dat hij Rafael heette. Hij leek in ieder geval niet erg vrolijk te zijn maar ze begroette hem dan toch met een glimlachje, waarna ze hetzelfde bij Jake deed toen hij bij hen kwam staan. Jill keek op toen Fabian een cocktail aan haar gaf en ze lachte zachtjes. 'Proost.' zei hij erbij.
          ''Dankjewel, en inderdaad, proost.'' Ze hief haar glas een stukje en nam er een slok van.
          'Hoi! Hebben jullie een beetje zin in het feest?' vroeg Fabian aan de jongens, waardoor Jill op het moment haar mond hield en met een afwachtende glimlach naar de twee jongens keek, al kon ze het niet laten om toch naar Fabian te kijken. Hij zag er zeker niet verkeerd uit - maar ze besloot er niet te veel aan te denken. Ze had eigenlijk maar één keer een vriendje gehad en zelfs daarmee had ze amper wat meer gedaan dan een klein kusje en een knuffeltje, dus misschien kon ze zich maar beter inhouden.

    [ bericht aangepast op 5 juni 2018 - 19:56 ]

    Jake McAllen
    25 • With Jill, Fabian and Rafael • At the party

         

    De jongen die al bij het meisje stond leek erg ongemakkelijk te reageren op de aankomst van mij en de andere jongen. Shit, ongewenst moment. Of peilde ik dit verkeerd? Dat zou me dus niets verbazen. Hij pakte twee cocktails en gaf er een aan het meisje, waar hij zachtjes 'Proost' tegen zij. Ze reageerde met: ''Dankjewel, en inderdaad, proost.' Toen richtte hij zich op ons en vroeg 'Hoi! Hebben jullie een beetje zin in het feest?' Ik oogde het meisje, waar ik heel even de blik van ving voor ze naar de jongen keek die er al stond. 'Hey. Ik weet niet goed wat ik me erbij moet voorstellen, maar het word vast gezellig.' En ik probeerde oprecht te glimlachen. Ik slikte dan ook net op tijd een stomme grap in, die zich wilde uiten van de ongemak die ik voelde. Moest ik me nonchalant uit het groepje werken, om de jongen en het meisje weer alleen te laten? OF sloeg dat helemaal nergens op? Nonchalant pakte ik daarom ook maar een cocktail, en leunde ik een meter verder tegen de tafel waar ze op stonden. Ver genoeg om niet betrokken te worden als ze dat niet wilden, en dichtbij genoeg als ze ook wilden staan bij de hapjes en drankjes. Net niet ver genoeg om te lijken alsof ik maar onbeschoft weg liep, geloof ik. Om te laten merken dat ik niet weg ben gelopen uit de conversatie hief ik mijn glas naar ze op als proost en nam ik een slokje. Ik probeerde goed te onthouden niet te snel te drinken, als ik me niet voor gek wilde zetten.

    [ bericht aangepast op 7 juni 2018 - 16:24 ]


    « The "earth" without "art" is just "eh." »