Liefdesadvies - Liefde, Vriendschap & Familie

Hoi iedereen,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik bezig ben geweest met de forums op Quizlet. In de 4 jaar tijd dat ik mijn account nu gebruik had ik nooit verwacht dat ik via een forum op Q advies zou vragen over een kleine 'liefdes sprankeling' die op dit moment in me leven speelt. ik hoop dat er toch een paar mensen zullen zijn die de tijd willen nemen om naar me verhaal te luisteren en misschien een bericht voor me kunnen achterlaten. ik zou dit erg waarderen.

Ik werk nu bijna een jaar bij een supermarkt in de stad waar ik woon. ik heb een collega die mij de eerste maanden totaal niet opviel laten we hem om dit verhaal beter te kunnen schetsen L noemen. L is een Nederlandse jongen, en daar begint het eigenlijk al mee ikzelf heb geen 100% Nederlandse afkomst wat totaal niet erg zou zijn maar ik heb mij nog nooit aangetrokken gevoeld tot Nederlandse jongens. Dit komt vooral door het uiterlijk ik hou van getinte, exotische jongens. Terwijl L een typisch Nederlandse blanke jongen is. Ik weet van mezelf dat het gewoon zelden in me leven voorkomt dat ik op een Nederlandse jongen zou vallen dit is in-iedergeval de eerst keer. L sprak me na een kleine twee maanden daar gewerkt te hebben pas aan toen begonnen we met een klein gesprek ik voelde hier natuurlijk nog niks. in de loop der tijd leerde we elkaar steeds beter kennen. Zijn manier van denken en zijn humor spreekt me het meest aan.

Nu komt me dilemma, ten eerste weet ik totaal niet hoe hij over mij denkt en omdat we buiten werk weinig tot geen contact met elkaar hebben wil ik ook niet zomaar op hem afstappen met: 'Hey L, ik zie je wel zitten wat vind je van mij?'. De eerste stap die ik dus eigenlijk zou willen zetten is dat we contact met elkaar kunnen hebben buiten werk. In iedergeval dat we kunnen appen of snappen ofzo. Buiten dat hebben we ook een religiebotsing ik weet van hem dat zijn ouders best streng christelijk zijn maar dat hij er niet zoveel mee bezig is. (ik weet verder niet op een schaal van 1 tot 10 hoe belangrijk zijn religie voor hem is maar ik krijg de indruk dat het voor hem niet een nummer 1 prioriteit is.) ikzelf ben islamitisch opgevoed al moet ik zeggen dat ik niet van mezelf kan zeggen dat ik daadwerkelijk moslim ben of echt geloof. ik ben dat nog aan het ontdekken voor nu zou ik niet zeggen dat ik perse islamitisch ben maar mijn omgeving (familie, vrienden etc.) zeker wel. Voor mij is religie zeker geen top prioriteit op dit moment. ik zie je al denken als religie geen prioriteit is voor jullie waar zit het probleem dan? ik ben toch op de een of andere manier bang dat geen religie niet persee uitmaakt voor hem dus mocht hij een meisje leren kennen die totaal geen religie bij zich draagt hij er geen problemen mee heeft maar wanneer de islam toch een hele kleine rol met zich meespeelt dat hij er dan toch anders over denkt omdat er dan een andere religie bijspeelt. ik zeg nou niet dat we gelijk gaan trouwen ofzo maar er zijn genoeg mensen die op het gebied van liefde liever niet iemand willen van een andere religie

Verder vind ik dat ik te hard van stapel loop. ik ben totaal geen persoon die snel een jongen 'leuk' vind. bij L krijg ik alleen een heel raar gevoel ik ben heel erg nieuwsgierig naar hem. Wat leuk kan zijn maar tegelijk heel angstaanjagend omdat ik helemaal niet weet hoe hij over mij denkt maar tegelijk weet ik ook niet hoe ik over hem denk. ik weet dat ik hem heel interessant vind maar misschien is het wel echt een tegenvaller als ik echt dingen met hem zou doen buiten werk. dat wil ik in iedergeval uitvinden. ik vraag me ook af of hij überhaupt nadenkt over mij. ik heb soms wel echt het gevoel dat hij bepaalde 'flirterige' dingen tegen me zegt maar niet perse dingen die hij alleen tegen mij zou kunnen zeggen maar tegen heel veel andere meisjes/collega's ook.

Kortom: Ik vind een jongen leuk/interessant waar ik qua uiterlijk me totaal niet aangetrokken tot voel. Ik ben bang dat vanuit zijn kant niet de interactie kan komen die ik wil omdat hij misschien problemen heeft met de culturele/religie botsingen. ik vind dat ikzelf te hard van stapel loop maar wil L alsnog heel graag leren kennen zonder wanhopig bij hem over te komen. Buiten dat vraag ik me af of dit gewoon weer een fase is waarin ik even iemand interessant vind maar dat dat ook snel weer over kan gaan.

ik hoop dat ik het zo ongeveer een beetje goed heb uitgeschetst. Als iemand een soortgelijke situatie mee heeft gemaakt of meemaakt zou ik dat ook graag willen horen mocht iemand het kwijt willen en als iemand me advies zou kunnen geven over deze situatie zou ik dat ook erg waarderen

Thanks for reading x

---

-

Hi! Soort-van-welkom-terug op het forum dan. c:

Ik heb ervaring met 'botsende religies' (lees: streng protestant + niet-gelovig). Ik was de atheïst van het stel, hij was de zwaargelovige protestant. Voor ons werkte het niet, waarschijnlijk ook meer omdat het in zijn leven een enorm grote rol speelt (elke zondag naar de kerk, altijd bidden, uit de bijbel lezen, noem het maar op), terwijl ik totaal niet in een god geloof. Ik accepteer en respecteer het, maar ik hoef het niet in mijn leven. Ook om die reden heb ik de relatie al vrij snel met hem verbroken (het is zo'n tweeënhalfjaar terug, toen ik 19 was), niet omdat hij niet per se een lieve jongen was, maar ook omdat ik eindelijk inzag dat het verschil tussen onze achtergronden en kijk op religie en wetenschap (ik geloof dat hij vond dat God de wereld wel geschapen moest hebben omdat alles een functie heeft en alles precies op die manier werkt) voor mij in ieder geval niet zou werken.

Ik wil hiermee niet zeggen dat het per se fout moet gaan! Het kan echt werken, lijkt me. Mijn ex begon alleen toen we net samen waren al over trouwen en kinderen en hij wilde een bijbel voor me kopen, en dat zorgde ervoor dat er bij mij meteen alarmbellen gingen rinkelen. Mijn oma was katholiek en mijn moeder is ook zo opgevoed, maar ik heb niks met het geloof en ik denk ook niet dat dat gaat komen. Nogmaals, ik respecteer ieders geloof en ik wil er ook zeker niet neerbuigend over doen, maar voor mij werkte het persoonlijk niet.

Ik zou er in eerste instantie niet al te veel aandacht aan besteden, omdat het in jouw geval misschien wel gewoon kan werken! En meid, je bent 15 jaar en er ligt een hele wereld voor je open. (: Je kan altijd uitzoeken wat wel en niet voor jou werkt en dat doe je door gewoon te proberen, denk ik zo. Door mijn kortstondige relatie met mijn ex, weet ik in ieder geval wat ik niet wil in een relatie, en dat kan ook erg handig zijn.

Om een lang verhaal kort te maken: nooit geschoten is altijd mis, toch? Nee heb je en ja kun je krijgen. Dat je je toch wel tot hem aangetrokken voelt, betekent dat je zelfs in typisch Nederlandse jongens toch wel wat ziet, niet? En mocht het toch geen relatie worden uiteindelijk (wie zegt dat dat moet!), heb je altijd nog de kans dat je er een (goede) vriend bij hebt. Lig er niet al te wakker van. Je kan proberen hem gewoon te appen om te kijken wat ervan zou komen, misschien een beetje uitzoeken wat hij vindt en waar zijn interesses liggen. Maar hé, ik heb slechts die ene relatie gehad en ik ben verder geen therapeut, maar dat mag de pret niet drukken.

Je mag me altijd een bericht sturen als je nog vragen hebt, eventueel! (:

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Eerlijk gezegd denk ik dat heel moeilijk gaat worden als religies echt gaan botsen, maar je geeft al aan dat jullie er beiden niet echt mee bezig zijn, dus daar zou ik me nu nog niet zo druk om maken. Ik zou gewoon steeds een beetje meer met hem praten op werk, hem beter leren kennen en dan kom je waarschijnlijk wel eens tot een opening dat jullie een gedeelde interesse hebben, waarbij jullie samen iets buiten werk kunnen ondernemen.

Je kunt ook, net als ik toen ik een supermarkt collega-crush had, heel lomp een bericht sturen dat je hem beter zou willen leren kennen buiten werk. Bij mij werd dat een dikke afwijzing, maar hé, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Kom je wel weer overheen. Wij zijn een jaar later alsnog bevriend geraakt. :')

---

Every villain is a hero in his own mind.

Plunkett schreef:
Hi! Soort-van-welkom-terug op het forum dan. c:

Ik heb ervaring met 'botsende religies' (lees: streng protestant + niet-gelovig). Ik was de atheïst van het stel, hij was de zwaargelovige protestant. Voor ons werkte het niet, waarschijnlijk ook meer omdat het in zijn leven een enorm grote rol speelt (elke zondag naar de kerk, altijd bidden, uit de bijbel lezen, noem het maar op), terwijl ik totaal niet in een god geloof. Ik accepteer en respecteer het, maar ik hoef het niet in mijn leven. Ook om die reden heb ik de relatie al vrij snel met hem verbroken (het is zo'n tweeënhalfjaar terug, toen ik 19 was), niet omdat hij niet per se een lieve jongen was, maar ook omdat ik eindelijk inzag dat het verschil tussen onze achtergronden en kijk op religie en wetenschap (ik geloof dat hij vond dat God de wereld wel geschapen moest hebben omdat alles een functie heeft en alles precies op die manier werkt) voor mij in ieder geval niet zou werken.

Ik wil hiermee niet zeggen dat het per se fout moet gaan! Het kan echt werken, lijkt me. Mijn ex begon alleen toen we net samen waren al over trouwen en kinderen en hij wilde een bijbel voor me kopen, en dat zorgde ervoor dat er bij mij meteen alarmbellen gingen rinkelen. Mijn oma was katholiek en mijn moeder is ook zo opgevoed, maar ik heb niks met het geloof en ik denk ook niet dat dat gaat komen. Nogmaals, ik respecteer ieders geloof en ik wil er ook zeker niet neerbuigend over doen, maar voor mij werkte het persoonlijk niet.

Ik zou er in eerste instantie niet al te veel aandacht aan besteden, omdat het in jouw geval misschien wel gewoon kan werken! En meid, je bent 15 jaar en er ligt een hele wereld voor je open. (: Je kan altijd uitzoeken wat wel en niet voor jou werkt en dat doe je door gewoon te proberen, denk ik zo. Door mijn kortstondige relatie met mijn ex, weet ik in ieder geval wat ik niet wil in een relatie, en dat kan ook erg handig zijn.

Om een lang verhaal kort te maken: nooit geschoten is altijd mis, toch? Nee heb je en ja kun je krijgen. Dat je je toch wel tot hem aangetrokken voelt, betekent dat je zelfs in typisch Nederlandse jongens toch wel wat ziet, niet? En mocht het toch geen relatie worden uiteindelijk (wie zegt dat dat moet!), heb je altijd nog de kans dat je er een (goede) vriend bij hebt. Lig er niet al te wakker van. Je kan proberen hem gewoon te appen om te kijken wat ervan zou komen, misschien een beetje uitzoeken wat hij vindt en waar zijn interesses liggen. Maar hé, ik heb slechts die ene relatie gehad en ik ben verder geen therapeut, maar dat mag de pret niet drukken.

Je mag me altijd een bericht sturen als je nog vragen hebt, eventueel! (:

Hee dankjewel voor je bericht

Jou situatie zou ik ook nooit in willen zitten al weet ik vrij zeker dat het niet zou gebeuren want ook ik zou het dan gelijk stop zetten.

Je hebt gelijk in het feit dat ik pas 15 ben daarom hou ik me opties ook gewoon zeker open. Ik sluit niks uit maar maak ook zeker geen plannen in me hoofd het is niet perse dat ik mezelf nu al in een relatie met hem zou zien. Zoals ik al zei ik vind hem interessant en ik zou graag meer contact willen als ik dan zou zien dat een vriendschap beter bij ons past zou ik dat ook totaal niet erg vinden.

Trouwens als je het niet erg vind om deze vraag te beantwoorden maar hoe dachten jou ouders over het feit dat je met een best streng gelovige een relatie aanging?

X

---

-

HiddIeston schreef:
Eerlijk gezegd denk ik dat heel moeilijk gaat worden als religies echt gaan botsen, maar je geeft al aan dat jullie er beiden niet echt mee bezig zijn, dus daar zou ik me nu nog niet zo druk om maken. Ik zou gewoon steeds een beetje meer met hem praten op werk, hem beter leren kennen en dan kom je waarschijnlijk wel eens tot een opening dat jullie een gedeelde interesse hebben, waarbij jullie samen iets buiten werk kunnen ondernemen.

Je kunt ook, net als ik toen ik een supermarkt collega-crush had, heel lomp een bericht sturen dat je hem beter zou willen leren kennen buiten werk. Bij mij werd dat een dikke afwijzing, maar hé, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Kom je wel weer overheen. Wij zijn een jaar later alsnog bevriend geraakt. :')

Ik houd echt van dit verhaal over je crush. Dat berichtje sturen zou ik echt nooit gedurfd hebben.

Ontopic: ik denk dat er voors en tegens zijn en dat je vooral naar je gevoel moet luisteren of je het gwn wil proberen. Misschien is het ook nog vroeg om echt over die religies te denken als het misschien helemaal niet zo hard gaat botsen?

---

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

HiddIeston schreef:
Eerlijk gezegd denk ik dat heel moeilijk gaat worden als religies echt gaan botsen, maar je geeft al aan dat jullie er beiden niet echt mee bezig zijn, dus daar zou ik me nu nog niet zo druk om maken. Ik zou gewoon steeds een beetje meer met hem praten op werk, hem beter leren kennen en dan kom je waarschijnlijk wel eens tot een opening dat jullie een gedeelde interesse hebben, waarbij jullie samen iets buiten werk kunnen ondernemen.

Je kunt ook, net als ik toen ik een supermarkt collega-crush had, heel lomp een bericht sturen dat je hem beter zou willen leren kennen buiten werk. Bij mij werd dat een dikke afwijzing, maar hé, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Kom je wel weer overheen. Wij zijn een jaar later alsnog bevriend geraakt. :')

Daar heb ik inderdaad ook vaak over nagedacht gewoon heel random naar hem toe gaan met hey wil je beter leren kennen blabla. Maar at the same time wil ik hem eerst beter leren kennen straks heeft hij zelfs gewoon een vriendin en heeft hij er mij alleen nooit over vertelt - niet dat ik dat denk hoor haha- maar inderdaad ik denk dat ik gewoon voor nu eerst hem beter probeer te leer kennen dan weet ik vanmezelf ook waar ik sta.

X

---

-

Prouesse schreef:
(...)Ik houd echt van dit verhaal over je crush. Dat berichtje sturen zou ik echt nooit gedurfd hebben.

Ontopic: ik denk dat er voors en tegens zijn en dat je vooral naar je gevoel moet luisteren of je het gwn wil proberen. Misschien is het ook nog vroeg om echt over die religies te denken als het misschien helemaal niet zo hard gaat botsen?

Dat is idd ook zo, daarom vind ik ook dat ik zo hard van stapel loop ik leerde hem kennen en het eerste wat in me opkwam waren de religies. Ik denk dat natuurlijk iedereen zo wel zijn voor en tegens met elkaar heeft inderdaad dus ik moet echt kijken waar het naartoe loopt. Voor hetzelfde geld komt er uit dat ik me uiteindelijk totaal niet aangetrokken tot hem voel als ik hem echt beter leren kennen. Achja tijd zal me leren

---

-

Eerst en vooral, ik snap dat het beangstigend moet zijn om gevoelens te hebben voor iemand en niet weten wat hij voor jou voelt. Ik zou me daar ook erg beklemd onder voelen, dus het is volstrekt normaal. Echter, ik zou me daar niet al te druk over maken. Enorm veel relaties zijn namelijk niet gestart met wederzijdse schering en inslag.
Zelfs als het zo is, dat je hem nog niet bent opgevallen op die manier, wilt dat echt totaal niet zeggen dat je geen relatie met hem kan krijgen. Vaak is het zo dat één van de twee de ander leuk vindt en dan maken ze subtiel kenbaar dat ze meer willen, waardoor je je op de kaart zet en dan val je hem wel op en dan begint hij wel aan je te denken. Soms wijzen mensen je af, maar je mag niet te negatief denken want de andere partij kan je ook zien zitten en instemmen met een relatie en dan is hij dus je vriend. Zelfs als hij nu nog niet aan je denkt, wilt dat totaal niks zeggen. Naar mijn mening heeft het geen enkele invloed op je kansen met hem, omdat het nog zo vroeg is en je hem amper al kent. Probeer gewoon buiten je werk wat contact met hem op te bouwen en zie hoe hij daarop reageert. Tast voorzichtig af om te kijken of het wel of niet iets kan worden. Je mag niet altijd het slechtste verwachten. Probeer liefde te zien als een proces en probeer meer te denken van iets met hem op proberen te bouwen en niet zwart - wit van hij houdt niet van me. En misschien vindt hij je nu ook al leuk. Probeer positief te denken en niet bang te zijn en gewoon af te tasten/te kijken of het wat kan worden.

Verder, over je geloof en niet zeker weten of het wel of niet op iets uitdraait, ook daarvan denk ik dat je het gewoon moet proberen. Soms wordt de persoon waarop je verliefd bent je man en soms draait het op niks uit. Dat is normaal, maar als er gevoelens zijn, is het altijd meer dan waard om de connectie een kans te geven, toch? Bovendien hoeven clashende geloofsovertuigingen niet te betekenen dat jullie geen gelukkige relatie kunnen opbouwen. Niet alle koppels komen altijd in alles overeen, zijn het altijd overal met elkaar eens. Zelfs de meest tegenstrijdige persoonlijkheden kunnen de beste relatie ooit hebben en erg goed bij elkaar passen. Het belangrijkste is niet overal hetzelfde over te denken, maar wel dat er liefde is en respect en dat je de verschillen kan aanvaarden en respecteren.
Natuurlijk kan het ook heel goed zijn dat jullie niet compatibel zouden zijn door te verschillende achtergronden, dat kan ook altijd, maar het hoeft niet perse te betekenen dat je daardoor perse niet samen past. Het belangrijkste is dat je van elkaar houdt en dat je een manier kan vinden om het te laten werken. En als het uiteindelijk niet werkt omdat de achtergronden te verschillend zijn om bij elkaar te passen, dan heb je het toch geprobeerd.

Mijn punt is: als je merkt dat je gevoelens hebt voor iemand, dan moet je het gewoon proberen. Probeer gewoon wat initiatief te nemen en te kijken of hij jou ook ziet zitten en zo ja, dan kijk je gewoon of je die relatie kan laten werken. Wordt het niets, dan wordt het niets, maar als je gevoelens hebt voor iemand, kan je het altijd gewoon proberen om te zien waar het op uitdraait.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Histoire schreef:
Eerst en vooral, ik snap dat het beangstigend moet zijn om gevoelens te hebben voor iemand en niet weten wat hij voor jou voelt. Ik zou me daar ook erg beklemd onder voelen, dus het is volstrekt normaal. Echter, ik zou me daar niet al te druk over maken. Enorm veel relaties zijn namelijk niet gestart met wederzijdse schering en inslag.
Zelfs als het zo is, dat je hem nog niet bent opgevallen op die manier, wilt dat echt totaal niet zeggen dat je geen relatie met hem kan krijgen. Vaak is het zo dat één van de twee de ander leuk vindt en dan maken ze subtiel kenbaar dat ze meer willen, waardoor je je op de kaart zet en dan val je hem wel op en dan begint hij wel aan je te denken. Soms wijzen mensen je af, maar je mag niet te negatief denken want de andere partij kan je ook zien zitten en instemmen met een relatie en dan is hij dus je vriend. Zelfs als hij nu nog niet aan je denkt, wilt dat totaal niks zeggen. Naar mijn mening heeft het geen enkele invloed op je kansen met hem, omdat het nog zo vroeg is en je hem amper al kent. Probeer gewoon buiten je werk wat contact met hem op te bouwen en zie hoe hij daarop reageert. Tast voorzichtig af om te kijken of het wel of niet iets kan worden. Je mag niet altijd het slechtste verwachten. Probeer liefde te zien als een proces en probeer meer te denken van iets met hem op proberen te bouwen en niet zwart - wit van hij houdt niet van me. En misschien vindt hij je nu ook al leuk. Probeer positief te denken en niet bang te zijn en gewoon af te tasten/te kijken of het wat kan worden.

Verder, over je geloof en niet zeker weten of het wel of niet op iets uitdraait, ook daarvan denk ik dat je het gewoon moet proberen. Soms wordt de persoon waarop je verliefd bent je man en soms draait het op niks uit. Dat is normaal, maar als er gevoelens zijn, is het altijd meer dan waard om de connectie een kans te geven, toch? Bovendien hoeven clashende geloofsovertuigingen niet te betekenen dat jullie geen gelukkige relatie kunnen opbouwen. Niet alle koppels komen altijd in alles overeen, zijn het altijd overal met elkaar eens. Zelfs de meest tegenstrijdige persoonlijkheden kunnen de beste relatie ooit hebben en erg goed bij elkaar passen. Het belangrijkste is niet overal hetzelfde over te denken, maar wel dat er liefde is en respect en dat je de verschillen kan aanvaarden en respecteren.
Natuurlijk kan het ook heel goed zijn dat jullie niet compatibel zouden zijn door te verschillende achtergronden, dat kan ook altijd, maar het hoeft niet perse te betekenen dat je daardoor perse niet samen past. Het belangrijkste is dat je van elkaar houdt en dat je een manier kan vinden om het te laten werken. En als het uiteindelijk niet werkt omdat de achtergronden te verschillend zijn om bij elkaar te passen, dan heb je het toch geprobeerd.

Mijn punt is: als je merkt dat je gevoelens hebt voor iemand, dan moet je het gewoon proberen. Probeer gewoon wat initiatief te nemen en te kijken of hij jou ook ziet zitten en zo ja, dan kijk je gewoon of je die relatie kan laten werken. Wordt het niets, dan wordt het niets, maar als je gevoelens hebt voor iemand, kan je het altijd gewoon proberen om te zien waar het op uitdraait.

Hee, bedankt voor je bericht ik heb hier echt wat aangehad ik zie nu ook echt in dat een probleem van mij gewoon is dat ik teveel nadenk over alles. Ik ken de jongen inhoudelijk nog niet erg goed maar grote dingen spoken nu al door me hoofd. Dankjewel voor je tips ik weet nu ook zeker dat ik het gewoon even moet afwachten en moet kijken waar het schip strandt.

---

-

Zaynsnutellax schreef:
(...)


Hee dankjewel voor je bericht

Jou situatie zou ik ook nooit in willen zitten al weet ik vrij zeker dat het niet zou gebeuren want ook ik zou het dan gelijk stop zetten.

Je hebt gelijk in het feit dat ik pas 15 ben daarom hou ik me opties ook gewoon zeker open. Ik sluit niks uit maar maak ook zeker geen plannen in me hoofd het is niet perse dat ik mezelf nu al in een relatie met hem zou zien. Zoals ik al zei ik vind hem interessant en ik zou graag meer contact willen als ik dan zou zien dat een vriendschap beter bij ons past zou ik dat ook totaal niet erg vinden.

Trouwens als je het niet erg vind om deze vraag te beantwoorden maar hoe dachten jou ouders over het feit dat je met een best streng gelovige een relatie aanging?

X

Zeker gewoon proberen! Mijn ouders vonden het leuk voor me dat ik een vriend had, maar mijn vader zei wel dat dat verschil van zwaargelovig/niet-gelovig voor problemen zou kunnen zorgen. Ze hebben me er echter nooit uit proberen te praten, wat ik zeker waardeer. (:

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Zaynsnutellax schreef:
(...)

Hee, bedankt voor je bericht ik heb hier echt wat aangehad ik zie nu ook echt in dat een probleem van mij gewoon is dat ik teveel nadenk over alles. Ik ken de jongen inhoudelijk nog niet erg goed maar grote dingen spoken nu al door me hoofd. Dankjewel voor je tips ik weet nu ook zeker dat ik het gewoon even moet afwachten en moet kijken waar het schip strandt.

Inderdaad en laat je angst je zeker niet verlammen om het gewoon te proberen. Ik kan echt heel wat succesverhalen noemen van mensen die als eerste verliefd waren of interesse hadden in een jongen of meisje die ze nog niet super goed kenden en ze hebben die jongen of dat meisje kunnen krijgen en ze zitten nu echt in een goede en leuke relatie en bleken echt goed bij elkaar te passen. Probeer daaraan te denken als je bang bent om te proberen, niet te veel te denken aan afwijzing. Trouwens, als je contact begint te zoeken en die jongen lijkt je te negeren, een afwijzing kan soms erg opluchtend zijn omdat je dan niet meer hoeft te piekeren. Afgewezen worden is minder erg dan telkens gespannen te zijn en te moeten malen. En is het niets met deze, dan vind je wel een ander vriendje. Soms moeten mensen een paar potentiële opties even onderzoeken voor ze de juiste/een relatie vinden. Je vindt heus wel iemand, probeer het allemaal zo licht mogelijk op te vatten, dan heb je meer kans op succes dan als je lam ligt van angst. Kijk, is het niets met deze, komt er wel een nieuwe jongen voorbij die je interesse wekt. En als je jezelf op de markt zet en regelmatig contact zoekt met jongens die je interessant lijken, hapt de juiste jongen op een dag toe en krijg je een leuke relatie. Dus hapt hij niet toe, dan was het gewoon niet de juiste en vindt je sowieso wel een andere jongen voor vriend op een dag. Niet te veel druk op jezelf zetten. Er zijn genoeg vissen in de zee en je vindt sowieso wel iemand op een dag. Gewoon chill proberen te blijven en contact zoeken met mensen. Met hoe meer mensen je praat en hoe meer je contact maakt, hoe meer kans. (:

[ bericht aangepast op 19 april 2018 - 18:40 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik ben zelf protestant en ga niet naar de kerk maar bid bijna elke avond in mijzelf en lees zo nu en dan de bijbel, ook ben ik niet streng opgevoed met geloof. Mijn vriend daarin tegen is ateist, hij gelooft dus niet. Het werkt tussen ons heel goed ik praat nooit met hem over mijn geloof maar daar heb ik mijn familie en vrienden voor, maar ik weet dat hij mijn geloof respecteert en ik de zijne. Het werkt voor ons goed. Natuurlijk is dit ff dan jou geloof met dat van hem maar het kan werken vooral als je elkaar respecteert en in hun waarde laat en ik denk ook dat het helpt als je met je geloof met andere er over kan praten. Maar in dit geval bij jou lijkt het erop dat jij het nog niet zo goed weet over je geloof en hij als het klopt weinig interesse erin heeft en ik denk als jullie elkaar beide respecteren in elkaars geloof dat je flink ver kan komen. Ik ben nu al samen met mijn vriend 4 jaar en er is nog nooit een misverstand of frustratie geweest over ons geloof. Soms moet je het proberen om er achter te komen je moet elkaar leren kennen om te weten of het kan werken. Owja ik denk ook trouwens een ateist + een gelovigen minder gauw botsten dan 2 verschillende geloven, maar het ligt ook heel erg aan hoe streng het geloof is en hoe je met elkaar erin om gaat. Dat je bvb niet iemand gaat dingen om te gaan geloven in iets en laat zien dat haar/zijn geloof net zo belangrijk is als het van jouw. Succes!