• Hoi mensjes,

    Ik loop sinds kort met het idee rond om een kleine tattoo te nemen op mijn pols.
    Een vriendin heeft namelijk twee, mijn schoonzus heeft een, en sinds kort heeft mijn begeleider ook eentje.
    Nu zijn katten heel speciaal voor mij; dus ik wil iets wat met katten te maken heeft laten zetten.
    Bijvoorbeeld twee kleine katten pootjes op mijn pols, omdat ik eerst twee katten had en nu nog maar 1.
    En viel het afscheid nemen van mijn eerste kat ook heel zwaar voor mij, en mijn familie.
    Ik moet er nog heel goed over na denken, en heb het zelfs mijn ouders nog niet verteld.

    Dus nu was ik wel benieuwd naar jullie ervaringen, hoe ging het bij jullie toen jullie op het idee kwamen?
    En zijn andere tips ook zeker weten welkom.


    “She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus

    Bedenk je of je een beroep (wil) uitoefenen/uitoefent waarbij een tattoo niet wordt gewaardeerd. Er heerst in sommige werkvelden namelijk echt een taboe op, al wordt dat met het ouder worden van onze generatie gelukkig steeds minder.

    Als dit niet het geval is: gewoon doen. Je leeft maar één keertje en je moet doen wat jou gelukkig maakt.


    ars moriendi

    Apocalyptic schreef:
    Bedenk je of je een beroep (wil) uitoefenen/uitoefent waarbij een tattoo niet wordt gewaardeerd. Er heerst in sommige werkvelden namelijk echt een taboe op, al wordt dat met het ouder worden van onze generatie gelukkig steeds minder.

    Als dit niet het geval is: gewoon doen. Je leeft maar één keertje en je moet doen wat jou gelukkig maakt.


    Dat is geen probleem. Ik werk op een manege en daar heeft een meisje ook een op haar pols, en mijn begeleider daar heeft ook pas een laten zetten. c:


    “She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus

    Apocalyptic schreef:
    Bedenk je of je een beroep (wil) uitoefenen/uitoefent waarbij een tattoo niet wordt gewaardeerd. Er heerst in sommige werkvelden namelijk echt een taboe op, al wordt dat met het ouder worden van onze generatie gelukkig steeds minder.

    Als dit niet het geval is: gewoon doen. Je leeft maar één keertje en je moet doen wat jou gelukkig maakt.


    Dit. Dan zijn de bovenarm (tegen de schouder aan zo'n beetje) en de schouderbladen goede plekken. Of zo je op je arm dat je het kan afdekken met een t-shirt. Met mijn eerste tattoo zat ik daar ook mee (ik werkte in de horeca en tattoo's waren zo no-go, dat ze je gewoon konden ontslaan als ze te zichtbaar werden, hun contracten waren zo slim opgesteld dat je daarmee akkoord ging zodra je tekende) en nu ik in een lab werk, inmiddels mijn tweede tattoo heb, zit ik er totaal niet mee. Ik heb meerdere collega's - een van hen is mijn leidinggevende - die er bijna helemaal onder zitten. Ik heb het nog met mijn leidinggevende overlegd en zij zei tegen mij dat - dat geen aanleiding was voor ontslag. Als het echt moet kan ik de tattoo overigens goed afdekken dus dat is geen probleem.


    26 - 02 - '16

    Bij je pols kan je ook een horloge dragen, als tattoos niet gewenst zijn. Ik zou het doen, als je er vaak aan denkt.


    Maar allemaal dragen we in ons hart een inwendig Ithaka.

    Ik zit zelf in het onderwijs (ben nog wel student) en op stage hebben ze er tot nu toe nog niks over gezegd. Ligt er denk ik ook wel aan wat het is en hoe groot (ik heb zelf een pijl aan de buitenkant op mijn onderarm). Ik heb er zelf wel heel lang mee rondgelopen, met het idee, en heb uiteindelijk toen ik Engeland was meteen laten zetten (ook als aandenken aan mijn tijd daar). Mijn ouders vonden het niet erg, ze wisten het ook al heel lang dat ik een tattoo wilde, en zij hebben zoiets van als ik er blij mee ben is het goed.


    "Nice is different than good." CORPSEHUSBAND > SCORPIO

    Ik heb sinds denk ik oktober mijn eerste tattoage laten zetten, een klaproos ter nagedachtenis aan mijn oma. Ik heb ‘m denk ik 3 maanden na het eerste idee er voor had laten zetten. Het is echt heel persoonlijk, voor sommige mensen is het een kwestie van maanden en voor andere seconden. Voor mij heeft het erg geholpen om van te voren naar een tattooshop te gaan en gewoon te vragen of ze konden doen wat ik wilde en hoe het er uit zou komen te zien. Ik wilde eigenlijk iets kleiners maar ze adviseerde me om het groter te doen omdat het anders gewoon een vlek zou worden na een paar jaar. Dit was voor mij wel even een punt om over ma te denken dus dat is mijn tip; wees niet bang om te vragen en als je het vraagt, laat je niks aansmeren! Veel succes als je hem hebt laten zetten wil ik het graag zien!


    Punkrock is not dead, punkrock is sleeping drunk

    Apocalyptic schreef:
    Bedenk je of je een beroep (wil) uitoefenen/uitoefent waarbij een tattoo niet wordt gewaardeerd. Er heerst in sommige werkvelden namelijk echt een taboe op, al wordt dat met het ouder worden van onze generatie gelukkig steeds minder.

    Als dit niet het geval is: gewoon doen. Je leeft maar één keertje en je moet doen wat jou gelukkig maakt.


    Dit schijnt dus steeds meer te veranderen. Op de werkvloer is het steeds meer geaccepteerd was laatst een onderzoek naar. Alsnog wel rekening mee houden natuurlijk maar het is minder erg dan pakweg 5 jaar geleden, en het lijkt ook wel te veranderen. Alsnog wel iets om over na te denken.


    The truth is out there.

    Joi schreef:
    (...)

    Dit schijnt dus steeds meer te veranderen. Op de werkvloer is het steeds meer geaccepteerd was laatst een onderzoek naar. Alsnog wel rekening mee houden natuurlijk maar het is minder erg dan pakweg 5 jaar geleden, en het lijkt ook wel te veranderen. Alsnog wel iets om over na te denken.

    Dat geef ik ook aan in mijn reactie haha. Gelukkig wel! Nu de jongere generatie steeds ouder wordt en aan het werk is, wordt het allemaal veel soepeler. Wat heel goed is. Ik vind iemand afwijzen op basis van tattoos echt belachelijk. Zolang ze niet aanstootgevend zijn vind ik dat het gewoon moet kunnen, in ieder werkveld.


    ars moriendi

    Apocalyptic schreef:
    (...)
    Dat geef ik ook aan in mijn reactie haha. Gelukkig wel! Nu de jongere generatie steeds ouder wordt en aan het werk is, wordt het allemaal veel soepeler. Wat heel goed is. Ik vind iemand afwijzen op basis van tattoos echt belachelijk. Zolang ze niet aanstootgevend zijn vind ik dat het gewoon moet kunnen, in ieder werkveld.


    Precies en het schijnt dus ook dat steeds meer mensen in een leidinggevende functie een tattoo hebben, dan gaat het taboe er ook sneller van af. (:


    The truth is out there.