Derde persoon, en het antwoord is heel simpel dat ik dat tegenwoordig veruit het meeste lees. 
Toen ik begon met schrijven waren al mijn verhalen in de eerste persoon, want dat is vrij gebruikelijk voor fanfic hier op Q, en destijds was dat nog meer zo dan tegenwoordig. Ik zag ook "ik" in vrijwel alle boeken die ik las, want het overgrote deel van YA is in dat perspectief geschreven. Engelse fic is daar een interessant contrast mee, want in de Engelse fanficwereld zijn verhalen vanuit een ik-perspectief juist een soort mild taboe. Het is iets wat alleen wordt gedaan door beginners of mensen die risicovolle experimenten willen uitvoeren, dus zodra ik daar meer begon te lezen en zo nu en dan ook iets wilde posten, schoof ik min of meer vanzelf naar hij/zij perspectieven in mijn eigen werk, al doe ik het wel op een manier die nog heel dicht tegen één personage aan zit. Het is definitief geen alwetende verteller.
Om eerlijk te zijn vind ik ik-perspectief tegenwoordig zelfs een beetje ongemakkelijk om te schrijven (en lezen, maar dat is wel minder) bij fanfic. Het voelt een beetje fout, alsof ik iets claim wat niet van mij is, terwijl ik het bij niet-fic nog prima kan gebruiken en er ook totaal geen moeite mee heb. Niet dat er daadwerkelijk iets mis is met fanfic geschreven vanuit ik-perspectief, natuurlijk! Als dat is wat iemand anders wil doen, sta ik daar helemaal achter; het is een persoonlijke voorkeur, al is het grappig genoeg wel iets wat ik vaker heb gehoord van Nederlandse mensen die veel Engelse fic lezen en/of schrijven. Dat soort ongeschreven regels schijnen toch een grote invloed te hebben.
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
