[RPG - 100] Good ol' times [Speeltopic] - Speeltopics

17 feb 2018 - 9:21 Frisk is offline

Frisk 8318

Memories stay forever

ROLLEN

sorry. Als je echt enthousiast bent, mag je me zeker een berichtje sturen

♟ Oeps ⇹ Noah Colins⇹ pleeg(broer) ⇹ 17 ⇹ Marc Forne ⇹ 2
♟ Bosphoramus ⇹ Sage Isabeth Crake ⇹ beste vriendin ⇹ 23 ⇹ Caitlin Stasey ⇹ 2
♟ Tad ⇹ Faye Colins ⇹ pleeg(zusje) ⇹ 17 ⇹ Willa Holland ⇹ 2
♟ Plunkett ⇹ Rosemary Parker ⇹ Girlfriend ⇹ 21 ⇹ Lia Marie Johnson ⇹ 2
♟ Shadowsinger ⇹ Leah Davenport ⇹ (ex-girl)friend ⇹ 20 ⇹ haley lu richardson ⇹ 2
♟ Absolutist ⇹ Ravi Cipiano ⇹ Beste vriend ⇹ 21 ⇹ Jonathan Burger ⇹ 3
♟ Rasalghul ⇹ Grayson Cross ⇹ Kent Ash niet/FBI ⇹ 23 ⇹ Adi Gillespie ⇹ 3

♟ Oeps ⇹ Ash (~~Colins~~) Doe ⇹ 21 ⇹ 1

ROLLENTOPIC PRAATTOPIC SPEELTOPIC

OAKTON

REGELS

Doorheen de RPG

Mijn idee/bedoeling is dat er op verschillende momenten - (kleine) tijdssprongen - informatie over Ash' vooruitgang met jullie gedeeld wordt. Dit gaat waarschijnlijk gebeuren via nieuwsberichten, berichten van & voor de FBI/politie, noodoproepen en gewoonweg stukjes geschreven vanuit het perspectief van mensen die Ash tegenkomen en Ash zelf. Wat het precies is, zal bij ieder bericht duidelijk zijn.
Behalve die 'post' wordt er ook duidelijk bijgezet welk personage wat precies weet en op welk moment (dag & uur) de RPG verdergaat. In de eerste post wordt dit hopelijk ook meteen duidelijk en anders vraag je het maar en dan pas ik het aan (: Het is een beetje experimenteren met RPG, dus hopelijk lukt het en wordt het een tof concept ^^ Wees zeker niet bang om feedback te geven!
Al deze tussenposts zullen ook in het praattopic gepost worden zodat je meteen kan reageren en quoten. Hier in de beginpost zullen ze ook bij elkaar geplaatst worden onder spoilers, moest je een overzichtje hebben. Als het me lukt, wil ik er zelfs een kaartje bijdoen ^^

Naast de gebeurtenissen met Ash, zijn er natuurlijk ook gebeurtenissen met de andere personages, waar de RPG dan ook vooral om draait. Eventuele suggesties worden zeker gewaardeerd! Hieronder plaats ik dan alle ideeën ^^
⇸ Huisfeest
⇸ 4th of July
⇸ Dagje/nachtje aan het meer
⇸ Kampeertrip
⇸ Barbecue
⇸ ...
Er hoeft natuurlijk niet altijd iets aan de gang te zijn, als het ons zo ook lukt, des te beter ^^ Onthou dat interactie tussen personages niet altijd face to face hoeft te zijn: berichtjes via sms of social media kunnen ook!

Uiteraard kan je ook dingen in de whatsapp groep gooien. Als er echt iets belangrijks is, dat je niet wil kwijtraken, post het dan in het praattopic (:
Veel plezier iedereen!

Overzicht tussenposts

ASH DOE OP DE VLUCHT

Maandag 4 juni omstreeks 6u00 (8u00 lokale tijd) is het bericht over de ontsnapping van Ash Doe (21) vrijgegeven. De precieze locatie van de beruchte seriemoordenaar zou al sinds vrijdag 1 juni onbekend zijn. Door een kortsluiting en een brand in het Burgenhartfort waren verschillende beveiligingssystemen een tijd lang uitgeschakeld. Tien gedetineerden konden hierbij hun cellen ongecontroleerd verlaten, acht anderen waren op dat moment in andere gebouwen aanwezig en konden in bedwang gehouden worden.

Het eiland ging in lock down. Tegen zondagavond zaten alle gedetineerden op Ash Doe na, weer in hun cellen. Na een laatste uitgebreide zoektocht en enkele aanwijzingen op het vasteland moesten de autoriteiten concluderen dat Doe niet meer op het eiland aanwezig was en zijn toevlucht had genomen in de kuststad Capeville. De FBI verzoekt de bewoners van de kleine stad rustig te blijven en vooral goed uit te kijken. Lees verder op pg 3.

- Arizona Republic, 4 juni 2017

De man keek naar de lichtjes tussen de sterren. Het waren slecht stipjes: wit. De blauwe en rode waren niet zichtbaar in de verte. Hij wist niet wat er aan de hand was. Of er iets aan de hand was. En het kon hem maar weinig schelen. Het halflege flesje in zijn knoestige hand was vele malen interessanter.
Het was koud. Niet ijzingwekkend, tenenkrullend koud, maar genoeg om je schouders bij op te trekken. Het was ook stil, op de rustige slag van de golven en het ochtendgekrijs van de meeuwen na. Hij zei niet veel, want er was niemand om tegen te praten. Niet veel om over te vertellen ook niet. Het flesje was al snel helemaal leeg en plofte dof neer in het zand, vlak naast de andere.
Het eeuwige ritme van de oceaan werd onderbroken door gespetter, maar de man leek het eerst niet op te merken. Een meeuw, dacht hij, eentje die weer eens een heerlijk hapje tussen het afval had gevonden en niet wilde delen. Hij begreep dat. Pas toen hij zich bukte om een nieuw, vol flesje te pakken, zag hij dat het groter was dan een meeuw. Veel groter.
De man liet het flesje voor wat het was en zwalkte dichter naar de gedaante die het strand op gekropen kwam. Hij was groot en donker, met kleren die zwart zagen door het water. De gedaante strompelde verder, tot de branding enkel nog zijn blote voeten kon raken. Hij plofte neer en bleef doodstil liggen.
De man had verbaasd staan toekijken. Het was noch het weer, noch het uur voor een zwemuitje en hij had niet de indruk dat het een plezierige tocht was geweest. Hij stond een paar meter verder, zonder flesjes bij de hand, en durfde niet meer verder. In de grauwe ochtendschemering kon hij niet veel zien. De gedaante bleek een jongen te zijn, gezicht half in het zand, geen schoenen en een pak dat rood kon zijn, of oranje.
Heel even keek de man weer naar de oceaan, naar de lichtjes in de verte die langzaam verbleekten tegen de opkomende zon. Heel even dacht hij, nee, wist hij zeker waar de jongen vandaan kwam. Maar dat kon niet. De man had zijn hele, miserabele leven in Capeville gewoond en hij kende de golven als geen ander. Niemand kon het tij rond het eiland overleven.
De jongen bewoog. Kreunde eventjes. Verplaatste een arm, trok een been op. En dan draaide hij zijn gezicht naar hem toe, recht naar hem. Ze keken elkaar aan.Zijn ogen waren groen. Dat kon hij wel zien, heel duidelijk zelfs. Hij had nog nooit zo duidelijk gezien dat ogen een kleur hadden, zo diep konden zijn. Zo ontzettend angstaanjagend.
“Hé, vriend,” zei de gedaante met een stem hees door het zand en het zeezout. “Wat is je schoenmaat?” De man strompelde naar achteren toen de jongen zich langzaam overeind duwde. Als hij zich nu omdraaide en gewoon begon te rennen, dan kon hij het veilige beton van de stad makkelijk halen. Hij wilde wel, echt wel, maar hij kon niet. Iets hield hem tegen. Iets in dat groen, in het grauwe zand en het koperkleurige bloed verlamde hem. De jongen kwam dichterbij.
Het was koud, maar Ash begon het al warmer te krijgen. Het was ook stil, op de rustige slag van de golven en het ochtendgekrijs van de meeuwen na.

Zondag 3 juni 2017

SITUATIE RPG

⇸ 4 juni 2017, 10 uur 's ochtends (Arizona).
⇸ De krant is in de handel en op het internet terug te vinden. Iedereen is op de hoogte
⇸ In Maine is een man in het ziekenhuis opgenomen met slagen en verwondingen. Hij verkeerd in shock, waardoor er niets zinnigs uitkomt. Hij mist zijn schoenen en jas, en werd nat, beschonken en onderkoeld teruggevonden op het strand om 9 uur. De FBI vermoedt dat Ash bij het incident betrokken was, maar houdt dit wegens onzekerheid achterwege voor het publiek.

Update A.D.

Gezicht herkend bij woninginbraak, 5km ten Z. v/ Capeville. 2 gewonden, 1 dode. Eigendommen ontvreemd: Trekrugzak met inhoud (rapport), groot keukenmes & zakmes. A.D niet meer gespot sinds 9u56, vermoedelijk in Z. richting. Rapport volgt.

Ze wilde wat melk gaan halen. Met honing, als ze aan de kast kon. Ze was bijna in de keuken toen ze hem hoorde. Een rits, een zwakke bons, een zucht, meer niet. Het duurde niet langer als het moment waarop ze in haar bewegingen bevroor en stokstijf onderaan de trap bleef staan. Daarna hoorde ze enkel haar eigen gejaagde ademhaling en haar hart dat gespannen in haar borst klopte.
Misschien had ze het gedroomd. Dat deed ze wel vaker. Zeker als ze gespannen was, zoals voor de trektocht die ze morgen zouden beginnen. Daarom had ze melk nodig. Liefst met honing. Ze luisterde nog voor wat uren leek, maar eigenlijk niet langer dan een minuutje duurde. Niets. Ze kon nu wel het licht aandoen. Met een luipaardsprong belandde ze naast het knopje, maar toen ze het aanklikte, bleef het donker.
Bonk.
Was dat haar hart? Tegen beter weten in klikte ze het knopje omlaag en weer omhoog. Niets. Donker. Eng.
Bonk.
Bonk.
Was dat haar... Ze wilde gillen, maar een grote en koude hand benam haar de kans. Ze voelde hoe het sterke lichaam haar van de muur wegtrok en tegen zich aandrukte, terwijl een zachte fluistering haar oor kietelde: "Shh." Hij trok haar naar achteren, weg van de keuken en de trap. Ze schopte met haar hielen tegen de grond, maar hij tilde haar gewoon op. Ze kon zijn spieren voelen spannen, terwijl ze machteloos aan zijn armen trok.
"He, fuck, hou je toch stil, niña," siste hij, maar hij was er te laat mee.
"Sophie?" hoorde ze haar vader bovenaan de trap. Het lichtknopje klikte, maar het bleef nog altijd donker. Ze kon in de schemer van de ramen de onderste treden van de trap zien. Ze hoorde haar vader de trap afdalen, klaar om haar te komen redden. De handen om haar mond en om haar middel voelden koud aan. Ze zag een paar benen verschijnen op de trap. De man achter haar hield zijn adem in en liet haar middel los. Ze zag nu ook de schouders van haar vader. Haar mond was vrij. Zij was vrij.
"Papa!" gilde ze, met een nieuwe luipaardsprong. Het was niet ver genoeg, de kou greep haar arm, haar middel, haar keel. Ze hoorde haar vader schrikken en de woonkamer inlopen. Ze hoorde haar naam.
Het licht sprong aan.

MEH - Maandag 4 juni 2017

SITUATIE RPG

⇸ GEEN tijdssprong
⇸ 4 juni 2017, 10 uur 's ochtends (Arizona).
⇸ Berichtje aan alle FBI-agenten die werken aan de case. Media is nog niet op de hoogte gesteld.

[ bericht aangepast op 28 feb 2018 - 0:54 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

24 feb 2018 - 3:56 LordJohn is offline

LordJohn 10840

ROSEMARY “ROSE” PARKER

"I see the man behind the beast."

Het lijkt alsof zowel Faye als Noah aan hun telefoon gekluisterd zitten, want nadat de vinkjes op blauw springen, staat er onder hun naam dat ze aan het typen zijn. Vrijwel meteen springen er pop-ups in beeld met nieuwe berichten en ik begin meteen te typen. Ik sta hier, middenin de woonkamer, in de keuken staat cornflakes oud te worden en de melk staat buiten de koelkast te broeien. Ik draag mijn pyjama en ik wil waarschijnlijk echt niet weten hoe mijn haar er op dit moment uit ziet, maar voor nu is dat wel mijn laatste zorg. De berichtjes van Noah is niet lang en het kost me ook weinig tijd om een antwoord terug te schrijven, simpelweg omdat er gewoon niet heel veel te vertellen is.

>> Noah
Ben onderweg

Over Faye's berichtje moet ik wat langer nadenken, en lipbijtend richt ik mijn blik even op mijn ouders, die de televisie hebben uitgezet. Ze willen me beschermen tegen Ash, dat maken ze onbedoeld heel erg duidelijk, maar ik ben ondertussen 21, volwassen, legaal, wat dan ook, en ik kan zelf nadenken. Ik ben niet dom.

>> Faye
Natuurlijk niet

Nadat ik ook Faye heb laten weten wat mijn gedachten over deze hele zaak zijn, vergeet ik mijn ontbijt totaal en ren ik weer naar boven. Ik doe geen moeite me te douchen, want Faye en Noah kennen me, ze weten hoe ik me over Ash voel en dat ik nu oprecht geen moeite ga doen om er presentabeler uit te zien. Ik vlecht mijn haren terwijl ik met mijn tandenborstel in mijn mond probeer tegelijkertijd mijn broek aan te trekken. Als ik uiteindelijk, zonder mezelf af te maken, me klaar heb gemaakt, ren ik weer naar beneden. Zoals verwacht staan mijn ouders onderaan de trap met een bezorgde blik op hun bleke gezichten. Ik zucht een keer terwijl ik mijn jasje pak en mijn tas over mijn schouder sla.
'Ik doe niets doms,' zeg ik ze en ik leg mijn hand op de klink van de voordeur. 'Ik ga niet naar hem op zoek. Dat beloof ik.' Met die woorden, zonder dat zij nog wat zeggen, verlaat ik mijn ouderlijk huis. Als Ash iets wil, zoekt hij óns wel op...

[ bericht aangepast op 24 feb 2018 - 3:57 ]

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

25 feb 2018 - 12:35 Syaoran is offline

Syaoran 12975

——————————————————————————

——————————————————————————

Grayson Cross

”Not everyone ~~likes~~ me, but not everyone matters.“

• 23 • FBI (rookie) • Outside •

Met mijn handen diep in de zakken van mijn broek gestoken loop ik als eerste onze straat uit, waarna ik de hoek omsla en hopelijk zo de goede richting in wandel. Natuurlijk had ik wel het een en ander opgedaan aan informatie over het stadje waarheen we verhuisd waren, maar eerlijk toegegeven had het meeste betrekking gehad tot Ash, zijn familie en vriendenkring. De naam van de diner waar het groepje vaak kwam was hierdoor wel in mijn hoofd blijven hangen, maar ik zou begot niet meer weten waar het zich nu bevond. Ik waagde de gok er dan ook maar op door een bepaalde kant in te lopen, waarbij mijn gedachten in automatisme weer aan de loop gingen.
Onderweg begroette ik een paar mensen die me tegemoet kwamen lopen en hoewel ze even nieuwsgierig leken naar de nieuwe in hun stad, kon ik bij sommige opmerken dat ze het nieuws hadden gezien. Ik vroeg me oprecht af wat er door hen heen zou gaan, of wat er zelfs nu door de familie heen ging. Ik kon me misschien het een en ander voorstellen, maar het werkelijk weten was een ander verhaal.
Een zachte tik op mijn schouder haalt me uit mijn overpeinzingen en als ik opkijk naar de ‘dader’ in kwestie herken ik deze al vrij snel. De jongen had eens aangeboden gehad om te helpen bij het uitladen eens we waren aangekomen aan het begin van de verhuizing. Hij was alleen nooit op komen dagen. “Hé man,” groet de jongen me oprecht. “Ochtendwandeling of ben je opzoek naar iets?”
”Hé,” breng ik even groetend uit. “Ik denk dat het een combinatie van beide is,’ lach ik vervolgens. “Ergens zou hier een hele goeie eettent moeten zitten, waar ze overheerlijke broodjes zouden hebben, is me verteld althans, maar volgens mij loop ik finaal de verkeerde kant op.” Met een scheve jongensachtige grijns op mijn gezicht kijk ik de jongeman aan en steek dan mijn hand naar hem uit om mezelf voor te stellen. “Ik ben Grayson trouwens.”

[ bericht aangepast op 25 feb 2018 - 12:36 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 feb 2018 - 21:52 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LEAH DAVENPORT
ex-girlfriend || twintig || with Ravi || in Ravi's room

you can better be totally ridiculous than totally boring

"Ja. Ja. Vreetmonster. Als mijn ouders geen eigen restaurant hadden, waren ze sowieso failliet gegaan aan jouw bezoekjes."
Ik rol met mijn ogen, waarna ik mijn tong uitsteek. "Stiekem is dat de reden dat ik je date, weet je wel, ik doe 't enkel om het eten. Dat heeft mijn hart echt veroverd." Niet echt natuurlijk, maar het eten in het restaurant van zijn ouders is wel echt verdomd lekker...
"Maar toch houd ik van je," vertelt hij me, lief. "Neem jij de badkamer boven maar, Potter, dan ga ik beneden en zie ik je zo in de keuken?"
"Zo sloom ben jij nou ook weer niet dat we niet de badkamer kunnen delen, Voldie. Ik kan soms heus wel geduldig zijn," plaag ik, waarna ik hem nog een kus geef en de badkamer in verdwijn.

Een kleine tien minuten later ben ik beneden, waar Ravi al in de keuken staat. Vanaf buiten klinkt het geluid van een startende auto, wat betekent dat ik zijn moeder net heb gemist. Jammer, zijn moeder is echt een geweldige vrouw. Ik word echter al snel afgeleid door iets anders. De geur van pannenkoeken komt me nu nog meer tegemoet en mijn mond begint te wateren. Er is bijna geen betere manier om de dag te beginnen, dan met pannenkoeken. Nom.
"Hoeveel wil jij er? Oh, knip de tv aan, wil je? Volgens ma was het overal op het nieuws te zien..."
"Vijf," besluit ik, terwijl ik naast hem op een kruk klim en de TV aanzet. "En natuurlijk is het overal op het nieuws. Er gebeurd nooit wat in dit saaie gat, dus als er wel wat gebeurd is het gelijk overal."
En inderdaad, het is op elke nieuwszender te zien, dus waar ik het opzet maakt niet zoveel uit. Halfkijkend naar het nieuws, werp ik een blik op mijn bord, waarna ik met een pruillipje naar Ravi kijk. "Geen spek en kaas?"
Ik hop weer van de kruk en neem mijn bord mee na het fornuis. Ik voel me onderhand genoeg op mijn gemak bij Ravi thuis dat ik gewoon vanalles uit de kast durf te trekken.
Even later keer ik weer terug bij Ravi, met mijn pannenkoeken die nu spek en kaas er op hebben, die intensief en geconcentreerd naar de tv staart. Ik zet mijn bord neer en plaats mijn handen op zijn schouders.
"Kom op, Ravi. Het komt echt wel goed. Laten we ons pas druk maken als hij deze kant op komt, als hij dat überhaupt al doet. Maar ze hebben 'm vast zo weer opgepakt."

To the stars who listen — and the dreams that are answered

27 feb 2018 - 23:38 Frisk is offline

Frisk 8318

Noah Colins

Never let an old flame burn you twice

"Ik denk dat het een combinatie van beide is. Ergens zou hier een hele goeie eettent moeten zitten, waar ze overheerlijke broodjes zouden hebben, is me verteld althans, maar volgens mij loop ik finaal de verkeerde kant op. Ik ben Grayson trouwens." Noah hield even halt om de hand aan te nemen. Zoals verwacht had Grayson een stevige handdruk, maar de kracht voelde helemaal niet onvriendelijk aan. Misschien kwam het door het nieuws, of doordat Grayson's vader een agent was, of waarschijnlijk zelfs de combinatie, maar Noah besefte nu pas dat zijn eigen gezicht op donderwolken stond. Hij glimlachte snel terug en besloot zijn gesprekspartner het voordeel van de twijfel te geven. Tenslotte had hij echt wel behoefte aan wat afleiding.
"Noah." Hij twijfelde even. "Collins. Maar dat wist je misschien wel al. Ik woon niet zo ver van jullie." Hij wilde zich verontschuldigen, maar wist niet goed wat hij moest zeggen. "Je bent vast op zoek naar Suzie's," zei hij daarom maar. "Tenzij je trek hebt in Mexicaans, dan moet je bij de Cipiano's zijn. Beste restaurant van dit gat." Hij grijnsde even kort, maar het ging niet helemaal ter harte. Het nieuws bleef in zijn hoofd spoken. Net op dat moment kreeg hij een berichtje:

From Rose:
Ben onderweg

"Ik moet ook bij Suzie's zijn, dus ik kan je wel even de weg wijzen," zei hij tegen Grayson, terwijl hij nog even naar de andere berichtjes keek. De meesten gingen over Ash, of waren daar toch aan gelinkt, en toen plots de mugshot zijn scherm weer vulde, stak hij snel zijn gsm weg. Hij wist niet zeker of Grayson het gezien had en omdat hij geen zin had om het onderwerp aan te kaarten, begon hij over iets anders.
"Al wat gesetteld hier?"

[ bericht aangepast op 27 feb 2018 - 23:39 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

28 feb 2018 - 0:52 Frisk is offline

Frisk 8318

Update A.D.

MEH - Maandag 4 juni 2017

SITUATIE RPG

⇸ GEEN tijdssprong
⇸ 4 juni 2017, 10 uur 's ochtends (Arizona).
⇸ Berichtje aan alle FBI-agenten die werken aan de case. Media is nog niet op de hoogte gesteld.

Mijn brein breint zoals het breint.

28 feb 2018 - 16:14 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAVI CIPIANO

Ash' (ex) BFF // 21 // @ Home — Kitchen // & Leah Davenport

'Vijf.'
Ravi start langzaam met het klaarmaken van de pannenkoeken voor Leah, maar wordt afgeleid door de beelden op de televisie.
'En natuurlijk is het overal op het nieuws: er gebeurd nooit wat in dit saaie gat, dus als er wel wat gebeurt is het gelijk overal. Geen spek en kaas?'
Ravi maakt een vaag gebaar met zijn hand richting het gigantische fornuis, waardoor Leah als vanzelfsprekend weet dat ze vrij spel heeft om te pakken. Leah voelt zich thuis bij Ravi — iets wat hij ontzettend kan waarderen, maar nu wordt zijn aandacht volledig opgenomen door het nieuwsbericht rondom Ash. Geconcentreerd op het nieuws start hij langzaam met al zijn pannenkoeken naar binnen te werken, zonder daadwerkelijk te proeven wat hij eet.
'Kom op, Ravi. Het komt echt wel goed. Laten we ons pas druk maken als hij deze kant op komt, als hij dat überhaupt al doet. Maar ze hebben 'm vast zo weer opgepakt.'
Ravi draait zichzelf met een ruk om op zijn kruk aan de keukenbar — waarbij hij Leahs handen in de zijne neemt.
'Wat bedoel je: hierheen komen?!'
Ravi heeft het geeneens in gedachten gehad dat Ash terug zou komen en dat hij weer oog in oog zou komen te staan met zijn oude beste vriend — waarvan de ex nu zijn eigen vriendin was. Zachtjes knijpt hij in Leahs handen, plotseling overvallen door een angst haar kwijt te raken.
'Lee, ik wil dat je voorzichtig doet totdat ze hem hebben gepakt oké? Misschien heb je gelijk en komt hij niet hier naartoe, maar als hij dat wel doet, wil ik niet dat je met hem te maken krijgt. . .'
Ravi zucht hard en laat zijn voorhoofd even tegen dat van Leah rusten. Waarom kan deze ochtend niet normaal verlopen na zo'n fantastische avond? Ash bleef overal tussenkomen met zijn aanwezigheid.

There is nothing in this universe you need more
——— than Jesus Christ
(and paint, Star Wars and taco's).

•

2 maart 2018 - 22:20 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LEAH DAVENPORT
ex-girlfriend || twintig || with Ravi || in Ravi's room

you can better be totally ridiculous than totally boring

Na mijn opmerking draait Ravi zich zo snel om, dat ik haast zou denken dat hij taco's ruikt, of dat hij zojuist Jezus heeft horen praten. Ik weet echter dat beide niet het geval is, waardoor ik al snel tot de conclusie kom dat ik de opmerking over het hier heen komen absoluut niet had moeten maken. Soms verbaas ik me over mijn eigen domheid.
"Wat bedoel je: hierheen komen?!" Hij heeft mijn handen vast gepakt, en ik heb zo het vermoeden dat hij die voorlopig niet los gaat laten. "Lee, ik wil dat je voorzichtig doet totdat ze hem hebben gepakt oké? Misschien heb je gelijk en komt hij niet hier naartoe, maar als hij dat wel doet, wil ik niet dat je met hem te maken krijgt..." Hij laat zijn hoofd tegen de mijne leunen en ik zucht even, terwijl ik tevergeefs mijn handen probeer los te trekken.
"Ravi, wees niet zo'n Debbie Downer. Het komt goed, geloof me. En waag het niet om mij als Rapunzel ergens op te sluiten. We moeten niet Ash ons leven laten dicteren. Ja, hij is ontsnapt, en ik vind het ook vervelend, ik wil hem ook gewoon terug in de bak zien." Al was 'wil' niet echt het goede woord. Ik 'wil' hem niet zo zeer daar zien, maar ik was nog steeds van mening dat hij het wel degelijk verdiende. "Ze zijn vast niet zo incapabel bij de FBI dat ze hem niet kunnen opsporen." Vervolgens kijk ik Ravi met een pruillip aan. "Mag ik mijn handen terug? The pancakes are calling my name."

To the stars who listen — and the dreams that are answered

6 maart 2018 - 1:43 LordJohn is offline

LordJohn 10840

ROSEMARY “ROSE” PARKER

"I see the man behind the beast."

Mijn telefoon doet het gelukkig weer goed, maar ik heb slechts 20% omdat ik met mijn vermoeide hoofd gisteravond de oplader er niet goed aan heb gelegd, dus ik heb mijn oplader maar meegenomen om mijn telefoon verder op te laten. Ik zie dan tot mijn verbazing een berichtje van Brooke, een van mijn beste vriendinnen uit New York City, die blijkbaar, voor het eerst in haar leven het nieuws heeft gezien en ook weet van Ash. Niemand van Columbia weet van mijn verleden met die jongen en ik ga het ze ook echt niet vertellen, maar ze weten natuurlijk wel dat ik uit Oakton kom en dat Ash daar een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht. Ik stuur haar terug dat ik niet weet wat er met hem gebeurd is en dat ik natuurlijk hoop dat hij weer opgepakt wordt, een antwoord dat van mij verwacht wordt, maar aan de andere kant kan ik toch niet negeren dat ik stiekem ook hoop dat hij me op komt zoeken en dat hij zich in mijn armen werpt. Ik geloof niet dat hij dat echt zou doen, dat deed hij niet eens voor zijn arrestatie, maar toch.
Niet heel veel later stap ik de vertrouwde diner in en ik ga aan een tafel zitten. Vooralsnog zie ik geen bekenden met wie ik veel contact heb, maar toch herken ik een paar mensen die hier zitten te ontbijten. Ik weet niet of ze mij ook herkennen, maar een groot deel van de aanwezigen waren niet blij met mij toen ik Ash een paar keer een vals alibi verschafte. Dat was bijna niemand in Oakton, om eerlijk te zijn. Mijn eigen ouders helemaal niet. Terwijl ik op zoek ga naar een stopcontact op mijn oplader in te steken, komt er een meisje naast me staan om mijn bestelling op te nemen en ik bestel maar een bord pannenkoeken en verse jus d'orange. Ik heb echt honger en ik kan wel een goede bodem gebruiken.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

6 maart 2018 - 16:17 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAVI CIPIANO

Ash' (ex) BFF // 21 // @ Home — Kitchen // & Leah Davenport

'Ravi, wees niet zo'n Debbie Downer. Het komt goed, geloof me. En waag het niet om mij als Rapunzel ergens op te sluiten. We moeten niet Ash ons leven laten dicteren. Ja, hij is ontsnapt en ik vind het ook vervelend — ik wil hem ook gewoon terug in de bak zien. Ze zijn vast niet zo incapabel bij de FBI dat ze hem niet kunnen opsporen.'
Ravi's gedachten overspoelen door Leahs kalmerende, rustige woorden — waarvan hij weet dat ze enige vorm van waarheid dienen te bevatten, ergens. Alsnog ziet hij voor zich dat Leah plotseling oog in oog staat met Ash en dat staat hem voor geen millimeter aan.
'Mag ik mijn handen terug? The pancakes are calling my name.'
Ravi laat langzaam de handen van Leah los en kijkt haar voorzichtig aan. Waarom ze nog niet gillend van hem is weggerend, is hem altijd een raadsel. Zuchtend schudt hij zijn hoofd even.
'Lee — beloof je dat je voorzichtig doet, in ieder geval tot ze hem hebben? Dat geeft mij wat geruststelling, oké?'
Ravi neemt zichzelf alsnog voor in gedachten altijd bij haar te gaan blijven, of in ieder geval zeker te weten waar ze is en wat ze doet. Oké, toegegeven — het is stalkerig. Maar haar veiligheid is belangrijker. Als Ash daadwerkelijk heeft gedaan waarvoor hij in de gevangenis is gekomen, wil hij Ash niet in de buurt hebben bij Leah.
'Nou, eet je pannenkoeken op — monster. Ik wil straks even naar de diner om te zien of de rest er ook is. . . Faye en Noah zullen wel erg geschrokken zijn. En Rose. . . Ze heeft altijd gedacht dat hij onschuldig was rondom alle daden. . . Hoe zou zij reageren?'

There is nothing in this universe you need more
——— than Jesus Christ
(and paint, Star Wars and taco's).

•

9 maart 2018 - 18:59 Syaoran is offline

Syaoran 12975

——————————————————————————

——————————————————————————

Grayson Cross

”Not everyone ~~likes~~ me, but not everyone matters.“

• 23 • FBI (rookie) • Outside, with Noah •

”Noah,’ klonkt het vertwijfeld vanuit de jongen, nog voor hij zijn uitdrukking iets liet verwater en een glimlach had laten zien. “Collins. Maar dat wist je misschien wel al. Ik woon niet zo ver van jullie,’ vervolgde de jongen. Hij was me inderdaad al bekend voor gekomen, maar ik zat nu op het punt waarop ik werk gescheiden hield van privé en dus zat ik geheel in mijn burgerlijke modus — waarbij een klein deel van me misschien bleef observeren. “Je bent vast op zoek naar Suze’s,” ging hij vervolgens verder. “Tenzij je trek hebt in Mexicaans, dan moet je bij de Cipiano's zijn. Beste restaurant van dit gat.” Ik grinnikte en schudde bijna direct mijn hoofd.
”Nee dankje, die bewaar ik wel voor een andere keer,” lachte ik en blikte vervolgens een keer van de ene kant van de straat naar de andere, waarna ik vertwijfeld terug naar Noah kijk. “Is Suze’s die kant op, of de andere kant?” Een schaapachtige jongens grijns verscheen even op mijn gezicht. Het was niet helemaal dat ik het expres had gelaten om de buurt op voorhand al te verkennen, zo bleven sommige dingen dan inderdaad nog een beetje nieuw.
”Ik moet ook bij Suzie's zijn, dus ik kan je wel even de weg wijzen,” reageerde Noah, nadat hij zijn mobieltje weer opborg alvorens er kort op bezig te zijn geweest. “Dat zou super fijn zijn,” glimlachte ik en volgde de jongen in de richting waarin hij besloot te lopen. “Al wat gesetteld hier?” Bedenkelijk keek ik even vooruit terwijl ik nadacht over deze simpele vraag. Was ik goed gesetteld? Eerlijk toegeven hadden de eerste dagen bestaan uit uitladen, meubels op zijn plek zijn en alles zo veel mogelijk in ruimen, maar al gauw werd dat ritme onderbroken door het laatste nieuws en trok het werk haast alle aandacht weg van de hele verhuizing. “Opzich wel redelijk,” bracht ik daarom maar uit en stak mijn handen in de zakken van mijn spijkerbroek.
“Is het hier altijd zo rustig in de ochtend, of is dat nu puur toeval?” vroeg ik vervolgens, doelende op de rust die leek te heersen in de straten waarin we liepen, en vroeg me tevens af hoeveel mensen er nu in rep en roer waren — of voor de buis gekluisterd zaten om op de hoogte te blijven van de allerlaatste updates.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 maart 2018 - 18:26 Tad is offline

Tad 3475

faye ~~faerie~~ colins

Het duurde niet lang voordat zowel Noah als Rose haar van een antwoord voorzag. Besluiteloos speelde ze wat met het meldingsbalkje, deze op en neer schuivend zonder haar vinger van het scherm te halen. Na een minuut of wat werd dit spelletje echter onderbroken toen ze het venster per ongeluk opende. Als eerste viel haar oog op het gesprek met Noah. Hij leek een stuk rationeler op dit hele gebeuren te reageren dan zij en hoewel dit tot op zekere hoogte waarschijnlijk ook zo was, wist ze dat zijn rust deels uiterlijke schijn moest zijn. Ze kende hem niet zo goed meer zoals ze dat vroeger had gedaan, zeker niet op het vlak van Ash, maar ze kende hem nog altijd goed genoeg om te weten dat hij op dit moment zijn best deed om een tornado aan emoties te onderdrukken.
Ze staarde naar zijn bericht, naar hoe ze dit samen zouden doen en ze moest moeite doen om haar tranen te bedwingen. In alle eerlijkheid hunkerde ze naar Noahs aanwezigheid, al voelde ze er weinig voor om naar Suzie's te gaan. Alle blikken vol nieuwsgierigheid, medelijden of juist veroordeling trotseren was wel het laatste waar ze nu naar uitkeek. Tegelijkertijd besefte ze dat frisse lucht haar goed zou doen en dus stond ze op om haar jas van de kapstok te halen. Zonder haar ouders gedag te zeggen - hoe, in hemelsnaam? - verliet ze de voordeur. Ze was al halverwege de weg naar Suzie's toen ze doorhad dat ze haar tanden niet had gepoetst en niet eens haar haren had gekamd. Vluchtig haalde ze haar vingers door de bruine lokken en ze herinnerde zich dat ze deze eigenlijk gisterenavond had willen wassen, maar daar te lui voor was geweest. Hier had ze nu spijt van, want ze voelde er een vettig laagje op, maar ze hoopte dat dit niet te opvallend was. Daarnaast hadden mensen dankzij Ash wel iets anders om over te praten dan haar vettige haar.
Eenmaal binnen bij Suzie's overweldigde de geur van pannenkoeken haar zo dat ze het gevoel had dat ze elk moment zou kunnen overgeven. De drang om buiten te wachten werd sterker toen ze nergens het gezicht van haar broer kon herkennen in de alles behalve uitgestorven diner. Tot ze Rose zag. Rose, van wie ze evengoed een antwoord had ontvangen, maar van wie ze het in al haar verstrooidheid nog niet had gelezen. Rose, die al net zo in paniek had geklonken als zijzelf. Ze haalde diep adem en zakte tegenover de blondine neer.
"Hoi." Ze deed een poging tot een glimlach, maar ze gokte dat ze beiden wel wisten dat er niet heel veel was om over te glimlachen. Dus liet ze een korte en ongemakkelijke stilte vallen, waarna ze de vraag die op haar lippen brandde toch stelde: "Wat denk je dat ze met hem gaan doen?" Wellicht had ze beter kunnen vragen wat Ash zou gaan doen, maar hier wilde ze liever niet over nadenken. Over de andere vraag ook niet, overigens. "En... hoe gaat het in New York?" volgde er moeizaam uit haar mond. Die vraag had ze waarschijnlijk het beste als eerste kunnen stellen, als ze nog enigszins op een fatsoenlijke gesprekspartner wilde lijken.
Toch wist ze nu al dat ze zich niet heel goed zou kunnen concentreren op gesprekken over koetjes en kalfjes en dus wipte ze al snel haar mobiel weer boven om het chatvenster met Noah te openen. Ergens wilde ze hem vertellen om op te schieten, maar omdat ze niet al te pusherig over wilde komen, formuleerde ze haar wens meer impliciet.

To: Nono
Ben er.

She's imperfect but she tries

13 maart 2018 - 22:22 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LEAH DAVENPORT
ex-girlfriend || twintig || with Ravi || in Ravi's room

you can better be totally ridiculous than totally boring

Ravi laat mijn handen los, en kijkt me aan alsof ik elk moment door de aardbodem opgeslokt op kan worden. Of wat hij waarschijnlijker denkt: dat Ash hier elk moment binnen kan stormen en mij kidnapt, of neersteekt, of wat Ravi's doemgedachten op dit moment ook mogen zijn.
"Lee, beloof je dat je voorzichtig doet, in ieder geval tot ze hem hebben? Dat geeft mij wat geruststelling, oké?"
"Ik ben erg slecht in voorzichtig zijn, dat zou je ondertussen moeten weten, Raf." Ik vergat zelfs al om naar links en naar rechts te kijken bij het oversteken. Hoevaak Ravi mij wel niet terug heeft moeten trekken, kan ik niet tellen op mijn vingers en tenen bij elkaar. "En echt Ravi, binnen no-time hebben ze Ash weer opgepakt, oké? Niet zoveel zorgen maken, daar krijg je grijze haren van en ik val niet op oude mannetjes."
"Nou, eet je pannenkoeken op, monster. Ik wil straks even naar de diner om te zien of de rest er ook is... Faye en Noah zullen wel erg geschrokken zijn. En Rose... Ze heeft altijd gedacht dat hij onschuldig was rondom alle daden... Hoe zou zij reageren?"
"Hibwerish wbarklijk," murmel ik met volle mond. Het was mij niet ontgaan dat ze voor Ash gelogen had tijdens de rechtszaak en hoewel ik het ergens wel kon begrijpen, was het ook een beetje in het verkeerde keelgat geschoten bij mij. Ash heeft mensen vermoord, verdomme. Maar goed, zij zal mij waarschijnlijk ook niet in dank afnemen dat ik gezegd heb dat Ash het verdiend om naar de gevangenis te gaan.
"Moeten we echt naar de diner gaan?" vraag ik met een zucht en een pruillipje, terwijl ik ondertussen al halverwege mijn stapel pannenkoeken ben. "Ik wil eigenlijk gewoon hier blijven."

To the stars who listen — and the dreams that are answered

13 maart 2018 - 23:11 Frisk is offline

Frisk 8318

Noah Colins

Never let an old flame burn you twice

Het was even stil, terwijl ze verder stapten. De zon brandde al flink, maar het was nog bijlange na niet zo heet als dat het soms kon worden in Oakton. Terwijl Noah daar over nadacht, en over andere dingen, kwamen ze dichter en dichter bij het centrum.
"Op zich wel redelijk," antwoordde Grayson uiteindelijk. Daarna was het weer even stil, totdat hij nog een vraag stelde: "Is het hier altijd zo rustig in de ochtend, of is dat nu puur toeval?"
"Euh," mompelde Noah. De vraag overviel hem wat, het was hem helemaal nog niet opgevallen. "In de zomermaanden is het meestal wel wat drukker, omdat de hitte dan nog meevalt." Hij keek even rond zich. Er liep een oudere dame aan de overkant van de straat, maar voor de rest was het rustig. "Nu valt het 's middags nog wel mee, gok ik. En anders zitten de meesten bij het meer." Hij twijfelde even. "Maar het is inderdaad wel wat stil nu. Geen idee waarom," mompelde hij nog. Hij had wel een vermoeden waarom, maar hij had weinig zin om dat uit te spreken.
De stilte die volgde kroop langzaam onder zijn huid. Het was wat ongemakkelijk, normaal was hij een betere gesprekspartner. Maar het nieuws van de dag in combinatie met de kater die hij achterin zijn hoofd voelde kloppen, zorgden ervoor dat hij zijn woorden niet kon vinden. Net toen het hem iets te veel werd, kreeg hij een bericht binnen. Het was van Sara, het meisje waarnaast hij wakker was geworden, en het bericht zelf was veel te ongepast voor het uur van de dag. Verwoed begon Noah een bericht terug te typen. Ze antwoordde bijna meteen en hij stuurde meteen terug. Zodra hij weer praktisch onmiddellijk antwoord terug had, kreunde hij zachtjes. Hij had zich de vorige nacht goed geamuseerd en hoewel hij de grote lijnen wel nog wist, begon hij plots te twijfelen of hij zijn bedoelingen wel genoeg had benadrukt toen hij... Ach, wel, ze zou het vanzelf wel merken.
"Meisjes," grimaste hij naar Grayson. Naar zijn uiterlijke te beoordelen, zou hij er vast ook wel enige ervaring mee hebben, dacht Noah. Anders werd het al helemaal awkward. Hij stopte zijn gsm weg, Sara negerend. Het berichtje van zijn zus had hij wel gezien, dus begon hij wat sneller te stappen. Binnen enkele minuten kwamen ze aan bij de diner, waar Noah voor de ingang halt hield.
"Hé, man, ik moet je even waarschuwen. Je bent nieuw hier, en ze zijn hier niet zo gek op nieuwe gezichten. Heel het gedoe met de media de laatste jaren en zo. Zeker vandaag zal je wel wat blikken krijgen en gemompel horen, maar je kan het negeren. Niemand bijt hier," legde hij uit. De ironie van de extreem lage misdaadcijfers in Oakton ontging hem niet. "Ik zou je graag meenemen naar mijn zus en, euh, vriendin, maar vandaag gaat dat wat moeilijk. Ik weet niet of het..." Noah's verwrongen blik zeiden wat hij niet helemaal kon verwoorden. Hij wilde niet dat Grayson alleen moest gaan zitten, maar hij wilde ook rustig met zijn zus kunnen praten. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op en ging hij naar binnen, al hield hij wel de deur open. Grayson moest zelf maar beslissen of hij bij hen kwam zitten.
"Hey," groette hij Faye en Rose. Hij plofte naast die eerste neer. De bankjes waren smal, waardoor zijn been tegen dat van haar leunde en hun schouders elkaar ook raakten, maar dat kon hem weinig schelen. Voor hij nog iets anders zei, keek hij toe wat Grayson ging doen.

[ bericht aangepast op 13 maart 2018 - 23:13 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

17 maart 2018 - 11:35 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAVI CIPIANO

Ash' (ex) BFF // 21 // @ Home — Kitchen // & Leah

'Ik ben erg slecht in voorzichtig zijn, dat zou je ondertussen moeten weten Raf. En echt, Ravi — binnen no—time hebben ze Ash weer opgepakt, oké? Niet zoveel zorgen maken, daar krijg je grijze haren van en ik val niet op oude mannetjes.'
Ravi kan niets anders doen dan een grote grijns op zijn gezicht toveren, aangezien Leah het opnieuw voor elkaar heeft gekregen hem gerust te stellen. Zonder haar liep hij nu hoogstwaarschijnlijk gillend als sirene door het huis, alsof dat iets zou helpen of veranderen.
'Hibwerish wbarklijk.'
Ravi schuift één van zijn wenkbrauwen ietwat geamuseerd omhoog, wachtend totdat Leah haar pannenkoeken heeft doorgeslikt.
'Moeten we echt naar de diner gaan? Ik wil eigenlijk gewoon hier blijven.'
Ravi zucht even — nu niet wetende wat hij precies moet doen vandaag, aangezien hij Leah niet tegen zich wil gaan krijgen. Als ze echt geen zin heeft, heeft hij niet het recht om haar te dwingen.
'We kunnen nog even hier blijven. . .'
Ravi haalt zijn telefoon tevoorschijn en begint razendsnel te tikken, waardoor hij de berichten binnen enkele seconden heeft weten te sturen waardoor zijn geweten ietwat is geblust.

> Faye
Hé kiddo. Hoe is 't? Waar ben je? Ik denk aan je.
> Noah
Bro. Waar ben je? Alles komt goed, oké? Ik kom vandaag naar je toe.

Ravi voelt zichzelf ietwat beter na het versturen van beide berichten, waardoor hij zijn aandacht weer volledig op de etende Leah kan richten. Hoofdschuddend vraagt hij zichzelf af waar ze al die pannenkoeken laat — vooral in dat kleine lichaam van haar.
'Ik had gelijk, je bent écht een monster.'
Ravi grijnst breed en plaats zijn eigen bord in de gootsteen voor de vaat. Zuchtend draait hij zichzelf om naar Leah.
'Wat wil je doen vandaag, Lee? En alsjeblieft, eet eerst je mond leeg — kind, wat moet ik met jou? Gisteren was het allemaal kusjes, sexy en verleiding en vandaag laat je me je vermalen eten zien.'
Ravi slaat grijnzend zijn armen over elkaar en leunt naar achteren, geamuseerd kijkend naar zijn vriendin.

There is nothing in this universe you need more
——— than Jesus Christ
(and paint, Star Wars and taco's).

•

19 maart 2018 - 1:44 LordJohn is offline

LordJohn 10840

ROSEMARY “ROSE” PARKER

"I see the man behind the beast."

Ik wil net mijn telefoon weer pakken als ik een bekende stem naast me hoor en ik zie dat Faye tegenover me komt zitten. Ik glimlach even naar haar en ik speel met het grote glas jus d'orange in mijn handen. Nog voor we wat kunnen zeggen, wordt er een stapel pannenkoeken voor mijn neus neergezet en ik kijk weer kort naar Faye, maar richt me dan op mijn heerlijke ontbijt.
'Wat denk je dat ze met hem gaan doen?' vraagt ze en meteen verslik ik me in mijn eten en ik neem een slok van mijn drankje om ervoor te zorgen dat ik niet openlijk stik in de diner. Er is vandaag al genoeg drama, en het is nog niet eens twaalf uur. 'En... hoe gaat het in New York?' voegt Faye er uiteindelijk maar aan toe als ik mezelf probeer te herpakken en kuch. Dan leg ik mijn bestek neer om mijn arme keel even rust te gunnen voor er weer een pannenkoekstukje in het verkeerde keelgat schiet.
'Ik ben afgestudeerd,' antwoord ik dan met een kleine glimlach. 'Het beste van mijn jaar, mag ik zeggen,' lach ik kort en ik haal mijn schouders op. Ik negeer die hele eerste vraag van Faye, omdat ik bij god niet weet wat ik moet antwoorden en omdat het nogal uit de lucht kwam vallen. Om eerlijk te zijn durf ik er niet eens aan te denken, omdat ik niet wil dat Ash nog meer te verduren krijgt. 'Ik ga denk ik reizen, volgend jaar. Ik heb een scholarschip gekregen voor een master, dus dat is al mooi meegenomen.'
Dan ploft ook Noah bij ons aan het tafeltje neer en ik zie een vreemde man op een afstandje staan kijken. 'Wie is dat?' vraag ik wel nieuwsgierig, maar afstandelijk. Ik ben niet zo'n fan van nieuwe mensen in Oakton, omdat ze dit stadje alleen maar kennen door Ash, die nu niet bepaald voor een goede reputatie heeft gezorgd. Aan de andere kant is het wel heel toevallig... Ik besluit weer een poging te wagen mijn pannenkoeken te eten zonder mijn leven erbij te verliezen en ik neem een hap en kijk dan weer naar de tweeling tegenover me. Ze zijn ontzettend veranderd in de afgelopen jaren, zowel fysiek als mentaal. Ze lijken minder close dan voorheen en ergens doet dat toch wel zeer. 'Hoe gaat het?' vraag ik ze allebei.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Index RPG Actieve Topics Zoek