Hoe maak je dit aan iemand duidelijk? - Story problemen

Goed, vorig jaar deed ik aan SOTY mee met 'Als de Dood' en ik heb het einde toen niet gehaald maar ben er nu weer volop en serieus mee aan het werk omdat ik er echt iets van wil maken. Nu heb ik aan heel veel mensen gevraagd om te proeflezen en feedback te geven, waaronder mijn moeder. Ze vind het erg belangrijk dat ik doorga met schrijven, hoewel ze zelf eigenlijk nooit echt boeken leest of zelf iets schrijft. Nu is het dus zo dat in het verhaal de hoofdpersoon een erg slechte relatie heeft met haar moeder. Ik vertelde haar dit net en dat ik eigenlijk geen zin had in vragen waarom dat zo is en waar ik dat vandaan heb gehaald.
'Maarja, als je het schrijft, moet het toch ergens vandaan komen.'
'Mam, kijk naar alles wat Stephen King geschreven heeft.'
'Daar zal ook ergens wel een kern van waarheid in zitten. Je komt er niet zomaar op.'

Ik baal hier echt behoorlijk van. Zeker omdat de rest van het verhaal ook redelijk duister en morbide is en eigenlijk wil ik nu niet meer dat ze het leest omdat ze kennelijk alles dicht bij mezelf gaat zoeken. Want ik bedoel maar; mijn hoofdpersoon is op z'n zachtst gezegd een psychopaat. Eigenlijk ben ik er vrij zeker van dat ik dat zelf niet ben.
Ik zei haar dat het gewoon onder artistieke vrijheid valt, maar ze gaat het daar nooit mee eens zijn. Dus hoe doen jullie dit? Laten jullie je ouders wel eens proeflezen en reageren die ook zo en wat doe je ermee? Ik kan toch niet een compleet verhaal nu gaan omgooien en veranderen in rainbows en butterflies omdat ze er anders iets raars van denkt?

---

Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"

Ik zoek meestal een paar stukjes uit waar het nog wel meevalt, maar ik ervaar hetzelfde als jij.

Als uitleg zou je kunnen geven dat je geïnspireerd bent door andere creaties? Films, boeken, Sherlock Holmes etc. Dan 'heb je het ergens vandaan gehaald'.

---

True evil only comes from corrupting something truly good.

^ Ja, zoiets probeerde ik er ook al van te maken maar ze weigert het gewoon te geloven. Dus nu voel ik me zowel enorm schuldig als gedeprimeerd en kieper ik alles het liefst weer in de prullenbak. Zo vervelend dit

---

Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"

Mijn ouders hebben eigenlijk zo goed als niets van mij gelezen (voor zover ik weet) en ik denk dat ik daar ook wel blij mee ben.

Maar ik kan me goed voorstellen dat dat een erg ongemakkelijke situatie is. Iets wat ik vaak hoor, is dat mensen verhalen schrijven zodat ze dingen kunnen doen of gevoelens kunnen verkennen die in het echte leven niet kunnen of die ze daar niet meemaken. Misschien helpt dat? Je vindt het interessant om dit verhaal uit te werken en tijdelijk in de huid van dat personage te kruipen, maar dat betekent niet dat jij en dat personage per se overeenkomsten hebben of dat je echt zo wilt zijn, of überhaupt zulke gedachten hebt. En zoals je zelf al zei, Stephen King heeft waarschijnlijk niet diep vanbinnen de wens om een moordende horrorclown te worden, en ik gok dat je moeder dat ook niet zou denken, dus dat jouw fictieve personage een slechte relatie heeft met zijn of haar fictieve ouder, betekent niet dat jij in het geheim zo denkt over je eigen moeder. Anders zou je het haar ook helemaal niet hebben laten lezen, lijkt me.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Senua schreef:
^ Ja, zoiets probeerde ik er ook al van te maken maar ze weigert het gewoon te geloven. Dus nu voel ik me zowel enorm schuldig als gedeprimeerd en kieper ik alles het liefst weer in de prullenbak. Zo vervelend dit

Ah nee, gooi het nu niet weg! Zoals Square al zegt, dat je personage een slechte relatie met haar moeder heeft, wil nog niet zeggen dat het ook voor jou geldt. Ik heb zelf altijd een enorme drempel met het laten lezen van mijn werk, zeker als ik er nog geen duizend keer kritisch overheen ben gegaan. Dat je het aan haar laat lezen geeft aan hoe trots je erop bent en dat je graag jouw plezier met haar wil delen. Dat is alleen maar een compliment!

---

True evil only comes from corrupting something truly good.

Het klopt dat gevoelens en ervaringen onbewust kunnen doorsijpelen in je werk. Dat wilt echter nog niet zeggen dat jij en je personages en hun levens exact gelijk staan aan jou. Een moordenaar of een zelfmoord of een ruzie invoeren is soms alleen nodig om het plot dramatischer te maken. Sommige zaken hebben voedingsbodem in jouw geest en omstandigheden anderen zijn puur ingevoerd en bedacht voor een andere functie. Niet alles valt terug te plooien op jezelf en als ze erover begint moet je haar dat duidelijk maken. Zeg haar misschien waarom je dat plotelement erin hebt gestoken. Zodat ze weet dat het niet erin zit door haar. Leg uit waar het dan wel vandaan komt.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik herken dit heel erg. Ik heb een keer iets aan mijn moeder laten lezen waar het hoofdpersonage geen goede band had met zijn ouders, en toen werd ik ook aan een hele ondervraging onderworpen. Terwijl dingen die juist terugkeren in mijn verhalen en wel over mij gaan dan weer niet gezien worden.

Volgens mij heb ik toen uitgelegd waar het wel vandaan zou kunnen komen. (De ouders van dit personage stelden verwachtingen waar hij niet aan kon voldoen en ik heb toen gezegd dat ik dat eerder met mensen in het algemeen heb, maar het in dit verhaal op de ouders geprojecteerd was.) Dat was niet de hele waarheid, want om eerlijk te zijn kan ik niet alles wat ik schrijf helemaal verantwoorden, als in, ik weet ook niet precies waar het vandaan komt.

Misschien helpt het om inderdaad iets anders als reden te geven waardoor jij geïnspireerd bent? Ik vind het heel lastig, omdat ik denk dat mensen die niet schrijven niet gaan begrijpen hoe het precies zit, en natuurlijk is het ook voor iedereen anders.

---

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Ik heb zoiets ook gehad met een fanfic. Hoofdpersonage kreeg immense ruzie met haar beste vriendin en toen kreeg ik al allemaal berichtjes 'hebben jij en die ruzie??'. Dat was niet zo. We hadden het zelfs zo samen bedacht. Ironische is dat we een jaar later wel enorme ruzie kregen..
Maarja het is echt niet zo inderdaad dat het altijd maar van iets persoonlijks vandaan hoeft te komen. Maar het is zo dat non-writers dat vaak wel zo denken. Tja ik denk gewoon dat je daar heel duidelijk in moet zijn bij je moeder. Vind het wel lief trouwens dat ze zich daar dan we zorgen over maakt haha maar niet handig als er niets van waar is :')

---

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Mijn ouders weten niet eens dat Quizlet überhaupt bestaat, of dat ik schrijf. ‘Ik zit op mijn ipad’, is zeg maar tot hoe ver zij weten...

Ik vind het erg vervelen, misschien kan je het verhaal inactief zetten, (als zij leest via een account oo Q dan, anders heeft dat geen zin)
Of misschien een ander verhaal van jou geven? Anders weet ik het denk ik ook niet, sorry.

[ bericht aangepast op 14 feb 2018 - 16:56 ]

---

Zoek en je zult vinden. Vindt je het niet, dan is het zoek.

Oh, jeetje, ja. In mijn boek heeft de hoofdpersoon een nogal slechte relatie met zijn vader, en mijn moeder herkende zich daar wel in toen ze het las. (Ook vond ze een scène waarin de hoofdpersoon high was iets te realistisch geschreven, dus daar hebben we ook nog een fijn ongemakkelijk gesprek over gehouden.) In het geval van mijn boek had ze wel een beetje gelijk, want veel was wel geïnspireerd op de band die ik met haar had, maar ik heb haar ook wel duidelijk verteld dat het grotendeels ook gewoon een heel sterke drijfveer is in ieder verhaal. In vrijwel ieder boek heeft de hoofdpersoon wel een rare relatie met hun ouders, want daar komt grotendeels innerlijke worstelingen vandaan die een hoofdpersonage interessant maakt. Ouderproblemen horen nou eenmaal een beetje bij Het Basispakket van een standaard hoofdpersoon. :')

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Als je gezegd hebt dat het pure fictie is en niet gebaseerd is op je eigen leven, dan weet ik niet wat je verder nog kunt doen... Mijn ouders en mijn broertje zijn allemaal geen fanatieke lezers, dus ze hebben nooit ook nog maar gevraagd om iets van mij te lezen haha :') Maar serieus, er zijn zoveel schrijvers die schrijven over psychopaten, maar dat maakt hen geen psychopaat. Anders zouden er belachelijk veel psychopaten rondlopen vrees ik :')

---

If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

Duidelijk maken dat je personage en jij niet dezelfde persoon zijn. En dat je een personage bedenkt dus ook achtergrond en relaties met mensen. En wat Wiarda zei, het is bijna een standaard iets voor een hoofdpersoon die problemen heeft/zich onzeker voelt/wil veranderen.

Ga in ieder geval niet je hele verhaal omgooien. Jij hebt het zo bedacht dus schrijf het ook zo, anders blijf je aan de gang. Want er zal altijd iemand zijn die het zo niet goed vind of het anders wil zien. Laat haar anders maar niet preoflezen, als het jou belemmert om het verhaal te schrijven.

Toen ik nog wel schreef, heb ik mijn ouders nooit iets laten lezen. Mijn moeder heeft wel eens mijn stukken voor school na gekeken en qua grammatica is ze top. Maar ze wil altijd graag dat ik dingen anders op schrijf of het anders verwoord. Wat ik niet altijd kan waarderen.

Ik heb ooit eens tegen haar gezegd dat ik wel een boek zou willen schrijven. Zij zei toen dat zij en mijn vader mij daarbij wel zouden kunnen helpen. Dat wil ik dus absoluut niet. Ik denk dat er alleen maar ruzie of discussies van komen en dat wil ik niet.

---

Physics is awesome