[RPG • 250] Lawless • Speeltopic O1 - Speeltopics

---

Story Gevangenissen in Amerika raken overvol en de omstandigheden worden er ook niet beter op. Met drukte, slechte hygiëne en hevige spanning onder gevangenen in opkomst is het geen verassing dat er gezocht wordt naar alternatieven. Een van de alternatieven is een beginnend experiment. Wat gebeurt er als je mensen bij elkaar zet met alle vrijheid die je je kan bedenken? Geen regels. Geen normen en waarden. Geen consequenties. Het enige wat de vrijheid beperkt is de gelimiteerde ruimte, maar zelfs daar mag niet over geklaagd worden. Aan de gevangenen wordt het aangeboden als het paradijs. Dat het te goed om waar te zijn is, zeker voor hen, daar wordt niet aan gedacht. Ze krijgen een hele nieuwe stad voor zichzelf, voor eten en andere benodigdheden wordt gezorgd, werken hoeft voorlopig niet meer.. Ze kunnen alleen de stad niet verlaten, maar dat kan in de overbevolkte gevangenis ook niet. Het zijn alleen maar voordelen, waardoor het selecte groepje uitverkorenen stuk voor stuk toestemt. Alles beter dan de huidige situatie. Wat echter niet wordt verteld is dat ze dag en nacht in de gaten zullen worden gehouden. De complete vrijheid wordt pas onthuld als de hekken om de stad sluiten en er geen ontsnapping meer mogelijk is. Hoe dit allemaal af gaat lopen is nog maar de vraag. Hoeveel gebruik wordt er gemaakt van deze absolute vrijheid? Was het wel een goed idee om juist deze mensen te gebruiken in zo'n soort experiment? Hadden ze niet gewoon beter kunnen blijven..

---

Rollen Mannen • Samuel 'Sam' Carlos Diaz|28|Moord|1.5 - Maluma • Calix Cunningham|27|Moord|1.3 - Absolutist • Raven Edgard|28|Prostitutie|1.5 - Necessity • Alexandro Cruz Diaz|24|Medeplichtig moord|1.5 GinTonic • Cain Henry Douglas Richfield|29|Verkrachting|1.5 - Oeps • Atticus 'Bear' Hopper|34|Mensenhandel|1.4 - Gelus Vrouwen • Nyla Taylor|25|'Onschuldig'/Verraden|1.6 - Plunkett • Freya DeLuna|22|Mishandeling,winkeldiefstal,steekpartij|1.1 - Rasalghul • [R] Kyla Descoteaux|25|Hacking,fraude|1.6 - Shadowsinger • Fiona Casterwill|24|Produceren/verhandelen (dodelijke) drugs|1.5 - Burgess • Sahar Maryam Qadir|28|Gewapende overvallen|1.4 - Ziegler • [R] Champaign Johnson|24|Kannibalisme|1.6 - Jagermeister • Kiera Winnie Whiterspoon|22|Dodelijke brand|1.5 - Solmeron

---

Extra informatie ~ Ze hebben de stad Hill Valley genoemd ~ Er staan 14 identieke kleine huizen, deze kunnen wel verschillen qua interieur. ~ Er is maar een uitgang uit de stad en deze wordt alleen geopend voor de grote vrachtwagen die eens per week benodigdheden (bijvoorbeeld eten en drinken) komt brengen en voor de barmedewerkers als ze naar huis gaan. Er zal gebruik worden gemaakt van een taser als je op dit moment probeert te ontsnappen. ~ Het is mogelijk om dingen aan te vragen, ook bijvoorbeeld alcohol en drugs. Het mag natuurlijk allemaal hier. Dit wordt gedaan via een telefoon die in elk huis aanwezig is. ~ Aan het begin van de week wordt er bij elk huis een persoonlijk pakket bezorgd met standaard benodigdheden en aangevraagde dingen. ~ Naast de huizen zijn er in de kleine stad een bar, een bibliotheek, een bos (met een meer waar je kan zwemmen), een buitenbioscoop en een plein aanwezig. Dit allemaal binnen de hekken. ~ Deze hekken zijn hoog en bovenaan elektrisch geladen, om ontsnappen tegen te gaan mocht je boven weten te komen. ~ Naast de gevangenen zal er altijd een iemand aanwezig zijn die in de bar werkt, in totaal zijn er drie vrouwen die dat werk doen. Deze worden erg goed betaald en mogen een wapen voor zelfverdediging dragen.

---

Regels ~ Schrijf minimaal 250 woorden per post ~ Geen perfecte personages ~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. | Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust. ~ Een reservering blijft een vijf dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan ~ 16+ situaties zijn toegestaan. ~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel (Graag zelfs (; ). ~ OOC (zoveel mogelijk) in het praattopic! ~ Maximaal twee personages per account. Man en vrouw. ~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt. ~ Als een speel- of praattopic vol is en ik ben niet online mag je een nieuw topic openen. Zet dan een link naar dat topic in het praattopic of anders het speeltopic.

---

El Diablo.

---

“Dat durf je met een onbekende man die voor weet jij veel wat voor iets in de gevangenis zit?” was de reactie die Kiera kreeg van Raven toen ze hem vroeg of hij met haar meeging naar het bos wat hier was. Kort beet Kiera op haar onderlip, was ze vergeten dat ook Raven een misdadiger was? Dat niet, maar ze had er niet over nagedacht waar deze man zowel niet voor zou kunnen zitten. Het kon vanalles zijn en nu hij het zo zei, bestond er ook een kans dat het iets was waardoor zij zelf niet veilig was wanneer ze alleen met hem was. Echter deed Keira haar best er niet aan te denken wat dit zoal kon zijn, natuurlijk moest ze het wel in haar achterhoofd houden, maar aan de andere kant... Als ze in haar tijd hier niemand ging vertrouwen dan was het ook nogal een eenzaam bestaan hier straks. 'Ja, hoor,' zei Kiera waarna ze soort van heldhaftig haar schouders ophaalde als of het haar echt niks deed. 'Ik bedoel, ik kan wel bij iedereen een heel kruisverhoor doen voordat ik met iemand omga, maar wat heb ik daar nou uiteindelijk aan?' zei Kiera. 'Ik zit toch met iedereen hier, hier vast. Als iemand me iets aan wil doen dan krijgen ze er hoe dan ook wel de kans voor.' Het waren nog steeds wat nare gedachten om aan te denken, maar het was wel zo. Als iemand echt iets wou doen dan kon het waarschijnlijk op elke manier wel, dan was het enige wat ze kon doen zich verstoppen in haar eigen huis.
Vervolgens bood Raven Kiera zijn arm op een overdreven manier aan, een korte lach rolde over Kiera haar lippen bij het zien van zijn gebaar. "Als je zo dapper bent, zou ik zeggen: wijs de weg.” zei de jongeman, waarna Kiera inderdaad haar arm in die van Raven haakte. 'Oh maar natuurlijk,' zei ze vrolijk. 'Hoewel ik moet zeggen dat ik ook nog niet helemaal de weg ken.' voegde Kiera er aan toe, ze kende de weg niet maar het bos was nog wel te vinden. Een grote groep bomen die kon je makkelijk onderscheiden van de andere stenen gebouwen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

"Dit is toch wel een echte bar, beter dan die kraakmikkige plekken waar je soms heen ging." zei hij plagend tegen me. Even keek ik hem quasi beledigd aan. 'Nou zeg, Bob's krakkemikkige bar heeft me heel veel goede herinneringen gegeven.' zeg ik lachend. 'Weet je nog die prachtige chick die ik voor je heb gefixt nog? Als ik mijn eigen girl niet had zou ik het wel weten.' grijns ik. " Wacht even, hoe betalen we dit?" vroeg hij me toen we onze glazen kregen en ik kijk hem even stilletjes aan, voor ik wederom in lachen uitbarst.
'Mijn god.. Je hebt ook echt niets gelezen hmh?' grijns ik en pak mijn glas. 'We betalen niet. Alles mag en alles is gratis. Als je iets mist kan je het bestellen, van kleding tot drugs.' zeg ik en leun wat naar achter. 'Broertje, geloof het of niet. We zijn in het paradijs beland en we zijn nog niet eens overleden zover ik weet.' zeg ik en ik hef mijn glas. 'Cheers brotha'' zeg ik en neem dan een grote slok.

---

El Diablo.

25 • onschuldig/verraden • buiten • Calix 'Het maakt niet uit wat ik niet of wel geloof. We zitten nu eenmaal hier — en daar is niets aan te veranderen.' Ik kijk hem wel wat sceptisch aan en ik schud kort mijn hoofd, waardoor mijn grijsgekleurde lokken rond mijn gezicht dansen. Hij heeft een man vermoord en is nu meteen Buddha of Gandhi? Natuurlijk, dat heb ik weer. In de gevangenis hadden ze ook zo'n zielenknijper, zo'n slappe vent die probeerde te achterhalen waarom ik me zo afsloot van de rest van de gevangenen. Ik heb elke week een paar keer zijn woorden aangehoord, maar ik heb tijdens zijn sessies nooit wat gezegd. Ik zat daar, een uur lang, niets te doen. Hopelijk blijft Calix ver weg van het worden van zo'n psycholoog. Daar word ik echt naar van.       'Ik ga me eventjes snel omkleden en dan een rondje lopen door de wijk. Als je zin hebt om mee te gaan?' Ik volg zijn blik kort naar zijn huisje en dan besluit ik toch te knikken.       'Ja, waarom niet,' antwoord ik en ik laat mij vingers door mijn haren glijden. 'Ik snak naar een glas whisky en een sigaret, dat heb ik in geen twee jaar gehad. Dus dat wordt mijn missie om te vinden,' leg ik uit en ik sluit mijn ogen nog een keer tegen de zon. Ik had nooit gedacht dat ik dit echt zo erg had kunnen missen. Ik had het nooit zo door, maar nu ik hier eenmaal zit, voelt het heerlijk om weer eens mijn benen te kleuren — en dat is ook zeker nodig, want Jézus, ik geef nog net geen licht. Gelukkig zit een groot deel van mijn lichaam onder de tatoeages en valt het minder snel op, maar voor mijn gevoel ben ik net zo'n vreselijke TL-buis. 'Als je er klaar voor bent, geef je maar een gil,' zeg ik Calix nog.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

---

'Ja, waarom niet.'       Calix gaat overeind staan van het trapje en kijkt vervolgens naar zijn huis, hopend dat er wat prettige kleding aanwezig zal zijn.       'Ik snap naar een glas whisky en een sigaret, dat heb ik in geen twee jaar gehad — dus dat wordt mijn missie om te vinden. Als je er klaar voor bent, geef je maar een gil.'       Calix kijkt even nadenkend opzij richting de getatoeëerde jongedame — benieuwd naar wat er in haar hoofd omging.       'Kon je bij jouw gevangenis geen sigaretten kopen?'       Calix haalt even zijn schouders op en steekt direct daarna een hand op om aan te geven dat hij zo terug is. Met enkele stappen staat hij voor zijn deur en stapt naar binnen. Rondkijken kan later, Calix is benieuwd naar de omgeving. Hierdoor gaat hij direct naar boven, waar hij een drietal deuren moet openen voordat hij de slaapkamer heeft gevonden. Vanwege het gegeven dat de kast veel kleding bevat, duurt het enkele seconden — maar uiteindelijk neemt hij een blauwe jeansblouse en een zwarte spijkerbroek. Zijn witte instappers uit de gevangenis laat hij aan zijn voeten, die heeft hij immers dusdanig ingelopen dat ze als gegoten aan zijn voeten zitten.       'Klaar?'       Calix stapt met een grote glimlach naar buiten, wennend aan het gevoel dat dit nu daadwerkelijk zijn eigen plekje is geworden. If I cannot move Heaven ——— I will raise Hell.

---

•

---

---

"Ja hoor. Ik bedoel, ik kan wel bij iedereen een heel kruisverhoor doen voordat ik met iemand omga, maar wat heb ik daar nou uiteindelijk aan? Ik zit toch met iedereen hier, hier vast. Als iemand me iets aan wil doen dan krijgen ze er hoe dan ook wel de kans voor,” was Kiera’s antwoord. Raven was er allang blij mee. Op een heel kruisverhoor zat hij niet echt te wachten, maar hij vermoedde dat de meesten hier daar niet op zaten te wachten. Privacy en geheimzinnigheid werd vaak erg gewaardeerd – al wilde iedereen altijd alles van elkaar weten. Ze pakte zijn arm aan. “Oh maar natuurlijk. Hoewel ik moet zeggen dat ik ook nog niet helemaal de weg ken.” Raven lachte. “Dat valt me nou tegen,” antwoordde hij haar. “Ik had verwacht dat je op magische wijze de hele omgeving hier alvast kende.” Gearmd liepen ze over de weg richting het bos. Het ging wat – heel erg – slingerend, iets wat Raven bewust nog erger maakte. Ze leken net dronken. Echt een reden had hij niet, afgezien het feit dat het hier nu mogelijk was. Er was meer dan genoeg ruimte om te slingeren en er was niemand die meteen hard riep dat hij normaal moest doen en gewoon recht moest lopen en dat er anders consequenties aan verbonden zaten. Wie had ooit gedacht dat hij blij zou zijn met het feit dat hij kon slingeren? De wind blies in hun rug, daarbij Ravens haren in zijn gezicht blazend. Zijn haar was net iets te lang om echt handig te zijn, maar te kort om vast te kunnen doen. Hij zou het binnenkort moeten laten knippen of moeten laten uitgroeien. Een opstandig sprietje kriebelde aan zijn neus, waardoor hij een nies niet kon inhouden. Een haast ongelovig lachje verliet zijn mond. Alles voelde aan als nieuw. “Hoe lang heb je dit gemist?” vroeg hij Kiera. Hij kon zich niet voorstellen dat hij de enige was die zich zo... herboren voelde.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Dat valt me nou tegen,” zei Raven “Ik had verwacht dat je op magische wijze de hele omgeving hier alvast kende.” Een lach rolde over Kiera haar lippen heen en de lach zorgde er weer voor dat er nog een lach over haar lippen rolde. Lachen, dat was ook iets wat ze waarschijnlijk in geen tijden meer had gedaan. Het was niet als of het niet had gekund in de gevangenis, natuurlijk kon je daar lachen, maar Kiera leek er niet de juiste personen gevonden te hebben. Niemand daar leek echt haar humor te hebben of uberhaubt humor te hebben. Het was nou eenmaal ook niet de beste meest vrolijke plek waar je kon zijn. 'Hmm, had gekund, maar dan had ik wel heel snel moeten zijn, maar helaas. Ik heb nog niet de kans gehad het hele complex rond te rennen,'
Hierna liep het tweetal gearmd weg richting het bos. Echter leek Raven er duidelijk moeite mee te hebben om recht te lopen of tenminste dat was wat Kiera dacht. Hij bleef maar een beetje heen en weer slingeren en Kiera kon vervolgens niet veel anders dan met de jongeman meelopen. Misschien had hij wel teveel gedronken? Dan was hij er wel heel vroeg bij, want ze waren hier nog maar amper aangekomen, maar niks was onmogelijk. Misschien was het eerste wat hij had gedaan toen hij hier aankwam een paar shotjes achterover slaan. Je wist het maar nooit.
“Hoe lang heb je dit gemist?” vroeg Raven toen, waarna Kiera opkeek naar de man. Ze keek hem fronsend aan, niet wetend wat hij nou precies bedoelde. Doelde Raven op hoelang ze nou al opgesloten zat of was het meer een retorische vraag? Kiera wist eigenlijk niet of ze al zin had om te praten over de reden dat ze hier zat. Ze had er in tijden niet meer over gepraat, weigerde er zelf over te praten zo erg vond ze wat er gebeurd was. 'Veel te lang,' antwoordde Kiera dan ook uiteindelijk na een korte stilte. Snel liep ze weer door om er niet verder over te hoeven praten. 'Dus Raven waar kom jij vandaan? Voor dat je deed wat je ook maar hebt gedaan.' vroeg Kiera, misschien had ze die laatste zin er beter uit kunnen laten, maar het was er al uit voordat ze het door had.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

De lach die volgde op Ravens opmerking klonk wat onwennig, vond Raven. Het was oprecht van Kiera, daar was hij zeker van, maar het klonk alsof ze niet helemaal meer wist hoe lachen ook alweer geklonken had. De lach die de eerste opvolgde klonk vooral vrij. Ze had daadwerkelijk de mogelijkheid om te lachen. “Hmm, had gekund, maar dan had ik wel heel snel moeten zijn, maar helaas. Ik heb nog niet de kans gehad het hele complex rond te rennen,” was haar antwoord. Raven lachte slechts met haar mee. Toen hij haar vroeg hoe lang ze dit alles gemist had, leek Kiera niet te begrijpen was hij bedoelde. Het antwoord dat hij uiteindelijk kreeg, had hij wel kunnen verwachten. “Veel te lang.” Hij knikte slechts. Hij begreep maar al te goed wat ze bedoelde. Ze wilde er niet over praten. Dat gaf hem ook wel een opluchting, want als je niet eens over de lengte van je straf wilde praten, dan wilde je vast helemaal niet over de reden van opsluiten praten. En dat onderwerp wilde hij zelf ook erg graag mijden. “Dus Raven waar kom jij vandaan? Voor dat je deed wat je ook maar hebt gedaan.” Ze praatte te snel om het een random vraag te laten zijn. Had hij niet allang begrepen dat ze zijn vraag niet wilde beantwoorden, dan was dat nu ook wel duidelijk geweest. Ze wilde zijn vraag zo snel mogelijk overstemmen. Het einde van haar zin liet hem even fronsen. Misschien bedoelde ze het niet zo, maar het klonk alsof ze toch aan het vissen was waarom hij hier was. Dat zou wel een beetje hypocriet zijn, nietwaar? Zelf niet erover willen praten en dan zo subtiel ernaar vragen. “Ik kom uit Idaho,” antwoordde hij. Hij deed net alsof hij dat laatste deel van haar niet gehoord of begrepen had. Shit, had hij nu te veel informatie gegeven? Een vlaag van paniek trok door hem heen. Zijn ademhaling stokte heel even. Hij hoopte dat het haar niet was opgevallen. De zaak van zijn vader – en daardoor zijn zaak ook - was in de zakenwereld redelijk bekend geworden. Straks had ze er ook van gehoord en zou ze weten waarom hij hier was en- Nee, corrigeerde hij zichzelf. Ze had een staat en een voornaam. Ze zou heus die verbanden niet leggen. Misschien als hij zijn achternaam zou geven, maar er waren vast nog wel meer Ravens uit Idaho. “En jij?” vroeg hij haar toch snel. Iets te snel, want hij struikelde bijna over de woorden. Goed bezig, Raven. Echt. Zo onopvallend.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

ALEXANDRO CRUZ DIAZ

'Nou zeg, Bob's krakkemikkige bar heeft me heel veel goede herinneringen gegeven.' zei Sammy lachend waardoor ik automatisch ook grijsnde 'Weet je nog die prachtige chick die ik voor je heb gefixt nog? Als ik mijn eigen girl niet had zou ik het wel weten.' grijnsde hij en of ik het me nog kon herinneren, een prachitge latina met de mooiste kussentjes die ik ooit heb mogen bewonderen, het was dat ze een barista was en het Sammy's gewoonte was om veel te drinken dat ze naar zijn dronken woorden had moeten luisten, maar hé ik klaagde niet Echter was ik er vrij zeker van dat het bij deze barista niet zo gemakkelijk zou zijn om haar om te praten tot leuke nachtjes beleven. De blik die ze mij en mijn broer had gegeven had er eerder observerend en wat terughoudend uitgezien, alsof we een stelletje enge criminelen waren. Ohhhh... "dank je" zei ik met een knipoogje naar de blondine eens ik het glas whiskey in mijn handen had gekregen waardoor ze me enkel verbaasd aankeek en zich vervolgens weer omdraaide. Ah dat was ook een mooi zicht. Sam barstte in lachen uit bij mijn vraag waardoor ik hem dan ook even schuin aankeek. 'Mijn god.. Je hebt ook echt niets gelezen hmh? 'We betalen niet. Alles mag en alles is gratis. Als je iets mist kan je het bestellen, van kleding tot drugs.' Zei mijn broer op zijn dooie gemak waarna hij even beter ging zitten en ik keek hem even met open mond aan . "Woah echt?!" ik schoot iets rechter en keek Sam enthousiast aan 'Broertje, geloof het of niet. We zijn in het paradijs beland en we zijn nog niet eens overleden zover ik weet.'zijn woorden deden me vrolijk lachen waarna ik ook mijn glas ophof. 'Cheers brotha'' "Cheers!" en met die woorden liet in het brandende spul door mijn keel glijden. "Eerlijk, van zodra ik hoorde dat je er ook zou zijn heb ik getekend, het maakte me niet uit waar of wat het was, zolang ik mijn jaren gewoon met jou kon spenderen." vertelde ik Sam met een kleine zucht van opluchting. "Zelf tot waar ik zat wist met van je reputatie af, vijf jaar is echt een lange tijd en hoewel ik wist dat je het wel ging redden, was ik toch bezorgd weet je." vertelde ik mijn grote broer eerlijk. Samuel Diaz, het was een naam die vol eer werd uitgesproken door sommige, anderen spuugde het uit en tja... dat mijn achternaam ook toevallig Diaz is, wist ik soms gevolgen ervan te dragen. Zien hoe stoer die Diaz wel niet is met gevolg dat ik de klappen mocht vangen om te kijken hoe lang ik het kon volhouden, en eerlijk het is niet lang. Ik keek enorm op naar Sam en ik zag hem niet als een moordenaar, noch de big boss. Hij was mijn broer en ik faalde om ookmaar iets om hem te kunnen lijken. "Beloof me nooit meer van mijn zijde te wijken?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

25 • onschuldig/verraden • buiten • Calix 'Klaar?' hoor ik en als ik mijn ogen open, zie ik Calix naast me staan, dit keer niet in een gevangeniskloffie maar in een jeansblouse en een zwarte spijkerbroek. Goedkeurend laat ik mijn ogen even over hem heen glijden, voor ik mezelf met moeite en wat tegenzin optrek aan de leuning van het trapje en dan achter hem aan loop.       'Deze kleding staat je veel beter,' zeg ik toch met een lichte grijns rond mijn lippen. Even blijft het stil, tot ik me zijn vraag van zonet weer herinner. 'We konden het wel kopen, maar als ik met drugs gepakt zou worden, zouden ze ervoor zorgen dat ik het daglicht nooit meer zou zien. En daar had ik weinig zin in. Ik was onschuldig, ben onschuldig,' snuif ik, 'maar ze zouden geen moment geaarzeld hebben om mijn straf te verlengen.' Ik blijf weer even stil en dan schud ik mijn hoofd. 'En ik had nu niet bepaald een behulpzame advocaat.' Dan draai ik mijn gezicht en kijk ik opzij naar Calix, die door mijn rant niet eens de mogelijkheid had om wat te zeggen. 'En jij? Slechte gewoonten? Behalve pedofielen vermoorden?' Een kleine, speelse glimlach staat siert mijn gezicht. 'Al is dat eerder een goede daad.'

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.