[RPG • 250] Lawless • Speeltopic O1 - Speeltopics

---

Story Gevangenissen in Amerika raken overvol en de omstandigheden worden er ook niet beter op. Met drukte, slechte hygiëne en hevige spanning onder gevangenen in opkomst is het geen verassing dat er gezocht wordt naar alternatieven. Een van de alternatieven is een beginnend experiment. Wat gebeurt er als je mensen bij elkaar zet met alle vrijheid die je je kan bedenken? Geen regels. Geen normen en waarden. Geen consequenties. Het enige wat de vrijheid beperkt is de gelimiteerde ruimte, maar zelfs daar mag niet over geklaagd worden. Aan de gevangenen wordt het aangeboden als het paradijs. Dat het te goed om waar te zijn is, zeker voor hen, daar wordt niet aan gedacht. Ze krijgen een hele nieuwe stad voor zichzelf, voor eten en andere benodigdheden wordt gezorgd, werken hoeft voorlopig niet meer.. Ze kunnen alleen de stad niet verlaten, maar dat kan in de overbevolkte gevangenis ook niet. Het zijn alleen maar voordelen, waardoor het selecte groepje uitverkorenen stuk voor stuk toestemt. Alles beter dan de huidige situatie. Wat echter niet wordt verteld is dat ze dag en nacht in de gaten zullen worden gehouden. De complete vrijheid wordt pas onthuld als de hekken om de stad sluiten en er geen ontsnapping meer mogelijk is. Hoe dit allemaal af gaat lopen is nog maar de vraag. Hoeveel gebruik wordt er gemaakt van deze absolute vrijheid? Was het wel een goed idee om juist deze mensen te gebruiken in zo'n soort experiment? Hadden ze niet gewoon beter kunnen blijven..

---

Rollen Mannen • Samuel 'Sam' Carlos Diaz|28|Moord|1.5 - Maluma • Calix Cunningham|27|Moord|1.3 - Absolutist • Raven Edgard|28|Prostitutie|1.5 - Necessity • Alexandro Cruz Diaz|24|Medeplichtig moord|1.5 GinTonic • Cain Henry Douglas Richfield|29|Verkrachting|1.5 - Oeps • Atticus 'Bear' Hopper|34|Mensenhandel|1.4 - Gelus Vrouwen • Nyla Taylor|25|'Onschuldig'/Verraden|1.6 - Plunkett • Freya DeLuna|22|Mishandeling,winkeldiefstal,steekpartij|1.1 - Rasalghul • [R] Kyla Descoteaux|25|Hacking,fraude|1.6 - Shadowsinger • Fiona Casterwill|24|Produceren/verhandelen (dodelijke) drugs|1.5 - Burgess • Sahar Maryam Qadir|28|Gewapende overvallen|1.4 - Ziegler • [R] Champaign Johnson|24|Kannibalisme|1.6 - Jagermeister • Kiera Winnie Whiterspoon|22|Dodelijke brand|1.5 - Solmeron

---

Extra informatie ~ Ze hebben de stad Hill Valley genoemd ~ Er staan 14 identieke kleine huizen, deze kunnen wel verschillen qua interieur. ~ Er is maar een uitgang uit de stad en deze wordt alleen geopend voor de grote vrachtwagen die eens per week benodigdheden (bijvoorbeeld eten en drinken) komt brengen en voor de barmedewerkers als ze naar huis gaan. Er zal gebruik worden gemaakt van een taser als je op dit moment probeert te ontsnappen. ~ Het is mogelijk om dingen aan te vragen, ook bijvoorbeeld alcohol en drugs. Het mag natuurlijk allemaal hier. Dit wordt gedaan via een telefoon die in elk huis aanwezig is. ~ Aan het begin van de week wordt er bij elk huis een persoonlijk pakket bezorgd met standaard benodigdheden en aangevraagde dingen. ~ Naast de huizen zijn er in de kleine stad een bar, een bibliotheek, een bos (met een meer waar je kan zwemmen), een buitenbioscoop en een plein aanwezig. Dit allemaal binnen de hekken. ~ Deze hekken zijn hoog en bovenaan elektrisch geladen, om ontsnappen tegen te gaan mocht je boven weten te komen. ~ Naast de gevangenen zal er altijd een iemand aanwezig zijn die in de bar werkt, in totaal zijn er drie vrouwen die dat werk doen. Deze worden erg goed betaald en mogen een wapen voor zelfverdediging dragen.

---

Regels ~ Schrijf minimaal 250 woorden per post ~ Geen perfecte personages ~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. | Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust. ~ Een reservering blijft een vijf dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan ~ 16+ situaties zijn toegestaan. ~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel (Graag zelfs (; ). ~ OOC (zoveel mogelijk) in het praattopic! ~ Maximaal twee personages per account. Man en vrouw. ~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt. ~ Als een speel- of praattopic vol is en ik ben niet online mag je een nieuw topic openen. Zet dan een link naar dat topic in het praattopic of anders het speeltopic.

---

El Diablo.

25 • onschuldig/verraden • buiten • Calix 'Hi, en zeg dat wel, ik ben vergeten hoe het voelde om zo vrij rond te lopen. Vooral de zon is een geschenk uit de Hemel, letterlijk dan.' Ik open mijn ogen en laat ze over de tot nog toe onbekende jongen glijden. Niemand kan ontkennen dat hij er niet goed uit ziet. We zijn allemaal een beetje ruw en rauw, om het zo te stellen. De gevangenis doet rare dingen met je. 'Alhoewel het nog wat onwennig is... Niets is wat het lijkt binnen deze hekken en muren. Word ik vannacht wakker terwijl jij een mes in m'n lichaam steekt?' Ik zie de grijns op zijn lippen en een klein lachje verlaat mijn mond, waarna ik mijn blik weer afwend en mijn ogen wederom tegen de zon in sluit, terwijl ik me eens uitrek.       'Dat hangt helemaal van jezelf af,' merk ik op enigszins mysterieuze wijze op en ik leg mijn hoofd in mijn nek om ook mijn hals een beetje zonlicht te gunnen. Ik voel de vitamine D bijna mijn lichaam in stromen. 'Als je een beetje vriendelijk tegen me doet, zal ik overwegen het mes vannacht in het messenblok in de keuken te laten.' Het lijkt wel alsof hij mijn gedachten kan lezen. In feite zou ik dolgraag een mes tussen de ribben van die drie mannen steken. Die drie mannen die mij verraden hebben, die het leuk vonden om me dronken te voeren en het bloed van een junkie over me uit te smeren. Hoewel ze zelf waarschijnlijk ook echt onder invloed waren, hadden ze de tegenwoordigheid van geest om mijn vingerafdrukken overal te plaatsen en om zelf handschoenen te dragen. Met die gedachten die door mijn hoofd spoken open ik mijn ogen weer en kijk ik terug naar de man naast me, die nog altijd niet echt verplaatst lijkt. 'Nyla,' stel ik mezelf dan voor. Ik moet zeggen dat ik enigszins blij ben dat ik hier mag zijn en dat ik niet de rest van mijn leven in een muffige gevangenis door hoef te brengen, maar nu heb ik helemaal amper kans meer om ooit mijn naam te zuiveren. Niet voor mijn ouders, want die hebben me toch op straat gegooid alsof ik niets was, maar voor mezelf. En zelfs voor dat junkie. Hij was ook maar een kleine drugshandelaar die iets te veel wist over de praktijken van zijn klanten.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

ALEXANDRO CRUZ DIAZ

De hartelijke lach van mijn broer zorgde voor een klein gelukzalig lachje dat over mijn lippen heen rolde vooraleer ik zijn lippen kort om mijn slaap voelde drukken. Ik liet Sam weer lis en volgde hem mee naar binnen met een brede grijns om mijn lippen. Het was lang geleden dat ik Sam echt nog gezien had, gezien ik in een andere gevangenis was beland dan hem. Het was nogsteeds wel een steek geweest dat ik nooit een avocaat had kunnen huren, dan had ik de afgelopen vijf jaar misschien bij Sam kunnen zijn. 'Ik heb je gemist baby bro.' grijnsde hij gevolgd door een schouderklopje waardoor ik hem een knikje schonk. "Ik jou ook big bro." met deze woorden liepen we mijn huisje binnen en plofte ik me in de heerlijk comfortabele sofa.
'Dit is wel echt geweldig.. Niet dat ik een complete tiran ben, maar complete vrijheid en het enige wat je moet doen is hier binnen de hekken blijven? Sounds good to me, moest ik daar toch.' Ik lachte kort en dam het blikje bier aan dat Sam net uit mijn koelkast gehaald had. Met een soepele beweging opende ik het lipje van de can en zette deze aan mijn lippen. Het was lang geleden dat ik nog eens een biertje gedronken had en het deed me dan ook echt goed om de kole vloeistof door mijn keel te doen glijden. "Mij hoor je niet klagen, ik kan hier gerust mijn hele leven blijven." zei ik misschien iets te eerlijk, ik hoefde hier geen huur te betalen, water elektriciteit name it. Geen ouders meer, leven in een alternate universe leek het haast wel. Ik kon hier alles krijgen wat ik maar wilde, behalve het zelf stichten van een familie... En ik bleef omcirkeld met criminelen... al had ik wel eten in mijn koelkast dat was een pluspunt.
Mijn blik bleef even op het blikje bier hangen tot Sam me weer uit mijn gedachten haalde. 'Ik twijfel wel of ik Hannah hier moet laten komen..' Mompelde Sam waardoor ik hem even verrast aankeek. "Waarom? Natuurlijk moet ja Hannah hierheen laten komen, jullie zijn nogsteeds samen toch?" vroeg ik hem waarn aik mijn benen optrok op de sofa zodat ik me naar hem toe kon draaien. Hannah was werkelijk een schat van een mens, ze kwam zelfs eens per maand bij mij langs gewoon om te weten hoe het was. Iets wat wel fijn was gezien ik niet superveel bezoek kreeg. Zo nu en dan wel een oude schoolvriend, maar meer niet. Het kwam voor de meeste van mijn vrienden wel als een schok aan, gezien ik niet meteen op een moordenaar leek. Niet dat ik dat ook was, ik was gewoon medeplichtig maar het deed wel pijn om te weten dat ik 5 jaar even niemand had. Samuel kreeg wel wekelijks brieven van me opgestuurd, met de nodige schrijffouten, maar echt brothertime hadden we niet meer gehad.
" Daarbij " begon ik tegen mijn broer. "Hannah mist je, dat weet ik zeker, en bro nu kun ja haar eens goed vastnemen. Zeg nou niet dat je die vijf jaar haar nou niet eens een stevige knuffel of whatever wilde doen met haar." ik haf hem een klein plagend duwtje tegen zijn schouder. "I'll protect you two form the badguys." grijnsde ik vervolgens waarna ik mijn aandacht even liet vallen op de afstandsbediening van het kleine televisie toestel. Ik zapte even uit nieuwsgierigheid en wist een klein kreetje van excitment uit te kirren. "Ze hebben porno!" ik zette echter de tv meteen weer uit en keek naar Sam alsof dat net niet gebeurd was. Ik had heus niet mijn hele jeugd naar dit soort tv gekeken, dat was de schuld van onze ouders. Ik denk gewoon dat de adrenaline me gewoon tevreden maakte met alle kleine dingjetjes die we hier kregen. " dus ehh wil je de stad gaan verkennen?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

"Mij hoor je niet klagen, ik kan hier gerust mijn hele leven blijven." zei hij en ik knik waarna een vaag, instemmend geluid over mijn lippen rolde. Tot nu toe klonk het heel goed. Ik zag na mijn volgende woorden een verraste blik op zijn gezicht plaats nemen. "Waarom? Natuurlijk moet ja Hannah hierheen laten komen, jullie zijn nog steeds samen toch?" vroeg hij me en ik knik. "Geloof me, ik heb gezegd dat ze verder moet met iemand die haar wel nog wat kan bieden, maar ze is te koppig." zeg ik met een klein lachje. "Daarbij " begon hij, "Hannah mist je, dat weet ik zeker, en bro nu kun ja haar eens goed vastnemen. Zeg nou niet dat je die vijf jaar haar nou niet eens een stevige knuffel of whatever wilde doen met haar." zei hij gevolgd door een plagend duwtje. Ik knik lichtjes. 'True true... Die hugs van 10 seconden maximaal zijn ook niet heel goed voor je.' geef ik toe, nu weer met een lichte grijns op mijn gezicht. "I'll protect you two form the badguys." Na deze woorden lach ik weer, het leek bijna zorgeloos. Een gevoel dat ik maar weinig heb gehad in mijn leven. 'Jij wel hé.' plaag ik, gevolgd door een snelle knipoog.
Ik neem nog wat slokken van mijn bier en kijk ondertussen naar de zender die op de tv voorbij razen. "Ze hebben porno!" Een bulderende lach rolt over mijn lippen terwijl de tv ondertussen meteen wordt uitgezet. 'Weet je... Misschien moet ik maar eens cupido gaan spelen voor je. De real deal is velen malen beter dan dat hoor.' pest ik en zet het lege blik bier ondertussen neer. "dus ehh wil je de stad gaan verkennen?" Ik knik en sta op. 'Klinkt goed, ik heb alvast een bar gezien dus ik ga me denk ik wel vermaken hier.' zeg ik en ik rek me even uit. 'Hoewel... Als ik mijn eigen drankjes moet maken is het toch een stuk minder.'

---

El Diablo.

---

---

Raven genoot van de zon op zijn gezicht. Hoewel de gevangenis een binnenplaats had gehad waardoor het mogelijk was om in de zon te staan, was het toch anders om de wind op zijn huid te voelen en de blauwe lucht te zien zonder dat er muren omheen stonden. Goed, buiten zicht waren er wel muren natuurlijk, maar terwijl Raven in het midden van de straat liep – want het kon – was het erg makkelijk om dat even te vergeten. Zijn rust werd verstoord door een vrouwenstem die “hey,” riep. Raven hield zijn pas even in om haar de gelegenheid te geven hem in te halen. “Hé,” reageerde hij toen ze bij hem stond. Haar blik gleed over hem heen en ook hij nam de gelegenheid om het meisje voor hem in zich op te nemen. Ze was jonger dan hem, ergens begin twintig schatte Raven. Een jaar of 21 a 22. Misschien was het maar schijn, maar ze leek niet op een zware crimineel die hier de rest van haar dagen zou slijten. Of misschien onderschatte Raven haar nu al. Maar hij was zelf ook geen zware crimineel en hier ook, dus wellicht was hij niet de enige. “Ik ben Kiera,” zei ze. Ze had haar hand uitgestoken, die Raven aanpakte. “Raven,” stelde hij ook zichzelf voor. Hij keek om zich heen en streek een opstandige pluk haar uit zijn gezicht. “Wat een vrijheid, nietwaar?” vervolgde hij. Pas nu hij niet meer tussen die vier muren zat, realiseerde hij zich hoe erg de gevangenis hem benauwd had.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

Alhoewel Calix zojuist een behoorlijk extreme vraag heeft weten te stellen — weet de jongedame zich enkel en alleen uit te rekken in de zon alsof ze een kat die haar favoriete plaats heeft gevonden, is. Calix doet alsnog zijn uiterste best om zichzelf er aan te blijven herinneren dat alle personen binnen deze muren (zeg maar beter en eerder — hekken) eerder in de gevangenis hebben gezeten en dat hij niet van de reden bekend is. Calix troost zichzelf met het gegeven dat eveneens wereldnieuws is dat hij een moord heeft gepleegd.       'Dat hangt helemaal van jezelf af.' De jongedame weet minimaal te lachen. 'Als je een beetje vriendelijk tegen me doet, zal ik overwegen het mes vannacht in het messenblok in de keuken te laten.'       Calix kan niet anders dan lichtelijk grijnzen door haar opmerking — waardoor hij naar voren stapt en naast haar gaat staan om samen met haar van het warme zonlicht te genieten.       'Nyla.'       Calix richt zijn kijkers omlaag om de jongedame goed aan te kunnen kijken waardoor hij ziet dat ze inderdaad bomvol zit met tatoeages, waarbij hij geeneens haar gehele lichaam kan zien. Calix kan genieten van zijn eigen, weinige tatoeages — maar is absoluut niet van plan er meer te nemen aangezien hij niet zou weten wat te moeten nemen.       'Calix Cunningham.'       Voor even kijkt Calix de straat door, maar vragen blijven in zijn hoofd. Hierdoor zucht hij uiteindelijk en steekt zijn beide handen in de diepe zakken van zijn oranje overal.       'Ik val maar meteen met de deur in huis: waarom zit jij hier?'       Calix weet zijn vraag enigszins kalm, ongeïnteresseerd en rustig te stellen — ook al is hij benieuwd naar de daden van de getatoeëerde jongedame. Natuurlijk heeft Calix geleerd dat personen vol verrassingen zitten.       'Ik zal eerst gaan — misschien wordt het daardoor minder ongemakkelijk: moord, met voorbedachte rade.' Calix knarst even hard met zijn tanden. 'Oh — geen zorgen, de klootzak. . . had het verdiend.'       Calix voelt de woede binnenin zijn lichaam binnen enkele seconden stijgen alsof de man opnieuw voor hem stond. Na een aantal diepe ademhalingen en beelden aan Fallon uit het verleden, voelt Calix de woede langzaam wegebben zodat hij zichzelf weer enigszins kan ontspannen. If I cannot move Heaven ——— I will raise Hell.

---

•

25 • onschuldig/verraden • buiten voor haar huis • Calix 'Calix Cunningham,' stelt hij zich voor en ik knik even, maar houd verder mijn mond gesloten. Ik zit hier op het trapje van mijn nieuwe huis, eindelijk niet meer in die afgrijselijke oranje overall die Calix nog wel draagt, god mag weten waarom. Ik ben naar binnen gerend om me om te kleden. Hij verbreekt de stilte, niet door weg te lopen, maar door me te vragen waarom ik hier ben. Meteen borrelt een kwaad gevoel in me op en ik kijk niet naar hem om, maar houd mijn lippen stijf op elkaar. 'Ik zal eerst gaan — misschien wordt het daardoor minder ongemakkelijk: moord, met voorbedachte rade. Oh — geen zorgen, de klootzak... had het verdiend.'       Dit zorgt er wel voor dat ik naar de man opkijk en enigszins nieuwsgierig laat ik mijn ogen over hem heen glijden. 'Ik ben onschuldig. Waarom verdiende hij het?' praat ik meteen over mijn eigen antwoord. Ik wil niet meteen alles over mezelf vertellen. Hij is nu toch al begonnen met het erkennen van zijn daden, dan kan hij die gifbeker beter maar in een keer leegdrinken. Ik kijk dan om me heen en ik snuif even. Ik snak naar een sigaret. Of drank. Of allebei. Twee jaar ben ik ervan afgebleven, maar nu ik hier ben en niet elke beweging die ik maak in de gaten wordt gehouden, kan ik dat gevoel niet meer tegenhouden. Ik geniet van het zonnetje, maar alles is beter met een sigaret tussen mijn lippen en een glas sterke drank in mijn hand. En hé, ik ben legaal, in tegenstelling tot wanneer ik begon met die praktijken. Ik strek mijn benen nog een keer helemaal uit en richt mijn ogen op Calix. Hij lijkt me op het eerste gezicht echt geen type om iemand te vermoorden, laat staan dat hij erover na heeft gedacht.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

De hand van de man gleed uiteindelijk in die van Kiera, waarna Kiera hem heel even aan keek. Meteen schoot de welbekende vraag door haar hoofd, wat zou hij gedaan hebben? Het was een vraag die eigenlijk elke keer wanneer ze een niemand had ontmoet in de gevangenis door haar hoofd was geschoten. Kiera wist dat het totaal haar zaak niet was en was zo ook niet van plan om dit direct aan de man te vragen, maar toch... ze was nieuwschierig naar wat hij zou hebben gedaan. Aan de andere kant had ze ook het idee dat ze het moest weten, dan wist ze een beetje bij wie ze hier het beste maar uit de buurt kon blijven en wie ze nog wel in vertrouwen kon nemen. Hoewel Kiera zo vermoedde dat het grootste deel van de mensen hier hier niet zaten omdat ze een shirtje bij de h&m hadden gestolen. 'Raven,' stelde de man zichzelf uiteindelijk aan Kiera voor. Kiera kon zich zelf er niet van weerhouden heel even te fronzen toen ze zijn naam hoorde, Raven, herhaalde ze in haar hoofd. Ze moest zeggen dat ze deze naam nog nooit eerder had gehoor, maar wie wist lag het ook wel aan de regio waar zij zelf vandaan kwam.
“Wat een vrijheid, nietwaar?” zei Raven vervolgens, waarna Kiera even om zich heen keek als of ze dit nog niet eerder had gezien, hoewel ze dit zeker wel had gedaan, de ruimte hier kon zeker niet onopgemerkt blijven. 'Ja, inderdaad, ik ben echt blij dat ik hier ben,' zei Kiera opgewekt, want ja veel blijer dan met buitenlucht en ruimte kon je de jongedame nou eenmaal niet maken. 'Ik zag dat ze ook een bos hier hadden, heb je zin om dat even te bekijken?' vroeg ze Raven vervolgens, Kiera was van plan geweest in haar eentje te gaan, maar nu ze gezelschap had kon ze hem toch net zo goed meevragen. Dan leerde ze ondertussen tenminste ook nog eens iemand kennen, want Kiera zou de rest van haar tijd hier echt niet in haar eentje door kunnen brengen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

Op zijn opmerking over de ruimte om hen heen, keek Kiera om zich heen alsof het haar nog niet was opgevallen dat het bijzonder was om hier zo op straat te staan. Hoewel Raven niet veel van vrouwengevangenissen wist, wist hij toch wel redelijk zeker dat ook daar stenen muren aanwezig waren. Het leek hem onwaarschijnlijk dat ze van een soortgelijk project als deze afkomstig was en anders zat men toch al snel vast in een cel. Of misschien hield ze gewoon niet van natuur en buiten zijn. Dat laatste werd meteen ontkracht door Kiera’s woorden. “Ja, inderdaad, ik ben echt blij dat ik hier ben. Ik zag dat ze ook een bos hier hadden, heb je zin om dat even te bekijken?” Ze was opgewekt. Hoewel Raven zeker blij was met de situatie momenteel, kon hij niet zo blij zijn en het zeker niet laten zien. Misschien was dat het verschil tussen hen ook. Zij was jong, stond aan het begin van haar verdere leven – zelfs al werd dat leven nu bepaald door haar veroordeling. Hij was misschien niet heel oud, maar zo voelde hij zich soms wel. Hij was in elk geval oud genoeg om lang genoeg in het leven te hebben meegedraaid om te weten dat het fucked up was en dat alles je altijd tegen zat. Dat je maar beter meteen van het slechtste uit kon gaan. Haar manier van omgaan met het leven klonk een heel stuk gezonder. “Dat durf je met een onbekende man die voor weet jij veel wat voor iets in de gevangenis zit?” vroeg hij haar als antwoord. Het was in zijn stem wel te horen dat hij het niet serieus meende, maar het meer als plagerige opmerking had bedoeld. Het was niet alsof er ook maar een haar op zijn hoofd was die erover dacht haar iets aan te doen. Hij bood haar zijn arm aan, als een ietwat overdreven galante heer. Ervaring had hem geleerd dat hoewel mensen het vaak overdreven vonden – precies ook de manier waarop hij het aanbood, waardoor het meer een grap leek dan iets anders – dat ze het vaak stiekem ook wel leuk vonden. “Als je zo dapper bent, zou ik zeggen: wijs de weg.”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

'Ik ben onschuldig. Waarom verdiende hij het?'       Calix heeft meteen in de gaten dat de jongedame absoluut niet wil praten — ten minste, niet over haar eigen reden van het zitten in de eerdere gevangenis. Calix kan het haar niet kwalijk nemen, hij kan het zelfs enigszins begrijpen. Alhoewel hij er op een later moment wel degelijk op terug zal komen, aangezien hij wil weten wie er naast hem woont.       Daarbij vindt Calix het verontrustend dat ze enkel zegt onschuldig te zijn en verder geen informatie wil geven. Calix is te weten gekomen dat deze personen vaak de gevaarlijkste personen kunnen zijn omdat ze bijvoorbeeld door een psychose verschrikkelijke dingen hebben gedaan maar hier geen weet meer van hebben. Calix vindt het prettiger om te weten wat iemand heeft gedaan en dat diegene daar ook voor uitkomt — dan weet hij wat hij kan verwachten.       'Degene wiens leven ik weg heb gehaald, heeft. . . heeft. . . hij heeft. . .' Zuchtend knijpt Calix zijn kijkers voor enkele seconden stijfjes dicht op elkaar. Daarna start hij simpelweg met praten alsof hij tegen Fallon zelf moet praten. 'Die persoon heeft mijn zusje verkracht. Fallon. Fallon is. . . alles, een wonder. Voorheen was ze vrolijk, maar daarna. . .' Calix weet zijn kijkers opnieuw te openen en normaal adem te halen. 'Ik heb haar nachtmerrie weggenomen.' Glimlachend kijkt Calix omlaag. 'Daar heb ik geen spijt van — monsters zoals hij zouden niet mogen leven.'       Calix laat zichzelf naast Nyla op het bankje voor haar nieuwe huis zakken, terwijl hij opzij kijkt om haar reactie te peilen.       'Dus als je mijn zusje niet hebt verkracht, ben je veilig met mij als buurman. Nu — het is jouw beurt. Waarom zat je in de gevangenis? En niet zeggen dat je onschuldig was, ik wil het gehele verhaal.' If I cannot move Heaven ——— I will raise Hell.

---

•

ALEXANDRO CRUZ DIAZ

Tot mijn opluchting knikte Sam op mijn vraag of de twee nog steeds samen waren. Ik zou me ook niets anders kunnen voorstellen, Hannah en Sam die waren voor elkaar gemaakt, geen twijfel aan mogelijk. "Geloof me, ik heb gezegd dat ze verder moet met iemand die haar wel nog wat kan bieden, maar ze is te koppig." Een klein lachje sierde mijn broers lippen wat me licht deed grijnzen. "Aah zo ken ik Hannah, ze heeft groots gelijk. Je weet half nog niet wat je allemaal te bieden hebt Sam." zei ik tegen mijn grote broer. Een meisje die na vijf jaar nog steeds loyaal je komt opzoeken, zo iemand verdient een mooie schitterende ring om haar vinger. 'True true... Die hugs van 10 seconden maximaal zijn ook niet heel goed voor je.' zei Sam waarbij ik instemmend knikte. Het was fijn om met ons tweetjes samen op de bank te kunnen zitten, zijn lach deed me ook goed, in de afgelopen 5 jaar was het ook iets dat ik amper te horen had gekregen. Zijn oprechte lach. 'Jij wel hé.' plaagde Sam me nog met een knipoogje waarna ik mijn 'spierballen' even toonde. "Ik kan er toch wel wat van hoor." zei ik trots, nee oke er was veel show misschien maar mocht ik zelfs willen zou ik er nog een meter naast slaan.
Ons gelach bulderde door de woonkamer heen toen mijn uitgeflapte woorden waardoor ik het eventjes leek te vergeten dat we nog steeds binnen muren zaten. Het kom me ook niet veel meer deren. De broertjes Diaz waren weer samen en dat was meer dan genoeg voor mij. 'Weet je... Misschien moet ik maar eens cupido gaan spelen voor je. De real deal is velen malen beter dan dat hoor.' pestte mijn broer me waardoor ik quasi geïrriteerd met mijn ogen rolde al kon ike er zeker mee lachen. "Ik ben geen vierentwintige virgin Sam, het is gewoon even geleden." lachte ik waarna zijn woorden nu ook stilaan begonnen door te dringen. "Wacht... Zijn hier ook vrouwen dan?" mijn blik had ik weer op mijn grote broer gericht. Natuurlijk wist ik wel dat vrouwen ook misdaden konden begaan, maar moesten zij dan ook hetzelfde proces als wij ondergaan? Ik zou niet eens weten hoe ik me dat zou moeten voorstellen.
Op mijn voorstel om de stad te gaan verkennen knikte Sam waarna hij opstond, dat was voor mij een teken om mijn blikje bier snel binnen te kiepen waarna ik het lege blikje op de salontafel plaatste en ook opstond, mijn broer iets omhoog trekkend gezien ik een stuk vermagerd was. 'Klinkt goed, ik heb alvast een bar gezien dus ik ga me denk ik wel vermaken hier.' zei Samuel waarna hij zich even uitrekte 'Hoewel... Als ik mijn eigen drankjes moet maken is het toch een stuk minder.' ik grijnsde even waarna ik hem een schouderklopje haf en me alvast naar de voordeur begaf, mijn sleutels in mijn broekzak stekend. "Zolang ze geen ID vragen vind ik het best." zei ik met een lachje waarna een "woah" mijn lippen verliet. " ik mag nu legaal drinken." het idee maakte me enkel vrolijker ik liep het huisje uit en rende vrolijk de straat op, wachtend op Sam om de weg te leiden gezien ik zelf geen idee had waar we heen moesten. Mijn blik gleed ondertussen door de straat, die al gevuld was met verschillende onbekende gezichten, en inderdaad wat vrouwelijke figuren.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

If it doesn't burn a little — then what's the point of playing with fire?

Sinds de reis aan de gevangenis naar Hill Valley — heeft Fiona nog geen enkel woord laten vallen. Ze was de laatste om uit haar busje te komen en heeft heel lang stilgestaan op die bewuste plek: verwachtend dat ze uiteindelijk zou ontwaken uit een droom. Toen dat niet gebeurde, is ze gaan lopen. Met de zon op haar gezicht en frisse lucht in haar longen. Nog altijd lijkt het één grote grap: beloond worden. Na wat ze heeft gedaan.       Ze duwt de afkeer waar ze mee heeft leren leven naar de achterkant van haar hoofd wanneer ze tot stilstand komt voor een huis waarvan het nummer matcht met de sleutel die ze haar hebben gegeven voor ze rechts omkeer maakten. Fiona is opgegroeid in een tweekamerflat. Haar blik glijdt van de sleutel naar de deur en voor een moment kan ze het niet helpen om een steek van vreugde omhoog te voelen komen. Een kans. De kans op een beter leven waar ze jaren keihard voor heeft geknokt. En hier is het: gratis en voor niets. Terwijl ze drie onschuldige levens heeft beëindigt.       Fiona laat de sleutels in haar jaszak verdwijnen en gaat in plaats daarvan op het bankje zitten dat naast de voordeur is geplaatst. Vanaf hier heeft ze perfect zicht op alle enthousiaste individuen die over straat lopen. Ze vermoed vast niet de enige moordenaar te zijn. Hoofdschuddend trekt ze haar benen op en waagt ze een blik op de persoonlijke eigendommen die ze een jaar geleden heeft ingeleverd, voorafgaande op haar straf.       Het horloge van haar grootvader is gestopt met tikken, maar toch besluit ze het opnieuw om te doen. Evenals de ketting die ze een leven geleden van haar moeder heeft gekregen. Het voelt goed om hem eindelijk weer tegen haar huid te voelen, na hem zo lang gemist te hebben. Het is het enige dat ze over heeft van haar. Zittend op het bankje dwalen haar gedachten al snel genoeg naar Harper. Harper die ze al jaren niet meer heeft gezien. Misschien is het beter zo. Voor Fiona is het te laat om het juiste te doen — maar Harper heeft nog alle kansen in de wereld.       Ze haalt een hand door haar rossige lokken en ademt diep in voor ze iets onderuit zakt en haar enkels kruist. Net wanneer ze vrede heeft gevonden met haar lot — besluit het leven haar opnieuw in het ongewisse te gooien.

[ bericht aangepast op 19 feb 2018 - 20:50 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

---

"Ik ben geen vierentwintige virgin Sam, het is gewoon even geleden. Wacht... Zijn hier ook vrouwen dan?" Ik lach hard en wacht tot hij ook opstaat. "Zolang ze geen ID vragen vind ik het best, woah, ik mag nu legaal drinken." Ik schud grijnzend mijn hoofd en sla mijn arm om zijn schouders waar ik hem mee naar buiten loodst. 'Zelfs als dat niet het geval was... Alles is hier legaal, remember?' zeg ik en tik even tegen zijn hoofd. 'De Diaz broertjes maken het weer onveilig!' lach ik en haal even zijn haar door de haar. Vanuit mijn ooghoeken zie ik wel wat bewakers opkijken die nog bij de busjes stonden, oeps.. Oh well, ik was nooit heel stil.
'En nu, gaan we eindelijk eens goed feesten, zonder dat ik jou een club in moet smokkelen.' plaag ik en trek hem mee de bar in. Het eerste wat me opvalt is de blonde dame achter de bar die duidelijk opschrikt. Misschien had ze niet verwacht dat iemand zo snel de bar zou ontdekken maar wow. 'Ze hebben ook echt aan alles gedacht..' mompel ik zodat alleen Alex het hoort. Dan loop ik met grote passen naar de bar. 'Doe maar twee van je beste drankjes señorita!' grijns ik.

---

El Diablo.

25 • onschuldig/verraden • buiten voor haar huis • Calix 'Degene wiens leven ik weg heb gehaald, heeft... heeft... hij heeft...' Ik kijk hem verbaasd en met opgetrokken wenkbrauwen aan. Hij lijkt me op het eerste gezicht niet het soort persoon dat hakkelend en stamelend uitleg moet geven, maar blijkbaar heb ik hem dus verkeerd ingeschat. 'Die persoon heeft mijn zusje verkracht. Fallon. Fallon is... alles, een wonder. Voorheen was ze vrolijk, maar daarna... Ik heb haar nachtmerrie weggenomen. Daar heb ik geen spijt van — monsters zoals hij zouden niet mogen leven.'       Ah. Dat verklaart het wel een klein beetje, denk ik. Ik vraag maar niet verder hoe hij die moord gepleegd heeft. Wel waardeer ik het dat hij er eerlijk voor uitkomt. En hij heeft gelijk, verkrachters zouden nooit meer op vrije voeten moeten komen. Ik knik begrijpend en staar weer even naar de hemelsblauwe lucht boven ons, voor hij weer begint te praten en dit keer weer vraagt naar mijn tijd in de gevangenis. Ik snuif kort en staar hem even aan.       'Oké dan,' zeg ik, toch op wat minder vriendelijke toon dit keer en ik kijk een keer naar mijn handen. Ik moet nodig mijn nagels laten bijwerken en lakken, dat wordt een van mijn prioriteiten de komende dagen. Ik neem toch aan dat als ze voor alles zorgen, ik ook wel een manicure zou kunnen krijgen. En een pedicure, als ze dan toch bezig zijn. En tegelijkertijd kunnen ze mijn wenkbrauwen wel even plukken. Als ik die plannen netjes op een rijtje heb gezet in mijn hoofd, kijk ik weer terug naar Calix. 'Ik ben onschuldig,' begin ik weer, 'omdat ik hem niet heb vermoord.' Even laat ik een stilte vallen. Een dramatisch effect geeft het wel. 'Ik ben voor de moord opgedraaid omdat ik simpelweg niet gehoord werd. Mijn allerliefste ex heeft ervoor gezorgd dat zowel dat junkie als ik uit zijn leven verdwenen zijn, zodat we geen vieze roddels kunnen verspreiden over zijn illegale praktijken.' Ik krijg haast een vieze smaak in mijn mond van het uitspreken van het woord 'ex', al heeft het in deze zin een positieve connotatie omdat het aangeeft dat we niet meer samen zijn. Echt niet. 'Ze hebben het mes schoongeveegd, ze hebben ervoor gezorgd dat er bloed op mijn kleding kwam en toen hebben ze me achtergelaten, onder invloed. De klootzakken,' spuw ik kwaad en ik schud mijn hoofd. 'Nu heb je het hele verhaal gehoord.' Ik staar naar de blonde man naast me. 'Of ga je me vertellen dat je me niet gelooft?' glimlach ik toch, een klein beetje mistroostig.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

ALEXANDRO CRUZ DIAZ

Ik zag hoe mijn late opmerkingen Samuel wisten te amuseren , zijn arm had hij om mijn schouder heen geslagen waardoor ik hetzelfde deed zodat we nu echt onafscheidelijk leken, iets wat ook zo was. Ze zullen Sam en mij nooit meer uit elkaar halen, dat stond ik absoluut niet toe. Samen liepen we het huis uit waardoor we nu wat over de straat slenterden, genietend van het zonnetje die in onze gezichten scheen. Iets wat ook wel nodig was, gezien mijn huid nood had aan wat gezonde vitamine D zodat hij zijn mooie bruine kleurtje terug kreeg. 'Zelfs als dat niet het geval was... Alles is hier legaal, remember?' Zei Sam tegen me waarna ik zijn vinger tegen mijn hoofd voelde porren waardoor ik hem ietswat verbaasd aankeek. "Dat meen je niet." kwam er bijna te enthousiast over mijn lippen. Ik had niet echt naar de kleine lettertjes in het contract gekeken, zodra ik wist dat Sam er ook zou zijn had ik mijn naam er ook ander gezet.
'De Diaz broertjes maken het weer onveilig!' lachte mijn grote broer luid waardoor ik vrolijk meejoelde wat enkele vreemde blikken van mensen en de bewaker opleverde. Whoops, nou ja, geen regels right? 'En nu, gaan we eindelijk eens goed feesten, zonder dat ik jou een club in moet smokkelen.' plaagde hij me waardoor ik hem een grijnsje schonk, waar was de tijd. Ik was soms nogal een blok aan zijn been geweest, de keren dat we al in de problemen waren geweest samen, echter was ik wel een leuk blok dus veel te klagen had hij niet. Terwijl ik aan Sam wat begon te ratelen dat ik gras nog nooit zo groen had gezien arriveerden we bij de club waar me samen de deur bijna opengooiden.
Een blonde vrouw die achter de bar stond leek erdoor even op te schrikken en aan het zien van de lege bar waren we misschien ook wel haar allereerste klanten. 'Ze hebben ook echt aan alles gedacht..' mompel Sam in mijn oor wat me even deed grinniken, de barista was zeker een streling voor het oog al was ik ook niet zo'n oen dat ik meteen met de dame zou gaan flirten. Dat was nou ok niet de bedoeling dacht ik zo. 'Doe maar twee van je beste drankjes señorita!' Grijnsde Sam waarna ik naast hem neer plofte op één van de hoge barkrukken. "Dit is toch wel een echte bar, beter dan die kraakmikkige plekken waar je soms heen ging." zei ik plagend tegen Samuel, alles leek hier nog gloednieuw. " Wacht even, hoe betalen we dit?" vroeg ik Sam toen we twee glazen met whiskey kregen, althans ik dacht toch dat het whiskey was.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Calix is het niet ontgaan dat Nyla geen enkele reactie heeft gegeven rondom zijn reden van arrestatie. Dat vindt hij echter geen enkel probleem, omdat niemand zijn keuze echt zou kunnen begrijpen — aangezien niemand van dichtbij had gezien hoe zeer Fallon veranderde na de gebeurtenis waardoor hij zijn eigen zusje niet meer herkende.       'Oké dan. Ik ben onschuldig omdat ik hem niet heb vermoord. Ik ben voor de moord opgedraaid omdat ik simpelweg niet gehoord werd. Mijn allerliefste ex heeft ervoor gezorgd dat zowel de junkie als ik uit zijn leven verdwenen zijn, zodat we geen vieze roddels kunnen verspreiden over zijn illegale praktijken. Ze hebben het mes schoongeveegd. Ze hebben ervoor gezorgd dat er bloed op mijn kleding kwam en toen hebben ze me achtergelaten, onder invloed. De klootzakken. Nu heb je het hele verhaal gehoord. Of ga je me vertellen dat je me niet gelooft?'       Calix kijkt opzij richting de jongedame, die enigzins verdrietig kijkt — waardoor hij in eerste instantie niet goed weet wat hij moet antwoorden. Calix is van mening dat Nyla eerlijk lijkt, maar hij heeft hardhandig geleerd dat dit geen goede graadmeter is voor personen die in de gevangenis hebben gezeten of nog steeds zitten.       'Het maakt niet uit wat ik niet of wel geloof. We zitten nu eenmaal hier — en daar is niets aan te veranderen.'       Calix heeft besloten de vraag compleet in het midden open te laten, omdat hij Nyla absoluut niet op de eerste dag in de verdediging wil jagen — wie weet hoe lang ze hier nog moeten zitten in elkaars gezelschap.       'Ik ga me eventjes snel omkleden en dan een rondje lopen door de wijk. Als je zin hebt om mee te gaan?'       Calix staat op van het trapje en richt zijn kijkers dan op zijn "eigen" huis of dan toch het gebouw wat daarvoor door moet gaan de komende tijd. Calix zucht even en kijkt dan afwachtend omlaag. If I cannot move Heaven ——— I will raise Hell.

---

•