Ugh, volgens mij heb ik dit al te vaak gezegd, maar sinds ik 22 ben geworden, voel ik me een beetje ouder worden en afstappen van mijn puberende zelf. Alleen dan zie ik hier jongere mensen strugglen met het leven met sommige zelfde struggles die ik had en soms veel erger en dan wil ik gewoon iedereen een glas Roos-Vicée toeschuiven en "Het komt wel goed, schatje." toezeggen, maar vervolgens denk ik ook: 'Dat was echt het laatste wat ik wilde horen toen ik daarmee rondliep.' En vervolgens denk ik: 'Joh, Sofie, je bent 22, geen 50.'
In ieder geval: mocht je ooit een luisterend oor willen, ik heb van meerdere mensen wel gehoord dat ik niet de slechtste luisteraar ben.