Dat 'Heb-ik-dat-geschreven?'-gevoel - Stamcafé

Kennen jullie dat? Door de sneeuwballenactie zie ik nu opeens een paar heel erg oude verhalen van mezelf weer terug, en dat is iedere keer een bijzondere ervaring, want ze worden steeds ouder (want dat is hoe tijd werkt, Inge, slimmerik).

Ten eerste is het gewoon puur al vreemd omdat ik sommige dingen nauwelijks nog herken, maar ook omdat het vrij onwerkelijk kan zijn soms om te zien hoe Inge-van-toen schreef tegenover hoe Inge-van-nu schrijft. Ik kwam vanmiddag een zin tegen in een van mijn vijf jaar oude stories waar ik oprecht, fysiek om facepalmde. Het is heel bemoedigend om bewijs te zien van hoe erg ik ben gegroeid, en niet alleen qua schrijfstijl, maar vooral ook qua inhoud en de manier waarop ik over bepaalde dingen denk, want holy oreo's, ik deed mijn best in 2012 en had alleen de beste bedoelingen, maar er zaten wel wat dingen tussen die ik als lichtjes problematisch zou bestempelen nu. Daarnaast is de manier waarop ik denk over sommige personages in fanfic ook op grappige manieren veranderd - Charlie Weasley had vroeger bijvoorbeeld iedere keer als hij ergens door mij werd genoemd een vriendin, wat tegenwoordig super trippy is omdat hij in mijn huidige wereldbeeld 100% aro ace en toegewijd aan zijn draken is, en dat ook altijd al is geweest.

Ah, en dan zijn er nog van die momenten waarop je een hoofdstuk uit 2011 ziet dat volledig zonder schaamte 24 pagina's aan reacties heeft. Wtf, 2011.

Wat voor dingen hebben jullie (her)ontdekt door de sneeuwballenactie dit jaar? Hebben jullie (behalve sterke cringe gevoelens, want die kennen we volgens mij ook allemaal) nog dingen geleerd van jullie oude verhalen of quizzen of iets dergelijks?

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Tijdens deze actie heb ik ontdekt dat het niet in je voordeel werkt als je 200+ polls hebt en mensen graag 1000 sneeuwballen willen verzamelen. Looking at you, Britt. (Nah it's okay haha :'D )

Ik heb het niet per se met deze actie alleen, maar als ik me verveel ga ik ook random polls invullen en dan zie je soms je eigen naam en dan duurt het even voor je door hebt dat je in 2012 al gereageerd hebt met een reactie die teveel emo-heid bevat. Wel een beetje om te schamen haha.

KyloRen schreef:
Tijdens deze actie heb ik ontdekt dat het niet in je voordeel werkt als je 200+ polls hebt en mensen graag 1000 sneeuwballen willen verzamelen. Looking at you, Britt. (Nah it's okay haha :'D )

Ik heb het niet per se met deze actie alleen, maar als ik me verveel ga ik ook random polls invullen en dan zie je soms je eigen naam en dan duurt het even voor je door hebt dat je in 2012 al gereageerd hebt met een reactie die teveel emo-heid bevat. Wel een beetje om te schamen haha.

Haha, dat is iets wat me soms op AO3 overkomt als blijkt dat ik een fanfic die compleet nieuw voor me leek ooit al een kudo heb gegeven, of zelfs gebookmarked vijf jaar geleden. En sterkte met je polls, gosh.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Ik heb herontdekt dat ik gedichten heb geschreven. :') En ik geloof dat ik een beetje weet wat voor problematisch ding je bedoelt, want opeens kan ik me door dit topic ook weer heel The Potters herinneren en shit man, Inge, dat was intens. Dat verhaal voelde echt wereldberoemd in 2011.

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

I feel you. :') Op de één of andere manier had ik vroeger heel vaak de neiging mensen pijn te doen en te martelen op de meest onrealistische manieren mogelijk. En ik moest alles beschrijven en alles was zo ... verschrikkelijk geschreven. Jezus mina. Als ik kijk naar m'n religieus satirisch kortverhaal dat ik op het moment aan het fabriceren ben, ben ik toch blij dat ik geen twaalfjarige meer ben, want prachtige constructies als

‘Bravo!’ juichte Esm mee, waar Nell behoorlijk geënerveerd van raakte. Na het applaus –dat zeker 2 minuten aanhield-, werden ze naar binnen begeleid. Wow, dacht Nell. Mooi. Zelfs de huizen van Ruth, Mercedes en Jesse tesamen kunnen hier niet tegen op.

brengen me terug naar de tijd waarin iedereen altijd ofwel geënerveerd ofwel extreem sassy was omdat dat blijkbaar de enige twee gedragstoestanden waren die ik kende.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Wiarda schreef:
Ik heb herontdekt dat ik gedichten heb geschreven. :') En ik geloof dat ik een beetje weet wat voor problematisch ding je bedoelt, want opeens kan ik me door dit topic ook weer heel The Potters herinneren en shit man, Inge, dat was intens. Dat verhaal voelde echt wereldberoemd in 2011.

Dat was oprecht niet eens waar ik aan dacht toen ik dat typte, want de reacties dit jaar zijn tot nu toe meer geplaatst bij mijn post-Potters werk (waar ik het lot een klein beetje dankbaar voor ben, in alle eerlijkheid, want in het verleden zijn er al eens spams geweest van lieve mensen die op bijna alle 215 hoofdstukken wilden reageren), maar het is wel een HEEL GOED VOORBEELD, oh god.

Maar gedichten! Die vergeet ik ook regelmatig, en eigenlijk vind ik dat erg jammer, want er staan hele goede dingen op Q.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Klaar schreef:
I feel you. :') Op de één of andere manier had ik vroeger heel vaak de neiging mensen pijn te doen en te martelen op de meest onrealistische manieren mogelijk. En ik moest alles beschrijven en alles was zo ... verschrikkelijk geschreven. Jezus mina. Als ik kijk naar m'n religieus satirisch kortverhaal dat ik op het moment aan het fabriceren ben, ben ik toch blij dat ik geen twaalfjarige meer ben, want prachtige constructies als
(...)
brengen me terug naar de tijd waarin iedereen altijd ofwel geënerveerd ofwel extreem sassy was omdat dat blijkbaar de enige twee gedragstoestanden waren die ik kende.

"Geënerveerd" vind ik een geweldig woord, vooral als keuze voor dat ene specifieke woord dat je als beginnende schrijver eindeloos gebruikt om onduidelijke redenen, want ik denk niet dat veel mensen dat je nadoen, haha.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Ik heb dat gevoel in de positieve en negatieve zin. In de negatieve zin, dan kijk ik vooral naar het forum. Wat voor vreemde topics ooit aanmaakte. Maar anderzijds ook naar mijn quizzen van 10 jaar geleden, toen waren die 'thema's' nog actueel, om het zo te zeggen. En toch willen mensen nog steeds graag weten of ze vampier zijn.

Maar als ik dan mijn gedichten lees, dan denk ik soms: "Hoe heb ik dat ooit in Gods naam geschreven? Dat kan ik niet meer nu..."

---

I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

Ik denk soms 'tering wat is dit slecht', maar als ik dingen van een paar jaar geleden terugkeer, vind ik mezelf ook vaak ongelooflijk grappig om de slechte humor in dialogen. Dit deel ik dan overigens met iedereen in mijn omgeving die het maar wil horen (en ook die het niet wil horen), omdat ik me nauwelijks kan voorstellen dat ik zelf zo'n goede grap heb verzonnen.

En ja, om eerlijk te zijn ben ik toch wel de enige die er echt om kan lachen meestal.

---

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Door de sneeuwballenactie zijn er bij mij ook wat oude verhalen naar het oppervlakte gedreven. Eb daar kwam ik in een paar zinnen dit tegen:
*Hoofdpersonage loopt de trap af en kijkt kort naar beneden, naar haar jurkje* (want we zochten allemaal een smoes on onze kleding te kunnen beschrijven)
- vier zinnen later -
*Hoofdpersonage stopt haar telefoon weer terug in haar broekzak*
He.... Maar ze had toch een jurkje aan? Thanks Leah van 2014....

Ik kon er wel om lachen. Gelukkig vind ik het niet erg om terug te kijken op die verhalen, daar ben ik immers begonnen en zonder die verhalen was ik hier nooit gekomen. En dat is toch wel even 5 jaar laten haha

---

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Ik heb al mijn oude creatie inactief gezet en mijn creaties uit mijn fanfic periode verwijderd (blijkbaar kon ik enkel badboy stories schrijven en was geluk iets waar mijn personages alleen van konden dromen?? why????), maar soms kom ik een oud notitieboekje ofzo van me tegen en dan is het soms toch ook wel even fronsen haha
Volgens mij heb ik van mijn oude verhalen vooral geleerd hoe ik het niet moet doen omdat ik ze amper afmaakte, behalve één of twee uitzonderingen.

---

The soul needs autumn.

Toen ik zes jaar geleden gedumpt was en daarna dacht dat ik kon dichten.
*dead*

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Omg ja. Ik lees graag mijn oude verhalen terug, omdat ik altijd vergeet wat ik allemaal heb geschreven. Daarnaast wordt ik ook altijd verrast door de grapjes die ik heb gemaakt en soms ben ik nog best wel grappig haha.

---

look at the stars, look how they shine for you;

McNuggets schreef:
Omg ja. Ik lees graag mijn oude verhalen terug, omdat ik altijd vergeet wat ik allemaal heb geschreven. Daarnaast wordt ik ook altijd verrast door de grapjes die ik heb gemaakt en soms ben ik nog best wel grappig haha.

Jij klinkt echt een beetje heel erg hetzelfde als ik, hahaha

---

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Ik had iemand die reageerde op één van mijn oude verhalen. En die schreef dat ik daar al mooi schreef.
En ik denk dan zelf: Kijk, maar naar mijn nieuwe verhalen, dat is toch een stukje beter (':

---

It's never gonna happen, Guys.

Wat bij mij opvalt, is dat het zo duidelijk is dat ik heel hard probeer. Komt afgrijselijk geforceerd over.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28