The Script was trouwens echt geweldig. Ze waren zo enthousiast en betrokken het publiek super nice bij het concert. Het was echt heel gaaf. Op een gegeven moment raakte Danny ook een klein beetje geëmotioneerd en dat was echt mooi om te zien.
De terugreis was wel echt een drama tho. We hadden maar twee treinen die we konden nemen en die waren vijf minuten na elkaar en ook nog allebei aan de andere kant van het station. Dus wij rennen en we komen bij de eerste trein aan -op tijd- staat daar de halve ziggo dome op het perron en het was echt insane. Die trein kwam eraan en iedereen duwen en dringen tot op het punt dat er mensen echt vielen. Best wel eng eigenlijk. Ik was met twee vriendinnen en eentje stond al in de trein, maar ik stond met mijn andere vriendin nog tussen de mensen ingedrukt. Naja ik had dus wel door dat het niet ging passen, dus ik was zo van: “als we rennen, halen we die andere trein misschien nog en anders zijn we fucked, want dan zitten we vast in de Bijlmer.” Mijn vriendin en ik probeerden ons uit die mensenmassa te persen, maar dat lukte niet en de trein reed bijna weg en mijn andere vriendin werd alleen maar verder de trein in geduwd. Was echt wel scary.
Uiteindelijk hebben we heel hard gerend en kwamen we om 02:02 weer in Groningen aan. Maar mijn god, ik ben nog nooit zoveel aangerand op een dag. Tijdens het concert ging er ook een groep jongens helemaal tegen me aan staan enzo (vet aso, want zij waren veel later dan iedereen die zijn plek had weten te bemachtigen, maar ze duwden zich wel in een hele grote groep naar voren, terwijl ze allemaal fucking lang waren. Dusja, dat was ook leuk.) en na het concert bij de merch was er een volwassen man die zijn buik en borst helemaal tegen mijn rug aanduwde en elke keer als ik een stap verzette of terugduwde, werd het alleen erger. Dat was ook biet zo nice, maar voor de rest was het geweldig. ^^
Einde verhaal. The Script was amazing en het was echt tof om een keer staanplaatsen te hebben, want je ervaart het concert zo ander.
Also, Danny was m’n eerste celebrity crush, dus dat was ook best wel speciaal om hem live te zien na vijf jaar.
look at the stars, look how they shine for you;