Hello, ik probeer al dagen om dit personage goed weer te geven in gedichten, en eigenlijk ben ik nog niet tevreden. Toch wilde ik dit even met jullie delen, want iets van de essentie die ik over hem wil brengen zit er wel in. En natuurlijk blijf ik gewoon doorgaan tot ik tevreden ben.
Een laatste fout
Hij breekt alle regels,
en komt rennend niet vooruit.
Al zijn fouten halen hem in,
terwijl hij op gesloten deuren stuit.
Schreeuwend uit frustratie
komt er uit zijn mond geen geluid.
Een lawine van problemen
bedelft hem in zijn eigen leegte.
Hij zoekt een uitweg,
maar een uitweg is niet wat hij zoekt.
Hij heeft al zijn kracht gegeven,
om te bestaan, maar niet te leven.
Hij schreeuwt uit frustratie,
maar uit zijn mond komt geen geluid.
Nog één keer opstaan,
opstaan uit de mist die hem buitensluit.
Nog één laatste fout,
dan gaan alle lichten uit.
We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.
