Naam: Alexander Gideon Lightwood
Leeftijd: Alec is 20. Hij is geboren op 12 September [Feestdag van Maria] in Idris. Door zijn ouders is hij voor zijn 2e levensjaar verbannen en groeide ook op en New York, waar zijn ouders het Institute leiden.
Soort: Shadowhunter, Head of the New York Institute
Uiterlijk: Alec's meest opvallende kenmerken zijn, zijn warrige pikzwarte haren en zijn blauwe ogen. Zijn haren zitten verre van altijd netjes, en vallen vaak in zijn ogen. Hij is lang en gespierd, maar heel slank gebouwd, meer als boogschutter dan als man tot man vechter, wat ook zo is. Zijn huid is heel licht getint en staat vol met zowel blijvende Runes, als littekens van Runes die over de tijd verdwijnen, als littekens die hij heeft overgehouden van gevechten. Vooral zijn Voyance Rune op zijn rechterhand, de Deflect Rune in zijn nek, en de Parabatai Rune op zijn rechterschouder vallen op. Als je dichterbij komt, of eens goed naar de schijnbaar gewone jongen kijkt, merk je hoe ongewoon fijn en elegant zijn bouw eigenlijk is, niet alleen van zijn lichaam, maar ook van zijn gezicht. De wimpers die zijn ogen omringen, zijn lang en hebben dezelfde kleur als zijn haren. Hij heeft sterke wenkbrauwen, hoge jukbeenderen, en volle lippen. Zijn handen en onderarmen zitten onder het eelt van de jarenlange training als Shadowhunter. Ook op de ballen van zijn voeten zit veel eelt, omdat hij graag traint op zijn blote voeten, omdat hij zich dan meer in contact voelt met waarmee hij bezig is. Hij krijgt zo ook het gevoel dat hij meer grip heeft.
Karakter: Alec, ondanks dat hij qua uiterlijk veel op zijn zusje Isabelle lijkt, is qua persoonlijkheid en aanwezigheid een heel andere verschijning. Bovenal ligt dat in het feit dat hij erg zelfbewust en serieus is. Alec is erg direct, bot zelfs, maar hij heeft nooit geleerd zich anders te uiten. Nu is zich uiten, zeker op emotioneel vlak, heel moeilijk voor hem. Hij komt dan ook snel over als iemand die zich niet comfortabel voelt in zijn eigen huid, wat komt omdat hij zijn emoties van binnen opkropt en verbergt voor de wereld, tot het extreme toe. Hij ziet het als zwakte om ze te laten zien, en al helemaal om zich erdoor te laten leiden. Voor zijn gevoel zorgen emoties alleen maar voor problemen, en al helemaal die van hem, waardoor hij ze zo diep mogelijk wegstopt en ze als een vaak zware last meezeult, in plaats van ze te uiten. Je merkt het aan de andere kant wel als je Alec tegen je hebt. Hij zal je niet meteen aanvliegen, maar hij kan je wel degelijk doodzwijgen of heel naar laten voelen met sarcastische bittere opmerkingen.
Toch is er een emoties die heel sterk naar buiten komt in Alec: Liefde voor en trouw aan zijn familie. Zijn familie is namelijk alles voor Alec, en hij neemt dan ook als oudste kind de meeste verantwoordelijkheid op zich, net als de zorg over de jongere kinderen, voor wie hij altijd uitkijkt. Het wordt dan ook wel gedacht dat Alec maar heel weinig demonen heeft omgelegd, omdat hij altijd aan het oppassen is dat zijn familie niets overkomt, in plaats van zelf het voortouw te nemen in een gevecht.
Alec is stil, een man van weinig woorden, en serieus in de meeste situaties. Hij doet zijn uiterste best wijze keuzes en beslissingen te maken, en is eerder voorzichtig dan dapper. Het is niet dat hij niet dapper is, maar hij heeft liever dat degenen om wie hij geeft, bovenal zijn familie, veilig zijn, dan dat de demon wordt verslagen, want dat gebeurt anders toch wel. Hij brengt zichzelf dan ook vaker dan eens in gevaar om zijn familie in veiligheid te brengen, of het gevaar van hen weg te lokken. Dit bewijst maar weer dat deze 'emotieloze' jongen, heel zorgzaam en liefdevol is. Hij zal letterlijk alles zal doen om de veiligheid van degenen om wie hij geeft te verzekeren, zelfs al zal hij daar zelf voor moeten sterven. Een reden hiervoor is misschien ook wel dat hij zich snel schuldig voelt als hij dit niet doet, en ze hun eigen gevechten laat vechten zonder zijn hulp.
Alec is heel pienter, misschien wel de slimste van het hele New York Institute, en een hele vaardige heler, naar wie iedereen gaat die hulp of heling nodig heeft. Toch helpt dat stel hersens van hem niet met zijn emoties. Hoe diep hij ze ook probeert weg te stoppen, het is dweilen met de kraan open, zeker als het op jaloezie aankomt. Dit is een van die twee emoties, samen met de liefde voor zijn familie, die hij echt niet kan verbergen, en die hem compleet van zijn normale serieuze en rationele zelf kunnen doen afstappen.
Naast het feit dat Alec zijn vrienden en familie beschermt tegen enige vorm van fysieke pijn, is hij ook heel gevoelig voor hun emotionele pijn en gebroken harten. Hij lijkt dan misschien emotieloos, maar hij zal er alles aan doen om hen niet alleen fysiek te beschermen, maar ook tegen enige vorm van emotionele pijn, terwijl de jongen zelf zijn hart keer op keer laat vertrappelen. Hierna stopt hij ook deze emoties enorm diep weg en sleept ze als een zware last met zich mee. Hij is erg bezorgd om de emotionele toestand van zijn vrienden en familie, en zou ze het liefst altijd gelukkig en onbezorgd zien, hoe onmogelijk dat ook is. Het feit dat zijn zusje een lange lijst exen heeft, en keer op keer weer met een ander thuiskomt, is dan ook iets waar hij het zeker niet mee eens is. Hij zal er altijd voor zijn vrienden en familie zijn, wat er ook gebeurt, en zal ze altijd tegen alles beschermen. Dit is een van de redenen waardoor hij zelf klap op klap incasseert, zowel fysiek als emotioneel. Hij doet wel of het hem niets doet, houd zich aan alle regels, verwachtingen, normen, waarden, en wensen, maar heeft heel veel moeite om eerlijk tegenover en trouw aan zichzelf te zijn. Dit heeft hem over de jaren enorm onzeker gemaakt over zijn eigenwaarde en zijn kunnen. Zelfs over zijn grootste prestaties hangen in zijn hoofd donkere wolken. Hij is heel afhankelijk van de goedkeuring en trots van zijn vrienden en ouders, en wil het allemaal perfect doen, terwijl hij weet dat hij nooit perfect zal zijn, en nooit de eer van de Lightwood familie zal kunnen herstellen.
Geschiedenis: Alec is geboren in Idris, waar zijn ouders woonden, net als de meesten Shadowhunters. Toch is zijn verblijf daar niet van lange duur geweest, want nog voor zijn zusje Isabelle twee jaar later werd geboren, werden zijn ouders al verbannen uit het thuisland van de Shadowhunters, en hij dus ook. Deze hele poot van de Lightwood bloedlijn is niet meer welkom in Idris, behalve op korte officiële bezoeken. Alec heeft heel lang de reden hiervoor niet geweten, maar dit was voor hem wel altijd een drijfveer om zijn familienaam weer in ere te herstellen. Toen hij er eenmaal achter kwam waarom ze zijn verbannen, schoot dit hem zeker verkeerd, maar zijn drang om zijn familie in ere te herstellen, was nog veel sterker. Dit is een start geweest om meer voor zichzelf te durven kiezen dan alleen maar voor zijn familie, al is zijn familie over het algemeen nog altijd zijn prioriteit nummer 1, en zal het nog lang duren voor hij echt voor zichzelf zal durven uitkomen.
Naast Alec's biologische zusje Isabelle, van 2 jaar jonger, en biologische broertje Max, van 9 jaar jonger, adopteerden zijn ouders, toen Alec 11 was, Jace, wiens ouders beiden dood werden gewaand. De jongens hadden eigenlijk direct een klik, iets wat Alec eigenlijk nog nooit had gehad met iemand buiten zijn familie, en werden op een razendsnel tempo beste vrienden. De twee bekwamen onafscheidelijk, en het was dan ook niet vreemd dat dit werd verzegeld met een Parabatai band.
Jace was ook de eerste jongen op wie Alec een oogje kreeg. Dit hield hij compleet voor zichzelf, en dreef hem misschien nog wel verder de kast in. Alleen zijn zusje Isabelle had hem door, zoals altijd. Jace weet het nog steeds niet en zelfs nu Alec probeert verder te gaan met zijn leven zonder iets te proberen met Jace, blijft hij wel in zijn hoofd ronddwalen.
Alec heeft het niet zo op Clary, en al helemaal niet op haar mundane vriend Simon. Hij is hier niet per se vocaal over, gewoon omdat hij zoizo niet zo vocaal is, maar laat het in zijn doen en laten wel duidelijk merken dat hij ze liever niet in zijn buurt heeft. Wel heeft haar roekeloosheid ervoor gezorgd dat hij Magnus heeft leren kennen, degenen die zijn wereld echt op z'n kop heeft gezet. Dit is iets waar hij nog steeds niet goed bij kan, en waar vooral heel onzeker van wordt. Alec weet namelijk niet goed of en wat hij moet kiezen als het erop aan zal komen: Magnus, Jace, of zijn leven en familie. Hij drukt deze gevoelens dus maar heel ver weg, en wordt er eigenlijk alleen maar killer en emotielozer van, al ziet Isabelle zoals altijd dwars door hem heen.
Extra informatie: Alec is Homoseksueel. Hij heeft hier heel veel moeite mee, gezien normaal gesproken homoseksuele Shadowhunters worden verstoten door de Clave, gestript van hun Runes, en ten dode zijn opgeschreven. Alec hoopt ergens nog dat hij gevoelens zal ontwikkelen voor een vrouw, of dat zijn ouders of de Clave hem uithuwelijken, maar aan de andere kant voelt hij ook dat deze gevoelens niet gaan verdwijnen. Dit alles maakt hem doodsbang.
Alec is 1x in een gaybar geweest, toen hij uit het Institute is verdwenen onder het mom van een verkenningsmissie. Hierbij is hij bijna gesnapt door Isabelle, waarna hij nooit meer heeft durven gaan, al voelde hij zich in de bar zelf niet extreem ongemakkelijk voor het eerst in jaren. Toch bleef hij sowieso constant over zijn schouder kijken, uit angst dat iemand hem zou zien en zou verraden bij de Clave en/of zijn ouders. Deze angst heeft hij nog altijd, zelfs al was dit meer dan een jaar geleden.
Alec vecht het liefst met pijl en boog. Het is niet dat hij niet met zijn Seraph zwaard, of dolk, om kan gaan, want hij is zeker ook een vaardige man tot man vechter, maar de pijl en boog hebben zijn voorkeur. Hij mist eigenlijk nooit met zijn pijlen, en deze zijn samen met zijn boog en zijn Stele ook zijn meest waardevolle bezit. Hij heeft de boog met zijn eerste set pijlen van zijn ouders gekregen toen hij 7 was, en houd ze altijd dichtbij, omdat ze hem altijd een soort zekerheid geven, die misschien niet geheel rationeel is, zoals hij doet voorkomen. Als hij niet met zijn pijl en boog kan vechten, pakt hij meestal als eerst zijn staf, voor hij wapens met snijbladen vast pakt.
|
|
