Oké, jawel, ik ben nu toch al bezig met alles massaal promoten voor dit verhaal, dus een topic kan er heus wel bij, right? Aanschouw:
S T O R Y T I M E
➳ ☿ ↢
➳ ☿ ↢
|
|
'Sluit je ogen Wendy,' zei de therapeut met een zwakke, niet helemaal echte glimlach rond haar lippen. Aarzelend luisterde ik naar haar, en het zwart omringde me, ik wachtte af op haar volgende woorden. 'Ga naar Neverland,' vertelde haar zoete stem me. Een frons verscheen tussen mijn wenkbrauwen, Neverland. Een woord dat ik nu al zo vaak gehoord had, zonder de betekenis te kennen. Het wekte zoveel emoties op, die ik geen plaats kon geven, verwarring woedde zich in mijn brein. Ik probeerde het zogenoemde Neverland te zoeken tussen mijn herinneringen, en ik bleef zoeken, maar net als altijd, vond ik niets. 'Dat... Dat kan ik niet meer... Hij heeft me verbannen,' ➳ ☿ ↢ Geheugenverlies, je kent het idee wel. Hopelijk kan je je voorstellen wat voor een irritant iets het is, en hoe frustrerend het moet zijn als je je niks meer kunt herinneren van je vroegere leven. Wendy weet er alles van. Maar na een tijdje, begint ze zich af te vragen of ze haar verleden wel wil weten, gezien er dingen gebeurd schijnen te zijn die door ons niet voor mogelijk gehouden worden. |
Oh, link naar de story is hier
[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 19:48 ]
mortui vivos docent
