• Hallo daar, mijn vriendelijke vrienden.
    Ik heb mezelf weer laten gaan en ondanks al mijn andere verhalen ben ik weer aan het schrijven geslagen voor een eventueel nieuw verhaal. Nu zit ik een beetje vast met mijn schrijven de laatste tijd, omdat ik graag continu wil verbeteren en op dit moment is er niet echt een stijgende lijn te zien.
    Ik hoop eigenlijk dat iemand tijd heeft om mijn laatste stuk tekst even door te lezen en me tips en kritiek te voeren. Het gaat om 637 woorden ^^
    Het zou me ontzettend helpen en je krijgt mijn eeuwige dank.



    Politiek & Pannenkoeken || Proloog
    “Oh, Frits…” Met een snik liet ik mezelf op de sofa vallen. Het leek alsof niets goed kon gaan. Naast mijn appartementencomplex was een stelletje bouwvakkers bezig met een compleet nieuw complex, wat een hels kabaal veroorzaakte. Het geluid van grote machines klonk diep door tot in mijn schedel. Alsof ik nog niet genoeg aan mijn hoofd had zonder het geluid van klunzige mannen met enorme bilspleten.
    “Jij houdt nog wel van me, toch?”
          Hij keek me aan met zijn hoofdje schuin. Ik nam aan dat dat een bevestiging was, want Frits was niet altijd even goed met woorden.
    De typische huil-koppijn pestte mijn hoofd, toen ik rechtop ging zitten. Met mijn mouw veegde ik een deel van de tranen weg.
    “Zelfs mijn moeder haat me!” huilde ik. Een klein pruttelend geluidje was te horen. “Ja, Frits, ik wéét dat ik overdrijf.”
          Na ook mijn neus aan de mouw van mijn jack afgeveegd te hebben, aaide ik Frits liefkozend over zijn dikke buik. De rode kater begon te spinnen en ging op zijn rug liggen.
    “Jij bent mijn enige vriend…” Met een nors gezicht pakte ik het katje op en hield ik hem vast op de manier waarop je baby’s vasthield.
          Het was niet eerlijk. Niets was eerlijk in het leven. Mijn moeder accepteerde me niet zoals ik was. Misschien had ik inderdaad kinderachtig gereageerd, maar dat was nou eenmaal hoe ik was en ik vond het fijn. Ik genoot ervan om met mijn kat in mijn felgekleurde appartement Netflix te kijken en pannenkoeken met stroop te eten.
          Nadat ik mijn jas uitgetrokken had, vloog het kledingstuk met een boogje door de woonkamer en kwam het vervolgens neer in een zielig hoopje in de hoek. Mijn trui stond hetzelfde lot te wachten. Ik trok het uit en liep naar de slaapkamer. Ik prees mezelf gelukkig met het feit dat ik op vijf hoog zat en geen buren had. Anders zouden de beste mensen vrijwel elk moment van de dag van een striptease kunnen genieten. Ook al was dat nou niet helemaal waar ik voor ging in het leven. Ik had namelijk een vrij normaal baantje en ik bracht mijn dagen niet door in stripclubs. Al was het wel iets wat ik een keer wilde proberen. Als je in de stemming was, kon strippen vast heel leuk zijn. Moest ik wel eerst een wederhelft weten te vinden. Dat zou vast wel goed komen. Ooit.
          Op dit moment werden zelfs mijn familie en vrienden gek van me. Wat was er mis met me? Was ik gek?
    “Liza, je bent kinderachtig,” zeiden ze. “Grow up,” werd er regelmatig naar mijn hoofd gesmeten. Was het omdat ik nog steeds niet wist hoe ik mijn belastingaangifte moest doen? Moest ik een saaie kantoorbaan gaan zoeken? Toevallig vond ik mijn werk bij de Starbucks leuk. Ik moest toch ergens geld vandaan halen als ik hier wilde blijven wonen? Het was ook niet zo dat ik makkelijk ergens een andere baan zou kunnen krijgen. Geen enkele werkgever wilde iemand die blijkbaar niet genoeg motivatie had om een studie te volgen.
          Ik had wel genoeg motivatie om te studeren, maar ik wilde het gewoon niet. Er was geen studie die me aansprak en ik was nog niet klaar voor het serieuze leven. Ik miste mijn middelbare schoolleven. Het nietsdoen en het loltrappen. De nietszeggende dagen van een middelbare scholier. De pauzes waarin je naar de dichtstbijzijnde supermarkt liep om een frikandelbroodje te halen.
    “Hm frikandelbroodjes.” Ondeugend keek ik naar mijn spiegelbeeld. Was het heel fout om nu naar de supermarkt te gaan en frikandelbroodjes te verorberen als avondeten?
    “Wat denk jij, Frits?” De kat lag op zijn rug, terwijl hij op zijn eigen luie manier een vlieg probeerde te vangen. Dat was een uitstekende hulp bij vragen zoals deze.
    “Oké, frikandelbroodjes en red bull it is."

    [ bericht aangepast op 18 juli 2017 - 20:17 ]


    look at the stars, look how they shine for you;

    Probeer het woord "ding" eigenlijk zo min mogelijk te gebruiken. Ik kom het vaker tegen in dit stukje dat je het woord (zoals 'jas' e.d.) opnoemt en dan in de zin erna "ding", wat ik best vervelend vind lezen.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Ik hou van de titel ^^
    Ik weet niet waarom je de puntjes na het woord vriend hebt geplaatst. Ik verwachtte dat er iets stond te gebeuren op dat moment.
    Er missen aanhalingstekens aan het einde van de laatste zin!
    Het is erg leuk geschreven!!


    The thing you do mean something to people -Ncis

    tubbietoost schreef:
    Ik hou van de titel ^^
    Ik weet niet waarom je de puntjes na het woord vriend hebt geplaatst. Ik verwachtte dat er iets stond te gebeuren op dat moment.
    Er missen aanhalingstekens aan het einde van de laatste zin!
    Het is erg leuk geschreven!!


    Oh, oeps. Die ben ik vergeten mee te kopiëren haha. Dankjewel! (:


    look at the stars, look how they shine for you;

    Ik ben zelf nog niet zo goed in schrivjen, maar ik vind je stukje tekst wel heel leuk! Heel erg goed geschreven!

    Lief, dankje!


    look at the stars, look how they shine for you;

    Het enige wat mij opviel was dat ik de zin waarin twee keer het woord complex voorkomt niet heel lekker vind klinken. Maar dat is gewoon een kwestie van smaak, want het kan wel natuurlijk.
    Mooi geschreven verder! Maakt me nieuwsgierig naar meer.


    Als je niet kan winnen moet je zorgen dat je niet verliest.

    Yukimura schreef:


    Politiek & Pannenkoeken || Proloog
    “Oh, Frits…” Met een snik liet ik mezelf op de sofa vallen. Het leek alsof niets goed kon gaan. Naast mijn appartementencomplex was een stelletje bouwvakkers bezig met een compleet nieuw complex, wat een hels kabaal veroorzaakte. Het geluid van grote machines klonk diep door tot in mijn schedel. Alsof ik nog niet genoeg aan mijn hoofd had zonder het geluid van klunzige mannen met enorme bilspleten.
    “Jij houdt nog wel van me, toch?”
          Hij keek me aan met zijn hoofdje schuin. Ik nam aan dat dat een bevestiging was, want Frits was niet altijd even goed met woorden.
    De typische huil-koppijn pestte mijn hoofd, toen ik rechtop ging zitten. Met mijn mouw veegde ik een deel van de tranen weg.
    “Zelfs mijn moeder haat me!” huilde ik. Een klein pruttelend geluidje was te horen. “Ja, Frits, ik wéét dat ik overdrijf.”
          Na ook mijn neus aan de mouw van mijn jack afgeveegd te hebben, aaide ik Frits liefkozend over zijn dikke buik. De rode kater begon te spinnen en ging op zijn rug liggen.
    “Jij bent mijn enige vriend…” Met een nors gezicht pakte ik het katje op en hield ik hem vast op de manier waarop je baby’s vasthield.
          Het was niet eerlijk. Niets was eerlijk in het leven. Mijn moeder accepteerde me niet zoals ik was. Misschien had ik inderdaad kinderachtig gereageerd, maar dat was nou eenmaal hoe ik was en ik vond het fijn. Ik genoot ervan om met mijn kat in mijn felgekleurde appartement Netflix te kijken en pannenkoeken met stroop te eten.
          Nadat ik mijn jas uitgetrokken had, vloog het kledingstuk met een boogje door de woonkamer en kwam het vervolgens neer in een zielig hoopje in de hoek. Mijn trui stond hetzelfde lot te wachten. Ik trok het uit en liep naar de slaapkamer. Ik prees mezelf gelukkig met het feit dat ik op vijf hoog zat en geen buren had. Anders zouden de beste mensen vrijwel elk moment van de dag van een striptease kunnen genieten. Ook al was dat nou niet helemaal waar ik voor ging in het leven. Ik had namelijk een vrij normaal baantje en ik bracht mijn dagen niet door in stripclubs. Al was het wel iets wat ik een keer wilde proberen. Als je in de stemming was, kon strippen vast heel leuk zijn. Moest ik wel eerst een wederhelft weten te vinden. Dat zou vast wel goed komen. Ooit.
          Op dit moment werden zelfs mijn familie en vrienden gek van me. Wat was er mis met me? Was ik gek?
    “Liza, je bent kinderachtig,” zeiden ze. “Grow up,” werd er regelmatig naar mijn hoofd gesmeten. Was het omdat ik nog steeds niet wist hoe ik mijn belastingaangifte moest doen? Moest ik een saaie kantoorbaan gaan zoeken? Toevallig vond ik mijn werk bij de Starbucks leuk. Ik moest toch ergens geld vandaan halen als ik hier wilde blijven wonen? Het was ook niet zo dat ik makkelijk ergens een andere baan zou kunnen krijgen. Geen enkele werkgever wilde iemand die blijkbaar niet genoeg motivatie had om een studie te volgen.
          Ik had wel genoeg motivatie om te studeren, maar ik wilde het gewoon niet. Er was geen studie die me aansprak en ik was nog niet klaar voor het serieuze leven. Ik miste mijn middelbare schoolleven. Het nietsdoen en het loltrappen. De nietszeggende dagen van een middelbare scholier. De pauzes waarin je naar de dichtstbijzijnde supermarkt liep om een frikandelbroodje te halen.
    “Hm frikandelbroodjes.” Ondeugend keek ik naar mijn spiegelbeeld. Was het heel fout om nu naar de supermarkt te gaan en frikandelbroodjes te verorberen als avondeten?
    “Wat denk jij, Frits?” De kat lag op zijn rug, terwijl hij op zijn eigen luie manier een vlieg probeerde te vangen. Dat was een uitstekende hulp bij vragen zoals deze.
    “Oké, frikandelbroodjes en red bull it is."


    Ik vind het een leuk stukje en ben echt nieuwsgierig naar wat er komen gaat. Toch vind ik het schuin gedrukte gedeelte niet helemaal werken. Het is misschien een zijweg te veel, En één die op dit moment niet relevant is. Ze zit namelijk in een melancholische bui waarbij iedereen kut is, waarom zou ze op dat moment wel aan een vriendje denken die er ooit zal komen (zonder waarde oordeel). Daarnaast is er geen brug tussen het schuin gedrukte en de zin erna.

    Verder zie ik eigenlijk geen verbeterpunten, het is echt leuk!


    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

    Oh, heel erg bedankt!
    Ik heb geleerd dat de uitspraak: 'je leert van je fouten' echt waar is.
    Thank you!


    look at the stars, look how they shine for you;

    Jaa, vind ik altijd leuk!


    Geloof niet alles wat je denkt