Ok, in your defense: je hebt gelijk. Het is wonderbaarlijk dat je het zelfs nog maar zolang hebt weten uit te stellen. Ik bedoel, als ik al niet met mezelf overweg kan, waarom jij dan wel. Letterlijk de enige vaardigheid die ik heb, is bepalen waar een 't' of een 'd' moet en zelf dat verkloot ik meer dan eens. En dan is ook nog eens bewezen dat taalverbeteraars vervelende mensen zijn. So do I really have to be surprised. Ik ben gewoon een vervelend mens and I need to suck it up. I really, really do, maar zelfs daar ben ik slecht in. Maar is het dan zo raar dat ik gewoon leuk wil zijn? Dat ik eens niet de persoon ben die uren stilzit in een groep. Dat ik niet de persoon ben die altijd te laat een opmerking verzint, wanneer het gespreksonderwerp alweer lang verdwenen is. Dat ik gewoon, voor eens, niet de persoon ben die niet eens wordt gehoord als ik eens mijn mond durf open te trekken. Ik wil niet de persoon zijn die bang is om saai te zijn als ik nog maar met een persoon over ben. Ik wil niet de persoon zijn die altijd maar over stomme dingen als het weer praat, of over school of werk omdat ik voor de rest toch niets te vertellen heb. Ik wil niet de persoon zijn die als stil/saai/stom wordt bestempeld. Ik wil me niet tot last voelen. Ik wil niet de persoon zijn die nooit uit haar woorden kan komen als ze moet praten. Ik wil niet die persoon zijn die mensen altijd wegduwt. Ik wil gewoon leuk zijn. Of charmant of mooi of in ieder geval iets. Ik wil gewoon iets positiefs kunnen hebben waar ik trots op ben. Ik zou willen dat ik mooi haar had in plaats van deze snel vet wordende vuilnisbak plukken. Of gewoon een mooie lach. Geen gele, scheve tanden. Geen raar geluid. Geen lelijk beeld. Of mooie ogen, niet van die kleine met dikke, overhangende oogleden. Of in ieder geval een fatsoenlijke neus of oren. Geen haakneus of flaporen. Of een gave huid in plaats van alle mee-eters. Of gewoon in ieder geval fatsoenlijke poriën, zodat ik niet na een wandeling van een minuut al in zweet ben gehuld of een hoofd van een biet heb. Of dat ik gewoon een mooie zongekleurde huid kan hebben, dan hoef ik ook alle grappen niet meer aan te horen. Of gewoon een mooi figuur, want god, what happened to me. Ik wil geen dikke bovenarmen of een flubberbuik of striae en ik wil me niet zwaar voelen. Ik zou willen dat ik gezond eten en sporten zou kunnen volhouden maar zelfs daar faal ik in. Hell, zelfs mijn handen en voeten zijn lelijk, want mijn handen liggen continu open en vergroeien en mijn tenen zijn fucking krom. Oh - en mijn ongelijke borsten zijn ook altijd prachtig. Of mijn moedervlekken, jemig wat zou ik jullie graag weghebben, al gaat dat nu ook vast gebeuren. En zelfs al is dit me allemaal niet gegund, dan had ik toch in ieder geval wel een normale stem kunnen hebben? Ik haat de lijzigheid. Ik haat het wanneer mensen er opmerkingen over maken. Ik haat mijn resting bitch face. En god, ik heb niets om het mee te kunnen compenseren, want het is niet alsof mijn persoonlijkheid wel mooi is. Ik judge iedereen vanaf de eerste seconde dat ik diegene ken en ben jaloers af. Misschien is het wel gewoon karma. Iemand die niets goeds in de wereld brengt, hoeft ook niets goeds terug te krijgen. What goes around comes around. Het is niet dat ik talenten zou hoeven hebben, want ik zou er toch niets mee doen. Ik ben lui en ontwijk liever verantwoordelijkheden. Ik ben een muis, een vervelend, lelijk mens and I deserved every little thing about it. En stop maar beter met huilen, want zelfs dat doe je lelijk. Je stapt gewoon alleen die auto in. Alone is what you do best after all.
Ledecky