Wat zou jij gedaan hebben als je geleefd had tijdens de Tweede Wereldoorlog? - Stamcafé

Yo mede-Q'ers!

Mijn laatste keuzevak dit jaar was verdiepende geschiedenis naar de Tweede Wereldoorlog en zelfreflectie. We hebben toen verschillende aspecten besproken, maar we hebben ons voornamelijk geconcentreerd op de nasleep. Ook viel de vraag wat wij gedaan zouden hebben moesten we in die tijd hebben geleefd - onder dezelfde lichamelijke omstandigheden weliswaar (dus dit uiterlijk, deze leeftijd, deze geaardheid, etniciteit, etc. bij de uitbreek van de oorlog in 1939 (ja, ik weet dat het iets later pas officieel begint, maar toen begonnen al razzia's en dergelijke)).

Nu denk je waarschijnlijk dat het vrij simpel is; namelijk verzetten tegen de Duitsers, maar de kans dat je de Duitsers zou helpen is hoogstwaarschijnlijk vrij reëel. Mijn leerkracht - die overigens homo is, wat voor mij niet erg is, haha - zei dat hij waarschijnlijk in kamp Nazi-Duitsland ging zitten, ondanks zijn geaardheid, wat in die tijd wel een probleem was. Dus, wat zou jij gedaan hebben? Proberen promotie te maken in Nazi-Duitsland? Collaborateur zijn? Joden verbergen? Verhuizen naar Amerika? Onderduiken? In het leger gaan? Verpleegster worden?
Probeer je het zo levendig mogelijk voor te stellen en houd rekening met je huidige mogelijkheden; naar een ander land vluchten gaan enkel als je voldoende kapitaal hebt, bijvoorbeeld.

Ik ben sowieso allesbehalve Arisch, haha, maar ik weet van mezelf dat ik sowieso in het communistisch verzet zou geweest zijn, en waarschijnlijk geëindigd in een of ander concentratiekamp daarvoor xd

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

•

Kaur schreef:

Ik zou graag willen geloven dat ik heel heldhaftig in het verzet was gegaan of honderden mensen had geholpen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat ik me eerder rustig gehouden had, geluisterd naar wat me werd opgedragen door mensen met geweren en tanks. (':

Big girls cry when their hearts are breaking

Ik ben ook niet echt Arisch. Dus echt meehelpen lijkt me niet realistisch. Het gaat tussen onderduiken (al zou dit me schuldig laten voelen bij wie ik onderduik, als ik daar aan zou kunnen denken op dat moment) of verhuizen naar Amerika of een ander land waar het veilig of veiliger was in die tijd (kapitaalgewijs mogelijk denk ik, dus ik denk dat ik hiervoor zou gaan), voor mij. Voor de rest ben ik niet per se dapper/heldhaftig genoeg.

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Ik ben op dit moment nogal minderjarig, dus zal ik me sowieso aansluiten bij wat mijn ouders zouden beslissen.
Maar als ik zelf zou kiezen, ik zou me waarschijnlijk bij Nazi-Duitsland aansluiten, niet omdat ik die meningen deel, maar omdat ik waarschijnlijk zou kiezen voor de veiligheid van mij en mijn familie.
Ik ben niet voor niets geen Griffoendor.

Die ene inspirerende quote -die ene beroemdheid.

Om eerlijk te zijn denk ik dat ik niet in het verzet zou zitten, maar eerder voor Duitsland zou werken, omdat ik vertaler ben en ik heb ook blond haar en blauwe ogen, maar ja uiteindelijk weet je toch nooit wat je gedaan zou hebben.

Take risks and conquer your fears.

Het punt bij mij is: Ik kan niet rennen, ik ben niet sterk en mijn familie is Joods. Dus ik denk niet dat ik lang de tijd zou hebben om hierover na te denken. Want waarschijnlijk ben ik binnen 2 seconden al vermoord.

Ik was hem gepeerd naar het buitenland (ik ben half Filippijns) maar niet naar de Filippijnen want dat was bezet door de Japanners en die waren minstens zo bruut als de Duitsers waren. Ik heb wel spaargeld om mezelf even vooruit te helpen, dus ik zou twee enkeltjes Amerika boeken voor mijn moeder en mij, ik zou naar mijn zus in Amerika vluchten, daar een krantenbaantje nemen en dan proberen wat te huren.

[ bericht aangepast op 4 juli 2017 - 14:52 ]

No growth of the heart is ever a waste

Kaur schreef:

Ik zou graag willen geloven dat ik heel heldhaftig in het verzet was gegaan of honderden mensen had geholpen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat ik me eerder rustig gehouden had, geluisterd naar wat me werd opgedragen door mensen met geweren en tanks. (':

Als je niet kan winnen moet je zorgen dat je niet verliest.

Ik zou gevlucht zijn denk ik, misschien heel heldhaftig in het verzet gegaan zijn, maar zo min mogelijk te maken willen hebben met het verzet, zodat ik minder snel gepakt zou worden. Ik denk dat ik gestorven was, omdat ik echt een debiel ben.

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Onderduiken of vluchten, denk ik.

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Verhuizen naar Amerika of een ander land.

“She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus

Uhm, ik denk niet dat je daar een behoorlijk beeld van kunt hebben als je niet in die situatie gezeten had, eigenlijk. Er zijn zoveel verschillende factoren die bijdragen aan dit soort keuzes en historische context is daar één van. Mensen dachten destijds op een andere manier dan nu wat betreft heel wat maatschappelijke "problemen" en ik zou dus ook anders gedacht hebben. Hoe? Ik weet het niet, maar de ik van nu in tijdperk '39 (of in het geval van Vlaanderen '40) - '45 plaatsen is onmogelijk, want die ik van nu zou dan niet bestaan hebben.

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Ik zou proberen me er zo min mogelijk mee te bemoeien...
Mijn opa zat bij het verzet, en heeft daardoor in een concentratiekamp gezeten. Ik ben super trots op hem, en zou dus willen dat ik net zoveel lef had. Helaas ben ik een schijtluis..

The thing you do mean something to people -Ncis

Ik weet het natuurlijk niet zeker. Maar ik zou willen geloven dat ik misschien in het ziekenhuis zou werken als verpleegster en een rol heb in het verzet , kranten rondbrengen of misschien wel een onderduik plek bieden voor joden en alle anderen die op de vlucht zijn voor de duitsers.

Mijn familie heeft in de oorlog verschillende rollen gespeeld , mijn opa was nog maar een jaar of 5 toen de oorlog uitbrak en bij hem was het angst gepaard met kleine jongens streken. Hij woonde in het centrum van Rotterdam en na het bombardement is hij met zijn oudere broer en zus naar een 'tante' gegaan in limburg als ik het goed zeg. Mijn oma was van mijn leeftijd nu en werkte in een fabriek als ik het goed heb die in de oorlog is gebombardeerd (het achterpand ervan) , mijn oma werkte in het voorpand en daar gingen ook veel dingen goed. Toen is zij uiteindelijk uit de puin gehaald door een duitse soldaat. Mijn oma heeft wel veel erge dingen meegemaakt in de oorlog waardoor ze er niet veel over wou vertellen. Maar een verre neef van mijn opa die zat in het verzet en heeft waarschijnlijk geholpen met het executeren van duitse hoofdsoldaten en ook had hij een rol in de geheime kranten. Hij is verraden en opgepakt , hij is toen van kamp naar kamp gesleept en uiteindelijk in duitsland is hij overleden.

Firm believer of all that is magic

Kort gezegd: Niet mee bemoeien en doorgaan met het leven. Tenzij mijn indo kant van mijn familie een probleem wordt is het vluchten. Het klinkt gek, maar ik ben niet zo'n iemand die er tegen in zal gaan. Mijn opa heeft dat gedaan en daar waardeer ik hem heel erg voor, maar ik zal dat zeker niet durven.

Shoganai i ne~